Se Jaargaïig ^ .ni i DONDERDAG B OCÏOBER 1916. Fïo. 18 abonnemènten. J>er 8 maanden voorNederland t 2.50 franco per post. Losse Rammers: Voor Nociorlaïul 5 cent VOor Buitenland 7Vs cent. Den lïaag-, Prinsegracht o9 , Telefoon lied, en Admin. 7433. BELGISCH DAGBLAD Bestuurders: Dr. TERWAGNE — CH. HERBIET. Hoofdredacteur : L. du CASTILLON. BUREAUX OPEN VAN 9 TOT 12 URE EN VAN 2 TOT 4 URE. " ADVEETENTIEN. Van 1—5 regels f 1.50; elk« regèl meer f 0.80; Beclamçg 1—5 regels f 2.50; elke regel meer f 0.50. London : Dixon House Lloyds Avenue E C. Parijs : 7 Avenue d'Antin 7. 38®K3?K5^î^"l'eBEî8?Bœ5e2tciiffenee™i5*HŒp«*eHe* ■ ONDERLINGE KRAKEELEN. Dr. Bethmann-Hollwcg slaapt op geen bçd van rozen. Do man van 11 et vodje pàpief heeft het hard te verduren tegen een waterzuoi van libeTalen, conserva-tieven, katholiekon, panger'.manisten ejj militaristen. Nochtans vrilleja ÎVf-ij onze lezers waarschuwen te-, gen hoop en verwachtingeù, ont-leend aan de crisis van den rijkskanse-lier.Hoe die crisis ook haar verloop zal hebben, toch zal Duitschland don voor liem hopeloozen oorlog voortzetten. Eene kanselierscrisis is geen ongewo-ïie gebeurtenis in de modderige politiek yan Duitschland. Bismarck, Caprivi, Hohenlohe, Bulow gijn wel in tijd van vrede het slachtof-fer geweest van dergelijke knoeierijen. iWaarom zou Bethmann-Hollweg ze ont- S;aan ? Reeds twee jaar duurt de oor-og en reeds twee jaar wordt tegen hem gekonkeld. Opnieuw zijn het de junkers die .hem een trap willen geven onder voor-rfçendsel dat hij den Engelschen hoofd-ivijand niet tôt op het m os laat bevech-ten.In 03U grondwettelijk land zou" de on-tevredenheid den kanselier wel kunnen doen vallen, maar Duitschland is nog een mid-rîeleeuwsch land. De rijksdag ver-mag niets tegen een minister. Eene stem-ïning van wantrouwen laat hem onge -çeerd. Tirpitz, Zeppelin, Reventlow, Bas-Sermann, Heydebrandt mogen huilen zoo luid zij willen, de kanselier kan onge-fetoord zijn weg gaan, zoolang de ltei-" ïerlijke ineester het goed vindt. * * * De oorzaak van do crisis is te wijt'en aan de misnoegdheid over de Duitsche echecs te water en te land. De schreeu-wers zijn talrijker en machtiger Ban ooit. Tirpiïz leidt de aanhangers van den fluikbootoorlog ; Zeppelin dezen van den luchtkrijg. Graaî von Reventlow, Dr. ..von Heydebrandt, de ongekroonde ko-ning van Pruisen, is de leidsman der junkers, de reeders van Hamburg en Bre-inen, die vooral door de Britsche over-heersching der zeeën lijden, eischen eeD oorlog zonder genade. x Oog voor oog, tand voor tand. Bas-sermann, de aanvoerder jjer nationaal li-beralen, leeft in openlijke vijandschap met < den kanselier. G'edurende een half , jaar poogt hij den kanselier o» te bui-tel en. Men heeft aile redenen te geloo- ; ven dat vorst von Bulow achter het \ gordijtn al die poppen doet dansen. Dr. Dornburg en® andere malcontenten, zoo- ( wel burgers als militairen, stooten aan - de kar die dreigt om te kantelen. * * Gelukkiglijk heeft Bethmann achter îichj niet alleen de Keizer, maar vooral Hin-denburg, de afgod des volks. Het was een flinke politieke zet voor den bedreig-den kanselier Hindenburg als militairen j dictator door den Keizer te laten aan-vaair'den, Hindenburg is Bethmanns bond- j genoot en tevens zijn schild. Wel is waar, verdwijnt' bij de Duit- ; schers meer en meer het vertrouwen in den eindzegepraal van Duitschland, maar 1 het is ' vast overtuigd, dat het 1 niet kan aangetast word'en, zoolang Hindenburg aan het hoofd der légers staat. * De politieke qchaapachtigheid van het 1 Duitsche volk is spreekwoordelijk. In geen land ter wereld is de politieke op-leiding zoo gering, schreef nog enkele ! dagen geleden een groot Duttsch dag- 1 blad. *.* I Men geloove nu niet dat de verscher-ping van de duikboot- en Zeppelin-oor-log door de Duitschers als ernstig wordt opg'Snomen. Die oorlog blijft even schcrp als te voren. De deportatiën van Rijsel kunnen even-min gelden voor grooter clementie en de rooverijen in België kunnen ook be-zwaarlijk bewijzen dat Bethmann-Hollweg, : een gematigde politiek voert. Wie ook rijkskanselier is, overste van den g en or al en staf, minister van marine, hoofdredacteur van de Duitsche Ta-geszeitung of de Rheinisch-Westfâlische Zeitung, Duitschland zal den oorlog blijvem ; voeren met steeds meer kracht, ruwheid en stoutmoedigheid en aile middelen ge-bruiken en iç.isbruiken om een nederlaag te ontgaan. DE TOESTAND Be verovering van Eaucourt l'Abbaye >p kleine vïjf kilometer van Bapaume, s een schitterend succès. De oude ahâij, ten Zuiden van den iV'arlencourtberg, die 122 meter hoog is, m wiens uitloopers doer Engelsohe loop-jraven zijn versterkt, is een geduohte ■orieres. De Engelschen staan een kilo-neter van Le Sars, aan den weg van Ubert naar Bapaume en bezetten tevens ict pad welk Eaucourt met Le Sars l'erbindt. Bapaume is ernstig hedreigd, zelfs d zijn Le Transloy en Le Sars nog aiet gevallen. In het Oosten wordt fel gevochten, met ifwisselend succès. De Russen hebben het ?ooral op Wladimir Wolinsky gemunt. De gevechten blijven aanhouden. De Russen beschikken over zeer zware artillerie en zij beschikken thans over munitie, die overvloediger is dan ooit. Zoo schiïjft de Vossische Zeitung. In an-3ere woorden heteekent zulks, dat de Duitschers zich aan meer dan ooit aan sla-b'en verwachten. _ F antastisch zijn de Duitsche legerbe-richterij die o. m. van 17 aanvallen spre-ken. r In Zevenburgen hebben de Roemeniërs opnieuw de bovenhand. JVlen verwacht zich aan de omsingeling der Centralen te Hermannstadt. Intusschen zijn sterke Roemeenscheptrijd-krachten over den Donau getrokkwi, 65 Engelsche mijlen achter de achterhoedevan Mackensen's leger, dat in het noorden vastgehouden wordt door de aanvallen der iriu ssi scn-IÎ oemeensche le gerkr achten Aan de Stroema en aan de Czerria moeten de Bulgaren wijken. De Italianen zetten hun moeilijken tocht voort en hebben thans een paar bergen reroverd. De onderaardsche gangen van Combles. * Eeu poilu, van het le Fransch leger-korps heeft verteld hoe de Fransch on Uombles binnen kwameai. ,,Onze zware kanonnen hadden goed weiK verricht. Dit had verscheidene uren geaaurd. De meeste lijken waren koud. v elen waren zwart uitgeslagen. Men Mond er overal in de puinen, in de boomga'ar-aen, op de twee dorpsplaaison, in de Kleine straten die ziîïh aansluitein bij de hAh lfpaat» Dit is Sansch ComToles. Ik heb zehs twee lijken in'de boomen be-oierivt. liet waren waarnemers die op ttun post gedood of verstikt waren. Zsij aadden hun masker aan. Zij waren af-Jcqjwehjk jn hun hulsel, dat aan het oover geleek. Doch de lijken tellen niet n een slag. Men loopt er enkel tegen. ievenden irnes'.en wii hebben en de levenden waren in de onderaardsche g an- ] gen te Comlbles. Onder het dorp dat onder -mijnd en ondergraven "wlas als een métro strekten zich die gangen uit, een echte citadel. Het middenpunt van de yersterking be-stond uit een half dozijn kamers, gezegdt de Katakomben die men aantreft in het o'ud lcasteel van La Motte De kleinsie kamer, die sedert twee jaren was inge-richt, diende als munitiedepot, magazijn van vjjorraad, verb and ambulantie, was tien meter diep en was vijf en twintig meters in den omkiing. Echte onder -grondsche kasteelen met drinkwaterput-ten, telefooncentrale, veldbedden, opha -lers, electriciteit. Twee deuren gaven er toe^ang, de eene in den hof van de pas- 1 tory, de andere aan den voet van eonJ hoeve in het Zuid-Oosten van de kerk.» Wat konden onze vliegers en onze 75ers tegen die forteres uitaeten ? Een beetje stof. Hier kwamen onze -liOers, won-derbaar" tusschen. Wij noemen ze onze gro|otmoeders. Vijf grootmoeders 'vielen aan. Tôt 's middags brachten zij aile kwart uurs hunne mentebollen van 1000 kilo's. Allein troffen hjetzelfde doel. Het was helsch. De 10 meters grond scheurden als zijde. Door het krijt ontploften de 1000 kil., verwoestten ailes in den onderaardsch verblijf. Allen die er zich bevonden, wer-den gedood. Overal waar Gfrootmoeder tusschen kwam volgde de dood. Weldlra ontstonden nitgestrekto waterplassen, waarin de mannen verdronken, die g,e-spaard waren door het gas, den lucht-druk of het staal. Van de 300 genisten en htanne officie-ren die het mollegat bezetten, hebben wij er slechts twaalf gevangen gemaakt. Het was weinig doch er waren g eene andere levenden meer. En hoe zagen zij er uit ! Spoken van menschen, doodsbleek van schrik, half krankzinnig. — Het^ verlaten der loo\pgraven, de be -slorming, de yerovering van het dorp, het schoonmaken met granaten, dit ailes duurde 30 minuten. Ziedaar wat ik te uombles heb gezien. Wat hebbon wij er met verricht, wij, de iongens van het le Korps, reeds beroemd in OHuapag-ne en m A'rgonne. Wij zijn allen van het. N.oorden en van het Pas-de-Calais. wl'L er terugkeeren. Ziedaar waarom wo zoo flmk veehten. Van hoogr wSL T? v°rbles' heb ik Bapaume ^ l belfort schijnt er nog kloek en als een ouden vriend hebben wii den toren van Smt Nikolaas gegroet. Belgen brengt een bezoek aan de bestendige tentoonstelling der Society of Friends, Pletterijkade 12 (bij het Holiandsche spoor), Den Haaa. Links en Rechts. ■— ; i- T.V De onbeirôuwbaarheid der Duitsche legerberichten. Marcel Hutin doet in L'E c h o de Paris van 30 Eeptember uitschijnen ie onbetrouwbaarheid der Duitsche le-;erberichten, bltreffende d« Somme. Goueraal von Ludendorff schreef den i7i September, dat hij verplicht was te >rkennen de Fransch-Engelsche voordee-In benoorden de Somme door de ver->vering van den uitsprong van Thiep-ral — van het dorp geen woord — en 'an G.ueudecourt. Geen woord van Mor-ral. Geen woord van Combles. Geen voord van Fregicourt. Maar de Duitschers zouden een aanval... egen Lesboeufs hebben afgeslagen, hoe-vel die stelling reeds den 25 September n het bezit der Engelschen was. Waarom ? Omdat Ludendorff, door zij-îe berichten van 25 en 26, die gedeel-elijk echt waren en de nederlaag der egers^van kroonprins Rupprecht van 3eieren had aangeduid; vergeten had, dat le Reichstag den 28 bijeen kwam en fat de nieuwe leening onder waarborg 'an Hindenburg staat. Dit bericht had en geweldigen toorn verwekt bij den ijkskanselier en bij Helfferich. Ludendorff heeft moeten liegen op be-rel. Dit kan gevoegd worden bij de be-ilissende overwinning van Mackensen in le Dobroedsja. Bericht aan zekere Belgen, die de Duit-iche legerberichten gelooven en ze bo--Ten de berichten der geallieerden stellen. Het schljnf niet echt te wesen. iWjij hebben aan De Toorts . ontleead, lat het manifest voor de vervlaamsching 1er Gentsche hoogeschool thans ook ge-eekend is door Stijn Streuvels, Lode 3alcelmans en Hubert Melis, stadssecretaris 'an Antwerpen, schrijft de N. R. C. Naar lanleiding van dit bericht schrijft Het Haarnsche Nieuws : „Wij kunnen alleen zeggen, dat al die îieuwtjes voorbarig zijn en uit de u;c ht gegrepen. De „Toorts" moet le korrespondent, die dit tendentieus lieuws stuurde in 't vervolg niet ee» on-'oorwaardelijk betrouwen schenken. Hij is mvollodig ingelicht en mocht zoo licht-?aardig niet te vverk ga«n." ,-sa Laat ons dus wachte?i. iGisteren stelden wij dienaangaande de ?raag: „Is het echt?". De' deerlijke Clercq die vroeger gemeld lad, dat 10 Hollanders te Gent zouden loceeren, heeft eens te meer tegen de tvaarheid gezondigd. Joden in Pruisen. Een Jood schrijft aan het H bld.: . ,,Nog onlangs werd uit Pruisen bericht, dat een aanschrijving ingekomen svas bij bepaafde autoriteiten, om, zelfs ils het nooaig was, de aanstelling van oodsche onderwijzeressen zooveel moge-lijk te beperken. Lijkt dit iets op een roornemen om aile krachten te gebrui-<en? Het is een der teekenen, dat voor le joodsche krachten in Duitschland bit-er weinig plaats zal zijn en dat het jysteem van regelmatige achteruitzettdngl ?an den jood, zelfs van den allerbe -rwaamsten, nog steeds gevolgd wordt, în ook in de toekomst gevolgd zal wlor-ien. Het land, dat den Jood Elwlich ?een positie gunde, die hem in de eer-îte plaats toolkwam, waar geen joodsch eeraar een plaats op de gewone scholen can krijgen, waar feitelijk officieel een )reiriio gegeven wordt aan elken Jood, lie openlijk overgaat tôt een kerk, waar lij niets voor voelt, wanneer hij zijn listorische relaties verbreekt, waar ex-jresselijk in het leger het meest idiote systeem van het kiezen van reserveof-icieren in stand gehouden werd, met de jedoeling zelfs uit het corps der reser-/e-officieren de Joden te weren, in dat and is de leus: „Vrije baan voor aile jekwamen en flinken" als valsch te qua-ificeeren."In België geniet daarentegen een Jood le volledigsto vrijheid. Wat dan gezegd van-de Oostenrîjksche Foden, die in Antwerpen en elders aïs andskinderen werden behandeld en van le ongelu'kken van België schandig mis-jruik hebben gemaakt, om met den vij-md van dat land en van hun eigen ras landel te drijven in diamanten, ten einde )p die wijze het krediet van Duitschland ;e helpen sterken. De Protsstanten en Duitschland. Op de vergadering van de ,,Wurtem-jergsche Gustaaf Adolf-Vereeniging" te Stuttgart heeft de voorzitter, de hofpre-liker dr. Hoffmann, in zijn jaarverslag fastgesteld, dat de Fransche protestanten jn de Italiaansche Waldensers aile ge-neenschap met de Duitsche geloofsgenoo-en hebben afgebroken. Ook de Belgische zendingskerk houdt haar betrekîàingen net de Duitsche Gustaaf Adolf-vereeni-?ing niet meer aan. In het onzijdige jpanje staan de protestanten voor het ;rootste deel met hun sympathieën aan le zijde der Entente. De Zweedsche Gus-aaf Adolf-vereeniging heeft haar betrek-cingen aangehouden, de Hollandsche-de-se afgebroken. Het doet ons genoegen dit te verne-nen, daar wij de Gustaaf Adolf-vereeni-;ing terecht verdachten het pangerma-îisme op godsdienstig terrein te bevor-leren, " Roemeensche successen. Geweldige aanvaiien dei» Russen. — De Roemenen in Bu9gai*ije. — iutgsapschs nedeclagen in KHacedonië. — Ita- liaanscïse sasco-essen.— Bewedigesîde âoesfand aan de Somme • Generaal Jacques. Onze bijzondere correspondenfdie voor eenige dagen de oorlogzone heeft verlaten schrijft ons: Wij begaven ons per auto naar het Yser-front. Vooraleer naar de loopgraven te gaan zouden we in sector van Diksmuiden 'een bezoek brengen aan het hoofdkwartier van Generaaî Jacques. „Generaal Jacques", toen onze militaire geleider dien naain uitsprak was hij heel en al vervoering. Het hoofdkwartier eener legerdivisie berzoeken, prik-kelde reeds de nieuwsgierigheid van den oorlogscorrespondent, maar toen we ver-namen dat we er zouden kennis maken met een der dapperste aanvoerders van het roem-rijke Yser-leger „la division de fer," zooals ze door de geschiedenis benaamd wordt, vloog onze belangstelling op de vleugels der verbeelding. ■ De avond, een kille donkere avond hulde het Ysergebied in een nare stilte. We hiel-den hait in voile veld, en tastend zochten we onzen weg naar een kleine hoeve, gelegen aan 't einde van een binnenweg. Geen enkel licht wees ons de richting aan en strompe-lend togen we vooruit. 't Was voor ons een ware verlichting toen we aankwamen. Een klop op de deur. Een soort boschmensch in uniform kwam open doen. 'tWas een Belgisch liniesoldaat. Misschien was hij voor-aan in de twintig; met zijn stekçligenbaard toonde hij wel in de dertig te zijn. Zijn zwartgerooken baardbrander uit den mond nemend, verwelkom.de hij ons met een een-voudig :„Kom binnen." De voorplaats was kaal, slechts voorzien van een tafel en eenige stoelen. Een viertal soldaten zaten in 't half duister pijpen te rooken. Bij ons versehijnen stonden de poilus even op en groeten ons in stitle. « Dat was de lijfwacht van Generaaî Jacques. Met de verkleefdheid van een doghond aan , zijn meester waakten ze op hun generaaî en verlieten hem noch dag noch nacht. Daarnaast was een tweede plaats, verlicht door een eenvoudige glazen petroqjlamp. We traden binnen. We bevonden ons in het hoofdkwartier van Generaaî Jacques. De schamele meubelen van den boer stonden er nog zooals hij ze gelaten had. Een kaal-hoofdig man in uniform met ros-grijzenden snor en klompen aan de voeten ontving ons met een gulhartigen glimlach en stevigen handdruk. Zijne taal was ruw maar open-hartig, de taal van een soldaat. Hij veront-schuldigde zich niet ons in een boeren huis •te moeten ontvangen; als een man ',";à la guerre comme à la guerre" volstond hij met te. zeggen: „U ziet,Heeren,'t is niet de luxe die ons hier hindert!" Maar met een voorkomend gebaar wees hij ons de withouten-tafel aan waarop de „pick, nick" ter intentie zijner gasten reeds klaar stond. ,,U zult U moeten tevreden stellen met een soldatenmaaltijd, Heeren," voegde de generaaî er bij. Hij noo-digde ons tôt zitten en wees me mijn stoel, aan zijn rechterhand, naast den vlammenden haard. Een soldatenmaaltijd had onze gastheer gezegd. Ik moet bekennen dat de zeebeschui-ten en het opgelegde rundvleesch me maar moeilijk door het keelgat gingen, maar de generaaî had bij het militair menu een paar flesschen lekkeren wijn gevoegd. Een paar van de weinige die men uien achter het front gevonden haa.En ook kaas was er. Wij boften. Voor ieder onzer had generaaî Jacques een vriendelijk woord. Die ,,grognard de la garde" versmaadde den gezonden lach niet en verloor nooit zijn goed humeur, zelfs niet in 't heetste van het gevaar. Alsof we een oud paar kaineraden waren koutten we samen. Mijn gastheer stelde levendig belang in mijn lotgevallen en ik had de grootste moeite om hem aan 't vertellen te brengen. Maar daar ik niet los liet, trok hij dikke rook wolken uit zijne pijp en met den elleboog op de gekruisde knieën geleund, liet hij zich op een toon „bon enfant" over zijn Ibldaten leven ait. Jacques staat onder zijne manschappen bekend als de „Congolees." Al zijne graden won hij ,,in actie," zooals de Engelschen plegen te zeggen. Van eenvoudig soldaat bracht hij het tôt generaaî. In Congo voerde hij herhaalde maal de troepen aan tegen de Arabieren en oproerige stammen. Toen de oorlog uitbrak snelde hij, ter verdediging van zijn land, nam deel aan de campagne van Luik, waarin hij zich op de meest ge-vaarlijke punten onderscheidde en zijne mannen in wél en wee moed en vertrouwen wist in te spreken. Aan den Yser verdedigde hij met admiraal Ronarch en generaaî Meiser Dixmude en hield er met zijne kenrsoldaten van het linieregiment een vijand in bedwang, hem vreeselijke verliezen toe-brengend. Men weet in welken staat van uitputting de Belgen aan den Yser aankwamen, toch hielden ze stand tôt wanneer het offensief der Duitschers voor goed gebroken was. Kolonel Jacques verliet geen oogenblik zijn post: Te midden van den regen van granaten bleef hij steeds opgewekt, dea vijand tartend. Twee maal werd hij ge-kwetoi--v nooit stond hij èr in toe zijne „kin- deren" te verlaten. Een diep roerend schouw-spel moet het voor de „IJzeren-divisie" geweest zijn toen ze den kolonel zagen zijne mannen aanvoeren, pijnlijk vooruitstrom-pelend en leunend op een stok. Door zijn manmoedig gedrag geëlectriseerd verricht-ten de manschappen wonderen van dapper-heid. Herhaalde maal stormden ze op de Duitsche horden los en dreven hen achteruit. Soms waren die tegenaanvallen zoo wan-hopig dat de dappersten aarzelden. „Bon, zei de kolonel, onverstoorbaar glimlachend ik zal ze allen wegranselen met mijnen stok." Aïs brullende leeuwen sprongen de liniesol-daten dan op en stormden den vijand te gemoet roepend: „Neen, papa Jacques. U zult hier blijven. Wij trekken er op los! Zijne stem trilde toen de krijgsman me die épisode vertelde uit de roemrijke dagen dat hij nog maar kolonel was." Zijne kin-deren" noemde hij zijne soldaten. Allen gul-den harten, zei hij, soms ook keikoppen, ' maar dat zijn dikwijls de moedigsten in deû strijd. Wanneer men in hun midden leeft, met hen succès en tegenslag deelt, dan leert men ze kennen en beminnen. En eeû generaaî die zijne mannen als een gelijkè weet te beminnen, krijgt van hen ailes gedaan. Wie weet den soldaat betpr te waardeereri dan hij die zelf al de trappen der hiérarchie beklom. Is de aureool van glorie welke, dé IJzeren divisie om het hoofd van generaai Jacques heeft doen schijnen voor den sim-pelen soldaat geen zinnebeeld? Uit het volk gesproten heeft dien telg van den arbeid bewezen dat moed, verkleefdheid en kennis de hoogste verwachtingen wettigen en eelî leger onoverwinnelijk maken. Met generaaî Jacques aan hun hoofd voelen de soldaten zich beschermd door een vader en gesteund door een ijzeren wilskracht. Tenvijl generaaî Jacques met mij in ge-sprek was, luisterden twee jonge commanda nten van den staf rechtstaande naar hét verhaal van hunnen overste. Met vereering zagen ze op hem neer. Misschien waren zif zonen uit de hoogste kringen der bourgeoisie, misschien wel aristocraten. Dat ze dergelijkè gevoelens koesteren voor een kind des volks. is wel een klinkend bewijs hoezeer generaaî Jacques, de „fils de ses oeuvres" in het Bel» gische leger wordt hooggeschat. fi Ai Zij, die Bouchavesne genomen hebben In die Echo de Paris lezen wij: De zesde brigade Alpeixjagera is desJen; mojr-;ien afgelost. Vermoeid, maar tevreden, v®r> ^ejdieti zij zich in dit) dorpen lange de Bom-ae, himi aanigewefeen om er hun rusttijd1 doot s breng«n. Na h«t avorudimaal verspreldea ij zioli door de straten van de hen. gohoal n al vreerode dorpen, en wandelen eir rond, vOn kalni als in de straten van hum ber# orpen, waar zij eertijirJe wo^cten ingekwar-ierd voor de j«fedige heirfst-manoeuvxee. Zij l^en de kranten en maken er hun ommeintaren op. Zij glimlachen, wamneer zli szèn, dat hjum acties van den vierden tôt ten twâalfdien Sepitcmber genoegen gedtaaji i«eft aan het dierbare land van hun verlof. Gaarne spreken zij over Bouchavesnes ei ver den wag van Bapaume naar Péronmi^' ^elke zij het eerst bereiktein en overtrokkeai „Den weg", zei or mij een, uit Auvetrgû« .fkomstig, zooals die meesten uit dit corps, ,zijn wij in allerijl overgostoken; we wa-■efn àr te vèel aan de kogels blootgesteld, wij ;ijn er snel overhoen gegaan, om het gunï tige oogenblik af te wachten om het dorp, tat aan don overkant golegori was aan ta rallen. De zesde brigade telt nog twee andere ba-aillons, zuidclijken uit Nice en Menton; het ■ene hield dezen winter in Corfu verblijf. )it schijnt een zeer aangienaam garnizoeoa te ;ijn, als men ten minste mag oordealen naar Ion glimlach, die de naam Corfu te voof-.chijn roept op de gfcbruinde gezichteai. Versterkt door nôg eenige andere batail-ons moesten zij voor de ruïncn van Bou« havesine wachten, om 0/ tegen zes uur des ivondJs op loe te gaan. Toen eerst hield on-ie artillerie op met zijn projectielenregen op le ruïnen. Onder dit geweldig vuur, zoo zeggen da ioldaten, beid de vijandelijke yersterking, dis l'en, die in het dorp gebleven waren, tâ îulp kwam, het liard te yOrantwoorden. Sj îield echter vol. Maai onze infainterie waà îaar weldra de baas, zooals onze kanionnejjl' lit ook ge-weôst waren. En zij, die het iién hefebei, zij, die hebbem dcelgenomen a£® Ion oindaanval op Bouchavesne, bewaren d» lerinanering aan een onw eerstaanb axen en zé-' iOren diruk. Infantetristen, Alpinisten, allen I yierpcsn zich in het gevecht met een zelfdon. no éd. Sinds het uur van den aanval lied-ton ziji-ywl geleden onder het Vuur d'Or mi-' raillèurs, die ppgesteld waren in die deelea 1er ioopgrayen, die moeilijk te b«rûiken W^ •én, of in de boaschen. Zij hadden man jem inan moeten vechten, vooral in het bosch ^an Àigtulie; maar hun laatste succès, hié^ï )ver zijn zij het aJî.en oens, kostte hun niéï boêl vôol ààix th&nscltapp&n.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.