Tweede jaargang Nr 45 L'rijs b centieraen tfent 24 September 1916 hoofdredactie : algemeen secret aria at oude houtlei, 34. met de medewerking van het werk der volks bibliotheeken "de straal,, thkresianènstraat, 13 ALLERLEI beheer : vrouwensecretaria/ peperstraat, 17. — «0> — abonnementen : per jaar : fr. 3 zes maanden: » 1,( drij maanden : » 1 ,C Weekblad voor ons Vlaamsche Vol INHOUD : De Verloofden (3e vervolg). — Moed. — Allerlei soorten van Drup-pels. — Twee Klinkgedichten, door Lode Miles : Piéta ; Gebed. — Voor de Keuken. — Hartstocht. — Lachen is gezond — Bedanking. — Voordrachten en Lessen. — Nieuwe Lezers. — Schoone boeken. De Verloofden door MANZONI (Nadruk verboden. — Eigeudom van den vcrtaler.) (3e vervolg.) Eangen tijd beraamden beide vrouwen allerlei middelen om den Pater hun neteligen toestand bekend te maken. Om zelf naar het klooster te gaan, op twee mijlen van het dorp^ ontbrak hun de moed en daarenboven scheen dit uiterst onvoorzichtig op zulk een dag. Midden hun onderhoud werd zachtjes op de huisdeur getokt, eu vredevol klonk in hun oor. — Deo gratias ! — Ah, broeder Galdino! kwam het uit ééri mond, bij het binnentreden van den Capuciener-bedelmonnik. — De Heer zij met u ! Ik kom voor de inzameling der noten. — Ga om de noten voor de Paters, Lucia. Alvorens de kamer te verlaten, keerde Lucia zich tôt hare moeder, en zonder dat broeder Galdino het kon opmerken, legde zij haren wijsvinger op den mond in een smeekeud gebaar ten teeken tôt geheimhouding. — Ik meende het huwelijk gesteld voor vandaag en merkte zekere bedrijvigheid in het dorp. Wat is er gaande? — De pastoor is ontsteld en de plechtigheid wordt ver-daagd, antwoordde Agnese. En, om over wat anders te spreken, hoe gaat het met de inzameling ? — Armzalig, erbarmelijk! Zie maar! En meteen nam hij den bedelzak van zijn schouder en schudde den inhoud op zijn hand. — 't Is al, en voor dien rijkdom heb ik aan tien deuren moeten aankloppen. — Het jaar is slecht, broeder Galdino, en als men het brood uit den mond moet sparen, is het moeilijk vrijgevig te zijn. — Er bestaat een middel om den goeden tijd te doen weerkeeren : de aalmoes. Kent gij het mirakel van de noten dat gebeurde in een onzer kloosters in Romagne? — Neen, maar ik luister. — In dit klooster leefde een heilige : Pater Macario. Zekeren dag wandelde hij langsheen het veld van een wel-doener, waar de werklieien aanstalten maakten om een grooten notenboom te vellen ; de wortels waren reeds ont-bloot.— Wat gaat gij met dieu boom aanvangen? vroeg Pater Macario. — Oh, Pater, hij draagt geen vruchten meer ! — Laat hem, goede vrienden, dit jaar zal hij u meer vruchten dan bladeren schenken — Dan is de helft van den oogst voor u, Pater, en ter-zelfdertijd gaf de meester bevel den notelaar te sparen. De voorzegging werd verwezenlijkt en den volgenden herfst bukten zelfs de zwaarste takken onder den last der noten. Edoch, de weldoener kon zijne belofte niet volbrengen ; vôôr den oogst nog giug hij daarboven het loon zijner goede werken ontvangen. Het mirakel werd er slechts des te schitterender om, zooals gij gaat hooren. De godvreezende man had een zoon, op wien, helaas, niet kon toegepast worden : « zulke vader, zulke zoon ». Toen de bedelbroeder zich bij hem aanbood om de beloofde helft te ontvangen, gebaarde hij van geen belofte te weten. — Nooit heb ik vernomen, sprak hij, dat de Capucienen noten verwerkten. Zekeren dag nu, dat hij zijn vrienden tôt een braspartij had uitgenoodigd, verhaalde hij hun de geschiedenis van den notenboom en, cp hiin verzoek, leidde hij hen naar den zolder om den hoop noten te bewonderen. — Kijk daar! sprak hij. Hij zelf keek ook... maar wat zag hij ?.. een overgroote hoeveelheid bladeren ! — Wat dunkt u van zulk mirakel ? Denk echter niet dat het klooster iets bij die geweigerde aalmoes verloor, want het gerucht van dit wonder ver-spreidde zich wijd en zijd, en overvloedig waren de giften. Zulke hoeveelheid olie werd uit de gekregene noten getrok-ken, dat men ruimschoots in de behoeften der armen kon voorzien, want wij, Capucienen, zijn als de zee, welke langs aile kanten het water ontvangt om het weder aan stroomen en landen terug te schenken. Op dien stond verscheen Eucia in de woonkamer met een overvollçn voorschot noten. Broeder Galdino stortte ze uit in zijn bedelzak en overlaadde beide vrouwen met dankbe-tuigingen en heilwenschen.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.