Vooruit: socialistisch dagblad

975 0
close

Warum möchten Sie diesen Inhalt melden?

Bemerkungen

senden
s.n. 1915, 18 August. Vooruit: socialistisch dagblad. Konsultiert 29 März 2024, https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/de/pid/vq2s46jg1n/
Text zeigen

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Orgaan de&« Behische Werklfedenpartij* — ¥er$chijnende afk cfagen. Draksîer-U itgceîstt» Sam; Maatschappij H ET L1CHT bsstusN-det: P. DE VISCH. Lcdebers-Oent . . REDACTÎE . . ADMIN1STRAT1E KOOGPOORT. 29. GENT ABONNEMENTSPR1JS BELCIE Drle maanden. , , , , tr. 3.2S Zes maandcB « , . . . fr. 6.50 Een jaar. ...... fr. 12.50 Men abonaecrt rich op aUc pottbwcelca DEN VREEMDE Drie nMndea ttagclijke verzondeo). . . . . • h>. 6.79 Le Bien Public is gered ! Onze groote confrater begon een raar figuur te maken met zijne waardigheids-theorie der vrouw, dank zij het evangelie. De toestand werd eerder pijnlijk voor Le Bien Public, die op zijn twee en zestig-ste jaar, dus oud en stram begint te wor-den.'t Is hetgeen zijn confrater H et Volk gewaar geworden is en die heeft gezond geredeneerd als volgt : De waardigheid der vrouw daar ken ik ailes van. Onze vriend Fliepe die kent er zooveel van als geheel Gent te samen. Het is waar dat Le Bien Public ook geheel knap is maar hij wordt oud en behoeft rust. Daarbij Le Bien Public schrijft fransch en de werkmenschen lezen hem niet. Vooruit heeft dus de occa-sie al te schoon om de werklieden over de waardigheid der vrouw, ailes wijs te maken wat hij in zijn dui-velsche roode bolle zitten heeft. Halte là, wij zijn hier ook, vijf en twintig jaar oud en met een talent van eene van en veertig. Moed, waardige Bien Public houdt u kloek Peetje wij zijn hier ook nog, wij uwen jongeren broeder. En gij Vooruit houdt U gereed wij gaan U ne keer afranselen zooals gij 't verdient. Het spijt cris voor Le Bien Public dat hij dien, zekerlijk ongevraagdcn advo-kaat van kwade Zaken, Pro Deo, op zijnen ouden nek gekregen heeft. Wij verklaren hier eerlijk dat wij hier voor eene moeilijke taak staan. De arti-kels van Het Volk zijn doorgaans zoo klaar en doorschijnend als een teerepot. Maar enfin moeilijk of gemakkelijk, 't is onze roi die zaak klaar te spkmen. Wij zullen ons best doen. * * * Het Volk verwijt ons dat wij de Kerk erbij slepen als er sparaak is van de onverbreekbaarheid van het huwelijk. Wie houdt die triestige lollekensheere hier voor den gek? Wij slepen er natuurlijk de kerk bij, aangezien het ZIJ ALLEEN is, die wei-gert de sïechte en onuitstaanbare huwe-! lijken te ontbinden. 't Is juist alsof men ons zou vefwijten | dat wij er altijd olie bij slepen als er spraak is van anti-socialistische oliekoe-! ken en van bloem als Het Volk zijn lezers kneukels te slikken geeft. De geleerde Oudburger verklaart dat wij ongeveer handelen alsof wij aan het istrafwetboek zou den verwijten, dat het de schuld is dat er dieven zijn. Riedt raadt wat; beteekent dat? Wij loven eene belooning uit, aan wie ons de betrekking zal aanwijzen die er is, tusschen de dieven, strafwetboek, huwelijk, kerk, wet onverbreekbaarheid of ont-binding van het huwelijk. Wij verstaan daar niemendalle van. Helaas, onze ontwilckeling laat misschien veel te wenschen vergeleken bij deze van Het Volk. Als er mannen zijn, die slecht handelen en hunne vrouwen het recht hebben de scheiding te vragen dan krijgt de man ook een voorwendsel om gescheiden te worden van eene plichtvergeten echtge-noote, verklaart het dompersorgaan. Natuurlijk, man en vrouw moeten op dat gebied hetzelfde recht genieten en als eene vrouw plichtvergeten is, dan ge-bruikt de man geen voorwendsel om de scheiding te bekomen, lichtzinnige bab-belaar.* * * De oneenigheid in 't huwelijk moet geheel zeker lastig om dragen zijn bekent Het Volk. Tiens, tiens, wij zijn kontent het te ver-nemen.Maar het blad vindt het nog lastiger voor de kinderen als die oneenigheid de echtscheiding zou voor gevolg hebben, zoodat de kleinen vader of moeder verlie-zen of beiden tegelijk. Dat is prietpraat, er is geen ongeluk-kiger bestaan voor de kinderen, dan ge-bonden te zijn aan een gezin, waar het niets anders hoort en ziet dan ruzie, schelden, vechten enz. In zulk midden worden de arme dut-sen slecht opgevoed, bedorven door de omgeving en van jongs af veroordeeld tôt een ellendig bestaan die den naam van leven niet meer verdient. Overigens als er een goed element in het huwelijk bestaat, hetzij man of vrouw, dan krijgt het, de eer en den last van de kinderen verder op te voeden. En als dat gebeurt is het kind altijd in betere handen dan vroeger en het kan in moeilijke stoffelijke toestanden opge-kweekt worden, maar het toch nog bren-gen tôt een vlijtigen en eerlijken mensch, wat anders totaal onmogelijk was. Het Volk vraagt ons of het misschien daarom is dat wij het zedelooze en laffe malthusianisme verdedigen. Wij vragen ons te vergeefs af, wat het Malthusianisme hier te maken heeft met de onverbreekbaarheid of de ontbin-ding van het huwelijk. Maar wij antwoorden aan Het Volk dat als het er lust toe gevoelt ons gedacht over het Malthusianisme te kennen, het maar de discussie te openen heeft, wij houden ons ter beschikking om geheel duidelijk te zijn over die laffe en zedelooze theorie tegenover de moedige en zedeliike menschen van Het Volk. F. H. De vredasapostel Andrew Carnegie Andrew arnegie... Hefc vredespaleis van den Haag... Sinda de oorlogsgeesel over Europa woedt is er reeds veel gesproken over den beken-den milliardair-philantroop en het «hooger hof van den vrede » dat de kroon zette op zijn pacifistisch streven. Niet altijd in gunstigen zin. En dat is te begrijpen. Hefc ineeastorten van al het werk der pacifisten moest wel aanteiding geven tôt bittere ironie en vlijmead sarkasme. Maar dit belet niet dat we symphatie moe-w koesteren voor den man die zijn on-metelijke fortuin en zijne uitgeforeide ken-nissen steeds gebruikfc heeft voor het bevor-deren van den vrede. Zeker, het streven der busger-paeifisten was godoemd tôt onvruchtbaarhoid. En indien ze waarlijk en oprecht illueies gekoesterd hebben zijn ze leelijk in hunne verwachtingen bedrogen geworden. .Zij kunnen zich hierin troosten dat ze fiet alleen in dit geval geweest zijn. Wie yerwachtte zich aan de mogelijkheid van de titanische worsteling, waarvan de mensch-1 id de maohtelooze toeschouwer is 1 j En wij zelven, sociaal-demokrafcen, weten-de dat de oorzaken van den oorlog diep wor-telen in het wezen der kapibalisrtischo maat-schappij) wier concurrentie-stelsel rtoodza-kelijkerwijze tôt wedijver, tôt eeonotnisdbea strijd voeren moet, wij die altijd het streven der pacifisten voor ntopistisch gehouctea hebben, omdat de ekonomische noodzake-hjkheden sterker en machfciger zijn dan hefc ^'illen en streven der grootste geesten, zijn Wli niet bedrogen geworden in onze ver-*whtingen?-aebben we niet altijd de heop gekoesterd-dat in laatste instant-ie de vrOTold-oorlat . zou vermeden worden? Nochtans, hoe dikwijls hebben we niwt aan den rand van den afgrond gestaan sedert 1905, toen Frankrijk het er op a&n-legd« Marokko te veroveren ? De wereld-gebeurtenissen der laatste ja-ren, waarvan we den ekonomischen onder-grond al- te goed wisten te onderscheiden, hadden in het licht gesteld de juistheid en waa^heid van onze matecialistiache opvat-ting der geschiedenis ; bewezen, eens te meer, dat de ekonomisohe krachten de fak-tors ' zijn die al de sociale uitingen der m-ensehheid bepalen. Desniettegenstaande waren we steeds op-timistisch gesteind. Laat ons dus niet te hard wezen voor de pacifisten en vooral niet voor Andrew Carnegie.Overigens hij zelf verwaohtte zooveel niet van zijn streven en van de millioenen, die hij zonder tellen besfceedde aan het bevor-deren van den vrede, als men wel geneigd wezen zou te gelooven. Acht jaar geleden schonk Carnegie 8 mil-lioen dollars voor het oprichten van het pa-leis van-den vrede, dat slanke, lieve gebouw dat oprijst te midden der weelderige om-lijeting van het Haagsche bosch. We hebben de gelegenheid gehad, tijdens ons verblijf in Holla.nd, vast te stellen hoe weinig... be-wonctering hefc opwekfce bij de vluchtelingen die, na het bombardement van Antwerpen, in den Haag en te Scheveningen aanland-den. Het leek hen wel eene bittere spot-tornij die seresne kalmte van « het huis der beschaving », na het gesis der bommen dat nog hunne ooren vulde. Hefc was nochtans eene edele gedachte welke Carnegie bezielde. Dit paleis moesfc dienen tôt rechtbank waar de naties over hunne gcschillen zouden laten beslissen, ten einde het gevaar, het steeds in onze kapita-listische wereld dreigend oorlogsgevaar, af te wsren. Hij geloofde in 's menschen verstand. i Wii moofcen niet yeçgefcen, zegde hij, dat, indien de mensch voor heiligen plicht heeft zijn huiselijken haard te verdedigen, hij ook voor heiligen plicht heeft dien van anderen niet te overrompelen... De oorlog wordt on-zalig wanneer, zelfs voor eene goede zaak, geweigerd wordt zich aan hefc scheidsgerecht te onderwerpen... > Nog meer mooie woorden werden uitge-sproken door den vredesapostel. De be-schaafde wereld moest zich ontmaken van den vervloekten oorlog, de vrienden van den vrede moesten samenwerken om de nachtmerrie der bewapening te verjagen, die drukte op de volkeren. Al de beschaafde staten hebben belang bij den vrede. Het gezond verstand der menschen zou den oorlog onmogelijk maken. Maar daar h.p„d hij niet bijster veel ver-trouwen in, want hij zegde ook: « Wij zijn geene optimisten en stellen ons niet voor dat de vrede nooit zal verkracht worden, terwijl we onze schreden naar het doel rich-ten zullen. Wij zijn voorbereid op meer dan ééne uitbarsting van dwaash&id en wildheid in de toekomst, zooals er in het verleden ge-weest zijn, maar we weten dat de vrede spoedig komen zal... » Ja, maar de mensch wikt en de economi-sche noodwendigheden van het k&pitalisme beschikken. « De wijze van voortbr&ngsi bepaalt tn al~ gemeenen zin de sociale vooruitgang van het leven. Het is niet het geweten (dat Be-vmstsein) van den mensch die zijne mavier vcm zijn (Sein) bepaalt, maar ZIJNE SOCIALE MANIER van zijn die zijn geweten bepaalt. » Dit had Karl Marx ons reeds goleard. Dit werd onlangs voortreffelijk in het licht gesteld door den heer A. Van den Brande, in het Vlaamsche Nieuws (summer van 1 Juni). S tel 1er erkende volmondig dat ekonomi-scho oorzaken den huidigen wereldoorlog voor gevolg gehad hebben. Onder de huidige omstandigheden, zegde hij, zooals ze door het ekonomisch leven werden gesc-hapen, is wereldvrede eene on-mogelijkheid.» Aile hervormingen en verbeteringen van het volkenrecht, aile internationale kon-gressen voor pacifisme, internationale unie's enz. zijn machteloos gebleken tegenover een oproep die geen vragen naar uit-leggingen duldt: Te wapen, het vaderland is in gevaar ! » Ziedaar het bewijs dat er in de inrich-ting zelf der maatschappij, onnatuurlijke, abnormale elementen zijn, waardoor nutte-loos, volstrekt nufcteloos bloedvergieten nu nog mogelijk is; kortom that something is rotten in the State(s) (dat iets rot is in de Staten). » Wie nu aanneemt — en wie zon het kunnen looehenen — dat het. huidige konkur-rentiestelsel noodzakelijkerwijze tôt oorlog leidt, moet nuchfcer opkijken wanneer iemand die aan dit zelfde stelsel zijn onme-tolijk fortuin te danken heeft, die zelf een industrie-kapitein was, ijvert voor den vrede, wanneer zijn bestaan alleen eene oor-zaak tôt oorlog was. Het sierlijke vredespaleis van den Haag komt me voor als het mooiste monument van menschelijka KONTRADIKTIE ! Antwerpen. J. D. K. Oorlogen in Frankrijk Als men het geschiedeniehoek van dit land open legt en de oorlogen optelt, staat men verbaasd over het aantal oorlogen waarin dit land sinds eeuwen als is gewik-keld geweest. In de 14e eeuw had Frankrijk 43 ooriogs-jaren, 5 jaren van burgeroorlog, 13 van oorlog in dea vreem.de en 25 van oorlog op eigen grond — met 14 groote veldslagen, waarvan deze van Orecv, Poitiers en Kor-trijk de bloedigste waren. In de 15e eeuw had Frankrij'k 71 oorlogs-jaren, 13 van burgeroorlog, 43 van oorlog in don vreemde en 15 van oorlog op eigen grond — met de groote vekislagen van Aiincourt, Oastillon, Monthery en Greine-gate.In de 16e eeuw had men in het land 85 jaren van oorlog, 33 burgeroorlogen, 44 oorlogen in het buitenland, met drie op eigen grond. Gednrende deze eeuw telde men 27 groote vekislagen, waarvan er 13 geleverd werden tusschen de katholieke dweepers en de andersdenkende Hugueno-ten. Het bloedigst waren de veldslagen van Pavie, Marignan en Saint-Quentin. In de 17e eeuw had men maar 69 oorlogs-jaren in Frankrijk. Men had 17 burgeroorlogen met 52 oorlogen tegen het buitenland en 51 die op eigen grond uitgevochten worden.De 18e eeuw heeft zich gekenmerkt door 51 jaren van oorlog, 7 jaren van burgeroorlog en 44 jaren van buitenlandschen oorlog, met niet minder dan 93 srroote veldslagen, waarvan de geschiedenis met bloed geschreven is. Vatten wij samen dan komen wij tôt de slotsom dat Frankrijk gedu rende deze vijf eeuwen 75 jaren van burgeroorlog gehad hoeft, met 76 jaren van oorlog tegen den vreemde op eigen grond en 175 jaren van oorlog op vreemden grond. Dat is te samen 326 jaren van oorlog met 184 veldslagen die van groote beteekenis moeten genoemd worden. De 19e eeuw begon in Frankrijk met de oorlogen van het Consulaat en het Keiier-rijk, waardoor Europa weldra veranderd werd in een reusachtig slagveld. in een bloedbad, en waarvan de laatste kanon-schoten in 1815 te Waterloo afgevuurd werden. De in 1830 door Earel X aangevangen verovering van Algiers werd 1647 voltrok-ken onder Lodewijk-Philippe. Een pa^r jaren later zien wij Napoléon III een verbond met Engeland sluit-en tegen Rusland, wat uifcloopt op den van 1854 tôt 1856 durenden Krimoorlog, waarvan de geschiedenis ook met bloed geschreven is. Van 1857 tôt 1862 duurt de zoogenaamde expeditie naar China, met den schrikkelij-ken veldtocht naar het afgelegen Cochin-china, waarop de oorlog tegen Italië volgt en vervolgens de gewapende tusschen-komst in Mexiko. In 1830 en 1848 had men de bloedige burgeroorlogen en in 1870 den oorlog tegen Duitschland met de Commune van Parijs die Napoléon ten vaà brachten. "Vooruit,, su zij ne vervolgers Thans dat we een nieuw legioen _ nieuwe lozers vaa ons geliefkoosd blad * \ ooruit > tellen, willan we van de gelegenheid eens gebruik maketn om met hen te spreken over ons blad en zijne vervolgers. Eerst en vooral moeten we zeggen dat ons blad « Voornit » het blad is —• misschien wel het eenigste da-t in deze droeve omstan-digheden verschijnt — dat in de mate van het strikt reohtvaardige, de belangen der kleinen, vam miskenden en verdrukten ter harte neemt en het dus niet te verwoa-deren is, dat het blad « Vooruit » het zwarte beest is bij uitbuiters en woekeraars. Ons legioen nieuwe lezers zal zich reeds hebben kunnen overtuigen dat het ons blad « Voor uit » is dat de partij heeft gekoz&n en de belangen heeft verdedigd van do ontel-bare kleine, arme en noodlijdende gezm-nen, die zonder of met een te gering inko-men lasfcig werden gevallen vam hartelooze edgenaars die zonder medelijden, malgré bongré die arme dutsen wilden dwingen huishuur te betalen, hen de straat met hun armzaligen inboedel opzetten, terwijl zij op verre na nog niet genoeg hadden om zich min of m&er behoorlijk te voeden. Zij zullen geziem hebben, dat we onbarm-hartig dezen geeselen die van deze droeve en pijnlijke tijden gebruik maken om de prijzen der levensmiddelen naar omhoog te doen stijgen, en aldus speculeeren op den honger en den tekort van hefc arme en noodlijdende volk. Dagelijks kunnen zij bestatigen dat we de onrechtvaardigheden iieitelen die gepleegd wordein in de Hulp- en Voedingscomheiten, waar men soms met milde handen geeft atvn dezen die hefc niet zoo zeer nood'ig hebben en het te onttrekken aan ware behoeftigen, enkel en alleen omdat ze niet in den goeden geur staan vam den kasteelheer of geestelij-ken man. Zijn or fabrikanten of nijveraars die hefc er op gemunfc hebben de loonen humner werklieden fce verlagen, den wexkdag te verlengen — daar waar het niet strikt nood-zakelijk is — dam staan de kolommen van ons blad wagenwijd open om zulke uitbuiters, zulke onmenschen aan die verachting van het volk prijs te geven. En juist omdat we het recht op bestaaai, het recht op leven der kleinen verdedigen, de rechtvaardigh&id in de bestaan de Comi-teiten eischeai, juist daarom zijn de groot&n tegen 't blad «Vooruit» gekant en zouden zij het onmogelijke doen om het zijne lezers te ontnemen en zij.n versehijnen onmogelijk te maken. Dat we dus de rijken, de grooten, de kapi-talisten, de parasieton, de onmenschelijke en schrapzuchtige eigenaars tegenover ons hebben, is begrijpelijk en verstaanbaar, maar dat we de geestelijkheid zich ook zien scharon langs den kant onzer verdrukkers, zij die zich ook voorstellen als de verdedi-gers der kleinen, der verdrukten en miskenden, dat is voor velen niet verstaanbaar en komt hun heel aardig voor. En nochtans het is zoo, want de ergste en wreedste vervolgers van het blad « Vooruit » zijn juist de geestelijken, die zich langs onze zijde zouden moeten scharen, omdat onze strijd voor de kleinen de hunne zou moeten zijn, want hun aller voor man, Jezus-Christi, was eein arme drommel, die geen steen had om zijn hoofd te laten op rusten. De geestelijkheid zegt Het blad «Vooruit» te vervolgen. omdat we tegen den gods-dienst zijn, omdat we spotten met den Za-ligmaker, met de Heilige Sakrementen, met de H. Kerk, met de heiligen, met de mira-kelen on wat weefc ik al,— en dit ailes stond wit op zwart in een Aalstersch klerikaal blad ûog enke'e dagen sreleden ! Zulks is een voorwendsel, want al wie «Vooruit» leest roepett we tôt gefcuigen, want te vergeels zullen zij er in zoeken naar datgeine hetwelk de geestelijkheid voorgeeft om «Vooruit» te kunnen vervol-gen. _ Iets is waar en dit is, dat daar waar een. geestelijk man misdoet, aan zijne plichten te kort komt, zoowel door dem hekel zal worden gehaald als gelijk welk burgerlijk man ; maar zijn kleed, zijne ware roeping raken we niet aan, omdat de strijd der kleinen tegen de grooteo met den godsdienst niêts gemeens heeft. Inderdaad, kijkt naar de rijken ! Hij weze godsdienstig of vrijdenker, waaneer het er op aan komt de kleinen te pluimen, zal hij steeds daar zijn en als het moet zien we Christenen en vrijdenkers uand in hand mareheeren om den kleinen burger, den kleinen landbouwer, den werkman, al weze hij nog zoo godsdienstig, uit te zuigen tôt in het merg zijner beenderen. De huurpacht zal zoo hoog zijn bij eenen, christen landheer als bij een vrijdenkenden, kapitalist en de boer, die braaf en vroom ter kerke gaat, zal bij een vrijdenkenden eigenaar zoowel lajnd in huur krijgen wanneer hij maar wat meer wil geven, als zijn gebuur die van kerk of kluis niet weten wil en zoo omgekeerd. In fabrieken en nijverheden wordt hetzelfde tarief betaald aan christene en niet-chistene werkleden, en de waren worden verkocht aan degenea die er het meest willon voor betalen, zonder dat men hun zal vragen of zij ter Kerke gaan of. niet. Godsdienst is dus buiten hande1 er. nij-verheid en in den strijd van het werkende en lijdende volk komt hij in geenen deele te pas. En nochtans moet er iets zijn waarom de geestelijkheid zoo erg is gekant tegen «Vooruit», tegen de socialisten, want het is nu niet alleen in dezen ùroeven tijd dat we de geestelijkheid zich met hart en ziel h.eb-ben zien verzetten tegen de socialisten. Zuks is begonnen van bij het ontstaan der partij van het verdrukte volk. Welnu, vriend lezer, of vriendin lezeres, hier is het de kwestie vaa den geklzak die in 't spel is. en daar bijzooderlijk is de geestelijkheid heel gevoelig aan. Ge moet weten, de sccialisten zyn voor de Scheiding van Kerk en Staat, en ik ben verzekerd, dat er nog gc^n enkel geestelijk man eerlijkheidsgevoel genoeg heeft oeze-ten om u dat klaar en duidelijk te m-^en, want aile socialisten zullen de socialisten hierin steuneo, wanneer zij weten en be-grijpen wat zulks eigenlijk beteekent, en 't is hetgeen we willen beproeven u eens klaar voor oogen te leggen. Het is nu geen tijd vo^r kiezing, we maken dus geene kiespropaganda en men zal zich wel wachten ons te beschuldigen stern-men te willen vangen ; wat we beoogen is enkel dit : u diets te maken -, at we eigenlijk op gebied van godsdienst willen. Weet ge, dat er hier in ons klein België drie verschillige godsdiensten door den Staat worden bezoldigd? En die zijn : De lioomsch katholieke, de Protestantsche en de Joodsche godsdienst! Zoodat iederen Belg het zijne mag bij- ' brengen om voor die godsdiensten te betalen terv.'ijl hij toch maar eenen kan aankle-ven, en hij die <ian niet gelooîd, die dus geen godscuenst heeft, mag toch betalen om, de dienaars te onderhouden, van dezen die gelooven. Willen de socialisten nu de drie betaa<lde godsdiensten uitroeien t In 't geheel niet, maar zij zeggen, dat die, miljoenen die jaarlijks daaraan besteed worden, tôt betere doeleinden kunnen dienen, bijvoorbeeld tôt het verxneerderen der 65 franken pensioen van de oude afgesloofde ouderlingen. En is hefc nu waarachtig toch niet onge-rijmd dat een lloomsch-Christen moet beta-' len om een Protestantsche en een Joodsche godsdienst te helpen onderhouden en zoo omgekeerd 1 De socialisten zijn van oordeel dat hij die wenscht een godsdienst aan te kleven hem ook mag helpen onderhouden, en zij meenen ook dat de geestelijkheid van gelijk welken godsdienst moet kunnen leven, met de op-brengst van zijne kerkelijke diensten zonder daarom ook nog een jaarwedde te moeten ontvangen anwege den Staat, de provin-tie of de gemeente, drie lichamen die in hunne budjetten jaarlijks gelden moeten voorzien om de eerediensten te helpen betalen.Nemen we een huisgezin waar vijf broe-i ders zijn; een wordt advokaat, een dokter, een notaris, een deurwaarder en een pas-toor.De advokaat, de dokter, de notaris en de deurwaarder zullen moeten leven met de opbrengst van hun vak, en wanneer zij bij het einde van 't jaar niet genoeg klanten hebben gehad om te kunnen leven, zoo zal hun ook de Staat geen hulpgeld verleenen. Waarom is zulks ook niet het geval met de geestelijkheid? Ziedaar wat de socialisten zich tevergeefs afvragen en wat ze in praktijk zouden willen zien gesteld. Maar juist hierom kant zich de geestelijkheid tegenover de socialisten en vreest ze dat ze door de indringing van hun orgaai te veel aanklevers zouden krijgen, te mach-tig zouden worden en hierom werpen ze zich als wilde beesten op het blad « Vooruit »» en zullen ze niets onbeproefd laten, om ajne vevspreiding tegen te houden en daar waar ze kunnen ze te beletten. En wanneer «Vooruit» op den buiten si et meer zou kunnen verschijnen bij gebrek aan lezers, dan ook zijn de socialisten in de on-mogelijkheid zich te verdedigen tegenover den 1 aster en de onwaarheden die de kagi- 31e saaï* — Ma 229 Prijs per irainmer : voor Mgie 3 centiemen, voor den reemda 5 oentisraen TsJafroaiî : .fSaïlacfci® £4 ï •» idisiisissèraii© 2845 Wosnsdan 18 OOGST 191S

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
Dieses Dokument ist eine Ausgabe mit dem Titel Vooruit: socialistisch dagblad gehört zu der Kategorie Socialistische pers, veröffentlicht in Gent von 1884 bis 1978.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Zufügen an Sammlung

Ort

Zeiträume