BRUGGE, DONDERDAQ 1 OCTOBER 1914 EEN CENT PER NUMMER 3« JAAR 40 WET BRUGSCWE VOLK K/1THQUEK VOLKSCEZi N D WECKBLflt VOORjbt! BRUGGE EN OMSTREKEN Algemeene Toestand. Wat wordt er ons voorbereid in België 9 Wat staat er ons te wachten ? Die vraag hoordea we deze week wel twintij kears stelien. Immers die houderde en nog hon deidt vluchteliagen die hier toekwamen vat Aalst en Mechslaa, hebben hier benevens vee en wel te verstaan medelijdea, wat schrik ver-wekt, en doen geloovea dat er ons groote dirigée te wachten staan. Toch niet. Laten we kalm den toestand aanschouwen. Sinds een tiental dagea is ons leger weerom ia harde voeling gekomen met de Duitschers. Ditmaaî was de aanval een beetj* van weers-' kantsa. Beide moeten dus radeas hebbsn ora hunnea tegenstrever aan te vallsn. Kendea wij die redens, we zoudea beter de f ai tan kunnen beoordeelea en de gerolgea be-reksosn. Maar juist dat is moeilijk deze keer : huone redens keanen. Voor beide kanten gelden twee gedachten. Voor de Duitschers eerst : ofwel zij bereiden zich om Antwerpea aan te vallsn ofwel zij willen 't Belgisch leger besig houden en in Antwerpen ophouden, om den terugtocht dsr Duitschers uit Prankrijk te vergemakkelijken. Velen meenen dat dit laatste hun doel is. Wij gelooven het niet. Zoolang zij zich in Frankrijk kunnen verdedigen boven de Aisne, is 't niet noodig hun terugtocht te beschermen tegen ons leger. Dit zal op fijd kunnen gedaan worden cens dat de aftocht daar begint. Wel echter is het mogelijk dat ze goesting hebben Antwerpen te belegeren. Verleden week dachten wij neen, maar mogelijks dat zij zeggen: dat leelijk Antwerpen dwingt oas hier een hon-derdduizend mannen werklaos te laten ; konden wij er mee gedaan makan, we zouden dan veel geruster geheel onze macht kunnen keeren tegen Frankrijk. En wat willen de Belgen met hun uitvallen ? Ofwel de Duitschers van Antwerpen afhouden, ofwel hunne samenwerking bereiden met het Fransch leger. Ge moet weten, om Antwerpea te belegeren heeft het Duitsch leger grof geschut noodig. Welnu, om dit te plaatsen is er nog al toeberei-ding noodig, en een uit val van ons leger van tijd tôt tijd, belet den vijand dit voorbereidingswerk te verrichten. Al «anen anderen kant nu, 't Fransch leger tracht zijne lijn uit te strekken van af Noyon noordewaarts op tôt aan Valsncienaes, om de Duitschers zijdelings te overvallen en te omsiui ten of oostwaarts op te drijvea van ons land weg. Welnu, moest dit lukken, 't ware goed dat ons leger van Antwerpen uit al over Oost-Vlaan-deren en Henegouwen de hand kon reiken aan 't Fransch leger, om het daarin 4e helpen. In dit gedacht zouden wij bevestigd zijn moest het waar zijn dat een deel van onz« troepen reeds in Doornijk is zooals men het dinsdag aankondigde. 't Wars dan ook volgens d?t plan dat die groep kosae vrijwiliigers den ijzerweg op twes plaatsen afsneden tusschen Brussel en Bergen. Wat dan ? In de onzekerhsid van die plans zijnde, zoo kunnen we over den toestand niets bepaald zeggen. W'hsbben toch groote redens om hem als zeer goed te aanzien. Dat honderden, ja duizenden vluchteliagen hier kwamen, en dat Aalst en Mechelen beschoten werdan, dit zegt voor den algemesnen toestand niets. Echter is het uiterst jammsrlijk voor die duizende men-schtn, en daarmee neemt de beprosving van ons dierbaar land eene immar grootere uitbrei-ding.Doch moesten de Duitschers nu toch Autwer-pen belegeren ? We denksn dat ze eerder uit Frankrijk zouden verjogen zijn, vooraker «r in te kunnen gelukken dis zeer versterkte plaats in ta nemen, en dan wordt het ook tijd dat ze zich van hier wegmaken. Maar ondertusschen,moesten ze toch Antwerpen belegeren, zouden ze dan naar Brugge niet komen ? , , Dat en is niet gezeid. In ail* geval w en gelooven niet dat we iets te vreezen hebben. Laten we dan betrouwvol de toekomst inzien, en ondertusschen met al de lïefde en opoffering van ons hsrt ons voart ten diensta stelien var onze noodlijdende werklieden en van die have looze vluchîslingea. De zelfsopoffering wez< onze grootste troost middsn al dis ellende. Hoe blaast de wind in Frankrijk ? Juist lijk daar waar twes geweldige stormwin-! den uit tegenovergestelde richtingen tegenover ! slkaoder waaien. I Dat gebsurt wal «ans in de heete zomerdagea, als donderwolken op elkander botssn en dai 't dondert en blikssmt dat hsmel en aarde ver-gaan : de storm is geweldig en na den storm is de iucht als cen samechangsel van geschaurde en in flenters gesiegene zwarte wolken. Maar ineecs dan blaast een nieuwe telle wind uit de eeae of de andere slreek, en geheel dat gewemelte wordt verdreven om korts nadian den blauwen hemsl te latsa wssrziea met in 't ver-schiet bloedroods uitgsvochtea luchtgevaarten. Eenigzins zoo is de toestand in Frankrijk. Sinds verschillsad# dagen stormen de legers tegeno'/er elkander als twes zware donderwolken vol elactriciteit beladen. Geene van beids gaat vooruit, maar beiden, over van vermoeinis en afgemath*id midden dooden en gekwetsten, gelijkea dan weldra op diea ia stuk gedonder-den hemel. Uit welke streek nu zal de nieuwe stormwiad loeian ? Ons hert doet ons hopen uit 't Zuiden en 't Wesien. De inlichlingen ook doen ons dal galofyvsn. Tôt hiartoe was 't Duitschland daî daar 't geweldigst optrad en dat wellicht dan ook het meest is uitgeput. Nieuwe frissche troepen zenden kan het wellicht niât meer, terwijl Eageland er gedurig op-stuurt en dat Frankrijk's reserve nog ver is van uitgeput. Van hunnen kant dus verwachten wij dezer dagen eenen stormloop gelijk aan de zen op den Marnestroom. Mogelijks zullen ze ditmaal 't geweldigst opkomen van 't Westea uit om de Duitschers zijdelings op 't lijf te valleu. Hope, altijd hope. Hoe staat het in Duitschland met de bevolking? Echt nieuws kennen wij niet vsel. Langs hier «n daar toch komt het uit dat de msnschen er beginnen ongeduldig worden- Men had immers voorspeld dat ze maar vier weken spel zouden gehad hebben met Frankrijk, en na twee voile maanden moeten ze hooren dat Duitschland daar machteloos werkt tegen de dood. Maar de voile waarhaid weten zij niet, en daarom zal 't een verschrikkslfjk dingen worden in Duitschland, den dag dat hunne fslle troepen grootendeels gedund en verslegsn hua land vluchtend zullea binaenkomen. Dan zal er geea verduikea maar aan zijn, en opgepast dan voor uwe kroon, fi are Keizer ! Duitschland, dat kort zit van geld, heeft esne groote oorlogsleening gedaan. Zij boffan dat zs overwel gelukte. Maar de Engelsche financiers weten ta zeggen dat die leening esn fiasco was en op verre na niet opbracht wat zij verwacht-ten. Dat 'sslecht tseksn... voor Duitschland. De volgeade week zullen wij trachtea esns den toestand te ontledea langs den kant der Russen. ♦ Wij lezen in de « Métropole » volgendea « Open brief aan de Keizerin van Duitschland. » Mevrouw, Ik lees in de dagbladen dat uw zoon Joachim teruggekomsn is naar Berlija, dat gij hem tege moet zijt gegaan en... dat gij met fhrheid het Uzeren Kruis bewonderd hebt dat op zijn borst prijktc. 1k ook, Mevrouw, ik heb een zoon in het «flger. Zooals de uwe werd hij ook gekwetst. Maar men heeft hem niet teruggebracht, ik heb hem niet te mijoent mogen ontvangen. Ik heb drie weken overgebracht God biddende voor hem, niet wetend® wat er van hem gewordsn was. Hij hesft niêt gestreden, God dank, onder hetzslfde vaandel als prins Joachim. Maar, ! vrc-uw en moçder, ik vsrsta ds vrsu-?d@ die gij ■ gesmaakt hebt als gij uwen 200a leyeï?.de hsbt ! weêrgezien. Ik gevoel, ten aaderen, geea bitterheid jsgens uwe soldaten omdn.t zij roijnaa zoon op het siag-vald gekwetst hebben. Dat is het lot van den oorlog. Ik deok allaenlijk aan mijn arm België waar uw zoon gestredsn heeft en waarschijnlijk ook bevel gevoerd heeft. 't Is hier te middsn van soldatenbendan die zich overleverden aao rooverij, aan moorden en aan de beestelijkst? wraedheden dat hij zijn IJzsrea Kruis zou ver-dier?d hebben.. .. Hswel dan, Mévrcuw, zoudt gij, hem be-zieude, u zoo fisr gevoeld hebben als men hsi wel zsgt? Zou gesa achterdesken u ontstsld hebben? En,'t en wars gij niets zoudt weten' yaa al die vre®selijka beestigheden waaraan die helscha uitgclat«eea ia wier midd«a pries Joachim strsed ea over wi® hij bsvel vosrde, ïich bij ons plichtig maaktèn, zijt gij wel zeker dat aan zijn IJïsren Kruis geena vlsk kleeft, dat het alieenlijk de daden van «en dapperen soldaàt vereert en ni?ts te dekken heeft van da virant woordelijkhsid ovsr de gruweldaden waarvan mijn vaderlând het slachtoffsr is van wege de uwen ? Schijnt hat u mogëlijk nogtans dat zelfs éér» duitsche officisr, en uw zoon min dan eenig andere, kunne oatsnappea \66r God en vôôr de geschiedenis aan de ontzaggelijke medeplichiig-heid in de vernieling waaraan mijn land gedu-resde verscheidene wsken zondar genads is blootgestsld gewsest ? Zou dan dit IJzersn Kruis u ni«t een weiaig schrik moaten iaboezeman benev«ns de fisrheid walks de dagbladsn u toekennen ? Ah, Mavrouw, men zegt wel dat uwe gedachten de onzs niet zija ea dat men er toekomt d? vrouwen van uw groot keizerrijk te bedrîsgec nopens de uitgestrekthsid m den aard der schrikkelijkâ misdadea wslke hunne zoons, als krijgsmannsn, hier pleegdea m et eene wreed heid die ons dwingt van hen als onbaschaafden vaa eene andere eeuw te aanzien. Ik zou mij willen kunnen overtuigen.Mavrouw, dat dergelijke begoochslingen waarlijk mogelijk zija voor u. Ze zoudaa het niet zija, ik zweer het u, voor de Bslgische vrouwen wier kinderen zich gezamentlijk zouden ontseren.mei, gelijk de uwe, de ontsteJtenis en de verontweer diging van ails bsschaafda volkgren van gansch de wereld te verwekken. De fijagevoeligheid, de zachtheid en het mede-iijden zijn het zedslijk versiersel geblgven van ons geslacht ia aile streksn waar de christelijkt beschaviag haar stempsl heeft gedrukt. Indien 't ock zoo is bij u,moet uw vrouwsnhcrt er twes maal tegen opkomen dat menschenhanden de verwoestieg en de barbaarschheid waaraan mijr land overgeleverd is, kuunen voortzettsn.en dai het zinnebseldvan Chris tus als balooning terechi komt misschien op de borst van dezen die er voor verantwoordelijk bli'jren voor gansch he*. manschdom ! Ikbenijd de fisrheid niet, Mevrouw, die gij hebt voor uwen zooa terugkomenda van de ver-woeste strekan vaa Visé, Dinant, Aerschot. Leuvenen Dendermonde, gekwgtst, wat niets is. maar vereerd met het IJzer Kruis» wat mis-schien een heiligschendande spottarnij is ca esne onteeriog wserdig van de ergste straffen. Neen, ik bsnijd u niets ! En zelfs te midden onzT trasea, die wij zullen droge», en van onze puinen waaruit wij eeusdaags zullen opstaan, ik dank God dat deze onder ons die zcons in het leger hebben,za mogen ia hunne armen drukken met de zekerheid dat zij soldatsa zija en geen moordenaars I ♦ De oorlogvan!870 Beleg van Parijs. Laatste tegensiand der Franschen. Nadat de Duitschers Msc Mahon's leger té ; Sîdan hadden gevangan gssomen en dat vsn ( Bazaine in Metz haddta kort gszet, bleren er ^ voor geheel Frankrijk sl«chts 95.000 gevormde soldaten over. t Den 3 Ssptsmber was de overgare van Sedan t@ Parijs gekend en 's anderdaags had esne revolutia plaats, die voor gevolg had den keizer Napoléon III af te zstten en een nieuw Lands-bestuur aan te stelien ter verdediging vaa 't land, Zija eiersts werk was te beslissen dat de weer- 2 stand zou voortduren. r lilli l I 11 111 un I II 1 1 n 1 liH li 11 I»n j dWn > mfl'ini mt Mst 't garnizoea van Parijs en zijse 13 fortea en de maanen die zij in aîlernaast kondea bijean-^raag«» gerocht mén aas eene verdadiging vaa 500.000 mann»n, die uoglans ver waren van aiten goede soldaten t® zija. Den 20 Ssptember hadden ds Duitschers gehgel Parijs omzet. 't Landsbestuur in Parijs varblijvend, heeft in msnige omstandighedea tegenover ds oprosiigen aan krachtdadigheid gemist en zoo de vgrdediging verflauwd. Oadertusschsn-warea Leden van 's Landsbestuur, buiien Parijs gevsstigd, bslast met nieuwe légers op voet te brengen, tea eiode samen met de verdediging binnen Parijs deze stad te ont-zsttea. Aan hua hoofd stond Gambstta. [ Esn gerste maal den 5 Decembar hadden zs j sran uit Parijs met 90.000 mannen e#n stormloop <r«waagd om ds Duitscha legers door te breken. Na drie dagen zggspralen waren ze eindelijk toch gedv/ongtn weerom binnen Parijs te gaaa. Buiten Parijs had men na drie maanden drie iegers gsvormd waar uitsrst vesl opoffsring bij ^as en dappsrhsid maar es n groot tekort aan yormieg ea leidiag. Onder de leiding van drie opperbeste gene-raals, Gambetta, Chauzy en Faidherbe hebben dis legers meer dan eeae zegepraal behaald en uifmuntend veel spel gelevsrd aan de Duitschers. Toch was al hua strijden tegenover het wel-ievormds leger der Duitschers vruchteloos, en verd het eeae leger na het ander op het einde uiteen geslagen of gevangen genomen. Ondertusschen 't volk van Parijs bleef hard-aekkig in den tegenstand. De toestand in de stad was nogtaos erbarmelijk, Dien winter was 't uitermate koud. De thermometer zonk tôt 12 ^radsu onder zéro, en msn had noch kalen noch hout meer. Als brood at men een deeg uit rijsf, baver en gruis. Ieder inwoner mocht maar 30 ?rammsn vlaesch hebben, ea 't was peerde-vleesch aan 24 fr. ds kilo of ratteu aan 2 fr. 't stuk. De Duitschers haddsn zich asn zulk eenen langdurigen tegenstaad niet verwacht ®n om de zaak te verhaasten beschotea zij geweldig de fortea ea ds stad ia 't begin der maand Januari ; op enkelc dagen schoten zij 15.000 kanonb&Uao. Een laatste uitval — omdat zij wilden strijden tôt 't einde toe — waagden de fransche troepen dea 17 Januari. Opnieuw botsten zij op de msch-tige verdedigingsmiddelen die de Duitschais hadden opgeworpen en mislukten in deze uiter-ste poging. Den 28 Januari gaven zij de slad over — gedwongen door den honger — en een waoenstilstand werd geteekend. N a lange onderhandalingen werd eindelijk ds vrede geteekend te Frankfort den 10 Mei 1871. Frankrijk moest den Elzas afstaan zondsr Bçlfort aa Lorreinea met Metz. Ta samea 1.600 000 Franschen ; daarbij esne vergoeding bstalea in drie jaar tijd vaa vijf milliards. Die overwiuning heeft aaa Duitschland eene groote sterkte gegsvsn ea een nog veel groote-ren hoogmoed. Laten wij het hopea, sterkte en hoogmoed zullen dit maal gebroksa worden. 4 Nu ondervindt men het î Als we zegden, vroeger : Laat ons den Heere loven en danken over de tachtigjaar rust, vrede, vrijheid, voor-nitgang die Hij ons vaderland verleend tieeft, — als we dat schreven, waren er nenschen die spottend antwoordden : k Zou men niet zeggen dan dat we ia ^en luilekkerland wonen ? Alla, Bra-sançonne en... zoot ! » Zeg, hebt ge dat niet dikwijls ge-îoord en gelezen, — tôt nog in Juli aatst ? Bsknibbelen, afbreken, afkeurcn, illes slecht vinden, niets van passa in >ns klein België, dat was het wacht-voord van velen. Nooit iets wel, ailes e kort of te lang. Nu zouden ze âlzoo niet meer spre-;en.Neen, België en was geen luilekker-aud. Men had er zijne tegeckomsten, ijne beproevingen gelijk overal. Maar neer vrijheid, meer vooruitgang dan in

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.