Plicht en recht: godsdienstig en maatschappelijk weekblad

710 0
29 August 1914
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1914, 29 August. Plicht en recht: godsdienstig en maatschappelijk weekblad. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/s17sn02f03/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

lN uuiinei 35 Vijlde jaar 29 Augustus 1914. Aankondigingen 15 centiemen per drukregel, met ver-mindering op een vast getal aatikon digingen. PLICHT EN RECHT Voor aankondigingen wende men zich "tôt het Secretariaat, St-Anfoniusstraat, 14, Turnhout, of bij druk-ker.Voor aile aankondigingen buiten het Arrondissement Turnhout moet men zich wenden tôt : Agence Belge de Publicité Générale, Parochianenstraat, 16, Brussel. Telephoon A, 6953. Godsdi enstig-maatscba ppelijk Weekblad Opstelraad : Patersstr&at, 178, Turnhout. ) Voor de leden van christene instellingen 1 fr. (Opzendingskosten niet inbegrepen). — Onze medewerkende leden betalen 2 fr. Abonnementsprijs . ^ — Beschermende leden 5 fr. — Eereleden ÎO fr. of m$er. Dertiende Zondag na Sinxeii Tien melaatschen gereinigd. (Luc. XVll, 11, 14). In dien tijd op zijne reis naar Jerusalem trok Jezus langs de grens tusschen Samaria en Galilea. En toen Hij in zeker dorp kwam.traden hem tien melaatsche mannen te gemoet, die op een afstand bleven staan. En zij verhieven hun stem en zeiden : Jezus, leeraar, erbarm u onzer. En hen ziende zeide Hij hun : Gaat heen, vertoont u aan de priesters. En onderweg werden ze rein. Maar een hunner keerde, zoo-dra hij zich genezen zag, terug, terwijl hij met luider stemme God verheerlijkte. En hij viel op zijn aangezicht voor zijne voeten neder, en dankte Hem. En deze was een Samaritaan. Maar Jezus antwoordde en zeide : Zijn niet aile tien gereinigd? Doch waarzijn de negen? Vindt men er geene die teruggekeerd zijn om Gode eer te geven, dan alleen dezen vreemde-ling ? En Hij zeide hem : Sta op en ga heen : uw geloof heeft u gered. * * * Om de grootheid van Jezus wonder beter te verstaan, wete men dat de melaatschheid eene ziekte was die langzaam het vel afknaagde, dan het vleesch, dan de beenderen, en waarvoor de toenmalige geneeskunde geen geneesmiddel kende. De melaatschen waren arme verstootelingen * ' ' " uîf rlo o f van de menschen te houden. En daarom bleven ook dezen op afstand staan, om Jezus niet te kwetsen door het akelig vertoon hunner walge-Iijke ziekte. Bij de eerste lezing kan het ons vreemd opvallen, dat Jezus die melaatschen naar de priesters zendt ; doch hierdoor wilde onze goddelijke Meester hun een voorbeeld van eerbied voor de wet geven. Volgens het voor-schrift van Mozes moesten de priesters oor-deelen of een melaatsche inderdaad van zijne ziekte genezen was. Door die woorden « vertoont u aan de priesters » gaf Jezus hun dus te kennen, dat ze alreeds zouden gereinigd zijn van hun ziekte, wanneer ze te Jerusalem voor de priesters zouden verschijnen. Na hun genezing, trokken negen der melaatschen verder, maar voor den Samaritaan was dit niet mogelijk. Eerst moest hij zijn van dank-bare vreugde overstelpt hart ontlasten. De melaatsche geeft ons een schoon voorbeeld van erkenteldkheid, en het einde van het Evangelisch verhaal toont ons hoe gevoelig Jezus was aan dezen blijk van dankbaarheid. Veel, zeer veel wordt er aan God gevraagd, veel wordt er ook van zijne goedheid bekomen; onze duurbare hemelsche Moeder Maria, Gods lieve Heiligen bekomen ons van God vele wel-daden, maar 't gebeurt dat wij achterblijven met onze dankbetuiging. De erkentelijkheid is een der schoonste gevoelens aan 's menschen hart, en God, die zoo gevoelig is aan onze blijken van liefde, moet voorzeker met genoegen een woordje van dank uit onzen mond vernemen. Vergetenwij dannooitvan na eene verkregene weldaad, aan God, aan Maria, aan de H. Anto-nius, onze dankbede te gaan doen ; die bede zal onze weldoeners stemmen tôt het verleenen van nog meer gunsten. Over het afsterven van Z. H. Paus Pius X. Sinds lang reeds was de H. Vader ziekelijk en zwak. De laatste dagen, ter oorzake eener verkoudheid en daarbij getroffen door de droe.-vige gebeurtenissen, die Europa teisteren, was hij bedlegerig geworden. Den nachttusschen Woensdag en Donderdag was hij heel onrustig ; 's morgens bij het ont-waken, rond 7 uren, voelde hij de borst zeer bevangen, en kloeg over pijn in de linkerzijde ; hij was ook zeer zwak. In den morgen verer-gerde nog zijn toestand tôt er rond den middag, wat beterschap kwam. Dan deed men al de kerken der stad open, het H. Sakrament werd uitgesteld en het volk bad vurig voor de gezondheid van den Paus. Nochtans in den namiddag verergerde de toestand van den H. Vader weer. Rond 10 uren trachtte dokter Amici hem nog wat op te beuren door het inspuiten van cafeïne. Rond 1 uur van een nacht werd de H. Vader door een laatste hoestbui overvallen. Het lichaam^werd koud aan de uiteinden, en een akelige doodsreutel kondigde hetnakende einde aan. De hartslagen vertraagden en de ademhaling werd nog pijnlijker en lastiger. Door zijn zusters Anna en Maria, zijne nicht Gilda, de cardinalen Merry del Val en Bisleti, Mgr. Bressau, professor Charchiafava en dokter Amici, allen in tranen smeltend, omringd, gaf hij zijne schoone ziel aan den Heer weder, om 1,20 u. 's nachts. De laatste woorden met groote moeite door den H. Vader uitgebracht waren : « oorlog.... vrede.... », doch men kon den zin van dit laatste beroep op broederlijke overeenkomst niet gansch meer vatten. Hopen wij dat de Heer het gebed van zijnen trouwen plaatsvervanger aanhooren zal en medelijden hebben met zijn volk. Na den dood zegende Mgr. Zampini, die den Paus de laatste HH. Sakramenten had toegediend, den overledene, terwijl dokter Amici hem de oogen sloot en zijne handen, waarin hij een groot zilveren kruisbeeld ves- geopend, en de edelwachten van dienst na'men het stoffelijk overschot onder hunne hoede, terwijl het dienstpersoneel, de vertrouwden en enkele prelaten, het lichaam kwamen groeten. Vervolgens deden de « scopaton secreti » de laatste opschik aan het stoffelijk overblijfsel, hulden den Paus in het rood, deden er kaarsen rond branden en sloegen een altaar op. God loone den Paus, die zijne Kerk zoo veilig leidde, die zooveel deed voor haren bloei en het heil haren kinderen. Hij ruste in Vrede ! * ♦ * Kenschetsend zijn de woorden welke men zou lezen in het Testament van Pius X z.g. : « 1k ben arm geboren ; ik heb arm geleefd ; ik wil arm sterven. » Een a root Paus. Zijne Heiligheid Pius X is overleden. Heel de katholieke Kerk treurt om 't heen^ gaan van dien zôô geliefden Vader, en zelfs de ongeloovigen deelen in haar Smart en staan vol bewondering en eerbied om de heiligheid van den algemeenen Vader der Christenen. Pius X was een groot Paus. Kind des volks, beminde hij het volk, en gkig er naartoe met al de liefde van zijn priesterlijk hart. Door 't geheim der liefde drong hij overal binnen, en 't is door de liefde dat hij, als patriark te Venetië, die macht der Volksche toegenegenheid zoo spoedig verwierf. Hij was de Vader zijner kinderen, maar toonde zich steeds Gods waardigepriester, en een bisschop die ieders gehoorzaamheid en eerbied afdwong. Doch de katholieke wereld verliest in hem meer dan een heilig priester en groot bisschop, zij verliest vooral een groot Paus. Zijn bestuur heeft zware beproevingen door-staan. Zoo is de scheiding tusschen Kerk en staat in Frankrijk en Portugal voorgevallen, scheiding die regelrecht indruischte tegen het christene volksleven. Pius X verzette er zich tegen uit al zijn macht, schoon zijn weigering zijn priesters in de ellende en armoe stortte. Hij hield voet bij stek, want het gold hier het geloof, het gold de rechtvaardigeid. De priesters gehoorzaamden, en de gehoorzaamheid dezer, en de krachtdadigheid des Pausen, verwekten fierheid onder de katholieken der gansche wereld. Pius X was een man van wilskracht, van besliste daad, maar hij was ook de taaie werker, de ijverige hervormer derJH. Kerk, waarom hij dan ook onder de grootste Pausen wordt gesteld. Wij overdrijven niet wanneer wij bewe- wi&w • ■— ■ ■ ■■■ ■ 11 > iih ni——"«wtraaiw—— <îte* i i wii d?t Giuseppe Sarto, die kleine en nederige kleermakers zoon, de meest gewichtigste her-: vormingen in de inwendige tucht der Kerk i heeft teweeggebracht dan wie ook zijne voor-î gangersvan afTrente's Kerkvergadering, zelfs, I mag men zeggen, van af de bewerkers van r 't kerkelijk recht in de middel-eeuwen. Zullen zijn opvolgers dien reuzenarbeid voortzetten ? i Wij weten het niet, maar in aile geval, aan î P;us X komt de eer toe dit werk met zooveel î l'îfde en bijval ondernomen te hebben. Tôt staving van ons gezegde vermelden wij t h er zijn liturgische hervorming, waardoor de , goddelijke Getijden schoonheid en afwisseling - werden bijgezet. Het psalterium verdeelde hij , volgens de dagen der week zulker wijze dat de , p-iesters in den loop eener week al de psalmen bidden kunnen. De hervorming van den kerk-r zsng hebben wij aan Pius X te danken. Door . hem kwamen die mooie melodieën en gezangen t der 16e eeuw in eere, door hem verkregen onze t kerkdiensten hun vroegere luister en statigheid, r en vooral hun oud-godsdienstig kenmerk, dat r een ongewijde wereldsche muziek hen sedert il lang had ontnomen. Groot was zijn ijver in het vormen en oplei-e den der priesters. Al zijn wijze verordeningen d getuigen dat hij voor den dienst der altaren en r het welzijn des volks mannen vergde, blakend , van ijver, schitterend van heiligheid en geleerd- - li id, mannen, die zijn het zout der aarde en ?-« > "" /.-t Aexr ujûrûlH 14û4 oVirtolûtiû n dâgelijksche communie, ziedaar mijn her-!> vorming, ziedaar de redding der christene II maatschappij ? En hoe aandoenlijk, hoe teeder klonk de e stem van dien Vader, wanneer hij de kleine I» kinderkens vroeg door de H. Communie op 11 het goddelijk Hart van den grooten kindervriend te gaan rusten ! Zoo zag hij het jonge geslacht 0 door Jezus gezegend, en de toekomst van 11 'tchristene volk voor immer in Gods liefde gevestigd. Vermelden wij nog de veroordeeling van het « modernisme » die de grootste daad van zijn pausdom blijven zal. Pius X stond n vastberaden tegenover aile dwaling : zijn : scherpziend oog waakte over zijn kudde, en k waar hij de dwaalleer ontmoette, klonk zijn woord vol ontzag. De vermomde ketters wist hij te vinden en hen het masker van bedrog af tescheuren. Wij durven besluiten : Pius X was een paus groot door zijn werkende liefde. In de geschie-denis der Kerk zal zijn bestuur een christenen opbloei kenmerken. Bij aile volkeren zal zijn - naam in eere blijven, en voor de christenen e blijft hij de heilige Vader, de groote Paus der 1 liefde. i » I illlllllllllWI'l'i IM I II — ■ i» IHP—WM» Waar liefde leeft en laaft is 't leven lief s J 3 — î W elfe is de sinnebeeldige beteekenis ' der géwaden waarmede de priester \ zich bij de H. Mis kleedt ? a Deze gewaden herinneren allereerst aan de . 1 jdenswerktuigen van Christus — de priester is i inmers de plaatsbekleeder van Christus, — , aie zijn heilig Lijden en Dood in de H. Mis (fus herrinnert en voor ons hernieuwt. 1. De amict of schouderdoek herinnert ons i a;in den doek waarmede men de oogen van , (phristus bedekte bij de bespotting in de gevan- t gtnis van Caiphas'huis. i 2. De albe — het lange witte onderkleed — ï sp?eekt ons van het witte spotkleed, dat Hero- j des den Zaligmaker omhing. t 3. De cingel — of de koord, die de priester 3 om het midden bindt — verbeeld de koor- , den, waarmede Christus gebonden werd ; i evinzoo de manipel — of de smalle zijden ; strOok, die de priester aan den linkerarm dr>agt — en de stool — lange smalle strook, i die! de priester om den hais draagt en kruise- , linïs over de borst vastbindt. j '.Dekasuifelis'tzinnebeeldvan denpurpercn t spotmantel. Het draagt van voren een kolom - — ie geeselkolom, — van achteren een kruis — IIIBWWH1111—1 Ml ll—llll II III ■■■■!! ■■■ ■■■!WIB—llllliïl het marteltuig, waaraan Christus den dood vond. Op de tweede plaats zijn de misgewaden de herinnering van de « wapenrusting Gods, » van de verschillende deugden, die den christen en op de eerste plaats den priester beoefenen moet om door een heilig leven Christus te die-nen.1. De amict of schouderdoek, die den priester vôôr de H. Mis zich eerst op het hoofd legt, is de « helm des heils » d. i. de hoop op eenbovennatuurlijkevergelding.diedenmensch tôt deugd moet prikkelen. 2. De albe, van wit linnen is het symbool van het nieuwe, zuivere leven, van goede wer-ken, die den christen in den dienst van God moet beoefenen. 3. De cingel, de koord om de lendenen, is het zinnebeeld van den strijd, die de christen voeren moet om zijn hartstochten te beheer-schen : het omgorden van het lichaam geeft immers lenigheid en kracht. 4. De manipel duidt op de vruchten der goede werken die de Christenen onder « geween en smarte » d. i. met moeite verzamelen moet, en moet dragen voor de rechterstoel Gods om zich een genadig oordeel te verzekeren. 5. De stool, — welke onspronkelijk een on-derscheidings- of eereteeken der priesterlijke waardigheid is — symboliseert het eerekleed der heiligmakende genade, dat wij in het doop-sel ontvangen en onbesmetmoeten dragen door hai . V- ■, ..*-1 -, J IUUUU1 der lieide tôt God, die al onze levensdaden moet doordringen en heiligen en verdienste-lijk maken ; het is geteekend met kolom en kruis, zinnebeelden der offers, welke Christus van de zijnen vraagt, die echter licht en zoet worden als zij worden gedragen om en met Christus. Deze beteekenis der misgewaden legt de kerk duidelijk neer in de gebeden, die zij den priester bidden laat, als hij zijn misgewaden aandoet. De kleur van de oppergewaden des priesters wisselen naar den aard van het geheim dat her-dacht, of van het feest, dat gevierd wordt. Wit :#de kleur der onschuld en vreugde, draagt de priester bij de viering zijner heiligen, die geen martelaren zijn. Rood : de kleur des bloeds en de kleur der liefde, is het kenteeken dergeheimen van Christus lijden, van den H. Geest, zij doet ons ook denken aan de heiligen, die den marteldood stierven. Groen : de kleur der hoop, wordt gebruikt op die dagen, waarop geen bijzonder feest wordt gevierd, en de kerk ons opwekt tôt de zalige hoop, dat wij door Christus' verdiensten een deugdzaam leven leidend, den hemel beër-ven zullen. Paars : de kleur van rouw en boete schrijft de kerk voor op boetedagen. Zwart gebruikt de kerk op Goeden Vrijdag en bij de gedachtenis der overieden. De bleeke nijd is de schaduw der jubelzon God zegent de groote gezinnen. Het spreekwoord zegt, dat God de groote huisgezinnen bijzonder zegent. Wat voor gron-den heeft men om deze uitspraak te staven of te bewijzen ? Het is natuurlijk onmogelijk, om wiskundig die bijzondere zegeningvan groote huisgezinnen aan te toonen. Maar toch is het een feit, dat niet te loochenen valt. De volkeren, die door macht en rijkdom op stoffelijk gebied uitmunten, munten uit door een groot kinderenaantal. Ook in de huisgezinnen zelf, o. a. van den den werkman, is het duidelijk, datkinderzegen, Gods zegen is. Reeds spoedig, op 12 of 13 jari-gen leeftijdr soms nog vroeger, beginnen de kinderen al te helpen tôt ondersteuning van hun jongere broertjes en zusjes, vooral tôt steun en troost van vader en moeder : spoedig worden zij een bron van inkomsten in het werk-mansgezin.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Plicht en recht: godsdienstig en maatschappelijk weekblad gehört zu der Kategorie Christendemocratische pers, veröffentlicht in Turnhout von 1910 bis 1914.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume