VRIJ BELGIE onder leiding van FRANS VAN CAUWELAERT en JULIUS HOSTE Jr. PRIJS PER NUMMER: NEDERLAND 10 cent. ENGELAND 2 pence. FRANKRIJK en BELGIË 0.20 fr. verschijnt elken vrijdag. ABONNEMENTS PRIJS PER KWARTAAL: NEDERLAND - . / 125 ENGELAND 2 sh. 6 d. FRANKRIJK en BELGIË 3.— h. ALI E STUKKEN BETREFFENDE REDACTIE EN ADMIN1S7RAT1E TE ZENDËN: 81, GEVERS DEYNOOTWEG, SCHEVENINGEN. inhoud. hgen Leven, -G. ORdebeek. — Opschriften voor thuiskeer (gedicht) Daan E. Boens. — De Duit-e Rijkspolitiek en België, J. Hoste Jr. — Vla-igen in Engeland. — Het Pruisisch bestuur m overd land, Th. C. Buyse. — Rustaud en de Oor-. — 50.000 boeken naar het front, H. Jacobs, — oratio Elenchi, Max van Poil. — De Belgische Regeefing en de Duitsche 1 nmenging. — Kanttee-keningen. ■— Militaire vaktaal. — Internationaal ; Overzicht. — De Volkerenkrijg. — Nieuws van het front. — Studentenadel voor volkskracht, J. Rom-bouts. — Nieuws uit het land. — Nieuws uit het buitenland. — Boekbespreking. — Tijdingen uit Katanga. — Advertenticn. Eigen Leven. „Geen rijker kroon, dan eigen schoofi". In deze kernachtige uitdrukking vinden we, als het ware, de synthese, de bondige samenvat-ting van onze Beweging. Al ons streven naar volksont.voogding en gezondwording van ons wezen ligt besloten in deze spreuk, omdat onze verlangens zich richten naar dit ééne doel en wij onverpoosdi arbeiden aan den groei van ons volk, opdat het uit eigen krachten zijn le-vende ziel naar voren brenge en uit den diep-sten grond van zijn bestaan de vruchtbare sappen ptitte, die schoone bloem en rijke vrucht zullen dragen. Het is klaar als de dag en het spreekt voor zichzelf. Geen enkele natuurwet is zoo simpel en zoo duidelijk als deze: elk ding, elk organisme, waarin iets van het leven trilt; ont-staat, groeit, wo-rdt volgens een vaste wet, die — onveranderlijk in hare werking — zich steeds handhaaft en waarvan elke afwijking, elke verkrachting zichzelve straft en tôt ver-nietiging is gedoemd. De natuur onderhoudt geene bastaards; zij weert ze uit haar bestaan en geen kunstmatig ingrijpen is op den langen duur in staat hun leven veil te houden. Ze ontneemt hun de vruchtbaarheid, waaruit raeuwe loten kunnen schieten; en waar zij gestadig werkt aan de instandhouding der soort, geene offers te zwaar tellend om ze zui-ver en krachtig te houden, daar verzet. zij zich ongenad'ig tegen elke onnatuurlijkheid. Ailes en ieder evolueert langs eene lijn van geleidelijkheid;, en noch de- individuën, noch de volkeren — als collectieve eenheden van stam- en rasgenooten —- ontkomen aan deze wet. Bastaard-volkeren zijn dan ook tôt een droevig uiteinde veroordeeld; zij hebben af-gedaan in den ontwikkelingsgang der bescha-vingj niet langer dragen zij het hunne er toe bij om de menschheid gelukkiger, peter, schooner te maken. Ze zijn de verschopten en de verstôotenen, de paria's, vijandig- aan de anderen, die krachtig en gezond voortgaan op den langen weg en de toekomst maken uit de vruchtbaarheid hunner daden. Het leven van een volk is als dit van een boom: Rustig" en groot staat hij op het wijde land, al breeder dragend zijn hooge kroon, al dieper grijpend zijn sterke wortelen. Dagen van gel-uk en dagen van smart heeft hij ge-kend; dagen, waarin1 hij kreunde van de felle pijn en dagen, waarin hij luid was van de vreugde. Aile de winden zingen door hem heen; hij groeit door elk seizoen, draagt bloe-mtn en vruchten, spreidt zijne armen met breed-omvattend gebaar, beurt zijn hoofd in het goede licht. Schoon is hij in zijn onwan-kel'bare sterkte; aller bewondering gaat naar hem uit. Elk geslacht heeft hem gekend, omdat hij bleef door aile eeuwen heen dezelfde en toch telkens anders weer in de vele scha-keeringen vant zijn worden en zijn bloei; on-eindig van wisselend schoon: jong in elke lente, rijp in elken herfst. En geen, die heiji loven zou als hii botten gang" met andere bla- deren ot schieten m vreemde vormen; geen s die hem bewondei'end liefhebben zou, zoo zijn ^ grôei verlamde en stilstond in een onmachtig x pogen om anders te zijn dan zijn natuur hem c schiep in de voïmaakte vormen van zijn heer- f lijk lijf. Er is voortgang, evolutie in het verloop j der wereldgeschiedenis. Deze dagen getuigen ] e-rvan; zij zijn de uiting van den stoeren le- i venswil, die geweldig baan breekt en uit dood 2 en vernietiging opbouwt den dag van morgen, ^ die gloren zal van een nieuwe heerlijkheid. \ Alomme wankelen de oude instellingen, welke s zich verzetten tegen den machtigen geest van r vrijheid. In het hart van ieder verdrukte is ( eindelijk het verzet wakker geworden. alsme- A de de dwingende eisch zich zelf te zijn, en ( zich zelf te kunneo uiten, zonder eenige be- 1 lemmering, zonder eenigen dwang van buiten ] af, die brutaal de ziel te knotten poogt. Het is ; als een vlucht van fiere vogels, die breed de i vleugels uitslaat, en met een luiden kreet de ( kooi ootsnapt en vrij, vrij naar de zonne | vlerkt. ; Deze oorlog is niet voor niets gestreden. i Hij heeft allen het bewustzijn gebracht van j eigen leven; hij heeft in elks harte iets wakker ( geroepen dat zich uiten wil en dat zich uiten , zal, omdat het niet meer te stikken is in de < keel; omdat het moet gezegd, luid en hoog, , met al de vreugde en al het geluk van het vrije , woord. Het is eene zelfontdekking; het is het ( dagen van het heerlijke licht in de donkerte 1 vajn het slapend bewustzijn. En gelijk een kind i met een eersten schreeuw het leven begroet; > zoo Jieeft alom op de wereld de kreet weer-klonken en hebben de hoofden zich fier ge- , richt uit de plooi van eeuwenlange onderda- , nigheid. Strijdend voor dit vrije leven van aile vol- ; keren, is het de heerlijke taak der Entente die , verlossing te brengen. En wij zelf, Vlamin- , gen; wij, die niet willen ondergaan in een ho-pelooze verbastering; wij, die niet willen ge-weerd worden uit de rij der naties; wij, die hopen en gelooven in de kracht van ons eigen leven; wij, die aile offers hebben gebracht in den bloedigen strijd; wij blijven trouw in , onzen plicht; wij ~versagen niet in o«s ver- , weer tegen-den vijand. Meer dan ooit willen ; we onszelf zijn; meer dan ooit staan we voor ■onze eisehen, komen we op voor ons onver-vreemdbaar recht; wetend dat wij zôô de wereld beter dienen dan willig ons te schikken in het onverantwoordelijke drijven van enke-len,die ons leiden willen langs vreemde wegen, sotnpig en moerassig, on'begaartbaar voor den krachtigen tred van onzen voét. Maar dit. sta voorop bij al onze daden: wij dulden geene inmenging van vreemden in onzen strijd; zelf willen we zaaien op onze ei-gene landen en- zelf oogsten de voldragen vrucht. Daarom luidt de eerste eisch van ons programma: vrijzuording van den vaderland-schen grond en zullen wij niet toegeven tôt -het land uit 'het geweld van Pruisen is ver-lost. Geen Ylaamsche Beweging zonder de noodzakelijke vrijheid — eerste voorwaarde a van elk leven — waarin zij onbelemmerd zich v zal kunnen ontvouwen en ontplooien al hare z krachten. g Waar de Entente is opgekomen voor het z recht der vertrapten; waar de Polen, de Slees- t wijk-Holsteiners, de Armeniërs en al de ver-drukten het nationale be9taan is toegezegd, daar kunnen wij — vrij volk in een vrij land — niet wanhopen. Daar weten wij onzen t strijd edel en rechtvaardig; daar ligt onze Be- I weging geheel in de lijn der beginselen, waar a voor de Geallieerden ailes op het spel hebben " gezet. En wat met bloêd en dood is gekocht, kan geen ijd'ele leuze zijn. Geen Vlaamsch belang raakt ook maar in het 'piinst een dusdanig van Duitschland. Niet alleen verzet zich onze owkreukbare loyauteit tegen elke inmenging van Duitsche e zijde; maar ook willen wij daar niet van op grond der bloote werkelijkheid en de nuchtere beschouwing der doeleinden. De ware Duit- £ sche liefde voor Vlaanderen openbaart zich niet in de Vlaamsche (?) Hoogeschool te Gent, noch in de Bestuurlijke Scheid'ing — welke beide maatregelen slechts middelen zijn ( om afbreuk te doen aan onze nationale een-heid en de Ylamingen onderling'te verdee- c len —, noch in het bieroffer aan de zeven wij-zen (?!); maar in de uitplundering en de uit- \ moording, in de deportaties, in heel de lange en afschuwelijke marteling van ons land. De ' Duitsche liefde: dat is de begeerige hand die zich uitstrekt om ons te bezitten, om ons te ^ nekken in een gewissen ondergang. Ver wer-pen wij van ons elke medeplichtigheid aan het i drijven van enkele fanatieken en verdtvaasden, die de hulp hebben aanvaard van diegenen, wier streven in dezen nooit dubbelzinnig is geweest. De namen der leden van het „Deutsch-Vlâmische Gesellschaft", geroepen : om Vlaanderen te redden (!!), waarborgen het handelsmerk ,,made in Germany" en la- ' ten geen twijfel omtrent hunne onbaatzuch^i-ge (!!) bedoelingen. ..1) Wat wij willen is zoo eenvoudig mogelijk: ons zelf zijn, al geheel, door eigen kracht en : uit den noodzakelijken en natuurlijken drang van ons wezen: Ylaming, omdat de natuur ons ( als Vlaming schiep. En dit in een vrij België, omdat de vrijheid de eerste behoefte is voor -onzen normalen groei. Elkeen wie zich tegen deze rechtmatige eisehen verzet, legt het .er op aan ons te ver-basteren, ons te dooden in de forsche kietti-kracht van ons organisme, ons te stikken in ; een nuttelooze verkrachting. Daarvan zal België in de eerste plaats de noodlottige gevol-gen dragen, orndat het nooit en nimmer kan gebaat zijn met den ondergang van Vlaanderen, hetwelk niet geroepen is te verkwijnen en stilaan dood te bloeden; maar om naast • Wallonië, harmonisch zich te ontwikkelen 1 volgens de wetten van zijn Vlaamschen groei. Het is, dus een levensbelang voor België . dat Vlaanderen zichzelf worde en wie zijn va-deriandsche taak goed begrijpt, zal medewer-ken aan de verwezenlijking van onze eisehen; en daardoor België grooter, schooner, sterker maken dan ooit. De dwaling berust hierin dat nog te velen gelooven dat de Vlaamsche Beweging gericht zou zijn tegen België zelve of tegen het nobele Frankrijk. Noch het een, no-ch het ander is waar. Wij eisehen mets, wij vra^en niets dan hetgeen ons toekomt van nature, wat wij behoeven om rnensch te zijn. En eerst dan zal België al zijne krachten ten voile kunnen ontplooien wanneer de Vlaming dit algeheele menschzijn zal hebben verkregen, door zijn natuur te vol-gen, en als elk leven op de wereld schoon te zijn in zijn volsten bloei. Tôt heil van België, tôt heil van heel de wereld. GABRIEL OPDEBEEK. Waaronder o.a. Prof. Dr. Hermann Wirth, die zich te Gent op hooger bevel met de Vlaamsche beweging inliet; Prof. Freiherr von Bissing; Graf Ernst zu Reventlow en Graf Westarp, de beruchte annexidnisten ! ! OPSCHRIFTEN VOOR EEN THUISKEER. I. Voor mijn volk. O volk, dat moe zijt en met bleeke wangen, . stil-starend huiswaarts keert, en niets dan puinen vindt, geschaard in rangen langs baan en straat, onteerd, en vol van al die diepe smarte, die in de oogetï van elken vader vlamt, mijn volk, blijf groot, en houd het hoofd nog hooge, hoewel u 't hart verlamt. O volk, blijf sterk, al denkt ge aan 't harde lijden, dat hier 1 gt wreed-verstrooid, dat draagt het brandmerk van de ruwe tijden waaronder 't menschdom plooit. IDe steden en de dorpen zijn verloren en klagen : zieken doen zoo wen zij aan hun deure kloppen hooren, en bang den Dood vermoên. Doch volk, blijf schoon, en wil niet stervend weten uw inilde, rijke land — raap âl de steenen saam, met vroom geweten ; en bouw aan de ovërkant ! II. Voor een kind. Zeg kind, dat kalmpjes zaagt een wereld strijden, en nooit uw stille spelen liet, onschuldig-onbewust van al het lijden, dat weende bij uw zachte lied ; — Dat zaagt de mannen door de velden trekken met wapens en met bloed op d'hand, — ze *konden niets dan uw verwoivl'ring wekken, en ge waart lieflijk in uw stand. Ge zaagt gerust de rijke steden branden, en mannen sneuvelen alom — vertrappeld en verwoest lagen de landen, o kind, ge vroegt bedeesd: „Waarom?" Nu is 't vergaan, de menschen-storm is over, de huizen groeien weer gerust — En denk niet, kind, — speel vreedzaam onder 't loover, . en dank de zon, die de aarde kust. III. Voor mijn strijd-maten. Moe, doch zegevierend, keert ge naar uw huis.... Hebt-ge nog een arm, een been, draagt-ge, mannen, 't leven als een zware kruis, g'hebt het leven: weest tevreên. Moe-gestreden, nooit verwonnen, keert-ge weer, — ginder lacht uw toren al ! — ligt uw dorp of ligt uw stad in puinen neer, drogen zal het bloed in 't dal. Veel gestreden, niet gelezen, veel gedacht hebt-ge binst dien langen tijd ; kalm en stoer en rustig soms den dood verwacht in uw loopgraaf, in den strijd. — Keert gelukk'g, dappre maten, huiswaarts heen, — morgen rijst weer de oude steê —, liet de kamp u nog een arm of nog een been, werkt dan met al de andren meê. Korporaal DAAN F. BOENS. VRIJDAG 11 MEI 191' TWEEDE JAARGANG. I I No. 90.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.