Vooruit: socialistisch dagblad

1468 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1914, 02 August. Vooruit: socialistisch dagblad. Konsultiert 28 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/0k26970x28/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Dru Scater-U itgecTster Ssm: Maeîschappij H ET L1CHT bestunrdert *>„ DE V8SCH. Ledsberg-Oent . . REDACT3E . . ADM1N!STRAT!E HOOGPOORT. 29. GENT VOORUIT Drffam der Beigiscke Werklhdmpa^tlj. Verschjjraende afk ctagen. NI.— .M ■ II ■ T-WCTWTOWHCHWÎT ABONNEMENTSPRIJS BELGÎE Drie maanden. . . , . fr. 3.25 Zes maanden ..... fr. 650 Eenjaar. ...... fr. 12.50 Mtn abonneert zich op aile postbureclea DEN VREEMDE Drie maanden tdagelijks verzonden). < , . , . It, 6.73 |g moord op Jaurès De verschnkkelijke tijding van den moord op ons aller vriend en voorlichter Jan Jaurès, is ongelukkiglijk bevestigd. Het verlies is onherstelbaar. Wij moe-teii hier den lof van den grooten chef van het internationaal socialisme niet meer maken, hij is gekend. Overigens men moet niet pleiten dat de diamant een glinsterend edelgesteente is, of dat de zon licht en warmte geeft, die hoedanigheden behooren tôt hunne natuur. * Zoo ook was Jaurès groot door zich zelve en die grootheid was door iedereen gekend ook door zijne tegenstrevers, en zelfs in den vreemde. Daarom is het nutteloos zijnen lof te maken bij onze vrienden. De moordenaar zal natuurlijk geoor-deeld worden en geheel zeker streng. Naar de eerste berichten te oordeelen is de dader een soort van fanatieker bij wie cr misschien eene vijs losstaat, daar zijne moeaer ook sedert vele jaren in een krankzinnigengesticht is opgesloten. Maar of de moordenaar als verant-woordelijk wordt aanzien en als zooda-nig gestraft, ofwel of men hem als ge-troffen in zijne hersenkas, als onverant-woordelijk beschouwt, iets is zeker, na-melijk dat hij den eenige plichtige niet is. De lafhertige dader is een symbool, een zinnebeeld. Hij is de vertegenwoordiger van die nationalistische bende die droomt van moord, van weerwraak en die van den oorlog haar levensdoel, haar ideaal heeft gemaakt. Dagelijks hitst de nationalistische pers op, zij juicht het leger toe, stookt den : haat tegen den vreemde en onderhoudt den gecst van revanche of van weer-.wraak.En het zijn de hevige karakters, de zwakste hersenen, die het ergst getrof-fen worden, door die dolzinnige moor-denaarspropaganda.De ware plichtigen zijn dus de voor-veehters van het nationalisme, die sedert jaren Frankrijk vergiftigen door hunne misdadige theoriën. M. René Viviani, het hoofd Van het fransch ministerie heeft van zoogauw hij het afgrijselijk nieuws vernam eene of-ficieele proclamatie uitgevaardigd, den lof makend !van Jaurès, izijn lijk groe-tend en de bevolking tôt kalmte en koel-bloedigheid aansporend. Wij willen ons daar wel bij aansluiten. Maar den oproep* tôt kalme bedaard-'heid zou van meer kracht en waarde zijn, indien M. Viviani den os bij de horens vatte en maatregelen beloofde tôt het be-teugelen der nationalistische ophitsingen, die de oorzaak zijn van ailes. VSB> Mil I I I H ii il il ■«■■il imilHIIIII ■Il—Ml I a Het moet niet langer geduld worden dat de hand van banclieten of krankzin-nigen gewapend wordt tegen edele figu-ren gelijk Jaurès die eene eer zijn voor hun land en eene illustratie voor de gan-sche menschheid. Wij aanvaarden den raad van kalmte die M. Viviani aan de parijsche bevolking geeft, vooral in dezen oogenblik. Maar wij moeten toch doen opmerken dat de kalmte en de goedheid van eene bevolking niet grenzeloos is. M. Viviani weet beter, als een oude vriend van Jaurès, wat de parijsche werk-lieden in 't bijzonder, de werkende klas-se van Frankrijk en van geheel de we-reld, aan dien grooten socialist verlie-zen.Er zullen zaterdag bloedige tranen ge-weend zijn, door mannen die aan veel ontroeringen gewend en ertegen bestand zijn, er zal vervloekt en vermaledijd zijn geworden. Maar laat ons niet verwonderd geba-ren als er ook vuisten krampachtig zullen gebaald worden en als er velen heesch grollend den kreet zullen uitgestooten hebben : <i Jaurès moet gewroken worden ! )> En dat juist omdat iedereen weet, wie de plichtigen, de aanstokers zijn, terwijl M. Viviani geen woord zegt, hetwelk laat vermoeden dat men zinnens is die ophitsingen te doen eindigen. t Het is te hopen dat het fransch ministerie bijtijds die waarheid zal begrijpen en moedig zijn plicht zal weten te ver-vu lien. Onnoodig te zeggen dat wij in den rouw deelen die zoo brutaal onze fran-sche broeders en zusters in 't bijzonder komt te treffen. De vlag wappert half top aan al onze lokalen. Jaurès werd vermoord terwijl hij bezig was, gezellig gezeten bij eenige vrienden, onder 't eten van een stuk, zijne reis naar Brussel te vertellen en zijne opgeda-ne indrukken mede te deelen. Hij is dus getroffen terwijl hij rond hem het zaad van den vrede strooide, en door woorden van hoop en geloof den moed en den geestdrift zijner kameraden versterkte. Het zal diep treffen den dag van het internationaal socialistisch congrès, wan-neer elkeen de leemte zal vaststellen ver-oorzaakt door de verdwijning van Jaurès.Zijn aandenken zal nochtans de over-tuiging van allen versterken en plechtig zal er gezworen worden zijn edel en groot werk over de wereld voort te zetten tôt den triomf toe. Zijn naam en zijne daden zijn onster-felijk. F. H. JAURÈS, patriarch van den Woreldvrede !! De mare ging over de wereld heen, i als een bliksem in een onweersnacht ! Jaurès vermoord?! Jaurès, de apostel van den Wereld-vrede, de machtige spreker, wier nooit volprezen talent, duizenden en nog duizenden heeft doen rillen van aandoe-ning, heeft doen gloeien van geestdrift voor de verhevenste rechten van het : proletariaat ! Jaurès is niet meer. Zijn lichaaam is koud, zijne hersenen gebroken, bloedig gemorzeld _ door het verraderlijk schot van den zinneloozen i zoon eener zinnelooze moeder, —_ van den zinneloozen dweeper eener zinnelooze nationalistische politiek ! Maar Jaurès' invloed en gezag leven, zullen blijven leven, en gaan, met zijn dood, den triomf te gemoet. In een stralenkrans van grootheid en menschelijkheid treedt hij de onsterfe-lijkheid in. In voile ontwikkeling, in overweldi-gende kracht, in de ongeschonden heerlijkheid van een heerlijk leven aan de reinste beschaving gewijd, valt hij als offer zijner ideeén en van zijn stre-ven!Zijn moord is-als een apotheose! , Wereldvrede en arbeiderstriomf waren zijne leer, en voor wereldvr.ede en arbei-derstriomf sterft hij ! Zijn dood bezegelt zijn leven. : Hulde, honderdvoudige hulde aan zijn ; naam, aan zijn talent, aan zijn werken, aan zijne nagedachtenis. ; Als den Verlosser der kristen legende, : schenkt hij zijn bloed aan zijne leering. Maar hooger en edeler dan den Kris-tus, wees zijne leering niet op een zalig i zijn na het leven en den strijd op aarde, : — maar op recht, welvaart, vrede en i menschelijkheid in de werkelijke en tast-i bare samenleving van thans. Jaurès laat ons een zwaar te dragen erfdeel achter. , Zijn strijd moet voortgestreden. i De taal der volkeren-verbroedering voortgesproken. î En moeten er, voor die heiligste aller strevingen, nog slachtoffers vallen, 't zij zoo. Hoog de harten, hoe ijselijk de slag î ons ook treffe ! i Hoog en sterk den geest, reikend tôt j het lichtend ideaal van algemeene en ongestoorde wereldvrede, basis van den eeuwigen vooruitgang tôt de volmaking toe! JAURES YERMOORD 9e jeiste îoedrashî if moord op gezel Jaurès LIT «L'EUMÎMMs Hoe is het verschrikkelijke gebeurd 1 Ivlen moet het zeggen. — Voor de geschie-denis moeten wij hier het onzettende tooneel afmalen. — Jaurès was eenige minuten voor acht uur naar ons dagblad'pekomen — Hij kwam van het ministerie vàn buiténlandsche zaken, waar hij als afgevaardigde van de socialis-tische kamergroep, minlster Viviani had gesproken. Renaïidel en Longuet vergezel-den hem. Hij .onderhield zich nog eenige oogenblikken met anzen administrateur Philip Landricu en eenigen onzer vrienden. Hij had nog niet geëten en had veel te werken.Laat ons eerst gaan eten, bemerkte een onzer. Ja, laten we ons diner pakken... Wij gingen naar het restaurant «de Croissant?, kort bij de « l'Humanité » en namen plaats aan de lange tafel links van den ingang. . Jaurès had Landrieu tôt rechter en ±ie-naudel tôt linker buurman. Nog waren aan deze tragieke taîel gezeten gezel en gezellin Poisson, Amedëe Dunois, Duc-Quercy, Daniel Renoult en zijn broeder André,George "Wèil,Maurice Bertse en Jean Longuet. Wij waren allen onder den indruk van den ernstigen paiitieken toestand. Niet ver van ons, aan eene andere tafel, dincerde de redakteur van de « Bonnet Rouge»; Dolié met zijne jonge vrouw. De « Croissant » is. een druk restaurant. Men kwam binnen, gjng weg, niemand gaf attentie op anderen. Alleen, merkte gezellin Poisson op, dat Jaurès, zooals altijd, veel nieuwsgierigheid opwekte. Jaurès sprak met sohoone zware stem... hij gaf eenige aanduidingen aan zijne politieke medewerkers, aan Dunois, aan Daniel Renoult. — De onderwijzingen van Jaurès ! Men moet ze hebben gehoord om te weten met welke zacht, koesterende stem Jaurès onderwijzingen gaf. Het eten liep op zijn einde. Opdat oogenblik staat gezel Dolié op en komt bij ons, eene gekleurde fotographie in de hand. '— Kijkt, zegt hij tegen Landrieu, dat is m'n kleine meid ». Mag men zien, vroeg Jaurès met een goe-digen giimlach. Hij nam de photographie, bezag ze een oogenblik, vroeg de ouderdom van het kind, deed aan den jongen vader een vleiend kompliment... . Het was twintig minuten voor tien. Eensklaps — verschrikkelijke herinne-ring ! — klinken twee vuurschoten, een weerlicht, een ijselijk© vrouwenschreeuw: Jaurès is vermoord! Jaurès is gedood. Jaurès kwam als een massa op den linker kant ineen te zakken en eenieder was recht-gestaan, roepende, gebaren makende en bij-loopende. Het was een oogenblik van ver-steldheid en verwarring. Terwijl enkelen van ons zich in de straat wierpen — want de twee vuurschoten kwamen van buiten ra-kelings, door het open venster tegen hetwelk Jaurès met den rug zat —• legde men den vermoorde op de bank. Hij ademde nog een weinig en had de oogen gesloten. Heeft hij van den moord nog gedacht gehad? Wij zul-. len het nooit weten... Hij stierf niet terstond. Terwijl men den dokter die men was gaan halen verwachtte, kwam e«n der dineerders, apotheker, nader-bij voelde den pois van den stervende en schudde het hoofd. Men opende het hemd, het hart slag nog slechts met moeite. Het lichaam werd op eene tafel gelegd. Compère-Morel, erbij gekomen. hield al schreiende de gevoellooze hand : Renaudel, met de tafella-kens, droogde het bloed dat uit de wond stroomde, eene zeer kleine roode opening aehter den schedel, met daarrond een weinig witachtige matera. — Mijnheeren, zegde de Dokter, die was aangekomen, ik vrees dat er niets aan te doen weze ! De snikken beklemden onze keel, niets aan te doen ! Is het mogelijk dat er niets aan te doen weze? Is het mogelijk dat het ver-heven leven worde verbrijzeld, en voor altijd?Drie minuten verliepen nog. — Mijnheeren, zegde de dokter, M. Jaurès is dood. De ingehouden snikken braken los. Eenieder ontblootte zich om deze de kwam heen te gaan te groeten. — En nochtans, zegde een onzer, moeten wij ons spoeden het blad te gaan opmaken, wij moeten op uur verschijnen, juist alsof hij daar nog ware. H© d®oi Vruchteloos waren verscheidenen onzer vrienden naar geneesheeren van den orn-trek geloopen. Het noodlot wilde dat geen enkel er was, en lange, lange... minuten verliepen. O ! deze vreeselijke minuten, gedurende dewelke wij rond onzen grooten en onge-lukkigen vriend, tragisch gelegen op de marmeren tafels, de ademhaling gadesloe-gen als om te trachten ze te verlengen... Eindelijk komt M. André Renoult terug met een geneesheer. Het oogenblik is dramatisch. De man der wetenschap buigt zich over onzen armen vriend en doet een kort on-derzoek. Vervolgens zegt hij stil : « Ik kan niets anders dan groeten ! » Een andere geneesheer, door Landrieu bijgebracht, kan ook niets anders dan het onvermijdelijke aankondigen. De ontroering, de droefheid, de wan-hoop aller omstanders is onbeschrijflijk. Plots gaat eene deur open. De policie welke ze bewaakt, opzijde duwend,komt een officier binnen, Hij is hoog van gestalte, in tenue de campagne en draagt op zijne va-reuze den revolver. En de ontroering vergroot nog als deze kap,itein zich op het lijk werpt van onzen vriend, van zijnen vriend. Weldra-, als, na den laatste bestatigingen van 't parket, meri het lijk van Jaurès op eene berrie zal gelegd hebben, welke een ambulanciewagen to aan zijne woning zal voeren, zal de kapitein aan niemand de zorg willen overlaten aan Jaurès de laatste plich-ten te vervullen. En wanneer de berrie buiten in de rue du Croissant zal komen, waar de ingeto-gen, droevige massa staat, is het de kapitein, met tranen in d'oogen, die zijn kepi afneemt en het teeken geeft tôt de eerbie-digste ovatie welke Jaurès ooit begroet heeft. De asÉeiiÉi van den leorÉœr De schoten waren van de straat uit, op kleinen afstand, gelost. Men moet weten dat de tafel waaraan Jaurès had plaats genomen, gelijk aan de straat is. De bank waarop onze arme vriend zat, leunt aan den muur waarin drie groote vensters zijn. Jaurès had achter hem het middenste venster, hetwelk voor de warmte was opengelaten. De moordenaar had slechts zijn arm uit te strekken om met zijn wapen het hoofd van zijn slachtoffer te raken. Wij hebben het reeds gezegd. Op den schreeuw : ze hebebn Jaurès vermoord ! stortten eenigen onzer vrienden, die het dichtst bij de deur zaten, zich op den moordenaar, een groote magere kerel, die, om zich de vlucht te verzekeren, een derde re-volversehot loste, zonder nochtans iemand te treffen. Hij werd onmiddellijk beetgepakt door de Renolts, Daniel en André, door gezel Tisseir en een telegraaf-bode. Hij kreeg eenige opstoppers en werd door een bijkomende politieagent gepvakt en naar de politiepost geleid. Op den tocht daarheen, was de kerel heel kalm en zegde enkel : « houdt mij niet zoo hard vast, ik zal niet wegloopen. Neemt de revolver maar uit mijn linker zak. Hij is niet geladen. » In de rue du Hail komende zeide hij : « ik ben student van de Louvre-school, ge kunt mijn zakken nazien, ik heb geen enkel papier.»Werkelijk kwam men er niet toe zijne een-zelvigheid te ontdeklcen. In zijn zak vond men een telegram luidende: «Kom dadelijk terug, anders zal ik Zondag ernstig met u komen spreken.» Maar het adres van het telegram, afge-zonden door het bureau rue Littré, was er zorgzaam afgescheurd. Niet geteekend, i droeg het den datum 30 Juli 20 h. 47. Op de vraag: Wie zijt gij ? antwoordde de kerels : « Waartoe ? » Groot, élégant met blond haar en geknip-te snor, gekleed in veston-kostuum, strooien hoed, col en manchetten, maar uit zijn on-dorlinnen was het merk uitgedaan. Terwijl men hem onderzocht, brengt een krantenlooper de vernikkelde revolver, ta-melijk groot kaliber, waaruit geschoten is. Men vindt verder op hem twee revolver-etuis. o£-> franken in geld en een uittreksel van Maeterlinck's boek «L'Oiseau bleu» op de schrijfmachien gekopieerd. In het Dépôt heeft hij verklaard: « Ik erken Mijnheer .Jaurès gedood te hebben ; ik heb hem in het Café van de rue Montmartre gezien ; met de linkerhand heb ik de venstergordijn weggetrokken en met don rechter heb ik twee schoten gelost.» «Ik heb het gedaan omdat ik overtuigd ben dat Jaurès zijn vaderland verraden •eeft door de wet op de drie jaar te be-strijden en verraders moeten gedood worden.»Hij weigerde verder te antwoorden op de andere vragen van den rechter voor dat zijn vader zou kennis hebben van den aanslagi die hlij kwam te plegen. Tôt zoover de laatste berichten van ona1 broederblad «L'Humanité». Is de dader een zenuwlijder? Krankzinnigi gemaakt door de dagelijksche ophitsingen van de nationalistische hoerenpers, die ie-der socialistische voorman door het slijk sleurt (zooals in ons lieve Belgenland de ; klerikale pers) of zitten er andere dwistere machten achter, die met gewcld oorlog wil- \ len ? , i Zullen wij ooit de ware drijfveer van dien moord te weten komen ? De isâmk in de wetkerswijkRii TE PARUS De uiterst droevige mare van de moord op Jaurès verbreidde zich snel in de arbei-derswijken van Parijs, waar zij de innigste ontroering en ' eene levendige opwinding verwekte. Omstreeks tien ure Vrijdag avond, was * het nieuws gekend te Belleville. Bijna on- , middellijk hoopten zich massa's werkvolk j op in de groote straten der wijk, druk ea; afkeurend pratend over den laffen aanslag. De menigte was ten zeerste verbolgen.Dej plaats Gambetta was zwart van volk. Arbeiders dezer wijk, als door een ins-i tinct gedreven en nieuwsgierig naar bijzon-derheden over de misdaad, zijn in over-, groote massa naar de Republiekpla-ats af-gezakt.En zij zouden geheel zeker verder gegaanj zijn, als niet de policie spoedig in deze om^' streken was opgeroepen om ze tegen te houden en de massa's uiteen te drijven. Niet alleen te Parijs is de ontroering; groot, maar overal, zelfs waar men hem slechts kent door zijn grootsch sprekersta-lent of zijn edel vredeswerk,wordt getreurd! om zijn tragisch verdwijnen van de wereld, waar hij in de huidige kritische oogenblikken nog zoo noodig was ! De rouw «en de "Humanité,, Jaurès is dood; hij is vermoord onder onze oogen door twee kogels. Op den oogenblik dat hij doodelijk ge-' troffen werd, onderhield hij zich met onsj over den ergen toestand in Europa, welke-, eene onvergetelijke ramp zou nalaten in dej geschiedenis. Hij trachte dit verschrikkelijkj gevaar te vermijden. Hij zegde ons hoe, door ' een mannelijke, kranige krachtsinspanning,, het fransch gouvernement Europa kon red-den van eene vreeselijke keering. Nu is hij dood. Zijne machtige stem zal niet meer weerklinken. Zijn lichtend ver-stand zal niet meer trachten de geheime be< wegingen te doorboren om het proletariaaf en de menschheid van aile gevaren die hun van aile kanten bedreigen. Zijn wil zal zich niet meer toewijden onï in de toekomst het proletariaat van zijn land alsmede het international proletariaat1 te leiden. De rouw die ons komt te treffen is niet alleen de rouw van ons allen, wer-kers en socialisten. Hij is de rouw van/ aile rechtschapene gewetens die in de ijse-lijkheden van de tegenwoordige duisternis-sen de volkeren leiden naar een morgen van, verstandhouding en broederlijkheden. Enj ziedaar dat hij verdwijnt door een verschrik-kelijken slag van het noodlot, op hen uur waarop zijne tegen woordigheid het! meest noodzakelijk was aan de partij, waaraan hij gansch zijn verstand en gansch zijn hart had gewijd en na deze partij aan Frankrijk, aan Europa en aan do wereld.. Moet men dan wanhopen? Neen! Van dit eedel leven dat zich zoo tragisch komt te ein-J digen moet er voor ons eene les van daden, eene les van moed uitgaan. Hij heeft zijnar taak edel verricht. Laat ons hem waardig blijven door elk de onze te vervullen in da mate van ons verstand en onze krachten. Een soldaat der beschaving en der men-1 schelijkheid is op den strijd en eerepost ge-» vallen ; maar de menschheid en de beschaving blijven het is wat onze groote doode ons zou toeroepen indien hij nog spreken j kon. Louis DUBRElTILH. Brisf van den Voerzitler ; der Republiek ' AAN GEZELLIN JAURES Madame, ■ Ik verneem den verschrikkelijken aanyal, > waarvan uwen echtgenoot het slachtoffer' ' is geweest. Jaurès was dilrwijls mijn tegen-' k strever, maar ik had eene groote bewonde-| ring voor zijn talent en voor zijn karakter, i ! en in dees uur dat de nationaJe eenheid noo- ■ i diger is dan ooit, houd ik eraan de gevoe-: lens uit te drukken die ik voor hem had. Ik bid U, madame, midden in den rouw! die U treft, van te gelooven in mijne diep»J 0 en eerbiedige sympathie. 1 S. Poincaré. ■ " 39 laai* ■■ II. 213 Prijs p«r nommer : voor België 3 cenUemen, voox den Vreemde 5 eentiemen Tetefoon s Redaoile 247 - &dminSstrat!e 2846 Zondag 2 0ogst'1j914 .

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Vooruit: socialistisch dagblad gehört zu der Kategorie Socialistische pers, veröffentlicht in Gent von 1884 bis 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume