De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België

533 0
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1914, 27 June. De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België. Seen on 28 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/n58cf9k26z/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

DE DIAMANTBEWERKER WEEKBLAD VAN DEN fi.D.B- Redakteur : L. VAN BERCKELAER Bureelen : Plaritijrilei West, 66-68, Antwerpen Telephoonnummer : 2527 Telegramadres : ADEB. Abonnement : 5.— fr. per jaar Onze Jaarvergadering Op de volgende bladzijde van dit blad vinden onze leden net bericht be-t'reffende Bondsraadsverkiezing en Jaarvergadering. Twee voorname, laat ons gerust zeggen : twee levenskwes-ties voor onze organisatie. Doordat' onze Bondsraad het hoog-ste bestuurslichaam is onzer organisatie, spreekt het van zelve van hoeveel beteekenis den aard zijner samenstel-ling, de elementen waaruit' hij ibestaat kunnen zijn, voor den goeden gang onzer organisatie en de regeling onzer werk voorwaarden. Het moest dus onze eerste zorg zijn onze leden dit eens goed op het hart te drukken. Want het gaat daarmede zooals met heel veel andere dingen; elk weet het, maar heeft er geen erg in als er niet bijzonder op gewezen wordt. Dat men nu niet meene dat wij onze leden willen aanraden elk hunne loepe ter hand te nemen en, daarmede gewapend, op zoek te gaan om een stel geleerden tusschen onze rangen op te sporen. Dat zou moeite tever-geefsch zijn om reden er van dit soort niet vele zullen te vinden zijn tusjchen een massa arbeiders wier hooges^hor 1 de fabriek was. Een vakman welke over een weinig gezond verstand beschikt, zioh op en top werkman voelt en dus als zoodanig denkt en handelt, daarbij niet op de moeite ziet om zich op de hoogte van den tijd te houden, vooral voor wat be-treft het leven en den strijd der arbei-ders en vooral het doel van d'en strijd, zoo een vakman kan een goed bestuur-der worden. En zelfs al is dan zoo een man niet met de begaafdheid bedeeld om ge-makkelijk zijne gedacht'en, monde-lings of schriftlijk, in woorden om te zetten, dan nog kan hij, in een bestuurslichaam als het onze, eene zeer nuttige roi vervullen. Want wij allen weten toch bij ondervinding, hoe eene slechts in enkele woorden daar neer-gezette meening, eene eenvoudige, ge-zonde opmerking, soms als de blik-semstraal is die eene verkeerd loopen-de bespreking in haar ware licht stelt. En dit is nu feitelijk het eenige wat in eene bestuursverkiezing als leidraad zou moeten en mogen dienen.Gevoels-kwesties zijn daarbij allerminst op hunne plaafcs. Of men namelijk een kandidaat vijandig gezind is of hij is u onver-schillig, dat doet aan zijne waarde en beteekenis als zoodanig niets af, het gezond verstand en goed inzicht van dien man vermindert er niet in het minste door. Evenmin als dat zoo ie-mand er geschikter door zou worden omdat (men hem vriendschappelijk gezind is. Wie dus bij eene stemming enkel het belang der organisatie voorop stelt zal zich uitsluitend afvragen: of een kandidaat geschikt is en werklust be-zit. * * * Wij hebben vooral nu op die zaken een weinig nadruk willen leggen omdat onze komende jaarvergadering wel eene der belangrijkste 'beloofd te zijn welke wij ooit hadden. Niet alleen wordt zij gehouden in het licht', der door de laatste jaren zoo ernstig gewijzigde toestanden onzer nijverheid, maar daarbij staan er ver-schillende uiterst belangrijke punten aan de dagorde. Zoo was, door de vorige jaarvergadering, het Dagelijksch Bestuur opge-dragen de statuten te vereenvoudigen. In het bewerken daarvan bleek ons echter dat eene vereenvoudiging niet voldoende zou zijn maar er ook ver-sohillende wijzigingen zouden moeten aan gebraoht worden. Daarmede plaat-ste dit werk zich al uit zich zelve op de dagorde voor de komende jaarvergadering.Zoo krijgen wij namelijk bij die wijzigingen al de: «Progressieve contribuée », wil zeggen: contributie gebaseerd op de verdiensten; ten minste volgens uit de d'aarover geloopen hebbende po-lemiek in Vol^stribuun gebleken is dat elk zoo al het best oordeelde. Uit die veranderde wijze van contributie betalen spruit al van zelve, als eerste gevolg de vraag : « hoe zal de contributie dan moeten ontvangen worden om zwendel te keer te gaan?) Te huis of op de fabriek? En nog eene andere al even belangrijke vraag rijst dan voor ons op: «Hoe zullen namelijk de verschillende uit-keeringen, zooals voor werkeloosheid, ziekt'e, enz., geregeld worden wanneer de leden niet meer zoo goed als aile eene soort contributie betalen,maar in-tegendeel de eene soms beduidend minder dan de andere?» En de uitkeering bij invalidifeit? En deze bij overlijden? Zonder te vergeten het Vrouwen-overlij densfonds. Dat zoowel bij het gereedmaken en berekenen dezer zaken als bij het be-spreken en besluiten dienaangaande de grootste voorzichtigheid zal dienen in acht genomen te worden, hoeft dus wel geen verder betoog. En ook in het andere genre ont-breekt de stof niet. Zoo zal er dit jaar een afdoende be-sluit moeten genomen worden betref-fende de Vrouwenkwestie in ons vak en organisatie. Reeds over eenige weken besprak het « Internationaal Bureel » deze hoogst belangrijke kwestie om reden die rechtstreeks vastzit aan het op het laatste congres met algemeene stem-men genomen besluit betreffende het organiseeren der clandestienen. Het D. B. zag in dat de organisatie dier clandestiene werkkrachten niet ernstig nog doeljnatig kan aangevat worden als ook niet de clandestien ge-leerde meisjes in de organisatie opge-nomen worden en schreef aan onzen Bondsraad reeds iets in dien zin. De heerschende meening in ons hoogste bestuurslichaam was echter dat die zaak op de jaarvergadering thuis hoor- de en het referendum ^moet passeeren. * * * Dit zijn nu zoo maar enkele grepen uit het stuk werk dat ons voor den boeg staat. En niemand weet nu na-tuurlijk of kan veronderstellen wat voor problemen onze leden zelve ons nog ter oplossing zullen voorschuiven. Maar dat dit alleen al ruim voldoende is om onze leden te wij zen op den ernst onzer komende bondsraadsver-kiezingen zal ons denkelijk wel niemand tegenspreken. Voor onzen toekomende Bondsraad is eene zware taak weggelegd, te vervullen in allerminst goede en gemak-kelijke omstandigheden, uit de ailes behalve vrolijke toestanden onzer nijverheid voortspruitende. Zulk eene taak zal slechts naar behooren kunnen vervuld worden door een Bondsraad welks samenstelling en handelwijze zoodanig is dat hij het vertrouwen der massa onzer leden verwerven en ver-dienen kan. L. V. B. DE GILDE + Hoe beroerd en zorgvol de toestanc van ons vak nu ook is, voor onze orga nisatie was het toch eene beteekenis voile en verheugende gebeurtenis da wij, in het eerste nurnmer van oui nieuw weekblad, de ontbinding dei «Gilde» konden mededeelen. Tien jaren is het nu ongeveer da deze groep bestond. Men had daar di jaar deze gebeurtenis feestelijk kunner vieren hadde niet het naderende einde daartoe den moed en den lust ontno men. Gesticht in den gezamentlijker strijd van 1904, te Amsterdam en te Antwerpen,door toedoen van een dee onzer Antwerpsche patroons, ,met de bedoeling er een wapen tegen de geor-ganiseerde diamantbewerkers van te maken, moest de «Gilde» spoedig on-dervinden hoe weinig de arbeiders welke zich door de werkgevers zelfi tegen hunne eigene vakgenoten later gebruiken, door dezen daarvoor getelc worden. Enkele maanden na den af loop van den strijd lieten de meeste patroons de «Gilde» gewoonweg blin-ken, zekerlijk in de meening dat wer-kelijke onderkruipersnaturen, hoe zi ook door de patroons weggetrapt er gesmaad worden,zich toch weer steeds opnieuw ter hunner beschikking stel-len.De goede werkvoorwaarden als gevolg van de internationale organisatie der diamantbewerkers en de groote vlucht onzer nijverheid, kwamen ook de gildeleden ten goede eri gaven deze groep ook een zekeren sçhijn var kracht, zoodat hij, op een gegever oogenblik zelfs stijgen kon tôt onge veer 1400 leden. Lang duurde dit echter niet en toer — nadat dit ledental al lang tôt op de helf t geslonken was — op een gegever oogenblik op een der bijzonderste gil defabrieken den werktijd verlengc werd en de «Gilde» op straf van an ders te verdwijnen, wel verplioht wa: daartegen een strijd aan te gaan, werc deze verloren met tevens een groo deel leden. Het zal nu ongeveer een groot jaai geleden zijn dat wij besloten de «Gil I I— — de» de betrekkelijke rust welke zij reeds jaren op sommige fabrieken ge-noot te ontnemen en wij begonnen met L eene krachtige poging om aan het be-staan dier groep een einde te maken. Het eerst beproefden wij den min-nelijken weg. En als gevolg daarvan t hadden onderhandelingen plaats tus-» schen ons en het bestuur der Gilde. Die onderhandelingen sprongen echter af op de inzichten aldaar om hunne groep zelfstandig staande te houden. Een voorstel in dien zin van daar uit gedaan om samen te werken op de fabrieken, werd door ons af gewezen, I omdat wij begrepen dat dan den A. . D. B . voor het werk, onkosten en ge-varen der propaganda zou staan en de «Gilde)) zich, als de klimplant om den eik, ten onzen koste zoo verheffen en dit enkel de machtige samentrekking aller diamantbewerkers zou belemme-ren.[ Na de mislukking der minnelijke poging, gingen wij dan maar tôt de vijandelijke over. De gildefabrieken welke acht-en-veertig uren draaiden — zelfs deze met den korten Maandag — werden voor onze leden open ver-klaard en met persoonlijke bezoeken aan de molens, fabrieksmeetings.enz., toonden wij de gildeleden het totale onnuttige van hun machteloos groepje en het noodzakelijke eener enkele machtige organisatie om onze zoo be-dreigde broodwinning te beschermen. Dit optreden — tegen hetwelk men ons van daar uit herhaaldelijk met 310 1 bedreigde — heeft blijkbaar de «Gilde» het leven gekost. Op ongeveer één jaar daalde het ledental van ongeveer vier ihonderd op eene honderd ze-ventig.Maandenlang putte het bestuur zich vruchteloos uit om die uitbloeding te stelpen. In het blad werden zelfs de leden opgeroepen om de middelen te zoeken die het bestuur niet vinden kon. Het mocht echter niets helpen, de meeste leden zagen geen heil jneer in hunne groep; zij hadden de mac'h-teloosheid en dus de overbodigheid er van bij ondervinding leeren kennen. En zoo kwam het dan dat de ver-gadering van Woensda^ 1 7 luni, welke belegd was om reorganisatieplan-nen te bespreken, gewoonweg, met slechts een dertigtal stemmen tegen, de ontbinding stemde. Eindelijk ! * * * Dit deel van ons werk is nu achter den rug; het is echter slechts een deel. Wat ons nu te doen staat is te zorgen dat de splinters van de verdwenen, uiteengespatte groep, voor onze organisatie en den strijd der diamantbewerkers niet verloren gaan. En ook daarin hopen wij wel te zullen slagen.niettegenstaande de hui-dige toestand en de ontelbare dagelijksch oprijzende moeilijheden, al ze-ker daarvoor eene groote belemmering zijn. Maar moeilijk gaat ook en waar wij hen ook zoeken moeten, vinden zullen wij hen en overtuigen ten slotte ook, omdat onze zaak eene goede zaak, onze strijd eenen goeden strijd is. De «Gilde» is dood... Leve den A. D. B. L. V. B. g Artikel 310 De Antwerpsche Rechtbank heeft weer eens, steunende op het beruchte artikel 310, tegen enkele verfrouwensmannen der geor-ganiseerde arbeiders de held uitgehangen. Terwijl elk daar op de rechtbank erken-nen moest dat de « Zeemansbond » een prachtig stuk werk had geleverd, door de zeelieden gedeeltelijk te beveiligen en te waarschuwen tegen het reusachtige spinne-web dat omheen onze haven gespannen is, om de argelooze zeelieden te vangen en hen door allerlei zoo vrouwelijk als mannelijk janhagel te laten afpersen en bestelen — terwijl zelfs een Procureur dat niet ontken-nen kon, worden toch ontzettend zware straffen jegens die menschen uitgesproken. Zij deden, trots ontzaglijke moeite en kosten, een zuiveringswerk waar jarenlang op geroepen en om gesmeekt was, zelfs in de burgerpers. Zij deden een zuiveringswerk dat de overheid niet aandurfde of niet aanwilde. En zij worden gestraft, met maanden gevang, door diezelfde rechters wier taak het eigentlijk was geweest het schuim van onze haven weg te vagen. Het gerecht, de overheid treed niet op tegen de schandelijke, menschonteerende afpersingen waaraan de zeelieden in onze haven blootgesteld zijn. Zij verwaarloozen zoozeer hunne taak dat ten slotte de geor-ganiseerde arbeiders zelve moesten optreden om hunne kameraden voor het ergste te behoeden. En dan komen die heeren rechters, die veel vroeger hadden moeten komen, daar aan de haven zelve, om het zuiveringswerk te doen, en zij beslissen plechtstatig : dat hier de openbare orde gestoord is, dat er een aanslag is gepleegd op de heilige vrijheid van den arbeid ? ! En het voorwendsel ? Er was ruzie geweest, er was zelfs gevochten. Zoo precies of er aan de haven anders nooit gevochten wordt, dat men daar alleen vecht als er eene staking is. Zoo precies of men niet overal vecht als om zekere oorza-ken de hartstochten opbruischen en of dan de bestuurders van het syndikaat der vech-ters daarvoor moeten hangen. Of men de stokhouder der balie alhier hadde moeten straffen omdat over een paar jaren twee advokaten elkaar in het ...justitiepaleis af-ranselden.Maar er moest een voorwendsel zijn en al ligt het gezochte er bovenop voor georgani-seerde arbeiders is dat al goed genoeg. Het zijn de ontelbare spinnen, die gedurig op den loer zitten in het reusachtige spinne-web dat onze haven omstrikt, die lachen zullen. En de deftige bewuste arbeider zal vloeken en in opgekropte woede wat scher-per uitzien, zijne kameraden wat duidelijker wijzen naar de komende dageraad, van een nieuwe tijd, wanneer geen artikels als 310 hem niet meer als eene gloeiende strop om den hais zullen liggen, om hem bij de minste gelegenheid door een wurgenden, branden-den druk aan zijn knechtschap te herinneren. L. V. B. Fabriek Pekel De vorige week kregen wij bericht dat een onzer grof-personeelen naar de fabriek Pekel, Toekomststr., Bor-gerhout, waar negen uren gedraaid werd, moest verhuizen, op bevel van den werkgever. Wij riepen de daarbij betrokkene lden op en er werd besloten den pa-troon aan te zeggen dat de bondsle-den op deze fabriek niet wilden werken. Toen wij echter den volgenden morgend, voor aile zekerheid, maar eens zeer vroeg eene kleine wande-ling gingen maken, verrasten wij er een paar welke toch maar wilden bin-nenslibberen, onder voorwendsel dat Nummer 2 Zaterdag 27 Juni 1914

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België belonging to the category Vakbondspers, published in Antwerpen from 1914 to 1941.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Subjects

Periods