ONZE TAAL Nr. 61. Weekbladje voor de vlaamschsprekende krijgsgevangenen. 29? Juli 1916 GUIDO GEZELLE Als prozaschrijver, en vooral als geleerde, valt Gezelle niet te onderschatten, maar de zénith zijner grootheid ligt in zijn dichtwerk, zijn poëzie. Poëzie is de geest, die vaart door elk kunst-gewrocht; poëzie is leven, poëzie is gevoel, levend in de natuur of natuur levend, door het gevoel: poëzie is niet copiisterij : de dichter is verhevener als een fonograaf of een fotograaf, en wat hem verheft is zijn denkvermogen : de verbeelding wordt tôt scheppingskracht van leven, menschelijk leven. Gezelle's werk is poëzie! Hebt gij nooit nabij een beek gestaan met riet bewassen, wanneer de wind door de stengels waait en ruischt? Luistert naar den zang van het riet ! O! 't Ruisclien van het ranke riet ! o wist ik toch uw droevig lied! wanneer de wind voorbij u voert en buigend uwe halmen roert ; gij buigt ootmoedig nijgend neer, staat op, en buigt ootmoedig wesr en zingt al buigen 't droevig lied dat ik beminne, o ranke riet! (Dichtoefeningen bl. 83) Dat is poëzie : het riet heeft geene menschelijke gevoelens, maar in hem legt de dichter de gevoe-lens van droefheid en ootmoed, hetzij dat de zang van het riet hem in die stemming brengt, hetzij dat hij-zelf zijn stemming overbrengt in het riet. Het médium tusschen binnen- en buitenwereld is de verbeelding. Gevoel en verbeelding zijn de twee groote factors van poëzie: en is er wel een ouderdom in het leven van den mensch, waarin gevoel en verbeelding zoo naïef-groot zijn als in de kindsheid? Het is de verbeelding, die uitgaat van den eenvoud van het verstand; het gevoel, dat uitgaat van de onschuld des harten. In een antwoord of vraag van een kind schuilt soms meer poëzie als in tienduizend berijmde verzen van onzen ouden vader Maerlant! Zooals Jezus-Christus gezegd heeft met het oog op den eenvoud des gemoeds: "Wilt gij heiligen worden, weest zooals de kinderen," zoo hebben groote dichters gezegd, met het oog op de poëzie: "Wilt gij dichters zijn en genieten, denkt zooals de kin-deren." Het kind is het levend tabernakel waarin de oerkracht woont der scheppende natuur. Gezelle voelde en dacht als een kind: daarop steunt zijn kracht. Blijde kinderen blom des levens kleene Kerke Ghristi, acb, mocht gij altijd kinderen blijven en ik een van u!... Eilaas! (Gedichten, Gezangen en Gebeden bl. 120) En wat een verheerlijking van het kind, klinkt niet in een zijner "Kleengedichtjes": 'n Spreekt van harpe of snaargeluid de schoonheid, ach, den naam niet uit ; 'ri spreekt mij van den Echo niet, die bergen op het slaande lied doet wêerslaan ; noch van ijftegroen al oin 't geleerde hoofd te doen : mijn lier, mijn harp, mijn snaargeluid, mijn kroone en al mijn ijftekruid, en de Echo, die mijn stemme blij herandert, zijt, mijn kinderen, gij, mijn kinderen ! (Eerste XXXIII n» 28.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.