De Belgische Standaard Door Taai en Volk Voor God en Haard en Land « DE KL8K6HE STJUIDMRD » verschijnt 3 maal te week. sestuurdier : ildefons peetlrs, d. m. g * v-J Abonnementsprijs voor 10 weken bij vooruitbetaling : In Beigië : vaste opstellers : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, . , . 7 ' , ^ANNt; voor de soldaten 1.50 fr. — voor de niet-soldaten 2.00 fr, __M . . -..,,,rDT c- ■ ncomr-7 Aankondigingen : 0.25 ii. de îegel. — iveklamen : 0.40 fr. de regel. Voor't buitenland : 2.75 fr. Bertrand VAN DER SCHELDEN, Juul FiLLIAERT, Firmm Di_PREZ. Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. UIT DEN VASTENBRIEF VAN Kardinaal Mercier Portret van PiusX Van nu af treedt het zoo aandoenlijke wezen van Pius den Tiende terug in de schadu-we, waar de overleden Paus het zoo gaarne voor immer had gelaten. Het is geweten, wat al tranen Kardinaal Sarto stortte, toen hem de pauselijke kroon werd op het hoofd gezet. Nederig door zijne afkomst, eenvoudig van aard, arm in zijne levenswijze, kon de vroe-gere Paus, metterdaad neen, zich nooit ge-wennen àan de pracht van zijn paleis, noch schik vinden in de ambtelijke plichtplegingen van zijn hof. Zijn natuurlijke neiging bracht hem steeds terug naar de kringen van meer innigheid: hijzocht ontspanning in de vriend-schap, en in de betrekkingen van het familie-leven; hij beminde de bescheidenheid, den eenvoud, de armoede, en had eene voorliefde, voor het wrange, maar verkloekend genot, dat ligt in boetpleging, in eenzaam gestorte tranen, in het verkeer «clauso ostio, met gesloten deuren», met Hem, Die de wereld is komen verlossen door het lijden en Die nooit nalaat zijne gelieiden, vroeg of laat, met het goddelijk stempelmeik des lijdens te ijken. Zij aile 11, die het geluk genoten hun hart op dat van Pius X te voelen kloppen, weten, dat een uitgelezen mengsel van ingehouden droefgeestigheid en van vaderlijke zachtmoe-digheid den grond van zijne ziel uitmaakte, en dat die beide hoedanigheden als twee hooi'dlijnen uitkomen in de trekken vu.n zijn Het plotseling uitbarsten van den Euro-pceschen oorlog bracht aan zijn gestel den doodslag toe, uitgeput als het was door onaf-gebroken arbeid en een alomvattende be-zorgdheid.Eén ding vooral griefde hem, luidens hen die zijn jongste vertrouwelijke gesprekken opvingen, te denken namelijk, dat priesters, dienaars van vrede, menschenlevens van me-debroeders in hel priesterschap misschien zouden moeten slachtofferen. Zôôals hij leefde, z66 vertoonde hij zich tôt op zijn jongste uur, en het is nog niet vergeten, ciat die Pauskomng nagenoeg aldus zijn laatsten wil uitdrukte: «Ik bezat niets op het oogenblik, dat ik den pauselijken troon beklom; nu 00k heb ik niets, dat mij toebe-hoort en dat ik aan mijne bloedverwanten kan vermaken; maar ik verzoek mijnen op-volger te denken, in zijne liefdadigheid, aan mijne tweezusters, die mij volgden, in mijne afzondering naar Rome. Mijn broeder zal blijven voortleven van zijnen arbeid, maar aan mijne zusters zou ik verlangen een hulp-geld te verzekeren van twee honderd vijftig frank in de maand.» Vv'elk eene les, mijne Broeders, voor hen, die behagen scheppen, in het uitstallen van hunnen rijkdom! Wat eerbied voor de waar-digheid van den arbeid! Wat oprechtheid in het eenvoudige leven! Wat bescheidenheid in het gebruik der aalmoezen! Wat aandoenlijke vereering van de armoede! De bevolking van Rome was tôt in haar onderste lagen geroerd door zooveel groot-heid, en in een eerder gemeen dan volksge-zind dagblad, dat mij onder 't 00g viel, las ik in een hartelijke levensschets van Pius X: «Hij deed onder ons Franciscus van AssisiS opnieuw leven; Pius de Tiende is een heilige. » De innemende goedheid van den afgestor-ven Paus had niefs gemeens met de laf zoete gevoeligheid der zwakken. Pius de Tiende was sterk. Er wordt gaandevfeg gèzegd, dat hij volgend kort gebed opstelde, hetwelk de priesters op sommige dagen voor hunnen Bisschop moeten lezen: «Oremus et pio Antistite nostro N. Latcn wijook voor onzen Bisschop bidden. Stet et pascat in fortitudine tua, Domine, in subli-matate nominis tui. Hij sta recht, de Herder, sterk door uwe sterkte, op de hoogten van waar hij, uit u'wen naara, o Heer, zich ver-toonen moet aan zijn volk.» Dat ii, indien ik mij niet vergis, het ken-merk van den overleden Paus; in wondere mate paarde hij Vaderlijke teederheid aan >-enegemoedskrachtdie, haar zelve bewust, zijne ziel in stevig eVengewicht behield en °vei heel zijn wezen die uitdrukking ver-sprade van ernst, kalmte, inschikkeli/kheid, ■J'"5 ^an hwtelffkhëid teveiiS, waarvan de wei eld het aainrekkingsvèrmogen zoo diep onderging,. Verwonderd, beângstigd soms, heeft de wereld dien kloekmoedigen Kerkvoogd aan het werk gezien in zijnen strijd, lijf om lijf, tegen het Modernisme. Wanneer die veelzijdige en toch ééne, die wijde en tevens diepgaande werking op af-stand zal overschouwd worden, dan zal de zielskracht van onzen grooten Pau? bewon-derd worden en de Voorzienigheid gezegend, om het christenvolk te hebben gered uit het gevaar niet van ééne ketterij, maar van al de ketterijen te zamen, versmolten — voor zooveel — tôt een arglistig mengsel. ! Wij zullen niet looehenen, dat in zekere katholieke landen, met name in Italië en Frankrijk, de strijd tegen het Modernisme sommige onstuimige karakters, machtiger overigens met het woerd dan metterdaad, deed vervallen in heftige, arglistige en per-soonlijke pennetwisten. Het scheen, dat het belijden van het katholiek geloof niet meer kon volstaan aan die ongeoefende voorvech-ters der ware leer, en dat mon, om aan den Paus volkomener te gehoorzamen, over het gezag der bisschoppen heen moest stappen. Geenzins daartoe gemachtigde lieden zoo ze waren,spraken zij,in bladen en vlugschriften, den banvloek uit tegen al wie niet goedwillig een smadelijk verdrag sloot met hun zooge-noemd «integrisme.» Derechtschapen zielen voelden zich allengs gestoord in den eenvoud van hun geloof; de meest rechtgeaarde lieden leden in het gtheim. Gowlo, groot man komt er niet toe zijn voile kracht uit te werken, zonder af te bre-ken met dagelijksche gewoonten en zonder achtbare belangen van mindere aangelegen-heid in gevaar te brengen; maar eene daad, die verre dragen moet, vergt een krachtvol-len stoot, want, over 't algemeen, wordt het menschdom niet, zonder hevigen ruk, uit zijnen slaap en zijne droomen wakker ge-schud.cgi'ni'ii'i iiim—m ainiiin fcMiit»i»awi6?m?maMaîaKaMawrMPBHiagaEaeag> Bommen op De Panne. Vrijclag morgend rond 11 uren, zijn drie Duitsche vliegmachienen, komende uit zee, over De Panne gevlogen en hebben er drie bommen geworpen. Twee ervan vielen in de duinen en ontploften in 't zand, zonder schade te veroorzaken. De derde kwam terecht voor het gebouw der Samenwerkende bakkerij, sloeg er een put van ongeveer eene meter diepte in de straat, verbrij-zelde al de ruiten van 't gebouw, een telefoonpaal werd neergesnakt, drie paarden werden doodgeslagen en miek helaas 00k een slachtoffer ; een soldaat-brigadier van de Artillerie, wiens lich-aam ijselijk verminkt werd. Die bommen waren waarschijnlijk bestemd voor de troepen die op 't stranu in oogenschouw genomen werden. De bommen misten, gelukkiglijk, hun doel en vielen een vierhonderdtal meters verder. De vliegmachienen verdwenen in de richting van Nieupoort. 's Achternoens, kwamen nogmaals verschillige vliegmachienen over. Ver-scheidene bommen werden gesmeten. Eene kwam terecht in een veld waar een werkman bezig met spitten was. Hij werd doodelijk gekwetst. Een kind werd gedood. Op Coxyde en Veurne werden insgelijk s bommen geworpen, die slachtoffers ge-maakt hebben fat de oorlog kost De Engelsche rninister van Financiën, M. Lloyd George, heeft in het Lagerhuis ge-zegd dat de oorlogsuitgaven der Bondgenooten einde December, dichtbij de 50 milliard franken naderen. Engeland heeft van 21/2 tôt 3 1/2 milliard meer uitgegeven dan degene onder de Bondgenooten die 't meest besteedde. Duitschland heeft d zijn krachten en ver-rnogens uitgeput en de Bondgenooten enkel het derde. De Lessen der Historié De groote gebeurtenissen van den tijc als machtige golven in den oceaan, zie wij wel soms in hun ontstaan, maar da niet verder in hunne ontwikkeling ( hunne gevolgen. Dit vraagt het alziend 00g van God, uit zijne eeuwigheid al m tijdelijke en geschapene overblikkend e voor Wien hemel noch afgrond gehe: men hebben. Wij, stervelingen, «schep sels van éénen dag», wij aanschouwe enkel de zwellende deiningen van toe komstige tijen of de schuimende franj der tijdbaren als zij, uitstervend, h; strand komen likken; maar oorspronge uitwerksel vermogen wij niet tegelijk i aanstaren. Zoo was het voor aile tijdgenooten i aile beslissende oogenblikken, op ail keerpunten van moment: invoering va het Christendom, verbrokkeling van he Romeinsche rijk, Renaissance en Hervoi ming, of, dichter bij ons, de Fransch Revolutie, waar wij hedendaags mis schien de laatste stuiptrekkingen va beleven.— Want met recht heeft me kunnen beweren dat, wat thans bezwijk onder den schok derop elkander rukken de scharen, het werk is van 't Weene congres, en wat was het Weener con gres anders dan een onhandig ineen leg gen van eenige brokken Ancien Régime het maatschappe'ijk en.politiek stelse door de Revolutie stukgcslagcn. Beleven wij thans een barenswee, ee: dageraad, eene belofte, of een doodsbed een avond, eene vervulling? Niemand i bij machte het te zeggen; en nochtan: is er niets dat meer spant en boei dan de wijsgearige kijk in de wisse lende gebeurtenissen der historié. Zelf het loutere aanschouwen ervan grijp reeds ontzaglijk aan. En dat het he den gevolgenzwanger is, zal wel nie mand ontkennen. Was de omwentelin^ van ' 93 een zedelijke en maatschap pelijke ommekeer, een geheel omwer ping van de landkaart van Europa, zeke 1 is het dat de huidige voorvallen geens-zins van minder omvang en beteekeni: zijn. Ja, dieper nog in het verleden dai de Fransche revolutie schijnt de schep' pende hand der h:storie, die niets ander, is dan de verborgen vinger Gods, te grij pen, daar van aile schijnbaar oumoge' lijke mogelijkheden voor het denkent 00g ontsloten worden. Zoo bij voorbeelt het weliicht weer in 't wezen komen vai Polen. Wie had ooit gedacht dat dez< lang verdrukte riatie, dat gemarteldf volk ooit uit aaa doodslaap zou op-staan en 't bebloede gelaat wenden naa: 't ongewone licht van vrijheid en verlos-sing?Gaat deze oorlog, met al zijne gruvve-len en geweldenarijen, dan de bakerma zijn van onverwachte vernieuwing er heropbeuring? — God is gewoon in ' verborgen te werken, en vermetel zou ' zijn den sluier zoeken op te lichten waar-onder zijn raadsbesluiten schuilen; maai een eerbiedig gissen is immer toegela-i ten, en de Poolsche belofte is misschier | een voorteeken van andere nog omvang-rijker veranderingen. — Zoo mag mei zich afvragen of Frankrijk, na den oorlog nog een eind verder de baan zal opgaar van godloochening en kerkvervolging, 0 integendeel inzien hoe dwaas het han-delde met de eeuwenoude banden af t« breken die het verbondenaan de Kerkvar Christus. Tal van dergelijke vragen rij-zen op. Zou het edelmoedige Engelanc bij voorbeeld niet in zijn kwistige mild-heid jegens de verbannen Belgen, de kronende genade vinden van den voiler terugkeer tôt het geloof zijner vaderen, daar de kiem van dezen terugkeer lag in een ander liefdedaad; het even edelmoe-dig wijd openzetten van aile deuren om de slachtolfcrs der Fransche revolutie te onthaien? — De geschiedenis is steeds een herbeginnen. — Wat het orthodoxe Rusland betreft, zou dit verachterd land [, in BelgSë heeft ons kationgeschot een blokhuis en vijandelijke be- n schouwingsposten vernieid. De vijand heeft voort, heel de vechtlijn bescho- n ten : Onze kanonnen werkten met goeden uitslag tegen groepen voetvolk ^ en mitrailjeuzen in de huizen rond de brug«De drie Grachten» aangebracht. C T . . Bij Lombaertzyde bracht ons geschot eene vijandelijke batterij tôt n z wij gen. Betrekkelijke kalmte op het front van de Leie tôt Champagne. In Champagne, nieuwe vooruitgang. Al de tegenaanvallen van den n vijand mislukten. Onze vliegeniers wierpen met zeer goeden uitslag, 60 ~ bommen op de vijandelijke spoorhallen, treinen en troepen. :t In de streek Souain-Beauséjour, blijft de kans ons gunstig ; wij namen n een Duitsch verdedigingswerk in te Noorden Mesnil. Door ons vuur werd e eene op wegzijnde kolon te zuid-oosten Tahure, zeer beproefd en uiteen-gedreven, eene batterij, en verscheidene kruitwagensgetroffen. ïn Àrgonr»^ werd 00k een blokhuis vernieid. n Tusschen Argon ne en de Maas in het Cheppy-bosch, nieuwe vor-t dering. Onze artillerie verbrijzelde geblindeerde schuilpiaatsen. Oostelijke legerlijn : Geen merkeîijke verandering in Oost-Pruisep. e Onze aanvallende beweging te Noorden Varsovie breidt in de beste voor-waarden uit. n a Onze vooruitgang in de streek Masnajz is een groote vijandelijke troe-t penmacht tegengekomen. Te Zuid-Westen, tusschen Plonsk en Racvaz, hebben wij een doortocht r gebaand. _ i - ' 00k niet, uit den schok der gebeurtenissen, in het medestrijden onder '.tvaandel van Christendom en beschaving,niet een nieuwen 1 .puis voelen totverjonging en ' ontvoogding in de vrijheid Christi? — ' i\.lles is mogelijk aan God, die 't goed ^ uit het kvvaad weet te trekken enzijnvij-anden zelf dienstbaar maakt aan zijne glorie. Salutem ex inimicis. [ Doch ééne vraag beheerscht voor ons, L katholieken, al die vragen, namelijk deze: of uit het confiict der volkeren niet een einde zal komen aan dezen onnatuur- y ' lijken toestand in Italie: de gevangen-schap van 't Vaticaan. O.' Ah Roomsche kwestië, zoo sarren l en plagend voor 't christengeweten, niet soms een onverwachte oplossing vindt in de thans strijdende elementen? Hoe? onder welken vorm, om het behoud van 't rechtmatig nationaal gevoel niet te krenken? Dat is het geheim Gods. Doch aau ons, geloo-vigen, blijft in aile omstandigheden een dubliele troost in een iweevuldige ' plicht: onwrikbaar, rots vast vertrouwen op de ailes leid.;nde voorzienigheid Gods 1 en die zeifde Voorzienigheid onophou-[ delijk smeeken dat Zij de zegepraal der Kerk, de zegepraal der besehaving, de zegepraal van 't Recht zou verhaasten. M. E. Bel paire. 24 Februari 1915. i Dit de Diplomatenwereld. ' M. Georges Lorand, die een reisje miek " door Italie, Rùmenië en Bulgarie, bevestigt [ dat hij Italiaansche dagbladen kent, aan welke • de Duitschers een miilioen en half boden, ; om ze langs hunnen kant te krijgen. Te Bucarest gaven ze aan zekere dagblad-schrijvers tôt duizend frank, om één artikél te kunnen piaatsen. * j * * , De « Stampa », orgaan van Giolittie, tee-' kent protest aan tegen de bewering van sorn-[ migen, dat de partij van den oud-minister-f président zou neutralist-gezind zijn. « Allen ■ in Italiê, getuigt ze, zijn het eens over de : noodzakelijkheiu de haliaansehe provinciën van Oostenrijk vrij te maken. Zoo dat doel niet kan bekomen worden door diplomatische middelen, dan zullen we wel tôt andere moe-1 ten overgaan. » Veelbeduiaende verklaring. 't Wordt van langsom klaarder dat Duïtsch-land, op verdoken wijze, Oostenrijk al meer en meer tôt overgave aan Italie, van zeker grondgebied wil brengen. Maar 't wordt klaarder dat Italie daarmeê niet te voldoen zal zijn ; zijn eischen dragen verder.... 't Wil meester zijn van de Adriatische zee en Oostenrijk van de kust voor goed verwijderen. Het geschil kan dan, bijna onmogelijk,door . de aiplomaten geèk'cht worden, daar Oostenrijk zeker nooit zulken eisch zal inwilligen. 1 i Oorlogsnleuws. TE LAIDE. OP HET WESTELIJK LEGERFRONT De maandenlange uitputtingsstrijd duurt voort zonder merkbare voor- of nadeelen langs beide kanten. Het duitsch ofîensief dat verleden week in de VOGEEZEN ingezet werd, is in deze laatste dagen met welgelukken ge-stuit geworden. Het is te voorzien dat langs dezen kant de Bondgenooten ee:i tegenoffensief zulle-n beproeven, hetgeen uit de laatste plaat-selijke gévechten aldaar, schijn:te blijken. De vrijmaking van den Elzas zou niet alleen een mereele spoorslag zijn voor "t Fransche volk, maar 00k eene groote materiee la waarde daar-stellen. Immers langs de kante . van Mulhouse hebben de Duitschers rijke petroleum- en erts-mijnen in uitbating, die hun in fjeval van verbes een gevoeligenknak zouden loebrengen.Dit aan te nemen offensief biijkt duidelijker ai& men nagaat dat in de streken van VERDUN eene geweldige drukking op de Duitsche linies uitgeoefend wordt, drukking die in de dagelijksche berichten met welgelukken wordt op-gegeven. Is dit eene voorbode van een alge-rne.nen ofîensief? Zoolang toeh wordt het aangekondigd, maar,denkelijk c.oor ongunstige tijusoffistandighed?n, is het tôt nog toe niet aangedurfd geworden. Wanneer dit gebeuren zal blijft een te be-grijpen geheim. Maar de „ Times " wees er deze dagen nog op dat overijling dient ge-weerd, en dat lijdelijk geduid hebben ons meer voordeel bijbrengen kan dan een ge-deeltelijk offensieî ons zou kunnen bezorgen. OP HET OOSTELIJK FRONT. Reeds verleden week kwam ons hel opzien-barend nieuws toe dat onze Russische bondgenooten hunne tôt nog toe bezjtte stellingen ontruimden om betere punten te bezetten. Thans kunnen we met zeker^.eid de uitge-strektheid meten van die achterwaartsche beweging, die alhoewel ze uitgevo -d is geweest onder strategisch oogpunt, toci' den indruk nalaat, dat aldaar een schrikke ijke veldsiag is geleverd geworden. Van eene feitelijke nsderlaaj is er geen spraak, aangezien de gevechte nog voort-duren en we de volgende ber ohten moeten afwachten om een eindoordeel te vellen. Nadat de Duitschers de nut'.eloosheid van hun pogen ingezien hadden om 't middenfront van de Russische vechtlijn te doorbreken, —• pogingdieop eene al^eheele r.iislukking'uit-liep en hen eene schrikkelijke noderlaag be-rokkenue, — namen ze weer hun ioevlucht tôt hun gefeend krijgsplan : de omsingeling van den uiterften linkervleugel om zoo het gros van 't leger tôt een terugtrekken te dwingen. Ze hadden daartoe, op de Russen dit over- lste Jaar. — N° 19 Vijf centiemen het nummer Zondag 28 Febroari en iaandag 1 iaart 1915.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.