't Vrije Vlaanderen naar nieuwe ivEGEN w yooruitstreven d, Vrijzinnig, Volks- en Vlaamschgezind ALLES VüOIt EN DOOR HET VOLK u O O VOOR TAAL EN VRIJHEID Weekblad voor Brugge en de Provincie "West-Vlaanderen. Abonnementsprijs : België, één jaar fr. 2.00 Buitenland, vrachtloon erbij. 8™" Boehmerhen maarvan een exemplaar toegezonden mordt geven recht op aankondiging, twee exemplaren op beoordeeling. Bureeleq van 't Blad 33, Wollenstraat, Brugge. | — — Telefoon 589 Men wordt verzocht alle artikelen en mededeelingpn, evenals de briefwisseling, rechtstreeks naar den Bestuurder te zenden. Aankondigingen : Den regel 0.20 Rechterlijke aankondigingen » 1.00 Voor reklanaen en langdurige inlasschingen, zich te wenden tot het bestuur. 't VRIJE VLAANDEREN is verkrijgbaar bi) Edward Bossler, Gazetverkooper, Philipstockstraat, 6, te Brugge. (§)(!) @)@)@)@)@)^)^)@)@)@)@)@)@) Woorden en Daden. WEG MET DE BELASTINGEN ! Onder dien kreet trokken de katholieken in 1884 ten velde tegen de liberale regeering, en wisten zij het volk op te ruien en het bestuur van 't land te bemachtigen. Doch, woorden zijn geen oorden, want, hunne beloften op zak stekende, vonden de klerikale regeerders niet gemakkelijker dan de bestaande belastingen te behouden. Niet alleen hebben zij sinds 1885 op de opbrengst dier belastingen — die zij nutteloos noemden—-geleefd, geteerd en gesmeerd, maar zij hebben daarbij nog de onrecht-streeksche belastingen aanzienlijk verhoogd. Dat zijn die belastingen die vooral oorzaak zijn van het duur leven en welke de menschenbetalen zonder het te weten. Om u hiervan te overtuigen zal ik eenige der nieuwe belastingen opsommen, ingevoerd door de katholieke regeering : Wet van 18 Juni 1887, inkomrecht op den invoer van vee ; Wet van 16 Juni 1905, inkomrecht op den invoer van schapen ; Wet van 12 Juli 1895, inkomrecht op boter en margarine ; Wet van 22 December 1903, inkomrecht (van 20 cent. de kilo) op de kaas ; Wet van 1 Maart 190G, inkomrecht op de tarwe, rogge, enz. ; Wet van 18 Februari 1903, belasting op den gebranden koffie ; Wet van 21 Augustus 1903, inkomrecht op de chocolade (30 centiemen de kilo) ; Wet van 26 December 1904, belasting op het suiker (25 cent. de kilo). Voor 100 liters bier betaalt men 1.25 fr. rechten, en door de wet van 11 Juni 1887 betaalt men 15 centiemen rechten voor één liter azijn De wet van 17 April 1896 belast den inlandschen tabak met 15 cent. de kilo en den vreemden tabak met 90 cent. de kilo. Yoeg daarbij nog de aanhoudende verhoogingen der rechten op den genever, en men moet bekennen dat onze klerikale regeering er een handje van heeft om ons te pluimen zonder dat wij het al te veel gewaar worden. De volgende cijfers spreken nog" duidelijker : Opbrengst der onrechtstreeksche belastingen. 1884 1912 Douanerechten 21.800.000 71.066.600 Accijnsrechten 33.600.000 90.570.400 Totaal : 55.400.000 161.637.000 Onder het klerik&al ministerie dat aan het bewind kwam onder den kreet « Weg met de belastingen », zijn dus de onrechtstreeksche lasten geklommen van 55 millioen tot millioen; ze zijn dus VERDRIEDUBBELD!!! Ook de opbrengst der rechtstreeksche belastingen is verhoogd van 48 millioen tot 73 millioen, het zij eene vermeerdering van 25 millioen. De belastingen zijn dus van 1884 tot 1912 geklommen van 103 millioen tot 234 millioen. En ondanks die buitengewone kolossale verhooging van 131 millioen is de klerikale regeering genoodzaakt geweest in 1913 nog 60 millioen nieuwe belastingen te doen stemmen. Al de liberale senators en volksvertegenwoordigers hebben TEGEN die nieuwe lasten gestemd, omdat hunne invoering door niets gewettigd was, doch enkel liet gevolg was der schandige geldverspillingen en der noodlottige finan-cieele politiek der regeering. Vóór de kiezingen van 1912 beweerden de katholieken bij hoog en bij laag dat de geldelijke toestand van het land uitmuntend was, en eenige maanden daarna moesten zij bekennen dat zij tot over de breiding der evenredige vertegenwoordiging ingevoerd weze. Aan de werklieden ons daarin te helpen, in plaats van de roede te kussen die hen slaat en de hand te likken van degenen die hen als minderwaardigen willen blijven beschouwen.Wanneer dit zal bekomen zijn, zal de geschiedenis der kieskwestie geëindigd wezen, maar ook dan zal gelijkheid heerschen in plaats van onrecht; broederlijkheid in plaats van onderlinge afgunst; eendracht in plaats van verdeeldheid, want nevens gelijke plichten zullen gelijke rechten bestaan. ■ s/V* — De herbergiers door den klerikalen minister Levie gefopt. — (vervolg). — De omzendbrief waarvan er spraak was in ons voorgaande nummer, werd gericht, op 28 December 1913, tot de ontvangers van de belastingen en meldde hun dat in de toekomst zullen aanzien worden als herbergiers, de brouwers die eigenaars of voornaamste huurders zijn van de herbergen waarin zij het ruono-polium van het bierleveren hebben. De herbergiers in dit geval zijn slechts bedienden, " préposés » zooals de minister zegt. Gevolgen van deze verklaring I. Voor de herbergiers. 70 % van de herbergiers van onze Vlaamsche gewesten bewonen huizen, die 't zij toebehooren aan eenen brouwer, 't zij door eenen brouwer in voornaamste pacht zijn genomen geworden, Volgens de circulaire zijn al deze personen geen herbergiers meer ; zij maken geen deel meer van de gepriviligieerde burgers door de wet geschapen. Zij hebben niet meer het recht zich te verplaatsen, een ander huis te betrekken, en daar voort drank te verkoopen, zonder de openingstaks te moeten betalen. De omzendbrief van den minister ontneemt hun dus het voordeel dat de wet hun had toegekend. II. Voor de brouwers. Slechts de brouwers ! die eigenaar of voornaamste huurder zijn van hunne verplichte hei-bergen, genieten van het voordeel door den omzendbrief geschapen.Ook zijn dadelijk al de brouwers, eigenaar of voornaamste huurder van al hunne herbergen geworden. De Minister had hier overigens een uitstekend middel verschaft om misbruik van zijae gunst temakep. In den omzendbrief wordt inderdaad verklaard, dat de brouwer moet aanzien worden als herbergier, indien hij eene verklaring kan vertoorien, waardoor de herbergier erkent dat hij woont in een huis hem door den brouwer verpacht en dat hij verplicht is uitsluitend aan dezen laatste de dranken die hij schenkt, te koopen. Dadelijk liepen al de brouwers bij al hunne herbergiers en verzochten ze deze verklaring te willen teekenen. Verzochten! Iedereen die eenigszins de handelwijze van de Vlaamsche grondeigenaars kent, zal zich kunnen voorstellen hoe dit verzoek gedaan werd. Schier geen enkele herbergier is geheel onafhankelijk van zijnen brouwer : achterstallige pacht, leenen van geld, verhuren van kleine perceelen bouwland, zijn zooveel verschillende middels welke de brouwers gebruiken om de herbergiers aan hunne brouwerij te verbinden. Het was dus den ondergang voor wie weigerde te teekenen ; hunne weerstand had voor gevolg het recht van verkoop aan hunnen brouwer en huisbaas te doen verliezen. Deze toestand verwekte opnieuw de misnoegdheid van de brouwers. Nieuwe voetstappen werden aangewend en om gelijk te geven aan de brouwers, werd er op 31 Mei 1913 door den klerikalen minister eenen nieuwen omzendbrief afgekondigd.Volgens deze circulaire, zal de brouwer, niettegenstaande de weigering van den herbergier, toch aanzien worden als herbergier, in eigen naam, indien hij door twee geloofbare personen kan doen verklaren dat, ter hunner kennis, de gezegde brouwer de herberg in huur gegeven heeft aan den herbergier, en dat deze laatste steeds verplicht is geweest uitsluitend bij dezen brouwer zijn bier te koopen. Waaruit volgt dat de herbergier, die nochtans zoo duidelijk verklaard had niet te willen afzien van het voorrecht hem door de wet toegekend, er toch van beroofd is geworden. Het hatelijke van deze handelwijze ligt vooral in het feit dat deze ontflutseling geschiedt zonder tusschenkomst van den herbergier en buiten zijn weten. Hij is zelfs volkomen machteloos om deze onteigening te beletten. Wat hij ook doe, zijn recht van drank te verkoopen wordt hem ontnomen ten voordeele van den brouwer, en wanneer hij later van her-■ berg zal veranderen, zal hij onmiddelijk de openingstaks moeten betalen. In ons toekoinend nummer zullen wij het besluit doen kennen dat moet getrokken worden uit deze nieuwe wet. Een nieuwe Strooperij. Het Goeverriement vindt alle dagen wat nieuws uit om geld te kloppen. Natuurlijk : de schoolwet gaat in voege komen, en de miljoenen voor de kloosters zullen gereed moeten liggen. Niet genoeg dat er voor ongeveer 45 miljoen nieuwe belastingen in 't jaar geheven worden, nu worden nog op alle manieren de staatsdiensten duurder gemaakt. Het nieuwe telefoontarief is een echte afzetterij voor al wie handel drijft en de telefoon werkelijk noodig heeft ; dan is de abonnementsprijs op den spoorweg verhoogd en wordt er ernstig gedacht aan een aanzienlijken opslag van de vervoerprijzen voor koopwaren. In afwachting heeft de minister van spoorwegen alvast bekend gemaakt, dat te beginnen van den isten Juni a. s. de prijsvermindering voor personen die in groepen van ten minste 20 reizen niet langer meer 5o ten honderd, maar nog slechts a5 ten honderd zal bedragen ! Maatschappijen, die op reis gaan, zullen dus niet meer aan half geld rijden, maar de drie-vierden van den prijs moeten betalen ! Deze prijsverhooging zal aan het Goever-nement nu precies niet zoo verschrikkelijk veel opbrengen, aangezien zij het reizen in groep aanzienlijk zal doen verminderen. Maar dat juist is het, wat de Regeering zoekt. Zij wil, op alle manieren, het reizigersverkeer doen afnemen, om niet verplicht te zijn, het spoorwegnet uit te breiden en nog nieuw materiaal bij te koopen. Nog op te merken dat het Goevernement eerst nu met deze verhooging voor den dag komt: tegen het Zomerseizoen aan, wanneer het veronderstellen mag, dat een massa geringe lieden reeds reisplannen voor hun vakantie hebben gemaakt. En op te merken ook, dat het weer eens vooral de geringe lieden zijn, die door dezen prijsverhooging getroffen worden, evenals zulks met de vijfdaagsche abonnementen het geval was. De rijke menschen reizen niet in groepen van minstens twintig personen en hebben geen abonnement noodig om heel het land in vijf dagen af te zien. x/VA 't Zal komen zei den boer. Maar het wacht schromelijk lang, zoodanig lang dat men moede is van wachten en dat vele beginnen te gelooven dat den Boer gelogen heeft en dat het nooit zal komen. Wij bedoelen de beloofde zwemplaats waar men zich zoowel 's winters als 's zomers zou kunnen baden hebben zooals het is in andere steden, zelfs van minder belang als Brugge. De zomer is daar wel nog niet ten vollen, maar het zou zeer aangenaam zijn zich te kunnen gaan baden zonder daarvoor degroote warmten te moeten afwachten. Ware er maar kiezing op handen, gij zoudt wederom dit punt zien behandelen in de Gemeenteraad en men zou nog eens doen gelooven dat de zwemplaats er bij 3 of 4 maanden zal zijn. 't Is best dat wij weten wat kiesbeloften zijn, komende van de klerikalen. Immers Woeste heeft het luidop gezegd in de zitting van de Kamer van Volksvertegenwoordigers, «dat kiesbeloften niet moeten uitgevoerd worden. » En ons klerikaal bestuur Visart en Compagnie zijn van het Woesteras. Maar intusschentijd blijven wij zonder badplaats. Woeste, graaf en Van Brussel, officier. Twee wereldschokkende tijdingen werden ons door het Staatsblad van Zaterdag gebracht : de heer Woeste is verheven tot den gravenstand, en boerken van Brussel is benoemd tot officier in de Leopoldsorde. Er wordt ons verzekerd dat de heer Woeste zijn familiewapen reeds gekozen heeft : Drie kasserollen vol saucissen op een groen veld. Wat boerken van Brussel betreft, een vriend uit Waasland schrijft ons dat die heel vroeg Zaterdag morgend al, met zijn rosette van officier der Leopoldsorde op zijn blauwen kiel,*een bezoek bracht aan zijn koestal, en met een ontroering, die hij moeilijk te be-meesteren wist, de gelukwenschen van zijn gehoornde onderdanen ontvangen heeft. v/V* VAN LANGSOM BETER! « 't Vrije Vlaanderen » schreef over eenige weken dat er sedert jaren aan een hoekhuis te midden van de Snaggaertstraat eene aanduidingsplaat gehecht is waarop te lezen staat: Sint Gillis Dorpstraat. De volgende week zegden wij dat er in de Hemelrijkstraat noch lantaarns, noch kalsij-den, noch riolen, noch plankieren zijn. Een onzer lezers meldt ons nu dat er ook in Brugge eene nieuwe straat is, bezet met onlangs nieuwgebouwde huizeu, gesteld op stadsgronden en dat deze nieuwe straat op geheel hare lengte verkeerde aanwijzingsplaten heeft op al de hoeken. En inderdaad, wie er aan zou twijfelen hoeft slechts eene wandeling te doen tot aan het Park Milne Edwards bij de Zwemkom. Zij zullen daar bestatigen dat ter plaats, volgens de aanwijzing, de Keizer Karelstraat niet bestaat. En hochtans de Keizer Karelstraat loopt langs gezegd Park en gaat van aan de afleidingsvaart tot aan de Laurierstraat, alwaar zij dan de naam krijgt van Vestingsstraat tot aan de Scheepsdaelelaan. Maar van aan de afleidingsvaart te beginnen tot aan de Scheepsdaelelaan leest men niets anders dan Vestingsstraat.Onze stadsgenooten die daar de Keizer Karelstraat gaan zoeken, loopen verdoold, ondervragen de voorbijgangers, klinken aan de huizen der bewoners van aldaar, en vernemen alzoo, na veel loopen en tijdverlies, waar de Keizer Karelstraat eigentlijk. is. De reden waarom de weg loopende van aan de vaart tot aan Scheepsdaele twee namen draagt is, dat het einde van aan de Scheepsdaelelaan tot aan de Laurierstraat, het einde ouden weg is die sedert honderde jaren daar ligt en altijd Vestingstraat genoemd werd, maar de voortzetting van aan de Laurierstraat tot aan de vaart is eene nieuwe straat en is Keizer Karelstraat genoemd geworden. Nochtans het ware beter geweest geheel de straat Keizer Karelstraat te noemen tijdens dit kwartier geheel ontworpen is geweest. Ziedaar dus eene nieuwe straat waar nooit de aanwijzingsplalen gehecht werden die er voor moeten gemaakt geweest zijn. Want men heeft tocli die straat geheel alleen in deze wijk niet vergeten alswanneer men er doen maken heeft voor alle de andere aanpalende.Het lastenboek moet gesproken hebben over de platen voor de Keizer Karelstraat en over het noodige getal. En als zij gemaakt zijn, waar zijn ze belonden en waarom heeft men ze nooit doen vasthechten aan de straathoeken ; of ten minsten, waarom trekt men de misplaatste platen niet af met Vesting- Derde Jaargang. — Nummer 20. PRIJS PER NUMMER : 5 CENTIEMEN. Zaterdag 16 Mei 1914.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.