SOJaap N. 15 prijg par gvm&er : toor Belgiê 3 e*nti«sra, voor den Vreemd# 5 eentiemea Telefoon s Redactie 247 - Admisiistrafie 2845 Vr>iîdati 10 J^naari 1914 Orufcater-Uitge«Hte» Sam: Maatschappij H ET LfCHÎ Verantwoordelijke besluordef» P. DE VISCH. Led«b«r£*Oentf . . REDACTIE . , ADMINISTRATIE UOOGPOORT, 29. GENT VOORUIT Orqaan der Betoische WerkliedenpartiL — Werschîjnende die daqen. ,■ «Àï'.û.-vw .7, • A BON N ËMENTSPRIJS BELOIE Dfic tnaantic». . . , . fr. 3.23 Zes maander, ..... ïr. 6.5£> Ecf» jsar »>. 12.50 Men abonneert zieîi op aîle posttmreele* DEN VREEMDE Dne m&anden idageiijka vemondefi*. ..... HET taylor-gevaar III (Slot) Wat in de inleiding der brochure van ite heer Quanjer ter verdediging van het faylor-stelsel opvals is, dat hieriemand aan het woord is, die blijkbaar minder aan maatschappij-kennis gedaan heeft dan aan militaire overwegingen. «Geen leger tochs, zegt hij, sprekend over kapi-tahslen en arbeiders, «kan overwinmn-; m behalen als twee partijen daarin on-derlingen strijd voeren ; zoo gaat de in-dustne niet vooruit met strijd en verkwisting». Alsof niét de geschiedenis van cien modernen vooruitgang een gang van opwaartsche golvingen ts, zich voortdurend in en door strijd. en tegen-stcllingen voltrekkende. lerwijl juist het kenmerk, naast strijd, verkwisting is, men denke aan de reusachtige toeneming der surrogaten-( i )industrie, de produc-tie der nog verkoopbare minderwaardig-heden, iorren ; de miliioenen-verkwisting der reklame ; de eeuwige strijd der felste konkurrentie, die eerst m de laatste ja-ren tôt kartelleering (eidt maar cen strijd op kolossaler gebied heeft ontke-tend. En toch, neen juist daarin en daar-cioor vooruitgang al moest 't over de Iijken der arbeiders heen. Voorspoed van den ondernemer kan niet blijvend ïijn, wanneer hij niet ge-paard gaat met voorspoed der geewoloy-eerden en omgekeerd», zegt dfe heer Quanjer verder. Ook hier weer afwezig-heid van maatschappeîijk inzicht, waar miniers de \oorspoed in het kapitalisme juist tôt voorwaarde heeft de rampspoed de knechting en loondienst der arbeiders klasse. Dergelijke flaters maakt de heer Quanjer meer, als hij Taylor's propagan-da losjes vertaalt en een enkel eigen woord toevoegt. Dit is echter bijzaak. Kiakkeloos neemt hij ook Taylor's ba-toog en bewijs over, dat iedçre uitvin-ding van een nieuwe machine, iedere ver-bétering eener methode, niet arbeiders werkloos rnaakt, doch hen meer arbeid geeft. De zaak is, dat vermeerdering der ■ produktiviteit door techmek-verbeterin-geri kan gepaard gaan met het in 't werk blijveri der arbeiders, ja zelfs bij uitbrei-ding van hun aantal ; regel is evenwel, dat grootere uitvindingen enz. met een schok grooter werkloosheid brengen die zich eerst later herstelt (voorbeeld ko-lenlossing in havens), terwijl in andere gevallen, zooals bij cfe graan-elevators en de nieuwste ertslossing van herstel der werkgelegenheid geen sprakc is. Zoodat ook bij een plotselinge, vrij.be-duidende invoering van Taylor's systeem het gevaar van uitbreiding der werkloosheid, uitschakeling van arbeidskracht, moet worden verwacht. (Men denke aan ue rijwielkogeltjes). Aan het slot zijner brochure voorspeit de heer Quanjer, om de invoering van het Taylor-stelsel in Ho'iland, te verdedi-gen, dat de arbeiders door invoering van het Faylor-systeem niet alleen een be-langriike loonsverhooging zouden ver-krijgen, maar dat ook de koopkracht van hun loon zal toenemen, door «de groote waarde, die het geld verkrijgt door de d-aling der prijzen van de tegen lagere kostprijzen geproduceerde voorwerpen.» Heeft 'deze" vreemdeling in iiet rnaat-:happelijk jerusalem nooit gehoord van den ïiivloed der trustvôrming op de prij-. en der waren, van de uitschakeling der konkurrentie van het meer en meer op-permachtige hanteeren der prijzen, van de voor ieder waarneembare stijgende duarte : het internationaal verschijnsel ! ? Wanneer dan verder de heer Quanjer uapraat dut «een groot deel der werklie-den dagelijks zoo langzaam mogelijk vverkt) om de produktie kort te hou-den,» als middel tegen werkloosheid en S oorzaak der lage loonen, en tegen de | : tisleiding van agitators meent in 't ge-f weer te moeten komen onder de motto : I «Wij, ontwikkelden, wij zijn beter be-kend met deze feiten dan eenige andere I klasse der maatschappij», dan vragen wij onwillekeurig : «Gij, ontwikkelde, is het met uw ekonomische kennis zoo ge-steld dat een dergelijke toon u past?» Wij inaken echter deze opmerkingen j linder om ons persoonlijk tegen den heer Quanjer te richten. Het is vooral m te bewijzen op dit kenmerk van het i'Uidig produktie-stelsel, dat elke ekonomische of technische verandering en vooruitgang, in het oog der kapitali-stisch denkenden der ideologen en tem-peraars, altijd een weldaad voor alîen, m werkeîijkheid steeds als een onheil de arbeiders treft. Zoo ook hier, Want het is niet tegen te spreken, dat 6 in het steîsel-Taylor krachtige faktoren zitten, die, in een andere maatschappij werkzaam zouden bijdragen tôt vermeer-dering van ons aller geluk. Als wij b. v. lezen welke besparing van arbeidsmoeite mogelijk is bij het metse-len, door een wetenschappelijk uit el-kaar leggen aller deelbewerkingen, door de meest logische en redelijke arbeids-verdeeling en regehng, dan komt droef-heid en verbittering in ons, dat die voor-deelen niet de menschheid ten goede komen, maar slechts het kapitalisme dat ze ten nadeele der arbeiders exploiteert. Laten vve nog even dit sterk- sprekend voorbeeld van het rnetselen naar voren brengen : De praktijk van honderde jaren had in het valc van rnetselen geen verandering gebracht, noch in de gereedschappen, noch in de methode van werken. Mr. Gilreth, een medev/erker van Taylor, heeft nu Inerop de wetenschappelijke ar-beidsregeling toegepast (i). Hij maakte een studie van elke beweging van de metseîaar, schakelde achtereenvolgens aile overbodige bewegingen uit en ver-ving langzame door vluggere. Hij onder-zocht elk element, dat op de snelheid en de vermoeienis van de metseîaar in-vloed uitoefende. Hij bepaalde de juiste stand, die de inan ten opzichte van den muur diende in te nemen, eveneens van de mortelbak en de stapel stéenen. Ook de meest gun-stige, onderlinge hoogten werden be-paald. En nu ontwierp hij een stelling, waarop ailes zoodanig kon wordén ge-plaatst, dat mortel, steenen, inan en muur sreeds onderling de beste stand in-narnen. Een spéciale werkrnan vverd bêlas t met het verpîaatsen der stelhngen naar gelang de muur in hoogte steeg. De steenen werden, na.uit de^wagen te.jdjn geladen, xorgvtildig gesorteerd door een werkrnan en met de beste kant naàr bo-ven gelegd op een ho ut eh raam, dat zoo gekonstrucerd was, dat het de metseîaar mogelijk maakte in de voordeeligste stand de steenen te grijpen. Het om en om werpen van den steen, ten einde de mooiste zijde aan de buitenkant der muur te krijgen, werd o. a. aldus overbo-dig. Deze ramen met steenen werden steeds door den helper aangevoerd. Door de dikte der mortel goed te regelen, kon het kloppen op de steenen, na het plaat-sen vermeden worden en de metseîaar deze met de hand eenvoudig in de goede stand drukken. Hij maakte het mogelijk op eenvoudige wijze steeds na te kun-nen gaan, hoeveel steenen elk der metse-laars plaatste en liet elk regelmatig dit aantal weten. Hij bracht ten slotte het aantal bewegingen, noodig voor het plaatsen van een steen terug van 18 op 5 en zijn werklieden slaagden er in na oefening, per raan en per uur 350 steenen te plaatsen, terwijl het gcbruikte aantal 120 bedroeg. (brochure Quanjer, P- 35-) Men gevoelt dat hier • afgezien van het jagend tempo, waarin de loonrege-ling de metselaars ook hier moet gezet hebben — sterke faktoren van vooruitgang in het werk van dezen geduchten Amerikaan zitten. Maar zij komen het stelseî, dat de loondienst tôt voorwaarde heeft. ten goede, niet de arbeidersklasse niet de massa der voortbrengers. Het stelsel-Taylor als geheel is geîiik-kig geen onontkoombaarheid als de ma- ' chine. Maar wat zijn werking betreft, zijn gevolgen, doet het wel bijzonder sterk aan de machine en de arbeiders denken. Aan de machine die thans ook bij elke uitbouw verfijning, bij elke over-wmning op nieuwe nijverheidsgebieden, de onzekerheid van bestaan Verhoogt, de arbeid verdicht en afmattender maakt. Die evenals Taylor's stelsel begint met uitwerping van arbeiders, die eerst lang-zaamaan weer in een uitgebreidere ar-beidsmarkt kunnen worden opgenomen ! — bij Taylor bovendien met het merk van ininderwaardigheid voorzien. Het is 1 als met de machine, die eerst een zegen kan zijn voor de massa, wanneer een-maal stijging der produktiviteit zal be-teekenen : voiler bevrediging van de ruimste behoeften. Hoe begeerlijk zou het niet zijn voor , de menschheid, als zij Taylor's verdere < splitsing van de arbeid, vereenvoudiging van het werk, verzameling aller versprei-de ervaring en scholing, vermindering ' der voortbrengingsmoeite, het zonder 1 eenige verkwisting aanwenden der be- ! schikbare arbeidskracht enz. kon gebrui-ken tôt verkorting der reeds korte ar- ] beidsuren, ter vermeerdering van het < - f System», j i aaiital uren, dat Voor samen toenemen in beschaving in kennis, in vreugde en vrijheid, dagelijks beschikbaar bleef. Thans daapentegen is strijd tegen de verfijnda afschuwelijkheid van Taylor's foonsysteem de plichi der vakbeweging. Ntet slechts om het iijf harer ieden, maar niet minder om haar eigen voort< bestaan. Toen Taylor zijn stelsel in een inge-niettrsvereeniging uiteenzette, bracht de voorzitter hem niet alleen hulde, daar Taylor de voortbrenging bezig was ge-weldig op te voeren maar met minder omdat hij middel gevonden zou hebben «het met de arbeiders klaar te spelen.» Het gezond verstand, had' immers Taylor gezegd, zal het winnen van de onverstan-dige leiding der vakbeweging... als de premie een tijdlang op het kantoor blijft liggen en gaat oploopsn. De eerste-klas-arbeider is tevreden ; hij gevoelt zich niet achtergesteld. Mocht er van strijd of haat sprake zijn, niet meer zal die ge-vonden worden in de tegenstelling van patroons en arbeiders, maar in die van klassegenooten onderling. Zij die twee-de of derde-klas zijn of worden, blijven onder de ideale streep en hun loon blijft 20 tôt 50 t.h. onder dat der bestea. Maar de besten worden an et de hoogere loonen gebracht in de sleer van egoiste bekrora-penheid, worden niet doortrokl^en van het solidair gevoel der proietariërs, Zij kunnen ook niet toelaten, dat hun geest naar wijder horizont zou trekken ; de rust na de arbeid mag niet gestoord wor-wcn door eenige gepieker; want dan was de maxirnum-prœstaLie de volgende dag in gevaar. GemoedsvreC moet het volle-dig herstel gevea der volkbmen verbruik-te arbeidskracht. In dit stelsel van voortbrenging is het Taylor'systeem gericht op het hart der vakvereeniging op haar grondsîag : de eenheid van belangen, de solidariteit. TII. VAN DER WAERDEN'. M moderne macliienwezen oppdragsa aan Mr Taylor en Gis Eene aanhaling uit een werk je over hefc aibeidsloon, in yerband met do productif! en het steeds aaugroaiende wiastbejag van het kapitalisme, schctsfc wondergoed de po-gingen, tegenwoordig in ons land en bijzonder te Gent door de maeliienbouwere aangewend. Ernest Lesigne denkt aan de uitvinding vaa het stoommachien, dat aan een enkelo of aan enkele bijzouderen behoorende, de meester werd van het bestaan en de Itevens-regeling eener massa. De schrijver zegt heel juiat, laugs den eenenkant de bezitter eu onwele denken, langs den anderen kant eene tallooze meer» derheid welke niets j.nders meer, dan de zuivere automatische toi van rnachinaal aanhangsel moet vervullen. Inderdaad, wij bestatigen dit nu hier in onze nijverheid eveneens. Het is onmogeliik verder nog te denken, dan aan het middel om van het werktnig, waaraau gij geplaatst staat zooveei mogelijk en op den kortst mogelijken tijd te trekken, ten einde de premie, voor den voortbrengst-wedstrijd uïtgeloofd, te ont-vangen.Dààr 't werktaig, hier den mensch, zegt Lesigne, de mensch, het verstand, den wil, het geweten, het vermoeibaar lichaam, dat ailes bestuurt het werktuig niet; het is het ongevoeîig, onwetend en onvermoeibaar werktuig dat aan den menseh beveelt. Het mekaniek draait, draait altijd, en de men&cl» moet immer volgen. Het winstbe-jag doet het mekaniek barder en barder draaiën, om meerder '.00rt te brengen korteren tijd en met den minst mogelijken geldelijken iuzet. De ingénieurs noemen dat, de zaak aan-moedigen en vooruit atuwen. Maar de menseh moet ook vooruit, altyr' rapper en rapper, de vleesige armen moeten met de ijzeren armen van het maehien gelijk gesteld worden. De mensoh is de slaaf van het werktuig, zoolaug het aan het werktuig belieft en zonder dat de menseh een oogenblik verpoozing kan afvragen. Werkzaam ! Immer werkzaam 1 ! Vooruit, vooruit ! ! De legende van de Wandelende Jood is duizeud maal over-troffen.De menseh, aan het maehien gehaakt, dat rolt en rolt in eene \laag van waanzin, daar is de hellewagen die aile verbeelding van den Dante te boven gaat ! Enz. enz. Lessigne strijdt voor de befcere indeeling van den voortbrenger en tegen de moderne uitzuigerij, hij verdedigt de satnenwerking en breekt het moderne voortbrengststelsel ai. Wij, die heden getuigen zijn van die vele pogiogen om meerdere ea vluggere pro-duetie, wij die tegenover die produetie-strijd, het premiestelsel zien ontwikkelen tôt jrjjni topftmit yjgp ynereri. yij hebben plicht, en-al het recht aan onze zijde, om het wel verdiend bestaan van den voortbrenger n even s dat van den bezitter te ver-dedigen ! Wij doen dat onverpoosd en wie zal ons zuiks betwisten» Zijn wij zoover gekornen dat we met het maehien gelijk moeten gesteld wovden 'î Neen, nietwaar 1 Meer en meer wordfc de menscli van zijne waarde bewust en driugt hij zijn bestaan op den voorgroûd I 1). wmn >ifîbr-irf>- flw* - - - >w * Geooeg van de Kork Het getal der menacben die in Kerlijn komen verklaren dat zij geen deel meer wil-len maken van de Staatskerk neemt nog al-. Je dagen toe en de beweging sehijnt zich te zullen voortplanten naar andere steden. De opperbazen der Kerk hebben letterlijk het hoofd verloren en. op rnillioenen en nail-lioenen exemplaren, in roode, gela, groene kleuren doen zij strooibrieven uitdeelen die waarachtig medelïjden met hunne onbehol- ! penheid verwekken. Wij hebben geen enkel ôxemplaar van dia bespottelijke strooibrieven gezien, maar wij kunnen volledig vertrouweri stellen in on» duitsch broederorgaan Vor-wclrts, dat er een en ander over schrijft, op den toon van be-wustheid die past voor degenen die de godsdienstkwestie besehouwen als eene pri-vaatzaak.Al die strooibrieven, die opgesteld zijn door de behendigste seherpschïîjvers der eens zoo oppermachtige en trotsene Kerk, vangen aan met de weeinoedige vraag of de afvalligen misschién vergeten hebben welke diensten zij in den loop der eeuwen aati de Menschheid hewezen heeft. Met geweld en bedreiging is er dus voor do machtige Kerk niets,meer te bekomen en de tijden van kerkeren, folteren, ver-brariden en vierendeelen der ongeloovigen zijn voor goed voorbij... Biddend, smeekend vragen de opperheerenr «Wat heoft onze goede moeder de hc-ilige Kerk u misdaan en waardm k<;ert gij Haar fjoo ondaiikbaar d«i rug toe? Waaroin ver-geet gij vrat ai .dianst-on de Kerk hewezen heeft aan de bedrukte Menschheid' Waar-i om vergeet gij dat de Kerk andere aanval-I len afgeslagen heeft dan de Haar heden | door de Hel gezonden beweging '?» | In hunne vertwijfeling dreigen de opstel- lçrs der \ lugsehxiîten met het ontnemen van het doopgetuigschriît, van de kerke-, lijke begraving, van de kerkelijke welda-digheid eh?, en zij merken met" eens dat zij daardoor-weer andere nienschen aanzetten' om de Kerk te variâtes; die lien bij al deze, plechtigheden geld weer, ai' te zeCteu ! Verder schermen de kerkdienaren met de recliten en de gtuisten die men van den werkgever, van de overheid, van de Ilegee-ring, van den Keizer, van den Paus, van -God zelf kan bekomen als inen deelmaakt van. de heilige Staatskerk en hare geboden strengr naleaft, maar daarvoor ook haalt' de nadenkande werkrnan rnedelijdend de sehouders op. De heeren dreigen aatuurlijk ook met de] Hel voor degenen. die de Kerk verlaten en, van geen godsdienst meer willen wetenr' maar daartnede oeîenen zij nog minder in-druk uit op degenen die effen rekening gemaakt hebben en klaar gezien hebben iuj de plannen van Home. Waar zij zich het bespol.telijkst inaken,-dat is in de volzilinen die zij schrijven oni te beweren dat bet de Kerk is die de duit-1 selle volkssebool gesticht en het duitsch volksonderwij« op de hukîige hoogte ge-'t bracht hoelt... De bewust,-, nwdenkende, voor lotsverbe-téring strijdende duitsche arbeiderB weten < maar al te wel dat de kerkbende steeds al het mogelijke gedaan heeft om hefc onder-; wij» tçgen ta werken en de sehool te mis-; bruiken voor de verspreiding der godsdien-sïige leugeufc, en valschiieden. Ten slotte beweren de heerea zalvend dat de uweidoende» inv^ed der Kerk zich steeds; ten voordeele der verdrukten lieeft doen' gelden in de wetgeving en dat er zonder; haar nog meer uitzoaderingswetten zouden-1 lot .stanil gekomen «in in het belang der; bezitteude klasse n. Dit laatste is wel bel ergste van de grap. Het is juist omdat de Kerk, de dienst-' meid van het, Kapitaal, zich met aile geweld Verzet tegen eerlijke sociale wetge-' ving,, tegen de arbeidersbesehermende et-ten, dat de jrdnste arbeiders haar den rug1 toekeeren, zelfs dalar v;aar zij 110g geene on-godsdienstigea ol godloochenaars zijn. De klassebewnste arbeideramassa, kan het; niet langer dulden dat de Kerk zich tegon, hen met werelds«he zaken komt bemoeien en : haren noudlo'nigen stempel komt drukken' op de wetten die het wereldlijk leven moeten l'egelen en daarom. verlaat zij haar meer i en meer om op eigen ktachten te gaan steu-1 nen. Sociaal Politiek Overzichl DK9TS6NUIID i)E ilELEGRAMMÉN VA2S' DEN »EKT VAIN HET KRIJGSGERECHT EN DE V1UEMJEN Y AN KOLONEV, ItEl TER. — HET M)e REGIMENT ZON NAAR ZABERN TERUGKEEREN. Het wordt offiedeus medogedeeld, dat eau onderzoek wordt ingesteld, hoe het bekend geworden is,dat de voorzitter van den krijgs-raad te Straiitsburg, generaal von Pellet-Narbonne, een telegram, meldende de vr'ij-spraak van kolonel von Reûtér, gezonden heeft zoowel aan den politiepresident van Berlijn, von Jagow, als aan den bekenden" jonker von Oldenburg. Het is merkelijk wel rnerkwaardig, dat de inlioud en het uur van aîzending dezer telegrammen bekend geworden is, evenals het, telegram van den kroonprins aan von Renier. Er inoeten zon-derlinge t-oestanden heersehen in het Rijks-land, dat het telegrammengeheim zoo weinig gewaai'lxu'gd is. Van het telewam van den kroonprins wordt, overigens beweerd, dat het door de keuken van den kolonel den weg naar de pers gevonden heeft. Ma<ir nu door het ingestelde officieele onderzoek vaststaat, dat de voorzitter van den krijgsraad wérkelijk deze twee telegrammen heeft laten verzenden, heeft de Zàbernsehe zaak weer een riieuwen Kant gekregen. Hetis rnerkwaardig, dat generaal Pellet, vôôr het voJinis uitgesproken was, reeds telegrammen uitgegeven heeft om die op het oogenblik, dat het vonnis uitgespro-ken werd, te verzenden. Maar nog merk-waardiger is, dtlt hij dio telegrammen zond aan de twee mannen, die nog voor het begin van het procès, partij gekozen hebben ten gunste van von Re'utër. Bij d-^ positie, die deze twee mannen op het oogenblik tegenover de openbare meening innemen, is dit een bewijs van volslagen gémis aan takt. De telegrammen luidden : «Vrijsprak, beste groeten. Pellet en werden zaterdag-ochtend om 10.45 ure aan het telegraafkan-toor afgegeven. Naar de Gei'itiatiia meldt, heeft geen van de offieieren van het 99e regiment te Za-bern de huur van hun worimg opgezegd. Boven de deur van kolonel von Renter hangt een krans met het opsckrixt «Welkom;>. Daaruit mag men opmaken, dat het 99e regiment naar Zabern terugkeert. Naar de Vossische Zeiiuisg meld, had de keizer zaterdagavond den chef van den ge-neralen staf, von Molkte en den minister' van oorlog, von Falkenhavn, bij zich te gast genoodigd om hem verslag uit te brengen over de beslissing in het procès tegen kolonel von Reuter. HET VERBOND DER DUITSCHE D0K-TERS en de DUITSCHE ZxEKENKASSEN. Ta LeiDzie hebben zoud^^g^^lrnachtig- den van het Eeipziger Verbond van genees-heereu^ en van het Duitscke Verbond vait geneeshèeren vergaderd om de moeilijkhê-i den, die-bij de uitvoering van het met do, ziekenfondsen gesloten verfçelqk zijn ge-rezen, te bespreken. Nfaar de Kolnische' Zeitung verneemt is gebleken dat in ver-; .scheidene steden do bepaling omirent het1' uitkoopen der « v.-erkwillige geneeshee-, 3'en > (dio tijdens het cônfliet de ziekec-1 fondsen hebben bijgestaan) bezwaarKjk na te komen is. De aîkoopsom voor deze nood-hulpen (slechts 125 in getal) moefc 10 à 12/ mijlioen mark bedragen. Tegen die groote, nitgaven zien de ziekenfondsen op. doch de geneesheeren bBjven op hun standpunt dat; zij met <: onclerkriiiijers > niet willen samen--, werken. Zij hebben zich zelfs bereid ver-' klaard een balaugrijk bedrag aan de afkoop-' dat afslaan. st-itab een nietiwe botsing voor som bij te cïrageu. Àls de ziekenfondsen ook; de deur. ®mrmmë¥L EENE HET OP HET ERFREC'HT. - J)F KRFREELEN GA IN M\AR TOT T\ DER b EN GRAAl). In het ontwero voor een nieuw burgerlijk. \yetboek in Oostenrijk vindt men de bepa-i liug, dat het erfrècht bij versterf niet verder gaan zal dan tôt de bloeéverwanten in den derden graad en waar die ontbreken de; staat erfgenaam wordt ten einde de nala-tenschap tôt vervu'lling van sociale en lief-! dadige doeleinden te bezigen. Al zal de be-handeling van dit ontwerp nog wel zoo1 spoedig niet in de Kamer komen. toeh trekfci het zeer dé aandachjs; Dr. Devcic, sécréta-® ris. van de Kamer van Koophandel van Rei-ehenberg heeft onder den titel <; Het erf-recht van den ,Staat » een boekje geschre-ven, waarin hij om oeconomische. sociale en moreele rèdenen een pleidooi houdt ten gunste van de inkrimping van het aantal' iaehende erfgenamen. Hij vertelt ons hoe' hier, evenals in Duitsehland, de meening i veld wint, dat' verwijderde bloedverwanten, i voortaan niet meer bij versterf behooren te 1 erven. Tronwens iu het spraakverbruik en J daai tyiee oojt in de reehtsopvatting, reikt,; het- begrip van familie niet verder dan tôt) ou'ders, kinderen, voile neven ca nichten. Andere bloedverwanten worden daartoe' niet gerekend. lu Duitsehland is ee^i derge- ! lijke beweging gaande. Bommiç'en willen > dat alleen maar de kinderen bij versterf erven. Dat zijn de strengen in de leer. De' gemaiigdeji wenschen op het voetspoor van. den Duiischen wetgevéi- dat- de grens v/orde-. getrokken achter de kinderen van broers en zusters. De heer von Devcic zou het beste vinden als aan do kinderen van broers e» zusters slechts het levensîauge vrucht-ge-t bruit dex nalatensehan zou worden toace-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.