DE JONGE SOCIALIST MAANDELIJKSCHE UITGAVE VAN DEN BOND VAN VLAAMSCHE SOCIAUSTISCHE JONûE WACBTEN Door kapitalisme naar socialisme In ons vorig artikel (zie April-nummer) zagen wij dat onze tegenwoordige kapitalisti-sche maatschappij hoofdzakelijk 2 soorten menschen telt : rijken en armen, en dat de rijkdom van de eersten bestaat in het bezit van voortbrengstmiddels, d. w. z. al de din-gen waarmede iets kan voortgebracht wor-[den (gronden, fabrieken, mijnen, enz.) En evenais de rijkdom van den rijke eigenlijk niet bestaat in de groote geldsom welke hij in zijn coffre-fort liggen heeft, maar wel in het bezit van voortbrengstmiddels, zoo bestaat de eigenlijke armoede van den werkman niet daarin, dat hij slechts eene zoo bitter kleine som klinkende species te beheeren heeft. Dat hij zoo raar eens den klank van een goudstukje te hooren krijgt is niet zijne armoede, dat is slechts het gevolg van zijne eigenlijke armoede, nairielijk zijn bijna totaal gebrek aan de voortbrengstmiddelen waarmede hij zich zoo gemakkelijk goudstukken zou kunnen ver-schaffen als 't nu de rijken doen. Wij zeggen : « zijn bijna totaal gebrek », want den arme heeft toch één voortbrengstmiddel, dat hem niemand, zoolang hij geestelijk en lichamelijk gezond is althans,, kan afnemen : zijne arbeidskracht. De arbeider heeft altijd (ziekte uitgesloten) eene kracht om te arbeiden, 't zij kracht van zijne spieren . lichamelijke kracht, 't zij kracht tôt denken, tôt overleggen : gees-teskracht, 't zij aile twee te zamen. Zelfs de armste beschikt over arbeidskracht, en die arbeidskracht is een voortbrengstmiddel net als een ander. Zagen wij niet dat een locomo-tief zonder stoker, mijnen zonder mijnwer-kers, fabrieken zonder arbeiders, enz., enz., hoegenaamd niets opleveren, en is de daar aangewende arbeidskracht een niet minstens zoo voornaam voortbrengstmiddel als de loko-motief, de mijnen, de fabrieken zelf ? Maar de arbeider heeft wel over eene arbeidskracht te beschikken, als hij geene andere voortbrengstmiddels bezit waarin hij zijne arbeidskracht kan aanwenden is hij er niets mede. Een boer b. v. b. welke een stuk grond bezit kan daar zijn arbeidskracht op aanwenden, en zoo voortbrengen het noodige om te leven, maar hij mag over nog zulke groote spierkracht. be schikken als hij geen land te bewerken heeft kan hij met al zijn spierkracht heel gemakkelijk van honger omkomen, ofwel... moet hij bij een anderen boer, die wèl grond bezit, zijne spierkracht gaan verhuren in ruil voor zijn levensonderhoud. En zoo gaat het in aile be-drijven. De mijnwerker, die zelf geene mijn bezit, moet zijne spierkracht gaan verhuren bij den mijnbezitter ; de matroos, zelf geen schip bezittende, moet zijne arbeidskracht bij den eigenaar van een schip te koop bieden, de fabriekwerker gaat zijne krachten bij den fabrikant ruilen, en zelfs de ingenieur, die voorname geleerde heer, is in onze maatschappij meestal verplicht zijne geesteskracht te verkoopen tegen zoôveel per maand. De hand- en geestesarbeider voelt het î^el goed dat hij met zijn arbeidskracht geen weg kan, dat hij zich moei verhuren tegen loon, en de rijken de bezitters der voortbrengst- of produc-•tiemiddels, weten het verduiveld nog veel beter. Zij weten dat het overgroote gedeelte der menschen, geene productiemiddels bezittende bij hen hunne werkkracht moeten aan-bieden willen zij kunnen in leven blijven, en, gezien duizenden en duizenden arbeiders ter berschikking staan van één bezitter, zoo kiest deze natuurlijk die arbeiders die hun arbeid voor de kleinste som willen leveren. Dan immers blijft er voor hem, voortbrengstmiddel-bezitter, zooveel te meer over. Als een stoelen-fabrikant b. v. aan een werkman 4 frank be-taalt voor het maken van een stoel welke hij 10 frank verkoopt, dan steekt hij zelf 6 frank op zak. Kan hij bij een anderen arbeider die zelfde stoel voor 2 frank gemaakt krijgen, dan zal hij natuurlijk terstond den arbeider aan 4 frank buiten zetten en die nemen aan 2 frank ; want deze laatste brengt hem op iedere stoel 2 frank meer winst in den zak. En 't zal bij geen enkel fabrikant op komen een stoel die hij 10 frank verkoopt ook 10 frank te be-talen aan den arbeider. Immers dan had hij geene winst, en dan kon hij ook zijn eigen levensonderhoud niet bekostigen, tenzij hij zelf ook arbeider ging spelen. En dat doen fabri-kanten nu eenmaal niet gaarne ! Wij stelden dus 2 dingen vast : 1) de bezit-looze arbeider moet zijne arbeidskracht gaan aanbieden bij den bezitter der voortbrengst- vierde Jaargang - Nr 6 Juni 1914

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.