lBte Jaar. — N° 34 Vijf centiemen het nummer w^'finnwriCfî^r&ra'K'S*nmi—»—mmimiiiwi ■ wurw" i n Vrijdag 2 en Zaterdag 3 April 1915. De Belgische Standaard Door Taal en Volk Voor God en Haard en Land « DE BELGISCHE STÂNOAARO » vsrschijnt 4 maal ts week. Abonnementsprijs voor 10 weken bij vooruitbetaling In België : voor de soldaten 1.50 fr. — voor de niet-soldaten 2.00 fr. Voor 't buitenland : 2.75 fr. Bestuiircier : ILDEFOMS PEETERS, 0. M. C. VASTE OPSTELLERS : M. E. BELPAIRE, L. DUYKERS, Victor VANGRAMBEREN, Bertrand VAN OER SCHELDEN, iuul FILLIAERT. Voor aile mededeelingen zich wenden tôt : Villa MA COQUILLE, Zeedijk DEPANNE. I Aankondigingen : 0.25 fr. de regel. — Reklamen : 0.40 fr. de regel. Vluchtelingen : 3 inlasschingen van 2 regels, 0.50 fr. GOEVRIJDAG 's Goevrijdags ratel, rauwgeland, dwersdoor de kerke relt, terwijl het volk, stilzwijgende om den autaar neêrgeveld, den God aaubidt, dien Golgotha zag sterven, naakt en bloot, !s goevrydags, op den schandeboom, de scljandeiykste dood. De ratel relt de kerke door, noch koper nu nog bions en hoore ik, 00k den orgel niet : men bidt den « Vader ons ». En al m^n bloed verkruipt, wanneer ik, spraakloos, in den choor, het kraken van de bergen... neen, den houten ratel hoor. Het autaarkleed is afgedaan, het wierookvat gebluscht, de lichten al gestorven, en de ratel zelve rust ; 't houdt ailes op, de zonna schynt te vragen, ongetroost, of morgen nog heffen zal heur aanzichte, in den oost. Als vader sterft, de kinderen vergâren om den spond des stervenden, en knielen daar, en bidden, in den grond : zoo knielen, in de kerken, In de huizen nu, vereend, de menschen, en, in stilte, wordt gebeden en geweend. 't Is dood nu al : God zelve stierf de dood ! Wie dierve er, ach, schier leven, in de droefheid van dien al te droeven dag? Geen woord en zij gesproken meer : ons Heere hangi en bloedt, gekropen zij ten kruise nu, gebiddaagd en geboet. 22-1-18&7. G. Gezeli.E VER-KLINKENDE PROTESTÂTIE Hoe dikwijls tijdens dezen oorlog, is in onzen geest het bccld niet opge-rezen der Duitsche sociale werkers. Wij werkten zij de aan zij de en vvij meenden dat de grondslag onzer Internationale voor immer wasgelegd. Wij gingen naar Duitschland, zij kwamen naar België; wij waren vrienden geworden. Ook wanneer wij al de onmen-schelijkheden vernamen waaraan het Duitsch leger zich plichtig maakte in ons diep beproefd vaderland, toen wenden wij ons in den geest tôt onze Duitsche kamaraden. Zouden wij van hunnentwege geene kraçht-dadige protestatie vernemen ? Wij hoopten dat zij ten minste ons zouden beklaagd hebben. Dikwijls zegden wij onder elkaar : Wat zouden x. y. daar van zeggen en onze meening was « zij kunnen dat niet goedkeuren » l-Iet artikel « Sociale puinhoopen» door H. H. geeft getrouw de diepe teleurstelling weer, van al de sociale werkers, wanneer zij de medeplich-tigheid vernamen der christene Vak-vereenigingen aan de uitmoordende politiek van den Duitschen Keizer. Ik zou op dezen stond, aan die vrienden van vroeger, mijne diepe verachting willen doen gevoelen ; ik zou willen dat ze het weten dat tus-schen hen en ons ailes gedaan is. Ik zou willen datai de Sociale werkers, vvelke niet gebulct gaan onder het Duitsch juk, eene gemeenschap-pelijke protestatie zouden ondertee-kenen, die zou verschijnen in al de bladen.Misschien wel,dat die protestatie zou gehoord worden door de vrienden van vroeger. Zulkdanige protestatie zou lucht geven aan onze diepe verontwaardi-ging en zou aan de Duitschers den lust ontnemen in de toekomst nog te fellen op onze genegenheid en sa-menwerking.- Zien wij niet dagelijks dat de Duitschers heel verwonderd opkijken wanneer zij onze verachting, onzen haat jegens hen bestatigen. Hoe kan het militarism aldus den geest van een volk verminken ? Wij mogen er ons aan vervvachten, de vrienden van vroeger zulîen ons weldra komen vinden. Zij aanzien ons nu als een onderworpen volk — dat er fier moet op zijn deel te maken van zoo een groote (?) natie als Duitschland. Ze komen bij ons niet meer binnen. Dat weze het wachtwoord. Met hen geen betrekkingen meer; zij staan in den dienst van onrecht en geweld, zij trappelden het christen ideaal met de voeten, zij juichten den keizer toe toen hij zijn snoode plannen aan hun-ne goedkeuring onderwierp ; zij las-teraen ons volk en onze priesters. Buiten dan ! gedaan met hunne Internationale ! Laat ons dat eens luidop zeggen ; dat het verre klinke,dat het in 't Cuistre Duitschland gehoord worde. Dat de Sociale werkers eens de hoofden bijeensteken en hun gedacht aan De Belgische Standaard mee-deelen.F. V. d. H. Krijgsalmoezenier. Zal Holland bijspringen ? In een Hollandsch blad dat in Den Haaj verschijnt, Het Dagblad, komt een veelbedui dend artikel voor. We geven het hier trouw terug : DE BUlKBQOTEïy-ÛQBLOG EN ONZE SCHjEEPVAART. De resultaten van het aanhouden van d( « Zaanstroom » en de « Batavier V » zijn ei reeds. De directie van de Maatschappij Zee-land heeft heden bekend gemaakt, dat van a; dit oogenblik geen goederen voor Engeland meer worden aangenomen ! ! Hier mede is eus het goederenvervoer tus-| schen nns land en Engeland stopgezet en is ! zelfs het weinigje handel, dat wij nog in staai zijn te drijven, dank zij de „ moderne " oor-logvoering ter zee, geheel vernietigd. En waarom ? Ons lijkt het 't waarschijnlijkst, dat de Hollandsche schepen zijn aangehouden, alleen en klaarblijkelijk met het doel, een bombardement door de Engelschen van Zeebrugge te vcorkomen. Het Duitsche legerbevel durftwel veel aan. Eerst werden in België,volgens zeer vertrouw-bare, zelfs officieële Belgische mededeelingen, vrouwen, kinderen en grijsaards voor de troe-pen uitgejaagd, als wilde dieren, als wezens die geen rechten hebben, om zoo doende den vijand te beletten, te schieten of aan te val-ien, omdat zij anders „ eigen onderdanen " zouden wonden of dooden. En thans worden wij als neutralen er voor gespannen, omden Engelschen de gelegenheid van een bombardement van Zeebrugge te ontnemen. Wij moeten zeggen, dat wij zoo langzamer-hand een eigenaardigen kijk krijgen op de Duitsche opvatting omtrent neutraliteit. Alleen : Zou men aan de overzijde der gren-zen niet wat al te veel rekenen op onze lank-moedigheid ? Er is een spreekwoord van een berstende kruik. Laat de Duitsche regeering daar toch vooral om denken. Op 't oogenblik is de Duitsche regecring aardig op weg, het laatste beetje sympathie dat er in ons land vo»r haar gevoeld wordt, te doen verdwijnen. En wij durven gerust verkiaren, dat het niet Holland's schuld is, als zelfs de laatste pro-Duitsche elementen in ons land zich van haar afkeeren. Wy voor ons achten de grensen der lank-moedigheid door onze regeering betoond.met deze laatste daad van Duitschland, overschre-den. Verder aarstelen sou op zwaklieid onzer-zjjds ivyzen. Er moeten, willen wij nog vrij blijven over Dns zelf, nu maarharde noten gekraakt wor-ien. | Eerebetoon aan Koning Albert. Men is in Engeland voornemens, den aan-staanden achsten April, den verjaardag van Koning Albert, op bijzondere wijze te her-denken, Verschillende feestelijkheden, o. a. een parade, zilllen worden gehouden. Ook hoopt men op dien dag een groote collecte te houden ten bate van het Koning-Albert-fonds, waarmede de Daily Telegrapb eenigen tijd g.eleden begonnen is en dat reeds bijna 3 millioen fr. groot is. Zoo zal men den Koning Albertdag in elke ; stad en elle dorp vieren en aldus hulde be-i tuigen aan hem zelf en zijn dappere Belgen. De Koningin der Belgen bezoekt onze gekwetsten. ! Wij hebben onze edele Koningin gezien, | de gekwetste burgers te Veurne troostende i en opbeurende. We zien haar dikwijls in hos-pitalen en ziekentreinen. Laatst werd zij bij 't verlaten van een hospitaal toegejuicht door een Belgisch Regiment. Ze stond bij de sponde van een arme brancardier die gekwetst wierd aan 't hoofd op 't oogenblik dat hij een gekwetste opnam. Daardejongen bijna buiten kennis lag, fluisterde hem een der geneeshee-ren in 't oor : «De Koningin staat nevens u:» De gekwetste draaide lichtjes het hoofd en vreugdevol loech hij haar toe ; nauw hoor-baar lispelde hij dan «Welk een eer, Majes-teit, voor een arme kleine brancardier zoo-als ik ! » Jôrgen8en gaateen boek toewijden aan België De groote Deensche schrijver die zich eenige jaren geleden tôt 't Katholicismus be-keerde en vele vrienden in België telt, heeft laten weten aan den Minister van Justicie dat hij voor 't oogenblik een werk over « Ste Catherina » zal van kant leggen, om een boek toe te wijden aan 't heldhaftige België. De Belgische Missie in Zuid-Afrika Interview van M. Van De Perre. Uit de Métropole van 26 Maart. Onlangs hebben wij een interview gehad met de Volksvertegenwoordigers Standacrt en Van De Perre die van hunne lange reis in Z.-Afrika zijn teruggekomen waarzij gezon-den waren na eene overeenkomst tusschen 't Engelsch, Belgisch en Zuid-Afrikaansch Bestuur. —Wij hebbengansch de Zuid-Afrikaansche Unie doorloopen, dag en nacht gereisd in die streek, rijk in goud-, diamant- en koolmijnen en hebben verstomd gestian voor dengrooten vooruitgar.g der boeren, dat sterk en fler volk met hun gouden harte. De bevolkingwaarvan de zwarten zes maal talrijker zijn dan de blanken, riepen ons toe, vol medelijden met onsdroeviglot : « Wij ver-st.aan uw lijden, wij symphatiseeren met u ». Wat stonden veel Zuid-Afrikaanders verstomd bij 't vernemen hoe 't grootste gedeelte van 't Belgische volk hunne taal, het Neder-landsch sprak ! Daardoor is onze zending een ware triomf geweest, zoodat België de liefde gewonnen heeft niet alleen van de beschaaf-de wereld maar ook van de Negers. Ik hoor nog dien neger die mij in 't Neder-landsch toesprak : « God zal de Duitschers straffen ! ». Na een meeting hebben de Negers tôt onderstand der arme belgen een feestje gegeven dat 150 fr. opbracht. De milddadigheid der Engelschen dit in Z.-Afrika vertoeven lient geen païen. Een enkel voorbeeld : de werklieden van de ijzer-wegen staan vrijwillig een deel van hun dagloon af om het te sturen aan arme Belgen, zoodat ik geloof dat de liefde tôt de Belgen de Engelschen en de Boeren nauwer en nauwer vereenig. De opstand die een oogenblik drei-gend was, is uitgedoofd door de Boeren zelf. De Engelschen hebben een eigen onalhankelijk bestuur toegestaan waar M. Botha, de Generaal der Boeren, aan 't hoofd staat, zoodat de verzoening tusschen de opstandelingen der Boeren en 't Boersch bestuur wel gemeend en zeker is. Die opstand is nog eens het werk van de Duitschers die de Boeren meesleepten door hunne valsche be-ïoften. Onze zending heeft grootlijks Dijgedragen om deDuitschers te ontmaskeren în de vrede bij de Boeren weder te brengen, îoodanig dat de opstand nu heel en al een :inde genomen heeft. Het is een waar genoe-fen te zien hoe de Boeren aan de zijde der Berieliten. Onze vliegers hebben het vliegplein van Handzaeme gebombardeerd alsook de statie van Cortemarck. Den 31 Maart hebben zij Brugge-Zeehuven alsook het vliegplein van G Us gebombardeerd. In Champagne, artilleriegevecht rond Beauséjour. Onze vliegers hebben in den nacht van 31 Maart, 24 obussen gevvorpen op de staties van Wœvre, in Champagne, rond Soissons en in België. In Argonne hebben wij 150 meters loopgrachten gewonnen en twee bommenvverpers buit gemaakt. In 't Bois-clu-Prêtre, hebben wij de verloren stelling hernomen en versterkt. Oostelfjk Front, — De Russen gaan goed vooruit in de Karpathen en de Oostenrijkers hebben verîeden Zondag 18.000 man verloren. De Russen hebben het dorp Memel ingenomen en hebben de burgers be-handeld zooals de internationale wetten het toelaten te handelen met burgers die de wapens opnemen tegen de vijandelijke legers. Te Vilna hebben de Russen 300 Duitsche dragonders krijgsgevangenen gemaakt. Engelschen optrekken naar Duitsch Afrika om die vuige barbaren te bevechten. Bij ons vertrek van Cap-Town boden zich drie Boeren aan en zeiden ons vol geestdrift : Mijnheer wij komen u groeten en u bedanken ; dank aan uwe voordrachten gegeven te Pretoria hebben wij ons ingelijfd en als vrij-willigers vertrekken wi j naar Duitsch Afrika. Zoogauw onze taak daar vervuld is, vliegen wij België ter hulp en komen het verlossen uit de slavernij der wreede germanen. A propos van Vlaamsch. Heden las ik onder dat opschrift het rolg<;nde arti' keltje in den "Matin" van 26 Maart. " Den 17 Maart hebben wij een artikel gegeven on der 't opschrift: "Men moet Vlaamsch leeren." " Dit artikel heeft bij de Waalsche vluchtelingen te Parijs met ontroering verwekt. " M. Oscar Gilbert, voorzitter van de "Union des Belges Wallons, réfugiés en France" maakt daarover de volgende opmerkingen: " Het zou eene dwaling zijn, — zejt hij — dat de kennis derVlaamsche taal ook den minsteninvloed zou kunnen hebben op de handel sbetrekk'ngen tusschen België en Frankrijk. Aile haudcHiars Via ons land zijn de Fransche taal machtig. Zij alleen die systematisch tegen Frankrijk zijn, doen alsof ze hun taal niet ken-nen (sic), 't Is zeker op hen niet dat Frankrijk moet rekenen om zijns handelsbetrekkingeri te vergrooten. " 't Ishet oogenblik niet oude geschillen ten berde te brengen, maar dat het mij toegelaten zij te herinne-ren dat het geweld door de flaminganten gebruikt om van de Vlaamsche taal, de nationale taal van België te maken fsic!^ bijzondcr voor doel had, de fransche cultuur en beschaving le bekampen, " Dat is de geschiedenis van gisteren. Laat ons ho-pen dat zij niet zal herbeginnen. " . * , Als ik dat las, dacht ik bij mij zelven : Welk hevig artikel mag de Mâtin wel afgekondigd hebben om het hoofd van dien heer Oscar Gilbert alzoo op hol te brengen? En terwijl ik daaraan dacht, bracht de brie-vendrager mij de Belgische Standaard van 24 Maart waar ik de vertaling van dit fameus artikel in vond. Onnoodig te zeggen dat ik als van den bliksem ge-slagcn stond. Dit was dus dit groot schelmstuk! Een Waal raadt de Franschen aan Vlaamsch te leeren om de nieuwe Vlaamsche klienten in hunne moedertral te kunnen aanspreken om daarin een groot voordeel te vinden en daarop springt M. Oscar Gilbert op zijn peerd ! De beweringen dat een Vlaamsch sprekend hande-laar minder zaken zal doen in Vlaamsch België, dan iemand anders, — en dat de Vlaamsche yoormannen doen alsof ze geen Vlaamsch kennen zijn te kinderlijk om daarop neer te komen. We zijn allen 't akkoord met M. Gilberen op één punt : 't is 't oogenblik niet oude geschillen te berde te brengen. Dat is waar en daarom ook, hebt ge, M. Gil-best uwen mond voorbijgeklapt en eene sckoone gelegenheid laten voorbijgaan om.... te zwijgen! Bijzonderlijk als ge komt vertellen dat de Vlamin-gen van 't Vlaamsch de nationale taal van België willen maken. Neen, beste heer, ge kent de zaken niet waarvan ge sprekea wilt: België moet tweet&lig blijven. Omnoodig daar meer over te schrijven. Maar 't is te aopen dat er geene andere heere* Oscar Gilbert zul-en gevonden worden om zulken valschen prietpra&t jit te kramen. Neen! 't oogenblik is er niet. Wij vinden het zelfs ïeeleznaaZ misplaatst ! C. Van Ncrom. Slag der Vlaanders. Onze troepen zijn merkelijk vooruitgegaan en Zuiden Dixmude en ten Oosten Loo : De îelgen zijn erin gelukt hunne voorposten op len rechten oever van den Yzer te plaatsen ip omtrent 500 meters van Woumen. De rersterkingen door de Duitschers aange-iracht op den Yzer kunnen met moeite de )uitschers vervangen die gevallen zijn v66r I Lombartzyde, ten Oosten Dixmude en ten Noord-Oosten Yper. De bommen door onze vliegers te Staden geworpen hebben het ver-voer van minities op Roeselare belet en vertraagd. In 't Vrijbosch heeft eene bom een voorraadsdepôt vernield. Oostende en Brugge zijn opgepropt van Duitsche gekwetsten. De Duitsche officieren hebben zelf verklaard dat een bombardement van op zee en van te lande hunne stelling te Oostende onmogelijk zou maken. De Duitschers doen groote werken aan de vaarten van Brugg# en Gent om de onderzeeërs die te Hoboken vervaardigd worden beter naar Zeebrugge te kunnen over-brengen.De 1 elegraaf schrijft dat de kanonnen on-ophoudend bulderen langs den Yzer en dat het volk vol hoop is, alhoewel tôt nu toe er nog geen zeker nieuws gekend is te Brugge. Er is ook eene groote beweging van troepen die van Bruseel en Mechelen naar den Yzer vertrekken : hetwelk eene groote vrees in-boezemt bij de burgers. De troepen van den Landsturm en de genie die gehuisvest lagen te Aarschot en te Leuven zijn insgelijks naar den \'zer vertrokken en de troepen die de Ivempen bezetten, hebben bevel gekregen zich tôt het vertrek gereed te houden. Brief uit Engeland. Vcin onzen gewonen briefwisselamr. 34-3-15. Hctgeen een mensch misschien het meest treft, als hij in Engeland aankomt, — buiten in Londen en'en-kele groote zeehavens natuurlijk, die meer weder-landsche grootsteden zijn dan Engelsche middens, — tusschen vele andere dingen, waaraan een "vastlan-dei niet gewoon is, is de "doenwijze" van de Engelsche meiden en huishoudsters ! Ik bedoel hier niet" de meiden van Lords en andere edelmans. Want deze, al zoowel als de Mina's in Holland en de Maria's uit België, staan ook den dag door in 't zwart gekleed, met een kraak-net e witte voorschoot aan, en een wit netje op het hoofd, of een wit kanten dotje boven op het haar. Maar 'k wil spreken van de meiden uit de bur-gershuizen en de gewone huishoudsters. En 'k moet er nog altijd mee lachen, als ik den katholieken, engelschen priester ga bezoeken, datzijne meid, om den drommel, de deur niet zou opendoen, zonder dat ze boven h"ar witte schorte, nog haren langen dikken winterfrak aangeschoten en haren "grooten" strooien hoed op haren toren met haar te wiggelwaggelen ge-zet heeft ! Want, ge zoudt in Engeland geen buiten-meid krijgen, al was de winkel nevens de deur, «onder dat ze, boven haren voorschoot nog "opgezet" is I Geheel 't tegenovergestelde, zoo ge ziet, van in ons land, waar eene volksvrouw "in haar bloot hoofd" het niet ontziet, van Gent naar Antwerpen te reizen. Ja, als ge nu eons peist dat de meiden hier den dorpel van het huis, en het steendammetje v66r de deur kuischen, met frak en hoed aan, al... knielen op een planktke of cen matte. Want ailes gaat hier al wrijve», wrijven met een kort handborstelken en zeep, en een half eemertje water, en wrijven met eenen klomp pluim-steen.Schorren en arduin zijn hier immers onbekend; Engeland heeft weinig of geen arduinen steengroeven, en 't weinige arduin hier gebezigd, — want ge kunt ge-makkclijk een stad van honderd-duizend zielen door-wandclen zonder een bloksken arduin aan gevelof dorpel te ontmoeten, — 't weinige arduin dus, hier gebezigd, moet uit den vreèmde komen, o. m. uit België, en 't kost daardoor stukken van menschen l Dorpeis, voorlanden, hoeksteenen aan gevels en muren zijn dan ook maar "in steen" van... verre; want, 't is eenvou-dig gesteven ciment. De vrouwen uit de achterbuurtjes, uit gangen ca steegjes, en de werkvrouwen van te lande, die "geen hoedje rijke zijn" dragen eenvoudig, binnen en buiten iiuize, een klak, juistgelijk het mannenvolk, maar met :en lange spel dwarsdoor de kobbe gesteken. En, 't is :en aardig gedoen om na te kijkcn als ge wandelen jaat, langs burgers- en werkmansstraten, zoo 'w oude

Er is geen OCR tekst voor deze krant.