ALLERLEI ————ggarg—jmg——b——mi— bookdjredactïe : vrouw ensecret a ri a a'{ met mkdewerk1kg van het algem. ^ecr et aria at en het werk der volks bibliotheken "de straal,. beheer : peperstraat, î7. — «o» — abonnementen : per jaar i fr. zes maanden: » 1,60 drij maanden: » 1,00 Weekblad veor »ns Vlsamswî&ie WoKk INHOUD : Qevoelens voor Allerbeiligen en Aiîerzielen 1917 — Herfst. — Ko-pernik's laatste levensdagen. — Sociale Wetenswaardigheden. — Aller-heiligen. — De Muggen. — Voordrachten en Lessen. — De Verloren Zoon (le Vervolg.) Qevoelens voor Aïlerheilig-en en Aiîerzielen 1917 - Weer is November daar met zijn huiverige, drukkende stilte, met zijn gele, aïs met weerzin naar beneden dwarre-lende bladeren, met zijn dorre rozenstruiken wier geknakte stengels, 't leven droef te moede, in stof en slijk zwijmend nederhangen. De goudgele oogst is geschoren : den blijden zonnestraal, die overal, in zaad, plant en bot en ook In 't donzig nest van 't bont g.evogeite, leven wakker kustte is vervangen door treurigen mist die over de aarde hangt ; de meeste onzer lieve woudbewoners zijn hun geluk naar vreemde oorden gaan beproeven ; en als de heusche wereld-verlichtster nog eventjes haar aangezicht vertoont dan het is door eén sluier van zilte tranen heen ; het licht zelf schijnt bang voor de invallende koude of killen motregen en trekt zich vroegtijdig en zwijgend terug ; kortom ailes kwijnt en " sterft, de natuur worstelt met de dood.' m toch hoe heerlijk, hoe wonnig en goed is het in het huis des Heeren bij den aanvang dezer maand. Daar is ailes in blank feestgewaad ; daar weerklinken lof- en jubelklanken, daar kronkelen lichtblauwe wierookwolkjes opwaarts, daar schittert en glanst ailes met ongemeene pracht ; daar rinkelt en klettert de blijde altaarschel en galmen de klokken het met hun reuzenmbnden beinde en verre, over velden en landouwen uit dat het feest is. Ja, feest is het in de H. Kerk, want ze herdenkt vandaag hare tallooze kirideren die sinds eeuwen onder hare onover-winnelijke banier van het kruis geschaard, triomfantelijk de heerlijke verblijfplaats der gelukzaligen zijn ingevaren. Als een ware moeder, juicht en jubelt ze bij het overschouwen van al de heldendaden, moeilijkheden, tegenkantingen en glorievolle overwinningen die hare kinderen behaald hebben en nu als zoovele robijnen glanzen in de diamanten kronen die hunne hoofden omkransen. Fier en gelukkig zingt ze nu om hare telgen en zendt hare dankbetuigingen ook toi den Heilige der heiligen, maar me dunkt toch stijgt de hulde harer feesthymnen vandaag bijzonder tôt dezen die sedert den laatsten Allerheiligendag aan den eeuwigen disch aange-zeten zijn. En wie zal ze lellen diegenen die nu ln dit monsterachtîg tijdstip der geschiedenis ten prooi vallen aan den engel des doods die in zijne eene hand het brullend en vaneenrljtend , kanon en in de andere het blank rapier als zijn machtigste » wapen omldemt ? — Wie kan zich al ware 't ook maar een flauw gedacht vormen van de legioenen slachtoffers die vie-len sedert de drij laatste jaren dat de wreedste aller plagen over Europa woedt ? Wis en zeker, velen van hen zijn onder die gelukzaligen en dat is on» een troost in de ijselijke smart die onze boe-zems beblemt en bijwijien de keel toeschroeft, dàt en dàt alleen schenkt ons moed en kracht om met zooveel lijdzaam-heid en lankmoedigheid de zware ramp te torschen. Eh als dan bij het vallen van den avond, den plechtigen vooravond van Aiîerzielen, de klokken uit al hunne macht rommelen en dommelen, als ze met hun naar gezang vlij-mende wonden weer openen en wee, droefheid en neer-slachtigheid in aile harten zaaien, oh, dan lijkt het mij nu niet meer die sombere klacht waarin ik eertijd» het droef gezucht der iijdende zielen meende te herkennen, o neen, het schijnt me nu toe al» een heerlijk zegegeroep, als een machtige echo die in dreunende akkoordan uitgalmt ; « Blikt nu fier ten hemel, daar boven 't blauw azuur daar worden duizenden met lauwerkransen getooid, daar wordt hun held-haftig strijden gekroond met onverwelkbre rozen. » Dan zweven in een aureool van ondoofbaren luister deze «choone woorden mij voor den geast, die een priester-kloosterling, vroeger en thans wederom officier in 't Belgisch leger, die met cns zonen in 't vuur staat, hen aanmoedigend en steunend, sprak : « Mijne mannen zijn leeuwen en velen van hen zijn heiligen. » Hoe zalvend drappeien deze woorden als heelenden balsem in de gewonde harten. O ! moch-ten ze- bewaarheid worden, mochten wlj ze allen zonder uit-zondering, daar ééris begroeten, waar lijden noch strijdea meer is, waar de Vredesvorst troont en kanongebulder en wapengekletter plaats gemaakt heeft voor zoetgevooisde •ngelenmelodij en verrukkelijk harpgezang. VERBORQEN WELDADEN De wsldaden, vroom en stil bedreven. ZijD dooden, die in 't graf nog leven, Zijn bloemen die den storm weerstaan Zijn sterren die niet ondergaan. ft&rde jaargaîig Sîr 50 Prijs 6 eestiemen mmb———b—^ii—pa————hnm—w—twtfmr €t©at 28 October 191<?

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.