De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België

617 0
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1914, 25 July. De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België. Seen on 28 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/513tt4gc63/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

7 DE DIAMANTBEWERKER WEEKBLàù mJTDEN A.D.B Redakteur : L. VAN BERCKELAER Bureelen : Plantijnlei West, 66-68, Antwerpen Telephoonnummer : 2527 Telegramadres : ADEB. Abonnement : 5.— fr. per jaar Vergaderingen en Inlichtingen Wij vestigen de aandacht onzer leden op de vergaderingen alsook op de inlichtingen in ons blad gepublioeerd betreffende de Jaarver-gadering.Verstagen van Bondsraad en andere vergaderingen bevinden zich op de laatste page. L. V. B. Werklieden, Diamantbewerkers Weest op uwe hoede... II Wij zullen het nu eens hebben over dit bewuste «rood» zijn onzer wereld-organisatie, waarmede de Gazet van Anwerpen, de Volliswachl en andere dergelijke probeeren : op den buiten de menschen van ons bang te maken, in de stad ons tegen elkaar op te hit-sen.Wij zullen die dingen eens ge-woonweg uiteen zetten, net zooals ze zijn, zonder er doekjes trachten om te doen. En trouwens dat wij het propagan-dabladje voor den buiten met ons blad van den A. D. B. versmolten hebben toont toch op zichzelve al reeds aan dat wij onze strijd om lots-verbetering en de manier waarop wij dien voeren voor niemand wenschen verdoken te houden. Indien men bedoelt dat onze orga-nisatie en onze leden rood zijn omdat zij de ,meening propageeren « dat den arbeider ioel^omt Wat door den arbei-der wordt voortgebracht » dan heeft men gelijk. Van die rheening, van dit betrachten is onze gansche organisatie, zijn al onze leden doortrok-ken. En juist daarom is het dat wij steeds gevochten hebben om van de in onze nijverheid verdiende schatten even zoo groot mogelijk deel naar de diamantbewerkers zelve toe te halen. Want wij toch immers waren de voortbrengers dier groote winsten. En waarom zouden de patroons dit dan alleen allemaal moeten hebben? Indien de Gazet van Antwerpen enz. echter met dit «rood zijn» bedoelen dat wij geen zeljstandige Vakbond zijn, maar integendeel een onderdeel eener politieke partij, dan... beuzelen die bladen en al de menschen die dit met hen zeggen en moeten zij dit maar spoedig gaan biechten. Wij zullen dat hier zoo eens even-tjes en duidelijk aantoonen. Niet met groote vrome woorden, maar met sprekende, eenvoudige waarheden, die elk verstandig arbeider heel ge-makkelijk zal begrijpen. Geen enkele namelijk der bij ons Wereldverbond aangesloten vak'bon-den is aangesloten bij eene politieke partij. Geen enkele ! Wij worden bestuurd door, enkel door onze leden gekozen, bestuur-ders, die daarbij nog diamantbewer-ker van stiel en eerst minstens een jaar lid onzer organisatie moeten zijn. Aile onkosten onzer organisatie worden betaald met de gelden door ons allen, zoowel leden als bestuurders bijeengebracht. Leden, zoowel als bestuurders, hebben allen hetzelfde stemrecht; allen eene stem — iets wat zij van de christelijke regeering nog maar steeds niet bekomen konden, en onze leden dan ook maar wein^g vertrouwen in-boezemt voor al wat zich christelijk noemt. En nu in de christelijke bonden, de bonden waar de Gazet Van Antwerpen, Voll^smacht enz. de organen van i-rwrrmnrffl.-manginr m ■ 1 ktuwmsmm ii■■■ !!■■■ mi i ■ ii zijn. Hoe staat het daar zooal met de onafhankelijkheid ? Zij worden geleid door priesters in wiens benoeming de leden der vak-bonden niets te zien hebben ;die daarbij geene vakmenschen zijn en die betaald worden uit de Staatskas, met de gelden dus van aile belastingbetalers. Zij zijn gegord in een godsdiensti-gen en politieken band welke hen om-kneld en waarmede men hen voort-sleurd; niet in de richting op hunne algemeene vergadering bij meerder-heid van ste\mmen aangeduid, maar in de richting door de rijke katholieke eereleden en de priesters, welke als leiders optreden, aangegeven. Dat zijn waarheden die de meest vrome leugenaar nog niet kan weg-liegen.Waar is nu de onajhankelijlïheid? Waar is de onderworpenheid aan politie\ en aan religie? Tegen wie moeten de diamantbewerkers nu werkelijk op hunne hoede zijn? » % * Voor wat dus betreft ons onder-Worpen zijn aan eene politieke groep zal voorgaande al wel voldoende zijn. En dat het plaatsen van sommigen onzer berichten in de Vol\sgazet een bewijs van die zoogezegde onderworpenheid zou zijn , daar zullen wij ons maar niet warm over maken, en ze-ker niet tegenover bladen en menschen die hunne bondjes dwingen van hunne bladen door priesters te laten opstellen, die met hun vak heele,maal niets te maken hebben. De bewering van dien kant af: «dat wij als vakbond niets doen voor de belangen der diamantbewerkers,maar zij de christelijke bondjes op den buiten wel » zouden wij eveneens al la-chende onverlet kunnen laten, indien ons blad nog alleen voor onze leden bestemd was. Zijne bestemming is nu echter ook: de waarheid en de breede democratische levensbeschouwing te gaan verkondigen aan de buitenjon-jongens welke men door geestelijken en stoffelijken dwang en drogredenen tegen ons opzet, in zooverre zelfs dat men hen zedelijk verplicht onze tarie-ven en werktijd te vernietigen in des patroons belang. Wij zullen ook daar dus eens even-tjes wat breedvoeriger op ingaan. Ook weer met bewijzen en feiten die wij elk tarten iets van hunne waarde te ontnemen. Wanneer was het vak voor de diamantbewerkers het beste? Wanneer was het het slechtste? Voor de wer-king der christelijken oj daarna? Voor de stichting onzer organisa-ties was er weinig te verdienen; er werden veel uren ~ewerkt, er was veel werkeloosheid en veel armoede. Van af de stichting echter onzer on-afhankelijke bonden en hunne samen-werking in een «Wereldverbond» be-gon de toestand te beteren. Door het te veel aan leerlingen te weren en te gelijkertijd den werktijd te ver\orten, was er geene overproduc-tie meer. Dat verminderde de werkeloosheid en verhoogde de loonen. De christene bonden bestonden toen nog niet. Zulke dingen groeien niet op onafhankelijkheid en strijd; zij worden enkel gebruikt 'om beiden te ondermij-nen.En nu? Nu bestaan er wel christene bonden. Laat ons nu eens verge-lijken.In Antwerpen, Holland, Frankrijk, Duitschland, Amerika, Engeland, Zwitserland, werken de leden van het Wereldverbond 48 uren per Wee\. Buiten Antwerpen werken de leden der christene bonden, zestig en zeven-tig uren en meer. En als wij dan probeeren daar groe-pen te stichten in navolging en aangesloten bij ons Wereldverbond, dan maken de christene heeren de menschen bang van die groepen en zij dreigen en liegen .dat zij politiek rood zijn en dat rood slecht is. En als wij eene zaal huren daar en de diamantbewerkers oproepen om hun de waarheid te zeggen over het slechte waartoe men hen aanspoort en de leugenaars te ontmaskeren, dan dreigen die vrome heeren den lokaal-houder de belofte af, dat hij ons die zaal of café niet rneer zal verhuren. Met sohijnt dat waarheid en vroom-heid vloeken tegen elkaar. De ongeorganiseerde jongens van den buiten worden verplicht aan aile loonen te werken. Zoo drukken zij over de gansche diamantbewerkers-wereld de loonen omlaag. E^n als wij de jongens aldaar willen voor oogen houden tôt welk een voor ons allen en oo\ voor hen noodlottig werk zij zich laten verleiden; als wij hen willen organiseeren en door hun loon op te drijven, beletten dat het onze nog meer dale dan... koml de com-binatie van patroons, priesters, over-heid en katholieke bladen en dreigt die menschen met broodroof. En zoo godsdienstig als zij zijn, toch liegen zij de menschen voor nopens onze be-doelingen.De buiten jongens worden uitgebuit op de schandelijkste manier en bij middel dier uitbuiterij de loonen en werktijd — door ons Wereldverbond in jaren van strijd veroverd — onder-mijnd en vermoord. En diegenen welke daar de ergste drijvers van zijn, komen ons beschul-digen. als vakbond niets te doen. Brutaal helpt dikwijls, het over-bluft vele menschen. Maar als men nu denkt er ons mede buiten de fabrie-ken daar te houden, mag men gerust wat anders denken. Wij weten wel dat wij de heeren daar niet moeten onderschatten. Wij weten dat wij ailes wat macht heeft daar tegen ons hebben, dat de Gazet Van Antwerpen en andere dergelijke bladen daar toegang hebben en de onze verboden zijn. Maar de christelijke heeren zouden uit het begin hunner eigene geschiede-nis — uit den tijd toen Christus' apos-telen nog gelijkheid voor allen predik-ten — moeten leeren dat iets schoons en goeds niet tegen te houden is. Wij vragen voor den arbeider niets meer dan hetgene hem rechtmatig toe-komt.Wij vragen dat hij die werkt niet elken dag in wanhopigen angst moet leven, met steeds de eeuwige vraag voor oogen of er morgen nog wel werk zal zijn en dus nog wel brood voor zich en zijn gezin. En wij zeggen onze vakgenooten, dat het eenige middel om hun toestand te verbeteren en hunne toekomst te verzekeren is: zich vereenigen in krachtige, zeljstandige vakbonden. In vakbonden die zeljstandig, die onaf-han\elijk zijn : Doordat zij niemand dan ar-beiders uit hun eigen Vak. in hunne organisatie toelaten ; Doordat zij, en\el uit die ran-gen en zelve hunne bestuurders kiezen, en zich onder geene op- gedrongen voogdij noch van priesters noch van rijke eereleden stellen willen; Doordat zij, buiten den vak-noodig voor hunne organisatie, noodig voor hunnen strijd, bij elkaar brengen en dus van niemand afhangen; Doordat zij, buiten den vakbond, hunne leden laten deelne-rnen aan de politieke partij die zij willen, aan den godsdienst die zij verkiezen. Dat is onafhankelijkheid ! Zoo alleen kan men als arbeider in vrijheid beslissen over zaken, het vak, de ver-dienste en den werktijd betreffende. Dat is het nu waar tegen rijken en geestelijken de arbeiders waarschu-wen, waarvoor zij hen bang maken. Want zij weten, als die ideeën ook op den buiten ingang vinden, dat het dan met de alleenheerschappij der patroons gedaan is, evenais de armoede en knechtschap der arbeiders dan zullen verdwenen zijn. Maar-die ideën komen toch, zijn niet te weerhouden. Het is enkel maar een kwestie van wat tijd, van werken en strijden. L. V. B. Ons Ledental Onize leden welke onze statistiek vol-geu, zulien wel opgemerkt hebben dat een drietal weken achter elkaar ,iu le-deiiital geene veranderingen heet; oiider-gaan.Dat kwam nu niet omdat er godne ver-anctering p4aats had, nraar! omdat v.'ij beizig waren met een grooten kuisi'.Ji on-dor den vorm vaji een nauwkeirig over-Zicht onzer contributieboeken en het uit-zoeiten aller wanbetalers en onregedma-tige leden. Dit werk is nu ten eindte en in de iicù^Mi verschijnende statisDiek1 kan mlexi er de gevolgen van bemerken doordat ons ledental nu gedaald is tôt op onge-veer 3700'. In dit cijier is echter geen enkele begirepen die meer dan 13 weken schuild' heeft. Twee redeniem zij|u hoofd^akelijk < d© oorzaken dier daling. Eerstens de nu ge-woonlwegi geweerde wanbetalers en twee-dens deze welke, door den slechten tijd gedreven, eene andere broodwinning! ge-zocht hebben. Met wanbetalers bedoelen wij deze welke meer dan dertien weken schuldl hebben, dlie niet onmiddeil'ijjk konden afbe-talen en door het bestuur een zeketren tijd dliarvoor toegestaan werden. Die menschen korten nu af, maatr worden, door ons niet meer als leden gere-kend' zoolang zij niet voldoende afgekort hebben om binnen de réglementaire grens van 13 weken schuld te komen. Bovemgenoemde soort is echter bij|lan-ge niet van zulk eene beteekenis als de-zen welke ons verlieten om in een an-der bedrijf hun brood te gaan zoeken, of voor dien militairen dienst opgeroepen werden. Die cijfers zijn werkelijk verba-zend.Van af 1 Januan tôt het einde der vorigie week werden namelijk 178 onzer leden afgeschreven doordat zij op een an-der vak gingen, op zee enz.Daarbiji werden er 3'!j opgeroepen om hunne militaire plichtan te vervullen. En wij letten nu nauw toe dat die heengiaamde leden zioh laten schorsen als lid, zooals onze reglementen trouwens gebieden en daarbij ook alie gemak tôt terugkeeren verzekeren.Wie namelijk met iets anders zijn brood verdi ent heeft een, zekeren tijd, en terug; komit, '.vordt na drie maanden hernieuwd lidlmaatschap terug in aile zijne rechten hersteld. Wie geene drie maanden wjeg-bleef, komt terug in rechten na zooveel tijd hernieuwd lidlmaatschap aïs hij weg was. Indien, bijivoorbeeld. men een an der vak probeert en na twee weken voelt dat het niet gaat en men weer werk in ons vak zou kunnen vinden, die komt na twee weken weer in al zijne rechten. Heeft Tien echter ook in dat andere bedlnijf zijn eersten arbeidterspliciht ver - t vuld door lid der organisatie aldaar te worden, dan komt men bij het terugkeeren in onze rangea OiMMIûDEOL/LIJK ook weer terug in zijne voile rechten ; hetzij, gfclijk hoe lang iiien ook weg is ge weest. Zooals men ziet kan d'us niets ons terug houden, eens een grooten kuisch te hou. Wie in een ander vak zijn brood wint moet. niet betalen bij ons, want bij ruogielijiic ongeval, enz., heeft hij, toch geen recht op onze uitkeeririigen. 'Buiten de hierboven reeds opgenoemde getajeni is er nog een dat insgelijks van beteekenis is, namelïjjk dit der overtre -ders van onzen werktijd. In deizelfde nog niet voile zeven inhan-den van dit jaar, zijn nu door ons 51 loden utygfrfoten walike onzen w.erlktijd gimgen onderkruipen. Het getal is voor zulk eene lanj^durige periode van orisis ontegjcnzeglijk klein, dat zal elk wel) toe-geven en het teekent het gevoel onzer leden voor hunnen werktijd. En onze rnanneii kunnen dit vooral ge-bruiken tegen d'ezen welke probeeren hen te overlhalen oim den werktijd te ovartre-den, met de onwiare bewei-ing : dat ve-leni het doen en de bond oogluibend toe-ziet.Het is waar dat w'ij, bij het regel en van so'.mnïige zaken den toestand voor oo(gen houden en breed' en toegevend zijn je -gens onze leden, dat is in tijden als deze onzen plicht. Ma/ar jagens dezan die hun/ne eerste boiid'Sip^ent.Gn verwaar|ioo-zen of met voeten tredlen, gebruiken wij niet de minste toegevinjg, omdat dit tôt niets dan tôt totaal verkeerde dingen lei-den kani. Deze maatregel bewij&t het trouwens weer. L. V. B. Kandidaatbespreking ? Het vraagteeken hierboven aan den titel wil zeggen of de daartoe belegde vergadering van Zaterdag in «El Bar-do» nu werkelijk de laatste van dat soort zal zijn; of dat ding zich nu we-zentlijk gezelfmoord heeft? Wij hopen van ganscher harte van ja ! En elk ernstig lid hetwelk daar te-genwoordig was zal ons wel zijn steun verzekeren wanneer wij, op de nu ko-mende jaarvergadering, daar met een voorstel dan ook voor goed een einde aan maken. Het moet nu eens voor goed uit zijn met een gebruik dat aan enkelen toe-laat, onder den vorm van hun recht op critiek jegens kandidaten, de onheb-belijkste dingen te lanceeren, bondsle-den grof en gemeen te beleedigen en zoodoende een massa protesten uit te lokken en eene vergadering overhoop te zetten. Het begin was nogthans zeer goed. Het nadrukkelijke openeningswoord van den voorzitter.waarin hij aandrong op zakelijkheid en de persoonlijkhe-den en oude koeien-uit-de gracht ha-lerij sterk afried — werd goedkeurend ontvangen. Hadden nu diegenen welke op het verhoog kwamen ojn critiek op de ge-schi\theid van sommige kandidaten te maken, met denzelfden geest bedeeld geweest dien over het algemeen de gansche vergadering bezielde, dan ware deze vergadering eene aanspo-ring geweest om alzoo verder te gaan. Het tegenovergestelde was echter het geval en buiten een paar die zakelijk waren gaven de anderen het beeld van een stel kandidaten die onderling om den voorrang kletsten. En zelfs dat was nog niet het ergste geweest, evenmin als dat een paar hier in eene welkome gelegen'heid zagen om het dagelijksch bestuur een paar zijdelingsclje trappen te geven; of een zich trotsch en fier als de eenige held, boven een heel stel jalcnikkende dut-sen trachtte te doen uitschitteren. Wanneer echter iemand dien door Nummer 6 Zaterdag 25 Juli 1914

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.
This item is a publication of the title De diamantbewerker: orgaan van de Algemeene Diamantbewerkersbond van België belonging to the category Vakbondspers, published in Antwerpen from 1914 to 1941.

Bekijk alle items in deze reeks >>

Add to collection

Location

Subjects

Periods