NUMMER $.10 Toegelaten door de Censuur Willebroeck aan't front Bestuurder: FRANS AIEL1NCKX, Sergent, Z40, 1-C1'. Bij Winternachten op lit» Yser WÉMsdie blik in 't verleden De sneeuw is sedert middag zonder op-houden gevallen, doch 't is aan 't opklaren. Nu vriest let en de nedergestorte sneeuw kraakt onder de voeten. «'t Is kalm vannacht hé ! kanonier». Ja, vriend, en bitter koud ook. Geduren-de dit kort gesprek met eene schildwacht is de maan door de wolken gebroken en werpt een flets licht op 't omliggende. Ailes is wit, en 'd aarde schijnt zooals eens Jan Van Rys-Wyck zegde, in lijkgewaad omwonden, 't is maar schijndood, want van afstand tôt af-stand ziet men zwarte schaduwen,, «.schild-wachten aan den Yser» mannen in den bloei des levens, ailes opofferende, oudeis, vrouw, kinders, broeders, zusters, harteliefjes, ailes om den overweldiger te toonen dat ze zonen zijn van mannen die eereplaatsen bekleeden in onze geschiedenis. Al denkende ben ik mijn houten oorlogs-huisje binnengetreden.... gekropen om juist te zijn. Hier is 't goed. Zes steenen op den grond en daarop kraakt een houtvuurtje, en 't is aardig wat men scms in vlammetjes van een hojhuuitje ziet,vocral als men alléénis. * * * 't Is feest, 't is feest Een heerlijk feest De pronk der Willebroeckenaren Bestaat nu honderd jaren. 't Is nog vroeg, d'achturenmis is nog niet uit, en ieder is reeds te been, ieder is in be-weging om te vlaggen en eene vlugge hand te slaan aan de versiering en 't is middag voor men 't weet. 'Natuurlijk komt men te laat voor 't eten, maar moeder begrijpt nu eenmaal dat het onmogelijk was vroeger te ko m en. « Eet maar goed, jongen, want 't zal laat zijn eer't gedaan is» «Geenen tijd, moeder ik moet me nog kleeden en moet ten drieën in den hof der fabriek zijn.» Dat aankleeden, dat is nogal eens wat ge-zegd, vooral dat kolsknoppeken. Gelukkig is moeder daar anders zou de kol er lief uit zienom gaan te zingen. «Allo, allo, wil de uitscheê, wat zijn dat nu voor manieren van met mij zoo rond springen. Wil d' uitscheê straks plekken op uw niew kostuum. » Ik heb moeder te knippen gekregen en heb eens ferm willen flikkeren als vcôrschot op 't dansfeest van 't avond. Ik heb ongelukkiglijk nog juist den tijd om mijnen bolhoed te ha-len en mijn prêe te vragen. «Zou 'k toekomen, moeder,.... Toekomen, wilde maken dâge buiten zijt, in mijnen tijd...... Als ik dat hoor ben ik weg want als moeder begint over haren tijd dan is 't schoon. 't Is aardig hè! dat gezette menschen al-tijd hunnen tijd vergelijken met den huidi-gen, zonder rekenschap te houden van de reuzenstappen met dewelke de wereld sinds is vooruitgegaan. Alzoo in me zelve babbelende ben ik op het feestterrein gekomen. Menschen lief, wat e volkske. Na lang met

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.