MEDEDEELINGSBLAD van de Algemeene Federatie der Vakbonden van Antwerpen De redaktie behoudt zich voor, ingezonden stukken al of niet te plaatsen VERSCHIJNT BIJ GELEGENHEID Redaktie en Admiriistratie : Plantijnlei West, 66, Antwerpen Geen zelfvernedering ! ! ! \ Wanneer gesproken wordt van de geestesgesteldheid van ons volk ten huidigen dage, wordt dikwijls een zoo misplaatst mogelijk woord gebezigd : demoralisaiie. We zijn 't akkoord dit woord te aanzien als slaande op een zekeren geest welke onder het volk heerscht, den geestvan moedeloosheid, veroorzaakt door het immer trachten naar een einde van den huidigen ge* spannen toestand, door het gedurig zich voor den geest halen van beslis.-sende veranderingen in het krijgsbe-drijf, illusies welke tôt nu, allen één voor één verdwenen en slechts neer-slachtigheid nalieten. Maar in den rechten zin van het woord past het niet. Het volk weront zedelijkt niet. Het houdt er niet min-der moraal op na dan vroeger. Het is niet slechter geworden. Alleen hebben de slechten nu meer gelegenheid hunne vuige hartstochten aan het licht te brengen en daarnaar een volk oordeelen is dom. Wel geven we toe dat over 't atge^ meen ons volk niet die ontwikkeling bezit welke vele andere volken boven ons verheffen, iets waaraan de taktiek der regeerende klasse, met zijn ver-achterd onderwijs, alsmede den onge-lukkigen tweetaligen toestand in de Vlaamsche streken het meest schuld heeft. Maar dat door de oorlog en het o;edwongen nietsdoen de werklieden, het volk dat wij bedoelen, van zijne zedelijke waarde verliest, is eene dwaze of moedwillige leugen van menschen die door anderen te verne*-deren zichzelve verheffen willen. Het is niet waar dat er menschen zijn onder dezen welke uit de hand der liefdadigheid moeten leven, die zouden wenschen dat de oorlog lang dure, zooals een schrijvelaar onlangs in een blad onzer stad een moeder van een soldaat aan 't front, tusschen hare vriendinnen gezeten, deed uitroepen dat ze zou wenschen dat de oorlog nog een jaar mocht duren. Wat moet de indruk zijn welke de lezer in het buitenland van ons volk opdoet wanneer hem zulke kletspraat in handen komt ?j Er is meer. In boekwinkels hangen liedjes te koop waarin men de doppers hun luilekker leventje hoort roemen en zeggen dat ze niet bang moeten zijn het gauw te moeten opgeven, « want de stad zal niet stoppen » zulke liedjes worde.n hier gezongen en andere nog schandelijker zooals men soms kan hooren in de zijstraten van druk ber-gane wegen, waar vuige kerels liedjes uitkramen waarin de .belgische vrou~ wen schertsenderwijze uitgekreten worden als boeleerende met de duiU sche soldaten. Dat is een echte schande. Het votk verontzedelijkt zich zelven niet, men tracht het te verontzedelijken door het prikkelende vuilnis voor te zetten, ten einde door die vunzigheden centen te verdienen en er wordt niet eens inge*- gaan op de verachting welke, door dergelijke dingen, aile medegevoel, wat tôt heden gekoesterd werd voor de Belgen, in het buitenland en in eigen land doodt. Het is aanleiding en verontschuldi-ging geven om de huidige « doppérs » en « dopsters » laten als redeloos vee te behandelen. Dat dan eerstens de arbeidende, nu behoeftige, klasse op zich zelve wake, geene zelfvernedering dulde en degene welke het alzoo op hare waardigheid aanleggen, naar behooren behandele en dat verder de overheden, wien het behoort, de noodige maatregelen neme en met aile mogelijke strengheid door-drijven om elke verontzedelijking van ons volk weg te houden, door den ver*-koop van genoemde dingen te verbie-den en streng te onderdrukken, ten einde de naam van Belg overal en al-tijd hoog te houden. Onze waardigheid als persoon en als volk eischt het! Een lesje Eene verzekeringsmaatschappij, bestaande un nijverheidsbazen en handelaars, kondigt eene ver-gadering aan voor hare leden en voegt er bij dat op eene tweede vergadering met dezelfde dagorde zal gestemd worden, onaangezîen hetgeial aanwezigen. Karakteristiek, niet waar ? Er wordt dus gevreesd dat niet voldoende pa-troons zich in ' onze stad bevinden om de vergadering doelmatig te doen zijn. Laat nu eens de werklieden in herinnering houden, dat hier werk zou Icunnen verricht worden, dat stil blijft bij ontstentenis der patroons, om later, wanneer weer zal geschermd worden met de bezorgdheid der bazen jegens de werklieden en de werken welke zonder winst aangevat worden alleen om de werklieden aan 't werk te houden, lien te vragen : waarom ze, als de nood zoo hoog ivos, die kleine opojfering nietdeden toen er wel degelijk een weinig winst te maken was. De menschlievendheid der patroons rust in den geldzak. * * * * Eene andere les is deze : dat de werklieden, welke zelf een paar centiemen minder willen verdienen of hun baas baas niet willen verlaten als er veel werk is en kans van méêr verdienen, omdat ze van hem houden en hem niet in moeilijkheden willen brengen, dat deze nu eens klaar en duide-lijk kunnen zien hoe nu de patroons hunne theorie van vroeger in praktijk stellen en hen beloonen voor hunne vroegere verkleefdheid. In den vreemde op hen schimpen is gemakke-lijker en waarschijnlijk goedkooper. Het werken voor steun We weten wel dat het niet van het gemakkelijkste is eene sïennbeweging op touw te zetten en vol te houden als deze welke op het oogenbïik in België georganiseerd is. En nog minder gemakkelijk is het zulke beweging te reglementeeren naar de toestanden en behoeften van ieder gewest. Vandaar dat een nieuw ingevoerde regeling niet zoo dade-lijk stipt kan bepaald worden. Dit hebben we duidelijk ingezien bij het invoeren der nieuwe regeling van het Nationaal Komiteit, welke den steun door werk vooropstelde. We hebben dan ook gewacht naar eene zoo nauwkeurig mogelijke omschrijving van de bepalingen en voorwaarden nopens deze kwestie, maar ongelukkig genoeg wachten we nu nog en zonder een beetje vooruitzicht. Het wordt nochtans tijd dat het N. K. zich met deze kwestie bemoeie. In vele buitengemeenten wordt van het werken voor steun een echt misbruik gemaakt. Zich steunende op den tekst van het N. K., wat zegt, nopens de gemeenten welke werk van openbaar nut zouden laten uitvoeren : « Het Nationaal Komiteit zal hen aïs toelage eene » som toekennen gelijk aan het bedrag der ondersleuning » waarop de gebezigde werkloozen zouden aanspraak kunnen j » maken wegens het hierna volgende règlement ». ç Daarmede wordt getracht de werkloozen diets te maken dat de gemeente hen niets meer dan den steun van het Nat. ( Komiteit dient te geven, terwijl dan, gebruik makende van de j afwezigheid van bepalingen nopens werkduur en dergelijke, aile regeling willekeurig en van gemeente tôt gemeente ver-schillend geschied. Zoo komt het dat gemeenten gebruik maken van den Nat. steun om aile mogelijke werken zonder onkosten uitgevoerd *■ te krijgen. 1 Ons ware dit heelemaal onverschiilig of beter gezegd, wel-gevallig wanneer niet de werkenden, welke volgens de mee-ning van ieder weldenkend en bevoegd mensch méér moeten ^ gesteund worden dan anderen, er de dupe van werden gemaakt.Het is tijd dat dit ophoude en ook tijd dat de welmeenende ■ komiteitsleden, in aile gemeenten eens de aandacht van « wie het aangaat » roepen op de goede regelingen eldersgetroffen. Zooals in de PROVINCIE Luik waar het minimumloon voor werk (in dien zin) bepaald is op 2.00 fr. per dag voor de manien en 1.00 fr. voor de vrouwen. ' In de STAD Luik werken op 't oogenbïik zoowat 'n 2000 man aan 4 fr. per dag. Waarom kan deze regel niet algemeen of daaromtrent ( algemeen worden ? < Het Studiekomiteit van het Nationaal Komiteit heeft zich i reeds lang uitgesproken voor een aan 't werk zetten der werkeloozen, een 5 of 6tal uren per dag aan een gemiddeld loon van 40 centiemen, zoodat in de steden wat meer, in de buitengemeentens wat minder zou betaald worden. Indien onze stem reikt tôt, het Nationaal Komiteit, zouden ~ ; we ten zeerste verheugd zijn als er gevolg werd aan gegeven en eene regeling daarover besproken kon worden om den , willekeur en de uitpluizing, wellfe wel eens meer tôt uitbui-ting overgaat, in sommige gemeenten den voèt dwars te zetten. Het is noodig dat deze kwestie zoodra mogeljjk ten berde komt, al moeten dan ook moedwilligaards gedwongen worden zich mensehelijk te gedragen. Leesâvonden in "De Werker" V Sinds eenigen tijd zijn er leesâvonden in « De Werker» ingericht, welke begrij-pelijkerwijze ten doel hebben de werklieden op litterair gebied te verfijnen en ète veredelen. Die avonden hebben reeds eenige vruchten afgeworpen, doeh helaas de meeste bedoelde personen, de werklieden dus, hechten er geen belang aan zich te ontwikkelen. Edoch, de inrichters hebben reeds al het mogelijke gedaan om het nuttige met het aangename te paren, en nog altijd heerscht er een zweem van onverschilligheid tusschen de arbeiders-bevolking.1k betwist niet dat er op den huidigen oogenbïik vele en nuttige boeken gelezen worden, en het is ook daarom dat wij beseffen dat er nog eene snaar in des werkers gemoed te trillen helpen valt. Er zijn reeds een aantal nuttige voordrach-ten en voorlezingen door bevoegde geest-verwanten gegeven die, denk ik, voor gelijk welken arbeider, hoe weinig be~ vattelijk zijn geestvermogen zij, veel nut zouden afwerpen en stof tôt nadenken zouden geven, om.van de onverschillig-sten de meest menschelijke kreaturen te maken. Over het aangename dezer leesâvonden kunnen wij zeggen dat er reeds een kunst-concerto ten gehoore is gegeven door een paar bereidwillige toonkunste-naars, die des arbeiders kunstgevoel hebben willen opwekken en dat uitmuntend gelukt is voor de reeds aanwezigen. Daarom vind ik de leus «Arbeiders ontwikkelt U », nevens de « Arbeiders aller landen Vereenigt U », de twee meest gepaste uitroepen die mij ooit in de ooren klonken. Daarom, alleman op post de volgende keeren. Niemand kan schermen met «ik had geen tijd », want iedereen is over-stelpt door het «far niente». Elkeen heett nu middei zich in zekeren zin te ontwikkelen, en het zou waarlijk schande zijn als er nu gevonden werden die de reeds ingewortelde onverschilligheid nog grooter omvang lieten nemen. Nogmaals, niemand ontbreke ! ! ! De leesâvonden worden aile Donder-dagen gegeven in de Muziekzaal van het lokaal De Werker, om 6 uur (B.T.). Aile Zaterdagen om 5 1/2 uur, vertellingen voor kinderen. G. Oosterwijk. Een brandende kwestie Afsluiting onzer Diamantnijverheid Sinds wij, in ons vorig nummer, hoofdzakelijk door kennisgeving der bijzonderste îeiten en me-dedeelingen, onze lezers een goeden kijk hebben trachten te geven op hetgene er buiten onze gren-zen in het werk gesteld wordt om als het ware een onoverkomelijken dijk op te werpen tusschen onze diamantnijverheid hier en de buitenwereld - sindsdien zeggen wij is er in die zoo belangrijke kwestie geene of toch of geene beduidende veran-dering meer gekomen. De eerste geruchten, zoo vaag als dreigend, ontketenden natuurlijkerwijze eene soort paniek. Verschillende patroons stopten geheel en weer anderen verminderden het getal hunner werklieden. Toen echterdoor dezen welke in de gelegenheid waren geweest naar Holland te gaan, hier langsom meer de groote der mazen werd bekend gemaakt in het langsheen onze grenzen gespan-nen net, maar vooral de* mogelijkheid om er op dezen oogenbïik nog doorheen te zwemmen, toen week langsom de schrik weer eenigzins en een deel werkgevers zette trapsgewijze zijne doorge-zonden werklieden weer terug aan den arbeid. Zoo staan nu de zaken. De werkeloosheid is een weinig toegenomen, echter niet beduidend. En dat is dan nog maar alleen voor de stad en grensgemeenten ; want van den buiten hebben wij nog niet het minste bericht gekregen van eene ingetreden vermindering. Integendeel weten wij van Turnhout, de schandvlek der diamantnijverheid, dat daar zoo goed als met voile krachtdoor-gewerkt wordt* Zal het zoo blijven? Niemand is in staathet met zekerheid te voorspellen. Ailes zal er van afhan-gen of men de mazen van het net dat ons omspant klein genoeg zal kunnen maken ; klein genoeg om te beletten dat er op redelijke groote schaal door-heengeglipt wordt. Dat zal nu wel zoo gemakkelijk niet in zijn werk gaan. Want vooral de Polen ; welke toch voor een groot gedeelte en niet alleen . hier, de diamantnijverheid beheerschen, zijn gladde vogels. En daarbij staan zij nu in deze zooveel te sterker door de krachtige medewerking niet alleen hunner in Holland verblijvende colle-gas maar ook van-vele daar gevestigde holland-sche zakenmenschen, die door de getroffene maat-[ regelen al evenzeer in hunne belangen geschaad l worden. ' Maar hoe het nu ook keere, of men er namelijk in gelukke met dien maatregel tôt uitsluiting, onze - nijverheid hier te worgen, of dat hij, door zijne onmogelijkheid van toepassing, tôt het belache- 1 lijke leidt, het hoofddoel voor aile betrokkenen 1 hier moet niet zijn zwendelwegen tôt ontduiking zoeken, maar wel het drijven naar de volledige ophef-fing van den maatregel zelve. Daarover zal en mag niet geslapen worden, want dat ook is de eenige deugdelijke oplossing. 1 Want men begrijpe goed : Eene nijverheid die drijven moet op zwendelwegen, hoe talrijk en veel-; zijdig die nu ook zouden mogen zijn, zulk eene nijverheid is tôt eene tweede of derde-rangs-nijver-' heid teruggedrongen. Laat de getroffene maatrege-len nu namelijk totaal hun hoofddoel — het totale 1 afsluiten en stilleggen onzer nijverheid hier — missen ; laat men de zwendelwegen zoo talrijk en l zelfs zoo gemakkelijk vinden als maar mogelijk £ is — wat sterk te betwijfelen is — toch zal men altijd min of meer moeten pikken uit de handen van anderen. En zeker deze nijveraars, welke thm r\f MAr»b nonlûrr nr\r*Vi noirrinff ZATERDAG 3i JULI iqi5 v ts,e JAARGANG nr to

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.