Antwerpen boven: orgaan der Groeningerwachten van Antwerpen en omstreken

819 0
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1915, 01 June. Antwerpen boven: orgaan der Groeningerwachten van Antwerpen en omstreken. Seen on 28 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/d50ft8fb63/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

abonnementsprijs : Voor Antwerpen en onmiddellijke omgeving fr. 1 25 per jaar Voor 't binnenland (uitgenomen Oost- en West-Vlaanderen) » 2 50 Voor Oost° en West-Vlaanderen bijzondere yoorwaarden. Men schrijft in op het Bureel van 't Blad, alsook bij de Leden der Groeningerwacht, o.a: Belegstraat, 48, Antwerpen (Zuid); Reuzenstraat, 28, Borgerhout, en Bredabaan, 207, Merxem. Elke inzender is verantwoordelijk voor hetgeen hij schrijft. Bureel en Opstelraad : 't Hof vm Kcunen, Carnotplaats, 39, Borgerhout. Aankondigir gen volgens overeenkonisc Ongeteekende stukken worden niet opgenomen Al wat dit blad betreft moet op ons bureel besteld worden. ^Emmanuel HIEL. ai mei De geboortedag van Emmanuel Hiel,die het levens-licht aanschouwde te St. Gillis bij Dendermonde, in de streek waarvan hij de eenvoudige schoonheid later met zooveel liefde zou bezingen. Het is de derde dichterfiguur die we in dit blad behandelen, of liever wiei nagedachtenis we met een paar woorden willen opfrisschen. Niet dat we door die eenzijdige keus de gedachte uitspreken dat deVlaam-sche dichters en prozaschrijvers onze grootste mannen zijn, maar omdat hun naam bij het volk zeker veel herinneringen wakker zal roepen uit de Vlaamsche Beweging. die lang niet tôt het verleden behoort. En Em. Hiel heeft recht op de dankbaarheid van Vlaanderen, want indien het Conscience's grootste eeretitel is, zijn volk te hebben leeren lezen,,samen met Benoit is deze moderne Menestreel een baanbre-ker geweest tôt heropleving onzer Vlaamsche muziek. Zij beiden hebben hun volk leeren zingen. Uit den vreemde hebben we geleerd, welke groote opvoedende kracht er schuilt in het volkslied ; sei'ert de strijd voor de rechten der Vlaamsche taal van alleen-staande krachtsinspanningeen doelmatigingerichte beweging geworden is, heeft het werk van Hiel voor ons zijn hoogste beteekenis gekregen. Zijn menigvuldige oratorio's, cantaten en kleine liederen, waaronder som-mige onovertroffen perels zijn van welluidendheid en passenden rythmus, behooren tôt de werken die de sluimerende zelfbewustheid, den stamtrots in onze gewesten hebben opgewekt. En nu nog komen al degenen, die hun volk en taal liefhebben, zich hertem-peren in Hiel's trompettende strijdroepen of zangerige hymnen en wijsjes, waar vooral Benoit, Gevaert, Huberti, Blockx, e. a., onvergetelijke melodieën hebben omgeweven. Met verbazende onuitputtelijkheid heeft deze kloeke lyrieker een uitdrukking gevonden voor al het schoone en edele, waar Vlaanderen op roemen mag : zijn lief-lijke natuur, het rustige landschap en de bruischende zee, zijn levenslustige, dichterlijk aangelegde bevol-king, maar vooral zijn aan helden rijke geschiedenis, Breydel, De Coninck, Zannekin, Zeger Ze liggen lang begraven, te rusten in den dood, De mannen,dieonsVlaanderenverlosten uit den nood. Hij had het den harpenaar uit Goethe's Mignon mogen nazeggen : « Ikzing gelijk de vogel zingt, die in de twijgen woont », zoo los en gemoedelijk borrelt het lied hem uit de keel : Wat zingt het hupplend koningsken In onze doornenhaag ; Het heeft zoo fel gesneeuwd vandaag En toch zal 't Lente worden. En nu nog kennen we geen meesleepender Vlaamsche zangen dan zijn innige mélodieuse minneliederen : « Heeft het roosje milde geuren», geen krachtiger tonen dan zijn vrijheidskreten, die in ieder Vlaamsch-voelend hart een snaar doen trillen. Want Emmanuel Hiel, door geboorte aan het volk behoorend, werd er door zijn kunst niet van vervreemd, zoo-dat men hem overal begreep. Zijn dan op hem zelf en Gezelle zijn eigen verzen niet toepasselijk : te Meien spruiten bloemen en blijdschap [weêr en Vlaandren herbloeit in deugd en eer. Aan dien nieuwen bloei heeft Em. Hiel krachtig meegewerkt, en daarom blijft zijn naam, naast zijn kunstroem, voortleven m dit land. De kostbare gaven van zijn hart wilien we overerven, met den vrijheidszin die ons waardig maakt het lied der Vlamin-gen aan te heffen. De breede statige melodie van dat lj.ed, dat als een Vlaamsche ge-loofsbelij dénis gelden mag : Waar Maas en Schelde vloeien, De Noorzee bruischt en stormt..., klinkt me thans zoo aanlokkelijk in de ooren : « Ik zing ze daarom zachtjes mee, maar [zwijg dan 00k heel stil. » (') - ~ —* - Wat meer Nationale Fierheid, a.u.b.! Wat moeten we denken over de vader-landsche gevoelens van dien schilder, die in het magazijn a Chicago Store », in de Kerk-straat, oorlogstafereelen tentoonstelt ? Reeds vier schilderijen heeft hij daar uit-gestald met « Zichten van de Yzer ». Welnu in al die gevechten heeft die nationale kunstenaar nog geen enkelen Belgischen soldaat laten optreden ; men ziet er niets dan Engelsche « Tommies » en Fransche « pioupious ». En wij die meenden dat onze historisch gewordene Yzer, vooral door ons leger met weêrgaloozen moed verdedigd is geworden. Dus, al de offers daar door onze jongens gebracht, hebben op dien schilder nog niet eens dit uitwerksel gehad, dat hij zou begre-pen hebben dat op schilderijen door onze kunstenaars vervaardigd en in ons land tentoongesteld, in allereerste plaats onze sol-daten zou den moeten verheerlijkt worden ! Vlamingen, leert fier zijn; dan zultgij niet eeuwig en altijd de kastanjen uit 't vuur moeten halen voor anderen. DeKlokken van Vlaanderen. 't Is feest in mijn hutje ! Mijn lief zweert mij troaw ! Nu spelen de klokken ! Mijn huwelijksbouw ! 't Is feest in den lande ! De koning die komt ! Nu jublen de klokken ! Hosanna den vorst ! 't Is rouw in mijn hutje, Mijn jongen ging heên. Nu galmen de klokken een bede van wee. 1 't Is rouw in den lande, d<9 oorlog die woedt. < Nu liggen de klokken ^ vermoord en in bloed. s (J) De volledige werken van Em Hiel zijn te verkrijgen in den Nederlandschen Boekhandel, St. Jacobsmarkt, 5o, te Antwerpen. Nu klinken geen klanken en bingeldebangen, of vroolijke tonen door schoone gezangen; Nu ruischen geluiden fluistrend en stil : « bij Yzer en Duinen daar liggen zij kil, de helden van Vlaanderen en Belgische zonen, die hoorden den oproep der klokkende tonen, bomm bomm bomm — Nu zijn onz' klokken van Vlaandren stom. Lari. _ -— »• —— t Is VREDE... Nu is 't vrede in 't land. Ik weet niet den hoeveelsten van welke maand het is, maar 't is vrede Ik weet 00k niet of de klokken luiden, en ik zie de vlaggen niet uitsteken ; maar 't is vrede. De soldaten bergen de geweren op, en steken de bajonet voor goed in de scheede. 'tls echte, ware vrede. De menschen komen weêr uit aile windstreken. De gevluchte burgers landen aan uit gastvrije i oorden en stappen weêr veerkrachtig over eigen grond. — « Wat een genot. opnieuw die eigen aarde te voelen aan uw voeten, en die lucht te zien, en ! dat veld. » De krijgsgevangenen worden gelost en hunne gedachten ijlen de treinen vooruit naar Antwer pen, naar Gent, naar Adinkerke. Wat is dat goede lucht en malschewind, en wat is diehemel anders dan ginder. Ginder staat de toren, en kijk het stadhuis. En ze vertellen — « Wat was 't goed, als we ginder onze eigen taal hoorden.... Nu, menschen, nu geen ruzie meer onder ons ! Aile geniepige en onderduimscbe kuiperij moet weg ! We willen leven ! » — « Toen wij ginder waren, hebben wij zoo-zeer gesnakt naar ons land en naar vrede ! Nu geen partijgeest meer en geen kleinzielige nijd, die het burgerlijk leven vergalt » — « Willen wij een wet maken dat jaarlijlcs uit de drie partijen, de drie menschen die meest aan politiek hebben gedaan, die niet het a'gemeen nut dient, zullen gehangen worden? » — « Ja, ja, hangt ze » Nu gaan ze pas leven. Ze zijn weg geweest. Ze j hebben armoê geleden Z& hebben gevochten voor hun grond. Ze hebben gezucht in vluchte- j lingen- en gevangenenkampen en daar hebben ze nagedacht. Daar hebben ze gevonden wat vroeger hun leven bedierf. De kleine nijd van de geborneerde politiekasters, die zich rechthielden door twiststokerij en partij te kiezen voor het lage standpunt in iedere zaak. Dat nnemden zij .iprac-"isch ». En de groote zaken werden achteruitge-steld. De kleine nijd van kiesdravers van aile slach en kleur, die zooveel overtuiging hebben en persoonlijkheid als een kassei, die zich van aile paarden en ezels laat betrappelen ; die twist saaien achteriugs, en die den kandelaar likken )m het smeer van « winstjes » en « cumullekens ) ;n « profijtjes » van aile soorten. Die, weg I Die îaatbrouwers, die harten gemaakt van spinnen- carakter en hyena-mentualiteit Die, weg ! » En vrede is 't nu ! Vrede onder de burgers ! :Iet vaderland wordt grooter en gezond verstand )rengt hen samen, die vroeger door haat waren rerdeeld ! Gezond verstand ziet nu in, hoe het /laamsche volk zijn natuurlijke rechten werden mthouden. Dit zonder bewijzen. 't Is klaarblij-rénd, lijk : de kortste afstand tusschen twee pun-en is de rechte lijn. Gezond verstand. In den vreemde, in de lange lagen van het heimwee en den loopgraaf heeft de ;eest met reepels de oude haatwolkjes wegge- cheurd De lucht is zuiver. 't Is vrede Ago. Een Vlaming uit de geleerde Wereld. Jan-Servaas Stas is een der beroemdste schei-kundigen waarop ons vaderland bogen kati. Hij werd op 21 Oogst 1813 te Leuven geboren, was geneesheer jvan beroep, doch legde zich van af den beginne zijner loopbian meer .bepaald op pioefnemingen van chemischen aard toe. Ook doceerde hij de scheikunde aan de krijgsschoc 1 te brussel en was Belgisch afgevaardigde bij de internationale Commissie voor materi en ge-wichten.Genoeg vermaardheid zou Stas alreeds ver-worven hebben met zijne wereldbekende Studiëu over punten van zuiver doctrinaal gebied, doch. de kostbare wenken die hij in het domein der analytische scheikunde achtergelaten heeft, stellen hem hooger nog als diepzinnig werkeren uitstekend natuurvorscher Weinig Vlamingen voorzeker zijn met de per-sonaliteit van dezen grooten man bekend en alleen enkele vakmenschen hoorden zijnen n^am uit de leeraatszetels der Universiteiten klinken, waar hij dan ook pis die van « un grand chim stj belge vermeld wordt. U den man bekend maken naar zijnen doctri-nalen arbeid zou m een blad, dat gewis door een overgroot getal in de scheikunde oningewijden gelezen wordt, geene doelmatige voorstell g zijn. Beter leeren we Jan-Servaas Stas door een zijner gewrochten van uitslu telijk prak-t'schen aard kennen. Oude rechtsgeleerden herinneren zich wellicht hoe de naam van Stas aan het beruchte procès Bocarmé vôôr het Assisenhof van Bergen ge mengd werd. Het was in het jaar i85o. Zekero Bocarmé vergiftigde zijn schoonbroederFougnies met het sap dat hij door distilLâ-tie van in watei weekende tabaksbladeren verkregen had. Stas werd met de lijkschouwing gelast en naar aanlei-dirig der studie die hij bij deze gelegenheid ondernam, kwam hij tôt de ontdekking van et n vasten stelregel namelijk dat de plantaardige vergiften, "onverlet in hunne samenstelling en bijgevolg met al hunne privaateigenschappen, nog langen tijd na den dood, in de ontbonden dierlijke organismen bleven voortbestaan. Onnoodig te wijzen op het onschatbaar belang dat de vondste van Stas voor de rechterlijke scheikunde opleverde. Tôt hedtn toe is zijne opsporingsmethode haast onveranderd in voege gebleven. De lever, de longen, het hart en de maag van het slachtoffer worden tôt fijne stukken gesneden en in eene bolflesch (zie de plaat) met 3 à 4 liteis sterken alkohol, waaraan men enkele grammen wijnsteenzuur heeft toegevoegd, verhit. De bolflesch draagt boven den hais een afkoelingsappa-raat dat voor doel heeft de uitwijkende spiritus-dampen te vervloeien en dezelve weêr terug naar de dierlijke massa in de flesch te drijven. In het 3de jaargang, Nummer 4. Priis ■ 5 Centiemen. Tuni-nummer iqi5 (A)

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title Antwerpen boven: orgaan der Groeningerwachten van Antwerpen en omstreken belonging to the category Oorlogspers, published in Antwerpen from 1915 to 1916.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Periods