ONZE T A A L. Nr. 11. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krygsgevangenen. 12? Mai 1915. Mei ! Mei is wêer in 't land gekomen met lachende zonnestralen, azuur blauwe lucht en groene bla-deren...Hoe weldaderig die blyde Meiezonne het bedrukte harte streelt en koestert, en opwekt tôt nieuwe hoop en langer smachten, hoe zy den schitterende heuvelen kust en de witte katjes der hazelaars en geurende doornbloempjes ontiuiken doet. Natuur zingt haar feestlied in kleuretoonen die het oog verblyden en de ziel verrukken. En nieuw bloed en levensap doorstoeit aile wezens, die blyde zangen zingen met de leeuwerk. De wind schynt als een warme adem van ■ een frissehe jong- • goddiri en het bab- «A belend beekje kab- belt en schuimt en . ||||| murmelt zyn liefde- ^ lied : de gruwende winter is heen en de { i. 's an 't leveiî '/,'mgr en het uittuit van lachende l'eugd, de mensch, de koning der natuur, o ironie! Het Welfenslot Zendt den dood door die lachende velden, doet vuur vliegen door de jonge lente en zendt grauwe wolken die vernie-ling en dood kondigen door 't blauwe zwerk ! . . Nu liggen zy verscholen in 't groengetak, die jeugdige jongens vol frischheid en bloei, waarop achter elke aardhoop de grynzende dood te loer ligt ; zy ook voelen nieuw leven opstygen in hunne jeugdige borst, zy ook zyn onder dien tooverdwang van de lentegodin mêegerukt naar ginder ver, verre van dood en doem, naar hun huisje en zy zôuden meewillen met die joelende zonnestralen en opwippen door het luchtruim en iieerdalen op een zonneschoof door de glanzende ruitjes in; het ouderlyk huis, waar een gryze va-der somber op den grond kykt, waar een moeder van smart verwrongén trekken toont en stil den God der inenschen een liefdgebed opprevelt, waar een duurbare vrouw het voorhoofd door kommer verrimpeld, haastig en bezorgd heen en weer loopt, waar een verloofde zachtjes neerhukt en droomt aan den vreeselyken stryd die on-meedoogend ommaait al wat bloed en harte heeft en misschien ook hem, die voor haar en al en hemel is, waar kindertjes gaan door weide en veld en bloempjes zamelen zy samen om een ruikertje te brengen voor vaders beeld die ginder verre ver in 't bloote veld ligt en ach ! misschien in laasten ademtocht op zyn kleine kindjes roept. En ginder, waar | dood en vernieling | hun vreeselyk werk stichten, valt zoo me- ânig jeugdig harte stil dat harder en hoop- nieuwe le^tezonne en ['. S ''' 't groene frissehe gras _ : »<>Uf weldra over zyn ; jonge lyk en bloem- '' kens tieren en wenken M 't oog en vogeltjes m r» Je- . ° n ?j J ***■ zmgen en nadderen op den groenen heu- )t in Hamiover. een ^er na" tuurkoningen bergt! . O Mei, hoe mooi is ieder jaar uw zegetocht ! O lente, hoe vreeselyk is dit jaar nu in zyn betrekking tôt den mensch, uw levenstyd ! .. Laat ons hopen dat de zonne niet lang meer zal moeten zien op al dien afschuw en dat de lachende vrede zal gichelen met vogels en beek, z!'àl geuren met bloezems en bloemen !.. Roland. Recht en Natnurrecht. De philosophie van het recht is een tak van de wysbegeerte van den mensch, dit wil zeggen, van de wysbegeerte, die de stelling van mensch en menschelyke kultuur in de wèreld en de wereldjacht hoeft vast te stellen. Juist lyk de andere kultuuruîtingen van den mensch, wordt Het Welfenslot in Hannover.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.