Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

947 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1915, 05 Juni. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/b56d21s79s/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

STNDIKAAL van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen WANTOESTANDEN In eenhoofdartikel onderbovenstaande vrij krachtige,benaming hield DeNieuwe Gazet zich Zaterdag laatst met regeling van den werkeloozensteun bezig. Het artikel zelve is eenigzins vaag. Het lezende vraagt men zich herhaaldelijk af wat eigenlijk debedoeling van den schrij-ver is met zekere zaken die hij vooruit-brengt. En dit te meer daar het begint met eene uitlating die zoo verkeerd is als ze daar stellig wordt neergezet en van een totaal gémis aan kennis^ der huidige arbeidstoestanden en allernoodzakelijk-stebehoeften der arbeidersgetuigd. Maar geven wij eerst voor wij daar met een paar woorden over uitweiden den schrij-ver zijn recht daar waar hij het werkelijk goed meent en de goede richting aan-wijst.Als « wantoestand » wordt namelijk aangeklaagd, dat werkeloozen weike eens een paar dagen werken al onmidde-lijk hunne stempelkaart worden afgeno-nen, en verder eene massa moeilijkheden hebben ». Het doet ons werkelijk genoegen dat nu ook in deze bladen die tergende en op naamlooze brieven (bah !) berustende maatregelen gehekeld worden. Want waarlijk, men maakt de menschen bang om werk te gaan zoeken. Een andere « wantoestand » volgens De Nieuwe Gazet omschrijft dit blad als volgt: Door de stad wordt er aan sommige werklieden werk be-zorgdaan'fr. 2.75 per dag — of 16.50 fr. per week, als er zes dagen gewerkt wordt — welnu, treft het dan dat de werfrman veel kinderen heeft, dan kan hij, zonder werken, bijna evenveel verdienen. Een voorbeeld : Een werklooze met zeven kinderen onder de zestien jaar ontvangt per week, fr. 3.60 aan stempelgeld, fr. 2 hulp voor de vrouw en fr. 1.50 voor elk kind, dus samen fr. 16.10. Qe hebt goed gelezen ? Zestien franks en 10 centiemen om niets te doen en fr. 16.50 om de voile week te werken. Let wel dat wij, met opzet, enkel spraken van kinderen onder de zestien jaar, want anders kwamen wij tôt dit ongelooflijk resultaat dat de «werker» minder trok dan de « werkelooze »; inderdaad, de kinderen boven de 16 jaar ontvangen te buiten nog een wekelijksch « dopgeld » van fr. 2. Daar komt dan nog bij dat iemand die werkt meer voedsel noodig heeft, dan iemand die niets doet. De oplossing daarvan is heel gemakke-lijk en hangt enkel van den goeden wil af der « Wijkkomiteiten». Immers hebben deze het recht aan de gezinnen, waarvan het hoofd eenige franken verdient in stadsdienst, een kinder- en vrouwentoe-slag te verleenen, als die verdienste niet voldoende is voor het gezin. Ook in Bor-gerhout is dat zoo. Dat dezen die nu in zulk een geval zijn zich dus maar tôt de « Comiteiten » wenden. * * * Maar nu willen wij D. N. G. eens met haar eigen voorbeeld zelve aantoonen, hoe totaal verkeerd zij is met haar aanhef. Daar wordt namelijk uitgeroepen : « De werkeloozen worden goed ondersteund, dat is iets wat niet genoeg kan gezegd worden ». Dat nu is niet zoo en is daarbij in totalen tegenstrijd met de opsomming van den steun aan een groot gezin door D. N. G. zelve. « Een werkelooze met zeven kinderen, ontvangt'dus 16.10 fr. Laat ons nu eens zien of dit werkelijk goed gesteund is: Volgens de « rantsoenkaart » mag een gezin van negen personen, ongeveer drie < brooden per dag hebben. Dat zullen wij < dus maar als het hoogst noodzakelijke i : nemen; alhoewel het voor menschen die ■ geen of zoo goed als geen vleesch te eten ' ; hebben beslist te weinig is. i Drie brooden per dag is een-en-twintig t per week. Aan den huidigen prijs van f 0.49 fr. maakt dat alreeds eene som van - 10.29 fr. ErMjft dus nog totaal 5.81 fr. i - over voor negen personen zeven dagen het t overige voedsel te bezorgen. Die som is nog ; niet eens voldoende voor den aankoop i van de noodige hoeveelhêid aardappelen ; en wat vet om deze klaar te maken en op - het brood te smeren. En wat heeft een ' gezin nu buiten die paar genoemde din-î gen al nog niet noodig? Vaders en moe- - ders, die toch steeds van hoogerhand : aangemaand werd dat het een plicht was - te vermenigvuldigen, hoelang zou uwe opsomming daarvan niet duren ? c Wij denken het niet noodig nog verder î te gaan. De redaktie der N. G. zal al wel - begrepen hebben dat haar, misschien - wel goed gemeende uitroep haar te vroeg î en onnadenkend ontsnapt is. Wij willen wel erkennen dat de stad t Antwerpen haar "best doet en van eerst 3 af heeft gedaan. Verder nog dat de stad s Antwerpen door hare maatregelen uit-t blinkt boven aile andere gemeenten in y België. Maar wij willen er nadrukkelijk op wijzen dat de steun nief voldoende s is; dat hij integendeel heel veel te weinig s is; heel veel. En daarbij wordt de hoeveelheid steun nog vermindert door de slechte, door- s slechte voorziening der magazijnen. " Steunen « in natura » kan de verleende d som in waarde verhoogen dat is zoo. r Wanneer men echter in ruil der « bons » „ niet de hoogst noodige eerste levensbe-hoeften kan bezorgen en de menschen " zelfs verplichten moet zekere,_waren te e nemen welke zij missen kunnen, dan... is k zulk een « in natura » steunen eene be-„ sliste vermindering van den steun. Men moet nu niet hieruit gaan afleiden :l dat wij er zoo maar in den blinde op los slaan en niet begrijpen dat het oorlogs-j tijd is en men zoo maar geen stadsmaga-zijnen kan vullen met al wat men wil. Maar indien het onmogelijk is zich de noodige waren aan te schaffen dan moet men maar erkennen : « dat daardoor ook t het « in natura » steunen onmogelijk ge-maakt wordt en de menschen dan maar gewoonweg in geld uitbetalen ». Voor wat de onvolledigheid van den steun betreft, met aile voor ons land dreigende, noodlottige gevolgen,dit werd ons de vorige week nog op ruw-duide- * lijke wijze aangetoond. , In de omstreken van Eeckeren namelijk • zagen wij toevallig eenige mannen bezig e balen te lossen. Het waren dokwerkers , van beroep ; oogenschijnlijk flinke, ste-i vige kerels, die in gewonen tijd spotten met zoo iets. Nu echter hadden zij gansch i geen lust tôt spotten. Het zweet droop de y arme kerels van het lichaam en na een r paar vrachten waren zij letterlijk uitgeput. Dit kleine, aandoenlijke tooneel moet , tôt denken dringen ; tôt angstwekkend s vreezend denkend aan de naaste toe-komst wanneer, na den gesloten vrede, i den wedloop der Siaten zal herbeginnen ; » — dien wedloop op industrieel gebied, .in dewelken den behaalden rang welstand of ellende voor het land zal beteekenen. De arbeiders, dat zijn de «spieren» < van den Staat. Zij moeten hem, als den • oogenblik gekomen is, de noodige « kracht » leveren om in dien wedloop zich weer minstens op dezelfde plaats te klasseeren die wij vroeger innamen. Eene dubbele krachtinspanning zal daarvoor noodig zijn, want veel zal eerst weer moeten opgebouwd, veel weer moeten hernieuwd worden, voor aan den eigen-liiken wedloop zal kunnen worden mede-gedaan.Zullen onze arbeiders, na maanden van onvoldoende voeding, opgewassen zijn voor die reuzentaak? Zouden onze be-roemde, mooie natie-paarden, indien men ze maanden lang met wat hooi of gekapt stroo in 't leven hield, nog bestand zijn tegen de reusachtige vrachten ? Evenmin. Maar de bestuurders der «Naties» zullen wel zorgen dat hunne dieren, door voldoende voeding, hunne zoo noodige kracht behouden. Waarom zorgen^de bestuurders van ons land niet in dezelfde mate voor de arbeiders ?- Er wordt onvoldoende gesteund. Beslist onvoldoende ! Wie het tegendeel kan bewijzen doe het maar eens. Hij zou er ons een zware last mee van het lichaam wentelen. Maar wij vreezen dat het wel niet gaan zal. L. V. B. Godsvrede en Ezelsooren Onder de hoofding : Bij de Walen van Luik, vinden we in Het Handelsblad, dat dag aan dag over godsvrtde luit en om geen half millioen over partijkwesties één woord zou willen lossen, een artikel over de opstootjes onder de mijnwerkers van het Luiksche, waarin de ezelsooren van het godzalige ' blad dwars door de huid van godsvrede heensteken. Het blad schuift de buitensporigheden der mijnwerkers niet zoozeer toe aan het gémis van voedsel, o neen 1 maar vooral aan het locialisme, « dat bestendig misnoegen kweekt tegen al wie hooger staat ? ? I,! De mameer kan toch immers zulke schoone gelegenheid niet laten voorbijgaan nu de handen gebonden zijn en ze, om 1 zoo te zeggen, vrij spel heeft ? Maar geduld, ouwe juffer, de tijd van afrekening zal ook dààrvoor wel komen. Voor heden willen we alleen het « Handbl.» aanraden eerst eens goed uit te zien of het speeksel niet op zijn eigen neus kan terugvallen. Het volk, zegt het blad, vergreep zich eerst aan de kapitalisten, omdat het den arbeid staakte, maar op zijn 2de page zegt het blad dat het brood dat deze werkers noodig hebben boven hun gewoon rantsoen (om te kunnen werken, red.)tot 1.50 fr. per kilo moest betaald worden, en als het volk daartegen opkwam en van overheidswege aangezegd werdt aan 0.50 fr. te verkoopen, de bakkers eenvoudig weg weigerden te verkoopen en hunne winkel sloten. Waar was nu staking? Tegen wie? Wie de kracht niet heeft om te werken, moet staken, niet tegen de kapitalisten maar tegen zijn... goesting. We willen, vooraleer degelijk ingelicht te zijn geen oor-deel vellen over de verantwoordelijkheid dezer zaak, maar als iemand schuld heeft zijn het toch in de eerste plaats deze welke met de volksvoeding gelast zijn. Gebrek was hier niet alleen gémis aan regeling. En wie in de regeling der voeding en hulp de eerste trompet speelt zijn wel de vrien-den van het Handelsblad, de kapitalisten, niet waar ! Daarom, beste juffer, zie in 't vervolg goed uit naar het speeksel en let vooral op uwe ezelsooren. Nog het Brood m FRAliKRIJK De Fransche Regeering heeft na den Oogst zich reeds bezig gehouden met de voorraden graan in Frankrijk aanwezig op +enemen en voor buitenlandsche bevoorrading te zorgen. Om elke speculatie te vermijden werden de groote voorraden opgekocht en in beslag geno-men, die voldoende zijn om den nieuwen oogst af te wachten en welke nu gaan stelselmatig ver-kocht worden aan den zeltden prijs heel het land door zoodoende blijft de prijs van het brood nog onder deze van het buitenland en is voorloopig nog geen spraak om beperking van gebruik of verandering van hoedanigheid in te voeren. SECTARISME De Humanité van Parijs beklaagt zich, volgens een dagblad onzer stad, over de onophoudelijke aanvallen van sommige bladen tegen de socialis-ten, aanvallen gedaan onder den dekmantel der « heilige eendracht » of « Godsvrede » zooals dat ding hier genoemd wordt. Wij willen een paar pakkende zinsneden aan-halen : « Zekere pers, zoowel tijdens als vôôr den oorlog, dol van reaktie, slaat geene gelegenheid over om de socialisten aan te vallen bij ailes wat zij zeggen of doen. Zij verschuilt zich schijnheilig onder de « heilige eendracht » om voort te gaan te beweren dat socialist zijn beteekent in het voordeel van den vijand te werken. » Het schijnt ons dat die « lieve broeders « zoowat overal hetzelfde systeem in praktijk stellen. ZORGEN VOOR MORGEN In de provincie Antwerpen zijn thans ongeveer 183 hectaren grond meer beplant met aardappelen dan in normale tijden. Daarvan heeft de stad alleen 51 hectaren voor haar paart. De Huishuurkwestie Het oprichten der Scheidsrechtbanken Stilaan beginnen nu hier en daar, deze recht-banken voof huishuurgeschillen te werken. Te Antwerpen zijn er thans een drietal, te Berchem en Borgerhout elk een aan den gang. Het heeft nochtans heel wat moeite gekost om zoo ver te geraken. De huisheeren hadden natuurlijk liever gewild dat ailes ging gelijk voor het besluit van Baron von Bissing, wanneer sommige hardvochtige vre-derechters, meer het belang der huiseigenaren dan de menschlievendheid in 't oog houdende, maar « raak » uitzettingen bevolen, soms in de benardste omstandighedan. Aan deze praktijken werd een einde gesteld door het besluit van den Duitschen Gouverneur-genetaal, welk op 10 Februari 1915 de instelling van scheidsrechtbanken bevool in gemeenten van meer dan 20,000 inwonefs. Deze rechtbanken zouden gevormd worden door den kantonrechter, een eigenaar en een huurder. Zij zouden aile vrijheid hebben om uit-stel van betaling te verleenen, de uitdrijving vôôr een daargesteld tijdperk te verbieden en te beslis-sen dat de tôt onderpand gestorte sommen op de huurschuld kunnen afgedragen worden. De recht-pleging zou ook geheel kosteloos zijn. Ook zou geen huuropzegging mogen gebeuren zonder toe-lating van deze rechtbank, wanneer de huurder uitstel van betalen. gekregen heeft en de jaar-lijksche huurprijs niet 600 frank te boven gaat. Dit besluit kwam niet zoo gemakkelijk tôt uit-voering.De huisheeren vonden het niet naar hun zin, omdat het hen vele vrijheden benam en ook omdat de eigenaars van Belgische nationaliteit, die niet in België verbleven, niet mochten dagen tôt betaling van huurwaarde of tôt uitdrijving. De vrederechters werden ook daardoor in hunne eigenliefde als volstrekte meesters in hunne uitspraken aangetast, terwijl de advokaten en avoué's, welke buiten die gedingen gesloten werden, met de handen in het haar zaten. Vandaar verzet en gepleit om deze rechtbanken niet in te voeren op grond dat het besluit van von Bissing in strijd was met de grondwet en het Internationaal recht, gezien de besluiten van de Haagsche Conventie. Intusschen werden aile zaken over huishuren verdaagd, behalve dezen welke meer dan 600 fr. bedroegen zich steunende op den zin welke we hierboven weërgaven nopens de geschillen boven de 600 fr. Ook daaraan stelde een nieuw besluit van den Gouverneur-generaal op 27 Maart, een einde, door te bevelen dat ALLE geschillen aan deze rechtbanken moesten onderworpen worden. Te Antwerpen legde de rechtbank zich daar bij neer in zitting van 6 Mei, zonder dat nochtans het pleiten over de bevoegdheid der Burgerlijke Rechtbanken in deze kwestie ophoudt. ZATERDAG 5'JUNI \ç>\5 ts,?JAARGANG nr 6

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Antwerpen von 1915 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume