I *.U. , - • - ... ... £>erde Jaargang, Nr 7. 16 Februari 1918. Psijs : io eentiemen. ang, Nr 7. — 16 Februari 1918. DE EENDRACHT Prijs per Jaargang » » dric maanden fr. 5.ao » i.3o Weekblad voor hot Vlaamsche Voik Redaktie en Bureel : Prinsesstraat, 16, ANTWERPEλ Zijne Heiligheid de Pans en de Vlamingen. Het is voor ons, Katholieke aktivisten, bizonder grievend na te gaan hoe sommige kerkelijke waardigheidsbekleeders een al te gewillig oor leenen aan hunne, 't zij door rasverschil, 't zij door verkeerde op-voeding, ingewortelde vijandschap tegen-over de Vlaamsche beweging. Wij weten hoe van die zijde geene pogingen gespaard worden om eene kloof uit te diepen tusschen ons kristen geloof en onze Vlaamsche vaderlandsche'gevoelens. Net alsof voor ons, Vlamingen, eene uitzon-dering moet gemaakt worden aan de voor aile volkeren geldende regel dat het volksgeloof zijn sterkste steun vindt in het behoud en de viije ontwikkeling van de volkstaal, van de voorvaderlijke zeden en van geheel de zelfstandigheid en de eigenaard van het volk. De geschiedenis van ons volk, die zoo menige zwarte bladzijde telt, is ook onder dit oogpunt ri]k aan treurige her-inneringen.In 1300, gedurende de strijd van het graafschap Vlaanderen tegen de Fransche kroon, wist deze van de Avignonsche Paus Bonifacius VIII te verkrijgen dat de kerkelijke ban over Vlaanderen uit-gesproken werd. In die tijden was het ten andere niet zeldzaam dat de Luiker bisschoppen, die juridiktie hadden over het hertogdom Brabant, hunne staat-kundige gescnillen met het in interdikt stellen van de Brabantsche geloovigei] lieten vergezeld gaan. Onze voorouder; verloren dan ook aile ontzag voor de op zulke w'illekeurige wijze toegepaste kerkelijke straffen, wat niet weinig bijdroeg om de groote godsdienstige omwenteling der 1GC eeuw voor te bereiden. Tijdens de 80 jarige oorlog zelf die hel gevolg was van de Hervorming moesten onze voorouders hunne gehechtheid aar Rome bekoopen met hunne vrijheid er met iiun stoffelijke en geestelijke onder-gang. Tervvijl de Noordelijke Nederlan-den zich afscheurden van het Roomsch-Katholiek geloof en zich terzeltdertijd vrijmaakten van hetSpaansche juk, werd het aan Rome trouw gebleven Vlaanderer geslachtofferd aan de opvolgende over-heerschingen: Spaansche, Oostenrijksche, Fransche, Belgische. De V/ede vai: Munster, die Noord-Nederland met vrijheid, welvaart en eene hoogstaaniie kul-tuur begiftigde, was voor Zuid-Nederland het begin van een nu nog voortdurend tijdperk van verregaande stoflelijke en zedelijke .ellende, vreemde onderdrukking. geestelijke achteruitgang en verbastering. De hereeniging der Nederlanden in 1814 was de voorbode èener gelukkige toekomst voor ons volk dat aldus in de mogelijkheid gesteld werd zich vrij naar eigen volksaard en noodwendig-heden te ontwikkelen. Jammer, hel jonge, veelbelovende Koninkrijk der Nederlanden was een doorn in het oog van Frankrijk. Fransche gelukzoekers en politieke woeigeesten werden naar hier afgezondeu om oproer te stoken. Het^ongeluk wilde dat een Franschge-zind prelaat, — net zooals nu, — de aartsbisschoppelijke stoel van Meche-len bekleedde. Zoo kon men de on-klaarziende katholieken, die de over-groote meerderheid van de Vlaamsche bevolking uitmaken, doen gelooven dal hun godsdienstige belangen doo^ de vereeniging met het protestantsche Noor-den — de Noordsche duivel van Mgi Waffelaert— in gevaar waren gebracht Men gelukte er in, ze uit godsdienstige overwegingen in het vaarwater dei Fransche oproerstokers te brengen er ze deel te doen nemen aan een op-stand tegen het wettelijk gezag — wa volgens Mgr Mercier doodzonde is. De Katholieke Vlamingen van 1830 werk-ten onbewust voor den Koning var Frankrijk en zorgden er voor dat Vlaan deren herviel in de poel van ellende en verbastering waaruit het zooevenwa.' opgestaan. * * * In 't verleden ligt het heden. Voorheen werd zoo dikwijls het geloo: voor politieke doeleinden misbruikt, hel Vlaamsche volk werd zoo dikwijls vooi de keuze gesteld tusschen zijn geloofs-en volksbelangen, dat wij als katholieken met benepen hart de tegenwoordige strijd voor ons verder volksbestaan me-demaken.Wij weten welke geducbte tegenstan- à tz—i ^ i :.... dif de Vlaamsclie volksbelangen niet begrijpen kan, noch wil, noch mag, omdat hij een Waalsch aktivist is zooals wij Vlaamsche aktivisten zijn, omdat tusschen Vlamingen en Walen de afgrond gaapt van rassenhaat en tegen-strijdige volksbelangen. Wanneer rasbe-wustzijn tôt uiting komt en de rassen-strijd ontbrand is, primeert de rasmensch gewoonlijk de geloofsmensch. Het is dan ook zeer natuurlijk dat aile mid-delen, ook het kerkelijk gezag en de verkeerd voorgestelde geloofsbelangen, tegen ons worden uitgebuit. .In die benarde omstandigheden hech-ten wij groot belang aan de gevoefens die door het hoogste kerkelijk gezag tegenover de aktivistische Vlamingen ge-koesterd worden. Zeer jammer hebben de katholieke aktivisten weinig of niets kunnen ondernemen om de Heilige Stoel over onze vaderlandsche strijd in te lichten. Onbekend maakt onbemind, en waar de op Fransch-Belgische leest geschoeide geestelijke overheden geen gelegenheid lieten voorbijgaan om de buitenwereld tegen ons in het harnas te jagen en zijne Heiligheid op hunne manier in te lichten, mogen wij zeker niet op eene openlijke goedkeuring of medewerking van Rome rekenen. Het grootste voordeel dat wij op dit oogenblik kunnen bereiken is dat Rome bet aktivism niet veroordeele en zich onzij-dig houde in de regeling van het taal-en rassenvraagstuk in België. Wij vernemen nu, uit eene bron die niet van Vlaamschgezindheid kan worden verdacht, dat de Heilige Stoel zich over de Vlaamsche beweging zou uit-gesproken hebben. Naar luidt de « XX Siècle » van 27 Januari, heeft het agentschap Havas een telegram uit Rome ontvangen, dat de zienswijze van den Heiligen Stoel betreffende het Vlaamsche vraagstuk weergeeft. Wanneer wij dit bericht zakelijk beschouwen en het ontdoen van al hetgeen zeer zeker niet uit het Vatikaan, maar uit de koker van Havas of XXra« Siècle komt, blijkt hieruit dat de H. Stoel zich buiten en boven de VJaamsche en Waalsche vraagstukken wil houden, die als van louter binnen-landschen aard beschouwd moeten worden, zoodat elke poging van drukking om het Vlaamsche vraagstuk in deze of gene zin op te lossen als eene schen-nis van het volkenrecht zou moeten worden aanzien. De XXmc Siècle nu stelt de zaak zeer eenzijdig voor, wanneer zij enkel de mogelijkheid wil in aanmerking nemen van drukkig rechtststreeks of onrecht-streeks uitgeoefend door de bezettende ' macht. WIJ weten wel beter. Wij ook hebben altijd de Vlaamsche kwestie als een binnenlandsch vraagstuk aanzien, d. i. als een vraagstuk dat door de Vlamingen zelf in het voile besef hunner ware volksbelangen en in het voile bezit hunner volksrech-ten moest worden opgelost. Zulke op-lossing was niet mogelijk in de Belgische Staat, waar eene minderheid van stambe-wuste Vlamingen zich bevond tegenover eene meerderheid van Walen, franskil-jons en verbasterden en waar bovendien met de buitenlandsche drukking van Frankrijk af te rekenen viel. Een binnenlandsch vraagstuk was de Vlaamsche kwestie vôôr den oeilog dus , niet. Op dit oogenblik evenmin, zoolang de Entente strijdt om België blijvend in hare invloedsfeer te behouden en daarom kracht geeft aan het wachtwoord: « het toekomstige België zal latijnsch zijn »f zal niet zijn. > Dat er op dit oogenblik eene <> recht-streeksche of onrechtstreeksche tusschen-komst van de bezetter » is, wij zijn de laatsten om dit te ontkennen. Wat ook de beweegredenen der Duitsche politiek hierin mogen zijn, dit stellen wij vast: 't is dat de door de bezetter getroffen maatregelen in zake bestuurlijke scheiding en de door heur toegelaten uitroeping onzer politieke zelfstandigheid, aan de Vlamingen de mogelijkheid aan de hand doen om de Vlaamsche kwestie als een Vlaamsch binnenlandsch vraagstuk op te lossen. Het politiek zelfstandig Vlaanderen, dat nu tôt stand is gekomen, zal ontdaan zijn van de Vlaamschvijandige meerdeiheid van Walen en franskiljons, zoodat hèt Vlaamsche volk in het voile bezit zijner staatkundige rechten, zijn ware volksbelangen zal kunnen bescher-men en bevorderen. # Volgens Havas heeft Zijne Heiligheid dus zijne onzijdigheid in zake de Vlaamsche kwestie bevestigd. Dezelfde houding die de H. Stoel tôt dusverre aannam .tegenover de Ieren, de Polen en andere nationaliteiten die nu strijd voeren voor hunne zelfstandigheid. Evenals Z. H. de Paus eene welwMtnde onzijdigheid in acht neemt tegenover die verdrukte volkeren, verhopen wij van onzen Heiligen Vader dezelfde welwillendheid. Meer dan andere volkeren behbeven wij deze welwillendheid ; want terwijl in Ierland en Polen de kerkelijke overheid volksgezind is en zich aan het hoofd stelde van het nationalistisch streven hebben wij hier met een vijandig gezinde aartsbisschop af te rekenen, die, als kreatuur van de antivlaamsche Belgische politiek. het Vlaamsche streven naar zelfstandigheid met al zijne kerkelijke macht wil onder-drukken.Onze Heilige Vader, die, in zijn niet genoeg gekende wereldbrief over cle pre-diking van het Goddelijk Woord, de verwarring der eeuwige waarheden met de politieke vraagstukken zoo streng afkeurde. zal evenmin, naar wij verhopen, de Vlaamsch-vijandige houding der Belgische hoogere geestelijkheid willen goedkeuren. f WJLFRIED. DOKUMENTEN. V/aarom sommige Waalschebesturen tegen de zelfstandigheid van Vlaanderen zijn - of — hoe het werk der Aktivisten door Waalsche bestu- ren zelf wordt gewettigd, Den 17 J uli 1912 sprik de provincieraad van Naraen zich uit tegea de bostuurîijkc scheiding.In het dossier Nr 76617 van hèt beheer der Provincie- en Gemeentezaken in het Minis-terie van Binnenlandsche Zaken, vinden we mededeeling van deze beslissing, gestuurd door het provinciebestuur van Namen aan den heer Minister van Binnenlandsche Zaken. den 9 November 1912 onder nummer A g3o354, In de beweegredenen. uiteengezet in dit ver-slag, dat niet voor de openbaarheid bestemd was, vinden we de prachtigste rechtvaardiging van het werk der Vlaamsche aktivisten en den klaar uitgesproken wil zich tegen de bestuurlijke scheiding te verzetlpn omdat daardoor zelf een einde z#u gesteld worden aan de zoo voordeelige uitbuiting der Vlamingen door de Walen. Wat die heertjes vragen is de voile vrijheid te behouden Vlaanderen als een win-gewest voort uit te baten en de Waalsche ekonomische welvaart op te bouwen op de goedzakkigheid en' de ellende der Vlamingen, Luistert liever : Sommige Waalsche bestuuilichamen verklaar-den zich uit voor bestuurlijke scheiding Dit is, zegt het verslag van Namen, omdat ze daarin de eenige gelegenheid vinden de be-stuurmacht uit de handen te rukken der « kle-rikale » regeerders, letterlijk lezen wij : « Au » lendemain des élections législatives du 2 » Juin dernier, sous l'empire du désapointe-» ment provoqué par une cruelle déception, » ce projet de séparation dont on avait déjà » parlé autrefois, est devenu l'objectif de l'op-» position qui entrevoit la possibilité par ce » moyen de regner quelque peu sur la moitié ■i du pays, puisqu'il devient de plus en plus » difficile pour elle de conquérir le pouvoir » en Belgique, » dus uit een zuiver politiek belang waarvoor het ekononisch belang van het Walenland moest zwichten. Namen, eene katholieke provincie zijnde. doet niet mede aan dat spel en plaatst zich op zuiver ekonomisch terrein om lich tegen aile verandering van het oude regiem uit te spreken. We lezen in het verslag : « pour examiner i' maintenant au point de vue économique la « question qui nous occupe, il faudrait faire » une étude approfondie de l'idée de sépara-» tion. Or, dit M. Destrée, lui même, c'est » une idée assez imprécise et si on veut la » discuter, on se heurtera à des impossibili-» tés. Dès lors, je me borne à signaler quelques >1 chiffres afin d'établir la situation d'infério-» rite que serait faite à la Wallonie dans »> cette combinaison. Dans ce calcul le Brabant r est toujours mis à part comme étant une » province qui n'appartient en propre, ni à 14 » Flandre, ni aux provinces Wallonnes. » iDaar de provincie Brabant maar een enkel Waalsch Département bevat, moet een hoog procent der volgende getallen die opgegeven worden voor de provincie Brabant, gevoegd " worden bij de getallen opgegeven voor de zuiver Vlaamsche provincièn). « En 1909 sur le » total des recettes de l'Etat, la Fiandre paie » 42 1/2 0/0 du budjet, le pays Wallon 29 1/2 °/0 et le Brabant 28 0 o. (Dus ongeveer 65 0/0 voor Vlaanderen en 35 °/o voor Wallonie), « D'une > façon générale depuis 70 ans, la Flandre » a payé à l'Etat un milliard 3oo millions de » plus que la Wallonie ». (Waarbij nog dient gevoegd te worcîen het deel, door Vlaamsch Brabant betaald) « Même en déduisant les » droits de douane, la Fl&ndre paie encore » énormément plus que les provinces wallon-s nés, pour l'exploitation des chemins de fer, » si les recettes sont à peu près égales dans » les deux parties du pays, (et je crois, pour » ma part, que, s'il y a une différtnee, elle » est plutôt à l'avantage de la Flandre), on » peut affirmer que les frais d'exploitation » sont beaucoup plus cnnsédérables en Wallo- » Si après cela nous voulons examiner les » dépenses extraordinaires, nous verrons que » depuis i83o le Wallonie a reçu, au point » de vue canaux, 38 millions de plus que la » Flandre, pour les rivières, 10 millions de t plus que la Flandre. Dit zijn getallen door de Walen zelf opgegeven, doch waar we zeer gemakkelijk nog een steertje van belang zouden kunnen bij-voegen.Het besluit van dit verslag luidt als volgt : < En réalité, Messieurs, c'est la Wallonie » qui a toujours été favorisée même dans les j budgets extraordinaires et si la séparation » devait être un divorce complet, ce serait l'aug-» mentation de l'impôt en pays wallon. » Daarna komt, om aile» te verbloemtn en de egoïstische uitbuitersbeweegredenen te verdui-ken, het Belgisch nationalistisch vuurwerk : « Le Conseil Provincial proteste contre toute » idée séparatiste et déclare que les proposi-» tions de telle natur», anssi contraire aux » aspirations du peuple belge tout entier, qu'à » ses intérêts économiques et administratifs, ne s méritent même aucune prise en considéra-» tion. Le Conseil provincial affirme à cette » occasion son patriotisme et sa confiance » dans la sagesse de la Nation, — Namur, le > 16 Juillet ;c)i2. - Le Président Rapporteur, » (sé) Ch. de Harles, — Pour copie conforme : » le Greffier Provincial, X. Bribosia. » Laat onslachen, vrienden, en het werk der ontvoogding va,n Vlaanderen doorzetten, omdat we, volgens de geheime stukken der Waalsche besturen zelf. aldus het goede eindje vast hebben, Vlaanderen redden uit de klauwen zijner vroegere uitbuiters en aldus de ekonomische welvaart van ons Vlaamsche volk op de eenige mogelijke wijze verzekeren. K V. De Baai van viaaiilra en de Gommissie van CeïolmacMM Ten aanzien van de geheimzinnigheid die tôt vôôr korten tijd over de R. v. VI lag en van de verkeerde voorstellingen die menigeen zich maakt over beide bovengenoemde lichamen, achten wij het niet zo >der belang een en ander daaromtrent mede te deelen. De R. v. VI. werd ingesteld op den Lar.ddag van 4 Februari 1917 en telde bij zijn ontstaan 45 leden. Aan zijn hoofd stelde hij een bestuur samengesteld uit 1 voorzitters, 2 ondervoorzit-zitters, 2 sekretarissen, een penningmeester, een archivaris en twee leden. Daarn.'.ast stond de uitvoerende Komissie, tevens Kommissie van buitenlandsche zaken, belast met de politieke leiding Eene eerste ophefmakende daad van wege de leiders van de R. v. VI. was de Reis naar Berlijn op 3 Maart 1917. De R. v. VI. vergaderden in Dreeden raad aile 14 dagen's Zondags ; tuitendien verdeelde hij zich in 6 Kommissiën, die afzonderlijk vergaderden. n. m. de, Koinmissién voor Onder-wijs, Binnenlandsche Zaken en Ju.stitie, Arbeid en Sociale Voorzorg, Handel en Finantiën, Landbouw, Nijverheid en Verkeerswezen. Llke kommissie had h et recht nieuwe leden ter assumptie aan den breeden raad vôôr te stellen ; op die wijze klom het ledental tôt 80 op het oogenblik der ontbinding. Nadat in de maanden Augusti en September een buitengewone zittijd en een aaii'al buiten-gewone vergaderingen hadden plaats gegrepen, onderging de R. v. VI in de maand Oktober eene ingrijpende wijziging ter gelegenheid van de aanneming van een parlementa»- règlement. Een nieuw bestuur werd gekozen bestaande uit één voorzitter, twae ondervoorzitters en acht leden, w.v. één sekretaris. In plaats van tj kommissiën kwamen q afdeelingen, overeenkomstig de ministeriëele departementen : r. Buitenland-scheZaken;2. Binnen andsche Zaken; 3. Justitie; 4. Wetenschappen en Kunsten ; 5. Finantiën ; 6. Landbouw ; 7. Openbare werken ; 8 Nijverheid en Arbeid ; 9. Spoonvegen, Posterijën, Telegrafen en Zeewezen. Voortaan vergaderde de breede raad elken Zaterdag. Het lokaal van den R. v. VI. is Belliardstraat, 41, doch de ziltingen van den breeden raad worden sedert Oktober gehouden in de verga-derzaal van den Provinciale!! Raad van Brabant. Op 22 December 1917, in de zitting waarin de politieke zelfstandigheid van Vlaanderen werd uitgeroepen, nam de R v. VI. een verder besluit van groote beteekenis waarvoor hij de instemming van den Gouverneur-Generaal heeft gevraagd en bekomen. Door genoemd besluit heeft de R. v VI , in plaats van het bestuur dat tôt nog toe aile vertegenwoordigingsrechten in zich vereenigde, een dubbel orgaan tôt stand gebracht: 1, Een parlementair bureau, waarvan de werkzaamheid zich tôt de leiding der inner-lijke aangelegenheden van den Raad zal be-perken. Dit bureel bestaat uit één voorzitier, twee ondervoorzitters, twee sekretarissen en één iewestor. 2. Eene Kommissie van Gevolmachtigden, die eene werkzaamheid naar buiten zullen uitoefenen, n. m. eene beraadslagende medewerking aan de Wetgeving voor Vlaanderen, waartoe de Gouverneur-Generaal door een bizonder dekreet de Kommissie gevolmach-tigd heeft. Nopens deze nieuwe regeling zijn een aan-tal opmerkingen te maken. 1. De kommissie van Gevolmachtigden is het orgaan naar buiten van de R. v. VI. Gekozen door en in den schoot van den R. v. VI., heeft zij zich te houden aan de opdrachten haar door den R, v. VI. gegeven. 2° De kommissie van Gevolmachtigden heeft geene uitvoerende macht. Deze blijft onbeperkt in handen van den bezetter. De kommissie van gevolmachtigden is dus geene regeering van Ylaanderen en de gevolmachtigden zijn geene ministers. Het is van belang hierop te wijzen. 3° De R. v. VI. is nog geen Parlement in den eigenlijken zin van het woord. Slechts on- ■L.-i i._ 1 1.:: J 1, «. T> v. VI., eene beraadslagende medewerking aan de wetgeving voor Vlaanderen verleenen. In laatsten aanleg blijft dus ook de wetgevende macht in handen van den bezetter. VOOR HOSTE Het heeft ons geen oogenblik ver-baasd. Telkens aktivisten meer vooruit-geschoven stellingen gaan bezetten, dur-ven ook -de Vrij Belgische politici een krasser toontje aanslagen meer radikale eischen gaan verdedigen, die, toen zij maanden geleden door de aktivisten ge-formuleerd werden, slechts protesten en verdachtmakingen uitlokten in passieve kringen. Maar dat het zoo vlug gaan, dat hadden we niet durven hopen. Hoste noemde enkele weken geleden KitItunrautonomie en Bestuurlijke aan-passing minimumeischen. Thans komt, een paar weken na de uitroeping der zelfstandigheid, eene nieuwe verklaring, die ons weer een stap verder brengt. c Onder hen, die geen Tirpitj-çelfbe-» bestuur aativaarden, \ijn er ook, die » in een vrij land de bestuurlijke schei-» ding als een onafwendbare oplossing » ter vrijwaring van de Vlaamsche , » eigendommelijkheid julien voorstaan ; d wij kennen er onder deze laatsten, » die halsstarrig zwijgen om toch maar » aan de Tirpitz-partij geen kans te » geven tôt een drieste verwezenlijking -i van haar voor gansch den Neder-n landschen stam verwerpelijke oorlogs-» politiek, want ze beseften, '4dat het » Tirpitz-drijven er toe strekt veel meer n dan elk franskiljonisme om de Vlaam- » sche gedachte clood te drukken. » * * * Het is wel eigenaardig dat in het-zelfde nummer onzen confrater a De Toorts D Tirpitzisme aangewreven wordl omdat een medewerker de bewering van Prof. Delbruck, dat deze oud-admiraal een weinig invloedrijk politikus was, een « min juiste voorstelling van de positie van den voorzitter van de Vaderlandsche partij )) noemt. Terwijl toch op aktivistisch gebied maar geen kruidje verroeren mag, of de heeren van Vrij België vermoeden er den adem van von Tirpitz achter. Wij hegrijpen dat dit enkel taktiek is, dat zij hier nu eens een flinken boe-man bij de hand meenen te hebben om de weifelënde passieve malkontenten van het aktivisme af te houden. Doch als zij systematisch al de uitingen van het herleefde nationalisme in Vlaanderen, die zoo maar niet te negeeren zijn, op de rekening van één Duitsch politikus willen brengen, dan overs'ebat Vrij België den invloed van von Tirpitz op een wijze, die een aktivist wel zeer verdacht zou maken in hun oogen. * * Vrij België heeft het thans weer eens in dè gaten gekregen dat naar hèt standpunt van de Eendracht, «'de politieke zelfstandigheid van Vlaanderen ook voor opvattingcn moet vatbaar \ijn, welke het Tirpit^-ideaal uitsluiten,» m. a. w. een reëele unie met Wallonie onder koning Albert toelaat. Vrij België klaagt steen en been over de dubbelzmnigheid der aktivistische po litiék. Maar wij meenen dat ons standpunt in deze steeds zuiver en klaar genoeg was, zoodat het wel komisch aan-doet een beginselverklaring, die haast in elk nummer van De Eendracht ge-formuleerd werd, in Vrij België met .verbazing geciteerd te zien : « In tegen-strijd met de redevoeringen der ver-kondigers van hel verknechle Vlaanderen, is er reeds een Antwerpsch weekblad, « De, Eendracht » en\. (~ie hierboven.) * * * Doch, daar de edelgestrenge rechters van Vrij België ons bij voorbaat vrij van De Tirpitz-ketterij bevonden hebben, mogen wij wel even aanmerken dat het gedrag van de voorstanders der Best. Scheiding die thans zwijgen omdat dit Vlaamsch programmapunt door kwaad-willigen wel in verband met de « Vlaam-sche-kust «-politiek der Annexionisten zou kunnen gebracht worden, ons weinig n-f>1 nb-lricr t-npçrVm nt\

Er is geen OCR tekst voor deze krant.