I NOfi DE VER0030EELING I * S»n. Mtstsel). VOOBU1T ta kst I Proilneini VosdiagsGonlîalt | ^jj moetan terugkomen op daze onçehoorde veroordeeling, H m ^ partijdigheid yen dat Gomiteit duidelijk in het lient ■ te itttlen. H Alhqewel polemiek in zulk een droeven tijd sis dezen velen ■ rerdriet doat — en terecht — mdetsn wij er ©ver schrijven, I omet»' on™ eer is g^reakt, de toekomst omer Maatschappij V « Voorult » is bedreigd en het Comiteit beachikt over eene ■ nucht die het niet verdiont ta beritten. ■ \Vij m<5eten schrijven omdat met 5, 10, ao Jaar en langer I odi àeze veroordeeling door politieke vflanden nog zal ver- I weten worden en onze heerenrechtersons weliicht in 'tgezicht S ïullen werpen : « Verre er van dat « Vooruit » on» hielp onze ■ ooelhjkheden oplossen, heeft hij ons verpKcht hem te ver- ■ oordeelen. » H £n in de schaad - campagnes, die na den .ooriog tegen S «Vooruit» zullen gevoerd worden, gelijk zij v66r den ooriog I gevoerd werden, zal de veroordeeling prijken als een brand- ■ merkop onze maatschappij, die van in het begin van den oor- ■ !og tôt heden een mode! w»s van besta'ur, maar ook van onbaat- ■ achtigheîd en van bezorgdheid voor hare leden, voor heel de ■ werkende klasse en voor de bevolking. Wij moeten over de veroordeeling schrijven, omdat het ■ Comiteit beslist zonder beroep. De heeren van het Comiteit beschiiken over de meest I (^tgestrekte macht tegen de bakkers en de broodmaatschap-I pijen. ■ Wat zij diensaangaande beslissen il wet,... er bettaan voor I hunne vonnissen geen hof van beroep noch van verbreking. Zij hebben in hunne h^nden het leven der bakkers en hunner I ftmilien, de toekomst van ganschde bakkerij en het voedsel van ■ honderd duizenden menschen. En zij spreken vonnissen uit, ■ zonder dat zij aan iemand verantwoording verschuldigd zijn H 0f wl« 00k hunne vonnissen kunne herzien. S Nog nooit hebben enkele menschen, die dan nog onbe-H vosgd zijn in de nijverheld die zij besturen, over zulke ms cht I beschikt. Zij hebben tneer macht als de krijgsraden in vredes- en in fl oorlogstijd. V 0e fransche joodsche officier Dreyfus door fanatieke hoo-,1 gère katholieke officieren veroordeeld, kon zich beroepen op S het hooger burgerlijk gerechtshof, dat hem vrijsprak. ■ Binit den ooriog werden personen, door esn krijgsraad ver-H oordeeld tôt den dood, het leven gespaard en tôt eeuwig I durenden dwangarbeid veroordeeld. S De oppermachtigste militaire machten hebben hoogere I machten boven zich, maar onze heeren van het Comiteit, die S over de eer en het leven van honderde groote en kleine nijve- ■ t«n beslissen en over het brood van honderd duizenden, '■ wle hebben zij boven zich? Het Nationaal Comiteit, zal men ■ «ggen. M Iszulksernstig? Elkeen weet hoe moeilijk het is te Brusse! ^■te komen en, veronderstel dat eene benadeeligde cooperatieve ■ 0 bakkerij toch een passe-port voor deze zaak Z>" gjj I lut Nationaa' ComiteA zich met die kwestie inlaten? Dit Co- S mîfîit verricht een reuzeswerk, waarvoor elke eerlijke beoor- ■ deelaar in bewondering s;aat, en dit Nationaal Comiteit zou ■ jls beroepshof optreden in de geschillen zijner onder-comitei- ■ ten met de bakkers of cooperatieven? Dat doet het niet en diardoor hebben de Provinciale Comiteiten eene onbeperkte ■ macht van straffen. S Die heeren moeten hun oppermacht afgenomen worden ! ■ Zij moeten rekening van hunne daden geven en aangezien er H zulk opperste gerecht nog niet bestaat, richten wij ons tôt den H eenigsten rechter, die ons kan aanhooren en die is: de open- ■ bare opinie. • • • I Hoe staat de zaak van «Vooruit*s» veroordeeling? I Als volgt : I Op 't einde van verleden jaar nam de burgemeester een be- ■ iluit, tsn de bakkers verbiedend wit brood te bakken en te ■rakoopen. I Een maand later trok de burgemeester dit besluit in. B Sinds dien is het zôô gebleven en mag men dus, te Gent, ^Hwlgtns het gemeentebestuur, wit brood bakken of verkoo-pu.^V/' t:i» te Gent, zooals .inhclhet Jitwî, eroe dringonide be-^■hoeltt aan wit brood. I Het Yoedingscomiteit héeft dit herkend, aangezien het wit H brood heeft laten bakken voor zieken, kinderen, cnz. ■ Uit Holland worden er van over vele maanden duizende en duizende witte brooden in Belgiê ingevoerd. De Socialistische Coopératieven van Luik en omstreken H 'oeren sinds vele maanden, wekelijks duizenden witte broo- ■ den uit Holland in — en zulks met toestemming van het ■ Luiksch Voedingscomiteiî. I In de provmtiën -Antwerpen, Brabant en in het noorden H vin Ooy-Vlaanderen, altw>ic in Her. ^ouwen wordt het Hol-I liadsch wit brood bii duizenden verkociA. I De Maatschappij « Vooruit» dit wetende en /.'miit dat het B wit brood te Gent zôô duur is en men groote rent.-n ■ moet bezitten om het te koopen — besloot 00k wit brood ;n ■ te voeren, om de kleine beurzen 00k van tijd tôt een kilotf-*it brood te verschaflen. Wit doet «Vooruit»? Gaat hij dit wit brood in Holland ■ koopen, zonder iemand te Gent te raadplegen? !■ Neen! Hij bestudeert de zaak en vraagt inlichtingen. Wat is hiervan de uitslag? S De burgemeester verbiedt den verkoop van het Hollandsch S vit brood niet. "Vooruit's» bediende spreekt met een hooge bediende 'van ■ het Voedingskomiteit over den verkoop en deze heer is er ■ mede t' akkoord; een hooggeplaatst heer van het Stadhuis, V -niet-socialist, — wordt 00k geraadpleegd en die zegt 00k dit het brood maa verkocht worden. S «Vooruit», voldoende gesterkt, koopt het brood in Hol-land, verkoopt het en wordt gestraft door het Voedingskomi-H "if met omtrent 50 zakken min meel te verkrijgen. I En op wat beroept het Comiteit zich om zijne ongehoorde H veroordeeling te staven? V Op het kontrakt dat het aanging met de groote en kleine ■ bakkerijen. M Wat zegt dat kontrakt? Dat de bakkerijen,die meel ontvangen van het Voedingsco-®''eit, geen ander meel mogen verw«rien dan dat van het Comiteit. Lezers, hebt gij goed gelezen? Het Comiteit verbiedt enkel ander meel dan het zijne te «rwerken, maar niet het Hollandsch brood te koopen en te ■ verkoopen. H kontrakt komt in zijne bewoording en in zijn geest ■ 'vereen met het besluit" van den burgemeester, die het bak- ■ >tn en den verkoop van wit brood toelaat. ■ Ce maatschappij «Vooruit)) door deze veroordeeling ge-1 ^en en verontwaardigd, beriep zioh op het kontrakt, zij aan dat het kontrakt den verkoop van het Hollandsch ■ Jtood niet verbiedt en zij niet kon gestraft worden voor iets door het Comiteit niet verboden was. H "et Comiteit wil niet luisteren, houdt de veroordeeling jfl en basllst zijn kontrakt te zullen veranderen en zoo- S «ung dat het voortaan aan de bakkers, die meel van 't Comi-W »«t ontvangen, verboden wordt wit brood te bakken of te '«koopen. I Dus, de toesamd m aoo ; Net Comiteit maakt een kontrakt dat iets niet verbiedt, dus <■ «*«at; eene maatschappij doet dit «iets», het Comiteit straft ■ tocil n "• etrsf verandert het zijn kontrakt, om de , te verrechtvaardigen, die met zijn eerste kontrakt niet S " "en-echtvaardiaen was. I ''dit eerlijk? In een I Is dat partijdlg tegea a Vooruit »? Ja? bl al (choc^C8pn de heeren vaîl het tôt hunne ver- ■ .i,.^'het Mrog v«a sommigebakkers zoo erg is dat, laten "M ,,ii. . ru" " '"'h Hollandsch brood verkoopen, heel hun >■ va^ kontrool omnogelijk wordt. '<■ OBeerîiiî.^Vwruit», die eerlijk handeit, sortit gestraft, omdat ■ c bakkers en drutkers de kontrool van het Comiteit '9 D.Tshebbea ! ''V «vX, -ren ^ "et Coraiteit hebbsfl moeten bekennen dat '.'■U Ttri ?mit " volledig eerlijk gehandeld heeft van in het begin efl -.teo '"oor'0g, dat er feij hen tegea « Vooruit » niet den min-'■ iiin k ù? vtn verm°eden bestaîrt, als zou «Vooruit» iets ge-Er ' ' tegen de besiuiten van het Comiteit. ■ I"WilHVl^r' ^oen over Qen'Se niamden het Comiteit in ■ kttjj '' , ec ""as, werd « Vqorait» met s^ndere groote bak- bU »J, ' m..,"ne vertrouwelijka zitting geroepen om de han-I De i i 'd{n ta besprekeo. I Vonn'.u,n van 11,1 Comiteit weten dat het wit brood door m JWbsAtaa* |aas* — INL 3 centiemen per nummer VOORUIT Oirgaan dap Belgfsch® Werklliidenpartij - VeMéhfJnende aile dagea. Zij weten dat «Vooruit» gt« oerlogswtftsten heeft met den verkoop van dat brood. Zij weten dat allemaal — en tooh hebben zij «Vooruit» ver-pordeeld.'t Is dat sdj «Vooruit» wilden treffcn. Denkt eens na! Door den onwll en het bedrog van sommige bakkers en drukkers. heeft het Comiteit bakkers moeten straffen en werden bakkers vervolgd en veroordçeld. Dit was erg! Groote burgers doen kleine burgers straffen I Denkt eene! Door «Vooruit» te treffen verschoonen.de heeren zich tegenover het onverzoenlijke deel der bourgeoisie en sme-den zij voor de toekomst, wapenen van laster en verdacht- makingen tegen de socialisten! • » • De heeren van het Comiteit hebben dus « Voorùit » ge-troffen, niet omdat hij oneeçlijk was, maar omdat andere bakkers onéerlijk vraren en da verkoop van .wit brood, die oneerlijken kon in de hand werken. Zoo redeneeren die heeren. Maar in dergelijk geval wordt de straf van « Vooruit » nog schandelijker, en meenden die heeren het oprecht met hunne redeneering, dan haddsn zij « Vooruit » niet moeten straffen, maar « Vooruit » moeten roepen en hem het volgende zeggen: « Heeren van «Vooruit», gij hebt altijd eerlijk awe ver-plichtingen nageleefd; met den verkoop van wit brood uit Hollanl weten wij dat gij ter goeder trouw hebt gehandeld, wij verzoeken u ecliter dien verkoop te staken, want die verkoop kan deze onder de bakkers, welke het Comiteit bedrie-gen, in de hand werken, . Laat de Stad Gent het wit brood verkoopen ~ dan is aile gcvaar voor onzen diehst geweken —en de bevolking mist dit nuttig voedsel niet. > Zoo moesten die heeren redeneeren. En wat had « Vooruit » gedaan? « Vooruit > hadt oogen-blikkelijk toegestemd. want als schepen Henderyckx daarover sprak en verklaarde dat de Stad dat Hollandsch brood moest verkoopen, antwoordde gezel Anseele asnstonds : t'akkoord! • * • aVoorult» is dus gestraft omdat anderen bedrogen hebben en nog bedriegen, Maar als het zoo ver is gekomen, is dit anders niet dan de schuld vap het Comiteit zelf en dit bewijst de noodzakelijk-heid dat er een ander lichaam kome, hetwelk Het Comiteit kontroleert en op den rechten weg wijst als het er ai dwaalt. Inderdaad, vooraleer het Comitieit vermoede dat er valsche bons in omloop waren, verwittigden de briefdragers het van het bestaan van valsche bons en kwamen de voorzitter en de schrijver vân een bakkerssyndikaat het Comiteit over die valsche bons inlichten. Deze heeren trokken hunne schouders op en zegden: Er zijn geene valsche bons. Acht dagen later kregen zij er met honderden, trokken weer hun schouderj op en heten de vervaischers ongestoord voort-woekeren.Dp valsche broodbons vermeerderden als ongedierte in de vuilnis. Het Comiteit werd verwittigd, maar roerde niet. Vrienden zegden tôt die heeren: neemt goede niaatregels, het bedrog stijgt als het water bij een springvloed. De heeren roerden niet. Het Comiteit der "Werkloosheid van op de Kuiperskaai wordt gevormd ; het moest bons uitgeven en het eer ste wat het deed was? Wat? Dat de bons van kleur veranderen aile zes weken en maar gpdnrende die weken waarde hebben. De aandaciit van het Voedingscomiteit werd op dit ver-standïg besluit-geroepen. De heerea roerden niet. De aardappeldienst werd ingericht. De aardappelbons veranderen dauVmet elken verkoop om het maken van valsche bons te keer te gaan. Dit werd aan de heeren gezegd, zij roerden niet. En 7.66 kwamen zooveel duizende en duizende valsche broodbons in omloop, dat elke kontrool onmogelijk werd en de heeren zich verplicht achttén, de bakkers hun meel te ver-. minderen en het hoofd verloren als er wit brood uit Holiand in Gent kwam! In heel Belgiê wordt Hollandsch brood verkocht, overal, evenals te Gent, zijn er bakkers, die het meel ziftçn welke zij van het Comiteit ontvingeij en toch h -bben de Comiteiten bui-ten ,Gent den verkoop van Hollandsch wit brood kunnen toe-laten.Te Gent alleen is dit niet mogelijk en wordt eene eerlijke cooperatief gestraft voor een eerlijken handel, door het kontrakt van het Comiteit niet verboden !!! Het Comiteit heeft zijn stelsel van broodbons, sinds lang veroordeeld, eindelijk opgegeven, nadat het te lang gewacht had zulks te doen, ondanks goeden raad en goede voorbeel-den.Nu denken zij aan een ander stelsel ? Goed! Maar geen enkel nieuwe stelsel mag toegapast worden zonder dat het besproken worde door eene andere macht dan de hunne. Wij protesteeren tegen de onrechtvaardige straf die « Vooruit » van wege het Comiteit opliep. Wij protesteeren tegen de almacht dezer hearen en dat zij mogen vonnissen zonder rechf v«n beroep. Wij vragen dat « Vooruit »'s straf worde ingetrokken en dat een Comiteit van Toezicht — waarin vakmannen worden opgenomen — nevens en met de heeren den dienst der Broodverzorging besture. « VOORUIT » @ciiisrt©8|z©F'sMsi!i{!jssn «n Sor#s®®iitcSs®laBS«0 In een vorig artikel bewezen wij dat de nieuwe loonstandaard der onderwijzers maar kon toege-past worden, zonder bezwaar voor de gemeente-gelden, in de zeer kleine geméenten alsook in die gemeenten welke door een speciaal barema vrije verhoogingen van wedde aan hunne onderwijzers toekenden (zooals b.v. Gent). Maar — er is een maar bij — opdat deze laatet-genoemd© gemeenten den nieuwen loonstandaard kunnen toepassen moet de Staat tusschenkomen in al de wedde-verhoogingen die voor de wet van 1914-vrijelijk werden toegestaan en maar verplich-tend en periodiek werden volgens het barema van genoemde wet. Deze tusschenkomst bestond niet onder de wet van Î895. Een vonnis der bui'gerlijke rechtbank van Gent in dagt-eekening 30 Juli 1899 (zie ïtevue Adm. Januari 1900) beslist dat dé Staat maar moet tusschenkomen in de onkosten rechtstreeks voort-spruitende uit de door de wet verplichtend verhoogingen. Tijdens de bespreking der wet van 1914 is er menigmaa.1 gewezen op de nadeelige gevolgen van dit vonnis voor de gemeenten welke vervroegde wedde-verhoogingen voor hunne onderwijzers stemden, en uit de verklaringen van den verslaggever en van den Minister schijnt men te mogen besluiten dat deze reohtsleer niet meer zal toegepast worden onder het regiem der wet van 1914. Déze verklaringen zijn echter zeer duister op vele plaatsen en daarom trekken wij de gansche bijzondere aandacht der groote steden en gemeenten op de uitbetalingen welke in 't kort door 't Département van Kunsten en Wetenschappen zullen gebeuren. Moest de tôt heden gevolgde prac-tiek behouden worden, dan zou deze eene groote vermindering der Staatstoelagen teweeg brengen. _ Isa oc*i« in -'t aeil dus 1 P, Cl ■ / / P. S. Die toelagen în kwestie rijn în de mseste gemeenten verleden week uitbotaald. Dat de onderwijzers die aanspraak mogen maken op eene exUa-jaarwedde op het zoogezegd vieraillioenen-fonds zich dus maar tôt hun gemeentesecretaris wenden. WÉiil in lis! 0, H, Loraliar* De. Telegraaf meldt aïs eene onheiispellende gebeurtenis het onverwacht feit dat de vijf-en-twintig katholieke parle-mentslcden eergisteren niet naar de zittmg gekomen zija — ondan'is den aangenomen « godsvrede ». De libérale volksvertegenwoordiger Le Gallais was met eene zending in Zwijserland en het gevolg daarvan was dat de Kamer niet in cetâl was en dat de zes-en-twintig aanwezi-gen niochten naar huis gaan. Alvorens de zitting volgens de wettelijke" voorschriften te sluiten gaf de liberale voorzitter der Kamer lezing van een schrijven van den katholieken ondervoorzitter, waarin deae in deu naam van de katholieke rechterzijde verklaarde « dat zij zich voor den oogenblik niet zou verzetten tegen de benoe-ming'van een homogeen liberaal ministerie ». D.c katholieke voorzitter van het Rekenhof nam dan ook nog het woord om te varklaren «dat aile uitgaven, die sedert het begin van dit jaar door da regeering gedaan zijn, onwette-lijk z'ijn en niet overeen te brengen met de bepalingen der luxei&burgsche grondwet». Dr: kamervoorzitter vond dat dit verwijt eene «emeenheid moeit genoemd worden en hij beriep zich op het feit «dat het graafschap zich beyond in een onwettelijken toestand die eene heirkracht uitmaakte tegen de gronwettelijke bepalingen». Dit allés bracht eene buitengewone ontroering teweeg en er kwa.Ti geene kalmte als moederoverste van het graafschap in eene proclamatie stijfhoofdig verklaarde « dat zij van geene regee: ing wil weten waarin niet de beide partijen evenrtdig verte,'enwoordigd zijn». Na deze verklaring van de groothertogin kan het ellendig pieperkenduikspelen van de katholieken nog alleen eene tries-tige komedie, eene berekende stokkenindewielenstekerij genoemd worden. < Het is nu bijna eene maand dat men zich in het gMafschaç aile moeife geeft om een ministerie samen te stellen dat tôt re-geeren in staat is en nu ziet men nog langs om minder kansen om cène oplossing te vinden — op een oogenblik dat men, zooals in aile andere landen, eene regeering noodig heeft die kloek- op hare beenen staat. • • • Op den laatsten oogenblik heeft de regering nog den vol-gender. maatregel kunnen nemen die voor de omstreken vsn belang is : Aile in het graafschap voortgebrachte boter moet afgeleverd worde i aan de zoogenaamde Centrait van aankoop e-n var-dcelina, die ze evenredig zal leveren aan de gemeentelijke boterwinkels. Deze Centrale van Aankoop en Verdeeling zal aan de boeren 2.20 fr. en aan de melkerijen 2,30 fr. per pond beta-len, en zij zal deze beter mogen verkoopen aan 2,30 fr. en 2,40 fr. per pond De gemeentelijke boterwinkels zullen den prijs met niet meer mogen verhoogen dan met het bedrag der onkosten die zij gedaan hebben voor den dienst. De melkerijen zullen van h«re voortbrengst niet meer roo-geu b-À.ouden dan i ga-gftmijain pis»! week en pei lid. 1 Men voegt cr bij dat met een dergeiijken maatregel het in deze droevu tijden zoo goed als uit zal zijn met allen uitvoer van Luxemburgsche boter. In de proclamatie aan het volk, waarin de Groothertogin zich ten voordeele van de vorming van een coalitic-kabinet uitspreekt, komt o.a. het volgende voor: «Heden is de bezorgdheid van het land op de toekomst gericht. Het volk ziet den dag naderen waarop over zijn lot zal beslist worden. Op de komende regeering valt de plicht dit lot voor te bereiden. Zij zal alleen dan deze o*p dracht kunnen vervullen, wanneer zij het ver-trouwen van aile Luxemburgers bezit; en dit kan slechts het geval zijn wanneer al de pa-rtij-wa aan de gemeenschappelijke task medewerken. De vraagstukken die zullen moeten opgelost worden liggen op het.domein der binnenlandsche politiek en zijn zoo bélangrijk, dat de helft der bevolking niet kan uitgesloten worden van de medewerking. TMMW—lllfH«IHHIHa»l——MMIIHW 1111»OtM ie s!osé18bIs|8b dsr Kempsn Op den oogenblik dat onze heele trbeiderschap van don eenen dag tôt den anderen dag dieper en dieper in de ellende zakt, komen onze burgersbUden onbeschaamd voor den dag met eene lijst van de tien reeds wettelijk erkendevergunningen voor het delven van kolen in de Kempen, In het belang der bèlgische nijveraars, zegt men, geeft men in die lijst op : de namen en de wettelijke vormen der vergun-ninghoudende maatschappijen, de uitgestrektheden der gron-den die zij aangekocht hebben, de plaatsen waar de maat-schappeiijke zetel gevestigd is, plus de namen der financieeîe, administratieve en technische bestuurders die geroepen zijn om de onderneming te doen schuimen. Met dit ailes hebben wij als werkmenschen weinig te maken, maar zooveel te noodzakelijker is het dat wij weten in welke verhouding die kapitalisten zich mees'er gemaakt hebben vari den Kempischen bodemgrond, waaronder de milliarden en nog rpilliarden tonnen kolen bedolven liggen— die onbetwist-baar en onbetwist het eigendom zijn van de gemeenschap der menschen. De tien volgende grospen of maatschsppijen hebben aange-kocht•Groap Dumont, Asch 3.o8o hectaren Groep Les Liégeois, Genck, 4.26g hectaren Maatschappij van Zolder 3 240 hectaren Maatschappij van Voort 3.820 hectaren Anonyme de Ressaita 3.000 hectaren Société de Cptirsel 4.950 hectaren Sinte Barbe de Bilsen 3.170 hectsren Limbourg-Meuse de Rothem 2-740 hectaren Anonyme de Eeuïen 3-25° hectaren Charbonnage de Winsttrlag 900 hectaren Dat maakt reeds te samen 31.419 hectaren of plaatsen van zoo groot als de gentsche Vrijdagmarkt. Wij hebben reeds herhaaldeiijk gemeld dat deze grootka-pitalistische onderneminp voorafgegaan is van wetenschappe-, lijke onderzoekingen, boringen in den ondergrond, dat er in de streek grond-, spoor- en waterwegen aangelegd worden , dat er heele dorpen van werkerswoningen ontworpen en reeds aangelegd zijn, dat er allerhande maatrégels genomen zijn die bewij^en aat de heeren aile denkbare voorzorgen genomen hebben om zich de vruchten van hun kapitaal te verzekeren. Maar welke voorzorgen zij daar ook genomen hebben, welk materiaal zij zich ook aangeschaft hebben, hoe goed zij de kolen ook weten liggen, wat kunnen zij daar aanvangen zonder arbeiders, zonder belcwame kolendelvers? En moet men onmiddellijk na deze vraag niet vragen welke voorzorgen de arbeiders nemen die daar niet zullen kunnen gemist worden? Aïs de arbeiders, die in de nieuwe kolenputten der Kempen zullen gaan werken, niet als een man deel zullen maken van eene socialistische kolendelversvakvereeniging zullen zij niet meer verdienen dan de loonen die de mijneigenaars zullen gelieven te betaleo — en als zii als éia num «unaeslotaa litn bij eene zulke kolen delversm«atsch»p|Sij zullen zi) de m«cht en de kracht hebben om van de heeren de loonen af te dwin-gen die zij volgens recht en rede mogen verlangen. Dat is zoo eenvoudig als de vermenigvuldiging van 2 mu) 2. Voorloopig laten wij hier de vrasg Onvariet of da belgtaché Staat, vrij spei zal lates aOSt ie heeren die zkh zoo bebendlg meester gemaakt hebben van den nationalen eigendom di« in den Kempischen ondergrond door moeder natuur uitge-broeid is. Eoad don 9erto| ""■util Ust Theater in d® L®g®ps Een weinig overal, nsbij het front, heeft men gezien ho« overheder. dramatische en iyrische voorstelliagen goorgani-seerd heboen, Wcet men, dat Napoléon steeds van een troep toooeetape-lers vergezeld was, die meestal onder de besten van dien tijd gekozeu werden? Den 5 Fructidor vau het jaar VII (22 Augustus «99) . schrcef hij uit zijn hoofdkwartier te Aleausndriê aan Kltoer, aan wien hij het opperbevel van het lsger opdroeg : « Ik had reeds verscheidene malen een troep tooneelspelers gevraagd ; ik zaizorgen dat men er U een stuurt. Dit artikel is zeer bélangrijk voor het leger, en ook om de zeden van het land te veranderen. » Napoléon hield woord. Nauwelijks te Parijs teruggekeerd, tien dagen na den , « Coup d'Etat », den 24 Brumaire, in het jaar VIII (i5 November 1799), zond hij den voigenden brief aan I.aplace, den minister van Binnenlandsche Zaken : « D« Consuls der Republiek gtlasten mij U,minister-burger, te ver- * zoeken om terstonds te zorgen, dat er een troep tooacelapa-lers naar Egypte gcstuurd worde. Het zou goed wezen dat eenige danseressec efbij waren. De Minister vtn Marine zal U de traosportmiddelen ter beachikking atatka. » Hat duurde lang om allas in orde te brengen. Na vendhaè-dene wekén van besprekingen, gingen de tooneelspelera aaa boord van de brik « Prudent ». Maar hee «prudent» (roor-zichtigj zij ook was, de brik werd door de EuwUchen aidai nacht vau 18 op 19 der Weidemaand (Prairial) genomen, op een twaalftal mijlen ten westenvan Alexandrié. Maurits van Saksen had reeds een troep van actaurs m d« legers van Vlaanderen gebracht, waaraan hij volgend nrie-genheidsdevias gegeven had : « Ludunt in armia ». Te Qraa-s»l zelf nam de directeur in zijn troep aeteura en aetzieen fpi het land op. Gedurenda de marschen velgde men h*t legmr. Favart, de chef van de troep, ging voorujt i» e«n wagefc, welke hem de maarschalk geschonkeo had. Hij maakte ht; kantonnement voor zijn troep gereed, welke niet aitijd v«Uk was. De kleine dsnseres GrimaWy es drio van hare luumnàm weten er van. Zij werden bij Lcuven door O iiliiMljhwfl» huzaren verrast, die ze aanvtelen, bestaiea en... ae weer te hulp kwamen. Men ging naar Mechelen, naar Leuvan, • Antwerpen, Av-schoot, Wespelaer, Waelhem. Thiriet en twintig siidàt* plaatsen. Men oei;n<lc onder net donderen der kaaooMi^: « Les Amour» grivois », « be Coq de Vlllaga», M* Publiques», « Les Vendanges deTençé», « Le M bourgeois », « Le Bâcha d'Alger» of geleganheidsstukken, zooals de « Brabançonne généreuse », terwijl het leger de citad«l van Antwerpen belegerde, welke door van Wied verdadigd werd. In 1747 gaf men «on tragi çomadwatuk met baliettao, W-toonlngen en dansen : « Ab'dallas, konins van Thradê » Orée « Getrouwe Olympia ». In dit stuk speelde Mme Favart. Op de « Nymphes de Diane » volgde « Cythére antégla », toen «Les jeunes Mariés », waama de heurt kwam am « Acajou », waarin de Fée Harpagnia en Fée Ninette, P«da-grambo en Metromana, Mortifer, Gueulard ea fflapiaMBt verschenen. Deze bijzondcrheden hebben iets aantrekkelijks en delikMta van vroegere tijden. Zij zeggen ons verder dat de voorsteîtt]}-gen onderbroken werden door de aankomst van jo/ooo mtb, welke Oostenrijk naar de Nederlanden gezooden had. Da maarschalk oesloot tegen hen op te rukken. Twee dagen later, den 11 October 1745. klommen Mej. Beauménard, Mme Favart c.n hunne gezeliinnen in den toren van O. L. Vrouw en zagen de legers van den maarschalk in Luik voorbijtrakkau, verzekerden zij... & scfatfewarftSer In a«n barem Een Duitsch îdaat, die den veldtooht in Ma-oedonië heeft mee^emaakt verteSt boe bij in mB harem werd ing-ekwartierd : « Wij komen in een bijna uitsluitend door Tur-ken bewoond plaatsje. Kleine huizen uit hout eh leem, die aich door een bovenverdieping van <bn Ser-isch-BnlgEiarscbeii IwnwtrRnt den trekken onze ar 'daeht, doordwfc zij aan aile kanten door een hoogen muur omgeven zijn, dfe het geheele dorp het aanzien geeft vsn een kleine, ouderwetsche vesting. Een Turksch boertje epent znij «n oea%e k»-naeraden de houten poort in (îen mttur tmx huis. Hij weet al," waar het om te doen ta. Àla vrienden en bondgenooten worden wij ontvangen. Hij heeft zijn uiterete bent gedaan an oQa waardig op te nemen. Langs een trapje komen wij op een open b(l3-oon. Links stoot h if d:e denr van een fe*mertje open, waar wij binnentrèden en het ons spoecfig gemakkelijk hebben gemaakt. In een nsMWGQ. haard brandt een vroolijk vuur, waaraan «use gastheer bijzondere zorg besteedfc. Door *wee kleine getraliede vensters kijken uit de verte de toppen van het bergland naar binnen. Ben een-voudige houten rustbank staat t»*gen den nrauT} kleine driepootige schemeltjeB «iin de stoefoa. Een tafel ontbreekt, maar in eon hoek Staat een ontzaglijke weefstoel, waarin nog een half rdl-tooid bont tapijt hangt. Het ziet er uit, alsof de weefster midden in het werk gestoord Mr. Wij begrijp©n, da* wij ons in bet fillerheffîgllkj van den huisheer beyindsn, in het vronwenver-trek. De vnendelijke Turk heeft ons inderdaad de kamer, waar zijn drie vrouwen wonen, liêr beschikking gesteld. De eigenlijke meesteressen van dit vertrek, die wij slechts even en diep ge-sluierd te zien krijgen, hebben een donker ver-trekje voor lief genomen. Een klein valluik in den vloer van het vrouwenvertrek leidt naar de benedenverdieping, waar de drie uitverkorenen van onzen gastheer den nacht doorbreogen. Hij zelf slaap op stroo voor onze deur. Toen wij den voigenden morgen in de schem©-ring werden gewekt, hadden wij tijd noodig voor wij weer besef hadden van de werkelijkheid. Slaapdronken wreef ik mij de oojçen uit en keek verwonderd naar de aardige kleine tralieven-stertjes. Buiten zat verkleumd een vogeltje te tsjilpen als wachtte het dat een vrouwenhand het voeren zou. In plaats daarvan zag het achter de tralies, een grimmig soldatengezicht. Toen kromp het inéén en fladderde versehrikt weg. > * 3^ * O© koorts s2®r loopgravow De onderzoekingen welke onlangs gedaan werden, hebben bewezen dat de koorts in de loopgra-ven opgedaan een spéciale koorts is van een ge-heel bijzonder karakter, zich kenschetsend door tusschenpoozen en die door geen enkel virus, tôt heden gekend, veroorzaakt wordt. De koortsaandoeningen kunnen zich ofwel als enkele gevâllen voordoen ofwel verscheidene malen terugkomen. De bijzondere verschijnselen er-van zijn, volgens het «Britsch Médical Journal»: hoofdpijn, pijn in de beenen en 't benedenste ge-deelte van den rug. DeTbopgravenkoorts kan tegenwoordig van een aantal koortsen welke onbekend ziin. onqersohoi-de» en afjeezonderd wordaa-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.