Het grensgebied tussen het bezette België en het neutrale Nederland werd algauw een smokkelparadijs. Er was een weelderige trafiek in brieven, militaire inlichtingen en levensmiddelen. Ook jongemannen die zich bij het Belgisch leger wilden voegen, staken de grens over. Daar besloten de Duitse troepen vanaf voorjaar 1915 een stokje voor te steken. Ze bouwden een prikkeldraadversperring van meer dan 323 kilometer die onder 2000 volt stroom kwam te staan. Op regelmatige afstanden stonden schakelhuisjes, waar Duitse soldaten in het oog konden houden of er ergens een stroomonderbreking was of kabels waren doorgebroken. Af en toe was er een zwaar bewaakte grenspoort, waar de grens toch nog overgestoken kon worden als je tenminste de juiste documenten had kunnen verkrijgen. 
 
Hoewel de ‘dodendraad’ een afschrikwekkende versperring was, lieten de meeste smokkelaars en ‘passeurs’ zich er niet door afschrikken. Ze bedachten allerlei manieren om toch door de draad te geraken; ladders, rubberen handschoenen, tonnen die tussen de stroomdraden werden gestoken, … Maar omdat weinig mensen vertrouwd waren met de gevaren van elektriciteit, vielen er toch heel wat slachtoffers. Ook omdat de Duitse grenstroepen schoten op iedereen die de draad probeerde oversteken.