De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland

589007 0
05 October 1918
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1918, 05 October. De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland. Seen on 29 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/vh5cc0w91w/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

DERDE JAARGANG No. 5 ZATERDAG 5 OCTOBER 1918 LOSSE NUMMERS Vk CENT Opiage van de week; 7000 ex pl. DE BELGISCHE SOCIALIST WeeKbi&d van denBond der Belgische Arbeiders inNederland en der Belgische VaKcentraie ^snnemaatspr^s ia Nedérîand : 90 cemt psr 3 masnden. - Sedactie an Àdministratie : LONGVILLE, P8INSEGKACQT 73, 's-GRAVENBAGE. • Abonnemantsprijs voor het Buitealaad : f 1.56 per 3 maaadsa. Honden zijn wij toch allen ! Zoo sprak een Duitsche burger-poli-ticus teu tijde van de Bismarck-politiek in de zeventiger jaren. In 1918, wanneer Duitschland zooals in 1870 in oorlog verwikkeld is, dus acht en veertig jaren later, gaat het in Duitschland niet anders. I)en 4 Augustus 1914 verklaarde von Bethmann-Hollweg: Het ©nreclit tegen-over België zuîlen wij herstellen! In plaats-liet onrecht te herstellen en de schade te vergoeden, hebben de Duitsche machthebbers met de niilitairen aan de spits ons land willen verkrach-ten door een bedekte annexatie. Het Duiteche volk, zooals in 1870, heeft zich niet geroerd; de afhankelijke seeiaaldemocraten hebben tôt vôor kor-ten tijd laten begaan. In 1918 is het in Duitschland zooals in 1870: Honden zijn wij toch allen! Het meerderheidsbloe in den Rijksdag stemde den 19 Juli 1917 een resolutie, zeggende: noch annexatie, noch oorlogs-vergoeding, zelfbeschikkingsrecht der volken. . Naderhand komt v. Hertling op den kanselierspost onder de stëllige belofte, de grondbeginselen dezer resolutie te aanvaarden. Von Hertling heeft den vrede gedic-teerd te Brest-Litofsk. De vredesformule zegt: noch annexa-ties; v. Hertling antwoordt: negen Rus-sische volken komen onder de Pruisische dwingelamLft. De vredeeformule zegt: noch oorlogsschatting; v. Hertling antwoordt: Rus-land betaalt een oorlogsschatting van €00 millitoen mark. De Duiteche ontwerpers der vredes-reeolutie, inkluis de afhankelijke sociaaldemocraten, verroeren geen vin. „Honden zijn wfl toch allen!" zegde een burger-iK)liticns in 1870, en net zoo is hetin 1918. Roemenië heeft hetzelfde lot onder-gaan als Rusland. De conclusie: „Honden zyn vry toch allen!" geldt dus hier zooals te voren. Voor één " jaar, wanneer Hertling kanselier benoemd werd, verklaarde hij : „Met het gelyke kiesrecht sta of val ik." De Pruisische Landdag heeft het algemeene kiesrecht een begrafenis eerste klas bezorgd; bet Heerenhui6 schuift de quaestie op de lange baan en van het gelijke kiesrecht is er tôt dusver nog niets terecht gekomen. Maar v. Hertling i6 niet gevallen; hij staat nog im-mer op zijn post. Wat kunnen de afhankelijke sociaaldemocraten anders zeggen d'an de bur-gerpoliticus in 1870: Honden zyn wy toch allen! Sinds de eerste Augustusdagen 1914 tôt op den dag van heden geldt het oor-logsmotief bij de Duiteche regeerings-lui: Duitsehland voert een verdedigings-oorlog. *- Geen enkel lid van het meerderheidsbloe inbegrepen de afhankelijke sociaaldemocraten, heeft den moed te protes-teeren tegen deze bewering, die vloekt tegenover de feiten. Had de burgerpoliticus in 1870 d'an geen gelijk, wanneer hij uitriep: „Hon« den zyn wy tocli allen!" ? Zijn zij het dan nu niet meer? De vredesresolutie van het meerder-heidsbloc werd door v. Hindenburg be-antwoord met de verklaring: „Geen witte vrede, zoo min in 't Westen als in 't Oosten]" De afhankelijke sociaaldemocraten, nochtans dat zij de vredesresoluties ge-stemd hadden, antwoordden v. Hindenburg: „Ga, uw gang!" Wel zeker, Honden zyn wy toch allen! zoo in 1918 als in 1870. Het Duitschland van heden is nog juist het Duitschland van gisteren. Wat Bismarck en Molfcke voor Duitschland waren in 1870, zijn de v. Hindenburg's, de Ludendorff's en de v. Tirpitzen in 1918. Htet oordeel van den burgerpoliticus omtrent de Duiteche politiek in 1870 hlyft nog van kracht voor de Duitsche politiek in 1918. , Begrijpt het Duiteche volk en zyn vertegenwoordigers dan toch niet, dat wy leven in de XXe eeuw, een tijd'perk, waarin de spreuk „Honden zyn wy toch allen!" voor Duitschland; moet opge-doekt worden? Duitschland moet plaats nemen in de rijen der vrije volken, waar, in de plaats van „Honden zyn wy toch allen!", het heet: „Menschen! Vrije menschen zyn wii toch allen!" Internationale rubriek. OXS ANTWOORD AAN LLOYD GEORGE. „Ik beix een vurige partij ganger yan een Volkenbond en zulke bond bestaat reeds metterdaad: 't is de bond van het Britsche rijk, samengesteld uit vrije volken." Uit de laatste rede van Lloyd George, gehouden te Manchester. Lloyd George zal het on6 permittee-ren, dat wij geenezins met hem 't ak-koord zijn. Wij weten wel, dat er een hemel ligt tusschen de Britsche koloniale politiek en die van Duitschland'; terwijl wij ook weten dat de Britten zoo min als de Duitschers terugdeinzen voor geweld, waar het loopt vreemde volken onder hun invloed te krijgen. De geschiedenis van Inddë en vooral van Transvaal lig-gen nog te frisch in ieders geheugen, o[xlat er twijfel hieromtrent zou kunnen oprijzen. V^ij weten, dat de Britsche koloniale politiek steunt op een zekere politieke autonomie der koloniën, gaande tôt zekere païen en grenzen, naarmate den ontwikkelingsgraad der inboorlingen. De Duitschers daarentegen zijn in hun koloniën wat zij zijn in Duitschland: echte Pruisen. Deze feiten behooren tôt de geschiedenis en zijn door een ieder gekend. Maar wanneer Lloyd George daaruit eoncludeert, dat het Britsche rijk is samengesteld1 uit vrije volken, dan zien wij ons verplicht daar sterk tegen op te komen. Geen land ter wereld, dat over een zoo groote irriperialistische macht be--chikt als wel Britannië. Economisch is de Engelsche koloniale politiek wat de Duitsche koloniale poli-u tiek is. Achter het zoogenaamde Britsche vrijheidssysteem verschuilt zich I hetzelfde impérialisme als achter het Pruisische koloniaile systeem. Het Britsche impérialisme is niet bêler, maar ook niet slechter dan het impérialisme van eklers; terwijl de Britten de kunst bezitten het kieken te pluimen z'-nder dat het al te erg schreeuwt. De macht van het Britsche impérialisme houdt innig verband met een Europeeech vastelaaid, bestaande uit vele kleine staten, die elk op zich zelf de innerlijke kracht missen te tornen aan het Britsche expansievermogen. De Britsche politiek in dezen oorlog bewijst zulks ten overvloedigst. Wanneer Lloyd George spreekt over „vrye volken", dan verstaan wij daar-door volken, die niet alleen over een zekere politieke autonomie beschikken, maar volken, die politiek, kultureel en vooral economisch vrij zyn van aile buitenlandsche inmenging en belang-stelling; volken, die in gansch hun maatschappelijk leven volledig zelfstan-dig zijn. Dat is het geval niet met de volken, behoorende tôt het Britsche rijk. Deze volken zijn niet vrij, wat dan ook Lloyd George moge beweren: zy zyn de onder-danen van het Engelsche impérialisme. Een volkenbond in dezen zin, naar het zeggen van Lloyd George, zou niet anders zijn dan een kari^atuur van wat de volken verstaan dooreen volkenbond. Een volkenbond naar het inzicht van Lloyd George zou, zooals wij reeds vroe-ger hebben geschreven, niet anders zijn dan een internationale band van solida-i-iteit tusschen de imperialistische be-langen der groote natiën tegen de machtsvorming der arbeidersklasse. Zulke volkenbond zou in feite niet anders zijn dan een contra-révolutionair organisme tegen het revolutionair instinct van het proletariaat. Het hoeft niet gezegd, dat wij zoo nain het inzicht van Lloyd George omtrent de betèekeni6 van den volkenbond als zijn verklaring dat het Britsche rijk zou bestaan uit vrije volken, aanvaarden. Wanneer wij zooeven zegden dat de volken politiek, kultureel en economisch vrij inoeten zijn, dan voegen wij daar aan toe dat de volkenbond, als résultante van deze wereklkatastrophe, zal opgebouwd worden op de volledige vrij-heid en zelfstandigheid aller volken, met uitsluiting van aile militarisme en ook aile impérialisme. Een andere oplossing kunnen noch zullen de volken aanvaarden en wij ver-tellen geen geheim met te zejr<ren, dat de Britsche arbeidersklasse over den volkenbond niet denkt zooals Lloyd George er over denkt, maar wel zooals wij er over denken. ! Dat is voor ons en voor alie volken ! een niet te onderschatten waarborg, welke de kans van sukses onzer inzich-ten onzerzijds doet overhellen. DE SEPARATE VREDE Door het mislukken der internationale con-ferentie van Stockholm en in aanpassinjf met de da,aropvolgende gebeurtenissen was het Duitschland gelukt den sep ara ten vrede op te dringen aan Rusland en naderhand aan Boemenië. Op den imhoud dezer vredes behoeven wij niet meer terug te ikomen; terwijl deze separate vredes het evenwicht der strijdende coalities gebroken hebben ten voordeele der Centrale landen. De Entente-landen kwamen in een aiterst moeilijk parket te staan, in zooverre, dat een Duitsche overwinning groote kans van slagen had. De Vereenigde Staten, mitsgaders nog andere factoren, besloten. openlijk partij te kiezen onzerzijds. Deze politieke gebeurtenis herstelde niet alleen het evenwicht, rnaar deed de macht reusachtig overhellen langs de zijde van de Entente. De militaire gebeurtenissen der laatste da-gen — de nederlaag der Turken in Klein-Azië en de groote suksessen der gallieerden op het Bnlgaarsch leger in Maeedonië — honden innig verband met het ingrijpen van Amerika. Bulgarije, bij monde van zijn minister-presi- S dent Malinof, vraagt den wa.penstilstapd en onmiddellijke vredesonderhandelingen en dat zonder voorai'gaandelijke raadpleging zijner bondgenooten. Wat Busland gedaan heeft met de Centralen iégen zijn bondgenooten, wordt nu door Bulgarije op touw gezet mèt de Entente tégen zijn bondgenooten: Bulgarije wil een separaten vrede sluiten. En nu de gevolgea van deze politieke daad ? 1. Een vijand minder voor de Entente. 2. De vrede van Boekarest wordt te niet gedaan. 3. De politieke macht op de Balkans gaat terug over van Duitschland naar de Entente. 4. Turkije moet ofwel be rus ten in de onvoorwaardelijke overgaaf aan de Entente, ofwel staat een volledage nederlaag te wachten. 5. De Duitsche politiek in Klein-Azië en in het Oosten leidt volledig eohec. 6. Oostenrjjk-Hongarije wordt opnieuw bedreigd langs 't zuiden, hetwelk te betee-kenen heeft: de vrijmaking der Yoega-Sla-ven, de ontruimins: van AlbaniS en de Irri-denta aan Italië. 7. Een rechtstreeisohe verbinding van de Entente met Rusland langs het Zuiden. Kortoin, de volledige nederlaag van de oor-logspolitiek der Centrale rijken op de Balkans en In het Oosten en de eerste en grootste stap van het begin van het einde: den algemeenen vrede. De gebeurtenissen hebben Duitschland ge-leerd, dat een separate vrede een nies is met dnbbele snee, terwijl Duitschland in de positie is gedreven, dat er geen kans voor hem bestaat het evenwicht der strijdende machten nog te herstellen. Duitschland heeft door den separaten vrede de zege willen verzekeren; terwijl de separate vrede de voorbode zal zijn van de volledige nederlaag van de Duiteche geweldpolitiek en het Pruisische jonkerdom. Wanneer de separate vrede voor Duitschland aan de dagorde stond, hebben de Duitsche afhankelijke sociaaldemocraten een dikke lfln getrokken tusschen het Russische en het Duitsche volk, zoodoende vrije hand gegeven aan 'hun geweldpolitici. Nu dat het nur voor de Entente heeft gesla-gen tôt het sluiten van een separaten vrsde met Bulgarie, heeft het proletariaat onzerzijds voor oppersten plicht, geen dikke lfln te trek-ken tusschen ons en de volken der Centrale landen, maar te waken dat deze separate vrede geen hinderpaal weze voor een algemeenen demokratisehen vrede. WAT BETEEKENT DAT? De pers publiceert volgend telegram: De «Temps" verneemt uit Londen, dat, nu de Engelsche troepen, gesteund door het Fransche contingent, op den drempel van Syrie staan, de Engelsch-Fransohe overeen-komst van 1916 krachtens welke de taak om de bevolking tôt zelfbestuur voor te berei-den op Frankrijk zal komen te rusten, door de Engelsche regeering getrouwelijk nage-leefd zal worden. De toepassing van de overeenkomst in de practijk zal binnenkort het onderwerp van eamensprekingen te Londen uitmaken. D« geheime overeenkomst, gesloten tusschen de regeeringen der geallieerden is dus nog altSjd van kracht. Het impérialisme onzerzjjdg îs dus niet veiioochend geworden. Al wat men on zen soldaten tôt dusverre heeft in 't oor geblazen en wat men den volken heeft voorgezongen, was dus ïaaar bloot ver-gnld»el.Maar te Londen on te Parij» zooals te Berlîjn vergeet men maar één ding: d« oorlog is nog niet gedaan! De Inter-Geallieerde Socialistische Conferentie te Londen. Op 17 September en volgende dagen is de vierde inter-geallieerde socialistische- en arbei-dersconferentie gehouden geworden te Londen. Waren vertegenwoordigd: Engeland: de Labour Party en het parlementair comité van het Trade Union-congres; België: de B.W.P., de Belgische metaalbewerkers in Engeland en de Centrale vakbond der Belgische Arbeiders in Frankrijk: Frankrtik: de Socialistische partij en de Algemeene Confederatie van den Arbeid; Italië: de Bond van Italiaansche socialisten (reformisten) en de Algemeene Confederatie van den Arbeid; Servië: de Socialistische partij; Amerika: Fédération of Labour; Griekenland: Algemeene arbeidersfederatie van Piraeus. Waren vertegenwoordigd met raadgevende stem: Italië: de Democratische bond van Irre-denta; Rusland: de Revolutionaire partij. De openingszitting werd voorgezeten door Stuart-Bnnnlng, voorzitter van het parlementair comité van het Trade Union-congres. Na den gebruikelijken welkomstgroet zegde de voorzitter: Het werk dezer conferentie is veelal ver-keerd voorgesteld en misverstaan geworden. Haar -eenig doel is te beproeven tôt overeen-stemming te komen in den schoot der geallieer-den. Meermalen is er op gewezen, dat de geal-lieerden dezelfde politiek ten opzichte van den oorlog als van den vrede moeten voeren en de taak dezer conferentie is deze gemeenschappe-lijke politiek traehten te bepalen, Wij willen geen vrede ten allen prijs; wij zijn geen defaitisten; wij verlangen een eerlijken en duurzamen vrede. Oostenrijk heeft vredesvoorstellen gedaan. Ik wil ze niet bespreken; daar zal de conferentie zich mede gelasten. Verschillende nieuwsbladen zeggen, dat deze voorstellen niet in aanmer-king kunnen genomen worden, omdat zij on-eerlijk zij. Zulke meeningen mogen ons niet beiavloeden. Indien er een uitweg is tôt vrede, dan is 'het onze plicht dezen uitweg op te sporen. Vinden wij dat de uitweg eenig gevaar oplevert, dan is bet nog tijd ons terug te trekkèn. De ontwerpers van het mémorandum omtrent de oorlogsdoeleinden zijn uitgescholden voor defaitisten. Zulke beschuldiging staat in het teeken van krasse onwetendheid of moedwillig-heid. Onze vredesvoorwaarden zijn klaar en duidelijk en de Centralen moeten er in berus-ten, zoo niet, dan gaat de strijd door tôt het bittere einde. Ik breng hulde aan het adres van président • Wilson. Hij met zijn collega's hebben in onze internationale aangelegenheden nieuw leven, nieuwen adem gebracht. Henderson geeft lezing: lo. van «en brief van het département voor buitenlandsche za-ken, dat de paspoorten zijn toegestaan aan de afgevaardigden der Russische Revolutionaire partij en der Mencheviki; 2o. van een oproep van dezelfde afgevaardigden voor een onder-zoek in Rusland omtrent het Bolsjewistische regiem. Een discussie ontspon zich omtrent de manier van stemmen, waarbij Vanderstelde voor-stelde de gewone regeling van de Internatio-ale te volgen. Sidney Webb herinnert er aan, dat in quaestie van proceduur in eerste plaats moet ge-dacht worden aan het voorstel der Amerikaan-sohe afg«vaardigden, behelzende de oorlogsdoeleinden en stelde voor dit voorstel samen met het mémorandum oantrent de vredesvoor-waarden te versturcn naar een commissie voor oorlogsdoeleinden. Hij beval tevens aan, dat de conferentie haar spéciale aandacht zou wij'-den aan den tegenwoordigen internationalen toestand, intnsschen zou deze zaak kunnen ver-zonden worden naar een tweede spéciale commissie. Een derde commissie zou gclast worden met het opstellen van de besluiten der conferentie, * welke naderhand in de verschillende talen zouden verschijnen. Deze voorstellen werden aangenomen. Gompers, in naam van de American Fédération of Labour, overliandigt de conferentie een mémorandum, dat hoofdzakelijk zegt: De conferentie bekrachtigt de 14 punten, vastgelegd door Wilson, zijnde de voorwaar-den voor den toekomstigen vrede; De arbeidersklasse zal officieel vertegenwoordigd zijn op de vredesconferentie; Den dag der opening van de VTedesconfe-rentie zal er tevens een internationale conferentie der arbeidersklasse gehouden worden; Het vredesstatuut moet gesteund zijn op de volgende grondbeginselen: a) Een volkenbond van vrije volken; b) Politieke noch economiselie beperkin-gen in het voorde«l van een of meer natiën; e) Geen oorlogsschatting, noch maatrege-len van weerwTraak; d) Erkenning van het recht der kleine natiën. In aanpassing met deze grondbeginselen moet 'het vredesstatunt ten ovexstaan der maat-, «ehappelijke verhoudingen de volgende hoofd-1 voorwaardem vervullen: a) Dat door de wet en in de praetiik er-kend weze, dat de arbeid geen maatschappelijk noch handelsartikel is; b) Onvrijwillige dienstbaariheid zal enkel geoorloofd zijn voor straf van een misdaad; c) Het vereenigingsrecht, de vrijheid van vergaderen, van spreken en van drukpers zal niet ingekort worden; d) Den zeelieden der handelsschepen zal het recht van leven verzekerd worden, wanneer het schip in veilige haven i6 aan-geland;e) Geen enkel handelsartikel, gefabriceerd door kinderen beneden de 16 jaar, zal ver-scheept of verhandeld worden op de wereld-maxkt;f) De arbeidstijd zal bepaald worden op acht uren daags. In antwoord op de nota's der Bulgaarsche, Hongaarsche, Oostenrijksche en Duitsche socialistische partijen bracht het parlementair comité van het Trade Union-congres, in verstand-houddng, met de Labour Party, volgend besluit ter tafel: 1. De intergeallieerde conferentie spreekt haar voldoening uit over de antwoorden der Bulgaarsche, Hongaarsche en Oostenrijksche socialistische partijen, voor zoover zij de besluiten van de Londensohe conferentie als basis voor een internationale conferentie aanvaarden, 2. Zij spreekt haar diep leedwezen uit over het antwoord der Duitsche meerder-heidssoeiali&ten. Zoo lang dezen de voorstellen van het jientraal comité te Stockholm niet aanvaardeii, ikan er geen qu««stie zijn van een internation^t .conferentie. ; 3. Zjj stelt Voor een sp'^i3^6 commissie te benoemen tôt het opstellen V&2- S^n ték6t, welke ter kennis zal gebracht wordeff der' socialistische partij en, waarvan het antwoord voldoet, door de pers ten langs andere kànalen, om hen aan te zetten hun invloed te gebruiken bij de Duitsche meerdei'heids-socialisten, opdat deze een kl&re taàl epre- : ken; en van een welomschreven antwoord aap de Duitsche meerderheidssocialisten. 4. De commissie zou gelafet worden, bij middel van openbare besprekingen, de positie der geallieerde arbeiders- en socialie-tische partijen in verstandhoudlng met de resolùties dér nationale congressen en intergeallieerde cOnferenties te bepalen. 5. De intergeallieerde conferentie eal geen J enkele poging onverlet laten tôt doorvoering van een arbeiders-conferentie, wanneer de vredesconferentie zal worden gehouden. Deze twee documenten zijn naar de oommissie voor de oorlogsdoeleinden verzonden. Henderson las een telegram voor van Rouba-noviteh, zeggende o.a.: dat zijne partij don vrêde van Brest-Litofsk niet aanvaardt; de interventie der geallieex-den aanvaardt voor een zuiver strategisch doel tôt herstel van de wettelijke macht, gesteund op de Constituante; wil deelnemen aan een internationale conferentie mot het doel een democratisehen en duurzamen vrede tôt stand te brengen door het internationaal proletariaat. Tweede Dag. Het voorzitterschap wordt waargenomen door Cachin. Het eerste punt der dagorde behelsde de Oostenrijksche vredesnota. Henderson stelt de conferentie een resolutie voor, waarin hij onder meer zegde: De conferentie is van oordeel, dat de En tente-regeeringen een groote en gevaar-lijke verantwoordelijkheid zouden te dragen hebben door het aanemen van een euivere negatieve i>olitiek. De geallieerde regeeringen zouden de erkenning hunner inzicliten moeten vastleggen in een vastaaneengesloten en doorloopende samenwerking, gepaard met een openbare en collectieve verklaring omtrent hun voor-waarden en inzichten. Zij zouden de 14 punten van Wilson moeten aanvaarden, m.a.v. een politiek van klaarheid en gematigdheid voeren. Tenslotte zouden zij hun tegenstre-vers moeten aanhooren in verband met de algemeene en bizondere vredesvoorwaardeca, welke nog niet zijn vooropgesteld. De Vereenigde Staten hebben het voorstel reeds verworpen, zeggende dat zi} hun oorlogsdoeleinden klaar en duidelijk hebben om-sehreven.De regeeringen der geallieerde landen hebben tôt plicht het voorbeeld van Amerika te volgen, opdat de arbeiders van ganseh de wereld de verzekering hebben dat de strijd • tegen de monarchieën der Centrale landen niet voortgezet wordt om veroreringen te maken, maar met het voornemen het fondement te leggen voor een vrede, die recht-vaaidig zal zijn, in aanpassing met de ver-zuchtingen der internationale démocratie. Merrheim (Frankrijk) denkt dat het gevaar-lijk i« te zeggen, dat de Oostenrij'ksehe nota in-

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title De Belgische socialist: tweetalig weekblad van den Bond der Belgische Arbeiders in Nederland belonging to the category Oorlogspers, published in Rotterdam from 1916 to 1918.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection