Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen

1085 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1916, 20 Mai. Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/jq0sq8rp5t/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

ZATERDAG 2.0 Mei 1916 2.de JAARGANG nr 5 S7ZVDIKAAL MEDEDEELINGSBLAD van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktic behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Administratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Weer de Woningkwestie Het loopt weer mis met de woning-kwestie, ergerlijk mis. Het vervolgen en uitpersen der arme, onvermogenden onder onze bevolking, gaat weer zijn gang, erger dan ooit. Toen wij het vorige jaar na eene campagne van maanden, die ons zelfs eene veroordeeling bezorgde — ons ein-delijk verheugen konden in het stichten der Woningcomiteiten, was dat eene vverkeiijke opluchting. Er was mogelijk-heid «en einde te zien aan het vervolgen, het op straat werpen, en het verkoopen zelfs der meubeltjes, der in deze periode het ergst getroffenen. - En werkelijk deden de Woningcomiteiten in den beginne goed werk. De uitzettingen hielden zoo goed ais geheel op en van het verkoopen van inboedels was geen sprake meer. Den weg dien zij verkozen, de doen-wijze weike zij er op na hielden was dan ook de eenige goede; ha was een handelen naar omstandigheden, het bekijken van elk geval op zichzelve, het brengen door overeding tôt overeenkomst. En dat is dan toch werkelijk de eenige doen-wijze, weerdig van eene bevolking welke den toestand begrijpt waarin het land en zij zelve, door omstandigheden buiten hun wil, gebracht zijn en welke dan 00k al het mogelijke doen wil om tnede te werken met dezen welke zich opofferen om dien toestand zoo draaglijk inogelijk te maken. Maar al te spoedig moest echter blij-ken dat er hier van goeden wil — behou-dens enkele uitzonderingen— nog geene sprake was; dat integendeel de werkelijk goede resultaten, door de Woningcomiteiten in den beginne verkregen, eerder te wijten waren aan een verkeerd begrij-pen door de huizekensmelkers, van de MACHT dier comiteiten. Want niet zoo-dra hadden die, zoowel van naasten als van vaderlandsliefde zoo goed als geheel ontbloote leden van dit, al langer hoe meer virachte, gild, goed begrepen dat deze Woningcomiteiten geen kracht van WET hadden, dat zij enkel eene geschikte oplossing voor elk geval konden zoeken en dan een beroep doen op den goeden wil der partijen om die te aanvaarden, niet zoodra hadden zij dit begrepen zeg ik, of de brutaalsten dier mooie heeren negeerden die comiteiten en wenden zich terug naar de Vrederechters, waar zij wisten gelijk te zwllen krijgen. En traps-gewijze werd dit voorbeeld gevolgd natuurlijk, ten slotte zelfs 00k door dezen welker begin van goeden wil gesmoord werd door het zien van het kleine per-soonlijke voordeel dat het harde, on-menschelijk wreede optreden, hunne voorloopers, in de uitperserij der ramp-zaligen, bracht. Al de mooie snaren welke steeds — en zeker in zulk eene periode — in den mensch als trillens gereed verondersteld worden, en waarop de Woningcomiteiten een beroep deden, werden door de heeren huizekensmelkers bij den ouden, niets meer opleveren — den rommel gewor-pen ; zij wikten, in de eene hand het mogelijke voordeel eener oplossing bij dit comiteit, in de andere deze bij den vrederechter, en het grootste aantal fran-ken sloeg door. Vaderlandsliefde, naas- tenliefde, christelijke leer allemaal vodden ! Centen moesten de heeren heb-ben. En daar het de vrederechters waren welke hun het grootst mogelijk aantal centen bezorgden — onder den vorm van vonnissen, zelfs tôt verkoop van den inboedel — zoo lieten zij de Woning- » comiteiten, met heel hun goeden wil ( links liggen en gingen, over dezen heen, ( naar hef Vredegerecht. \ De Woningcomiteiten met het alge- \ meen belang in hun streven, de zucht om \ in het belang der toekomst van Land en £ Volk, een dragelijken toestand te schep- c pen en de vrederechters zich halstar- r rig blind kijkende op het — toch voor <f normale toestanden geschapen — Wet- 2 boek.... dat was de keus waar de heeren ? huizekensmelkers voor stonden. En hunne beruchte reputatie getrouw, kozen zij het laatste ; enkel de « frank » sloeg î door ; enkel in den « frank » concen- c treerde zich heel hun gevoel, ALLE > hunne gevoelens. En zoo worden nuttige lichamen, met ! goed inzicht en veel goeden wil bezielde - personen welke reeds veel goeds ge- s daan hadden en nog veel meer zouden g kunnen doen, gewoonweg in den hoek r gedrukt, om dezelfde reden waarom nu \ zelfs de nuttigste wetten en verordenin- t gen worden genegeerd en omzwen- deld.... de zucht naar het geld, de heb- l zucht, welke doorgaans het sterkste spreekt bij dezen welke het meeste be- t zitten en het dus het minste noodig t hebben. 1 * ♦ * Dat nu de beruchte huisjesmelkers ' zich in hunne onmensehelijke handel- r wijze door geene gernoedsbezwaren la- 1 ten weerhouden, zal wel weiriigen ver- wonderen. Dat echter de heeren rechters c door hunne doenwijze zoo iets mogelijk j maken, dat nu is onbegrijpelijk. Want toch hoe gemakkelijk hadde het 1 niet geweest voor die heeren in deze £ ellendigste aller en voor ons land ailes 2 behalve eervolle mistoestanden, eene 2 eenigszins menschelijke en voor de bevolking, haar heden en toekomst nuttige e regeling te treffen. Een weinig mensche- -jijk inzicht en initiatief immers waren voldoende geweest. Want de wet van 4 Augustus 1914, welke de gezinnen der soldaten voor deze knevelarijen hunner huisheeren be-schermt, deze wet toch gaf volkomen het 0 inzicht weer van de Wetgever « dat in abnormale toestanden, 00k abnormale l] maatregelen moeten getroffen worden ». '' Men trof toen die maatregelen zekerlijk enkel voor de gezinnen van soldaten, omdat die onmiddelijk betrokken werden, men nog niet wist hoe lang de oor- v log duren zou en in hoeverre andere dee- 2 len der bevolking, op hunne beurt, er c zouden onder lijden. Maar onbetwist- J baar sprak er klaar en duidelijk de we- , zentlijke bedoeling uit : handelen volgens ' omstandigheden. Ware het nu werkelijk " zoo aartsmoeielrjk geweest in onderling 5 overleg eene gedragslijn te trekken die het wezentlijk ongelukkigste en toch nut- \ tige deel onzer bevolking voor het ergstc ' zou behoeden? 1 Maar klaarblijkelijk is voor de heeren Rechters, trots sommiger goede gevoe- f lens als mensch dan — den geheelen c horizont door hun Wetboek afgesloten. c Zich schikken naar omstandigheden, zooals de Wetgever zelve hun het voor- : beeld gaf, blijkt hun iets onmogelijks. En daar het nu eenmaal slechts voor de kracht van het gerecht is dat de hebzueht zwichten wil, daar als de « frank » naar voren komt, ontegenzeglijk bij de mees- L ten de andere gevoelsnaren hunne span- ning verliezen, zoo zijn het weer de on- ' gelukkigsten welke de dupe zijn en wordt de goede wil om hun ter zijde te staan krachteloos gemaakt, verlamd. » ♦ * * f Het loopt dus werkelijk weer mis met ^ de woningkwestie, ergerlijk, schandelijk 1 mis. Op eene onmensehelijke wijze, met 6 ..... —- . v ——— de onduldbaarste middelen worden de ongelukkigsten onder onze bevolking vervolgd en getergd. Van den reeds on-voldoenden steun wordt nog ten bate van den rijken huizekensmelker, een deel afgedwongen, arme ongelukkigen worden uit hunne woningen verjaagd, seha-mele inboedels, met liefde en zorg ver-gaard, worden aangeslagen en stapelen zich op tn de Stads- en Qemeentemaga-xijnen.En of het nog niet voldoende is dat zoo goed als ailes en alien tegen de ergst getroffenen van dezen tijd samenspant en de enkelen die hen, door gematigde, verstandige behandeling hunner zaken, -eeht en bescherming verleenen willen, rog tôt machteloosheid worden gedoemd — zoo ziet men nu nog hooggeplaatste stadsbedienden met huizekensmelkers samenspannen om — met ongeoorloofde middelen — sommige arme drommels het mes der broodeloosheid op de keel te zetten. Wat wordt het arbeidende volk, de kracht van den Staat, toch weinig geteld. Wat heeft het toch bitter weinig te ver-tellen, zelfs aan de huizen door zijne eigene werkkracht gewrocht en onder-houden.En hoe ruw-duidelijk laat het complex van burgerlijke besturen, bezitters, bu-reaucraten enz., het nuttige volk dit wei-,}ig van tel zijn, nu gevoelen. En dan durven die heeren nog hopen dat dit, zoo getrapte, volk 00k na den oorlog nog zijne belangen door hen zal laten oehartigen ; dat 00k deze noodlot-tige leertijd het nog niet in den geest zal geprent hebben : dat men, wanneer men zijne zaken goed geregeld wil hebben, ze zelve regelen moet. De heeren zouden zich werkelijk wel eens kunnen vergissen. L.V.B. Wamvom het gaat In een onzer vorige nummers hebben een paar opgaven gestaan van kapitalistische winsten tijdens den oorlog verwezentlijkt. Hier knippen we nog eenige cijfers welke kunnen uitwijzen wie met plezier de oorlog kan zien voortduren. Zoo bijvoorbeeld, de zuivere winsten van de Holland-Amerikalijn zijn 47.586.525 fr. geweest tegen 15.112.110 fr. in 1914, hetzij zoowat een verschil of meerwinst van 33 millioen 474 duizend 415 fr. Deze maatschappij heeft eene dividende van 50 fr. per 100 fr. uitgekeerd tegen 17 fr. per honderd franken in 1914. De Koninklijke Nederlandsch.e Kompagnie heeft 22.694.875fr. gehad in 1914, tegen 41 millioen 950 duizend 75 franken in 1915, hetzij een verschil van 19 millioen 255 duizend 200 franken. De winsten van de Hollandsche Lloyd waren in 1915: 20 millioen 574 duizend 100 fr., tegen 3 miltioen 823 duizend 75 fr. in 1914, of een verschil van 16 millioen 751 duizend 26 fr. Wat hierbij dient aangettipt te worden is, dat deze ontzaglijke winsten werden verwexenlijkt ondanks het ver lies van de « Tubantia », op het dienstjaar van 1915 in rekening gebracht. Dient er nog wat bijgevoegd te worden ? Mededeelîngen aan de Pers In een onzer plaatselijke nieuwsbladen vonden we deze week een bericht over eene steunkwestie welke, naar den tekst te oordeelen, door het Antwerpsth Komiteit medegedeeld was. Als dit zoo is zouden we willen de meening kennen van het Antw. Komiteit over de vraag : of het met hoogstnoodig is dat de 'oehoeftigen welke geen blad kunnen koopen, ook dienen ingelicht te worden, en dit in de eerste plaats, wat het best nog door ons blad gebeuren kan. J- Ons toekome ons Rantsoen II Ongelukkig kunnen, naar het schijnt de verschi!-lende komiteiten voor het verstrekken van levens-middelen aan die bede niet ten voile tegemoet komen.wantde waren die het dagelijksch rantsoen moeten uitrnaken zijn, helaas niet aliijd in magazijn aanwezig. Wat of er nu de oorzaak van is kunnen we hier niet nader onderzoeken, toch moet er dit bestadigd worden dat voor wie over wat meer dan den steun beschikt, het mogelijk is zijn toegemeten rantsoen te vergrooten door aller-lei wat in de bevoorradingskomiteiten niet te krijgen maar wel in de particulière winkels voor-handen is. Licht zou als gevolg van bovenstaande kunnen gezegd worden : « maar dan is er niet te klagen als er dan nog zoowat van ailes daar te krijgen is», maar dat kan dan ook maar alleen gezegd worden door dezen die over veel grootere inkom-sten dan den steun beschikken. En we mogen er gerust bijvoegen dat de inkomsten van diegenen welke gewoon werk doen het, zoomin als het be-drag van den steun, toelaten zich daar te bevoor-raden om de eenvoudige reden die ieder weet dat in de winkels van particulieren ailes ta duur is. En zelfs voor sommige « doppers » is het onmo-gelijk zich te bevoorraden voor het voile bedrag van den steun, zoodat daar zeker te kort aan voe-ding bestaat. De conclusie is onvermijdelijk dat er meer waren moeten aan de beschikking der bevolking gesteld kunnen worden. Zeggen we er aanstonds bij dat in vele ernstige gemeenten dit vraagstuk bestudeerd wordt zonder dat nocht'hans doortastende maatregelen getroffen worden. Zoo bijvoorbeeld heeft de gemeente Eîsene, bij Brussel, hare begoede inwoners ver-zocht in de bevoorradings-magazijnen geene waren meer te koopen opdat aan de behoeftigen een voldoende rantsoen kunne verschaft worde. We juichen van harte dien stap naar eene tijde-lijke oplossing toe in de zekerheid dat elk wel-denkend mensch met ons ééns zal zijn dat zôô te handelen voor elk bevoegde persoon eene werkelijk zedeiijke en sociale verplichting is. Te Antwerpen heeft het Gemeentebestuur be-slist dat elke 4 weken aan de behoeftigen het rantsoen brood van ééne week gratis zal verstrekt worden, als tegemoetkoming aan de heerschende schaarschte van levensmiddellen, in 't b^zonder met het 00g op de verwikkeling met den aanvoer van Hollandsch brood. Eene oplossing die wat helpen zal, hoewel het den aalmoesschijn te veel weergeeft, doch dat geene merkbare vermeerde-ring van levensmiddelen voor gevolg hebben zal. Toeh, aile baten helpen, maar zich bij het tegenwoordige bepalen ware àl te kortzithtig. We zijn dan ook verzekerd dat de besturen verder zullen gaan in zoeken naar middelen. En dan ligt het op den weg van aile diensten om zoo prak-tisch mogelijk te werk te gaan, zelf in de kleinig-heden.Zoo gebeurt het te Antwerpen dat gezinnen wiens beginletter aehteraan komt in het alphabet zich sinds Februari 1.1. geene zeep hebben kunnen aanschaffen, daar telkens wanneer hunne beurt kwam, de voorraad op was. Zoo ook met sommige andere waren. Allereerst moeten deze klelne dingen geregeld worden, wat gemakkelijk kan met een beetje overleg, en gebeurt het dan al eens buiten schuld, door onvoorziene omstandigheden, dan kon er minstens toch gedaan worden zooals in Borgerhout 0. a., waar die menschen de volgende maal dubbel rantsoen krijgen-. Dat is de kleine miserie van het oogenblik, waarnaast onmiddelijk de groote komt, namelhk : hoe te verhelpen aan den algemeenen toe«tand ? Daaromtrent doet zich eene vraag op : als de particulieren zich waren kunnen aanschaffen, waarom kan dan de gemeente zulks ook niet, ze weet toeh wel waar dezen ze halen ?? Heeft de gemeente in overleg met de overheid geen reeht van aanslag ? ? van ze zich niet zôô voldoende vet, vleeseh en wat verder noodig is aanschaffen? We gelooven van JA. Het is wel gebeurd voor de aardappelen, waarom niet voor ailes wat aan de verbetering van den toestand helpen kan ?

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Syndikaal mededeelingsblad: van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen gehört zu der Kategorie Oorlogspers, veröffentlicht in Antwerpen von 1915 bis 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume