WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondaa. 1 Aoril 1917. OA Rr.ttn f St6 loQPfronnr Mo 1 De Klok uit Belqië Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS P£R NUIMMER: 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland . . . FI. 1.25 „ In de Ballingschap. Het leed en wee der ballingschai vouwt de ziel als toe op haar eigeri Wat zij ziet, is vaak niet hetgent rondom haar gebeurt, maar met d( verbeelding huist zij in het verre va-derland, in den dierbaren familiekring in het verkwikkende samenzijn me gezellige vrienden en kennissen. Er zij denkt treurig heenstarende na, er met een diepen zucht laat zij zich uit „Hoelang nog zal dit duren?" Droe-vige nachten zijn het, als er maar noch sterre aan den hemel fonkelt! Droevige dagen, als de zonne ver-borgen zit achter een dik ondoor-dringbare mistgordijn, of een kille motregen neerzijpelt over de naaktc velden ! Maar wat de ballingschap niet ver-stompt maar wel verscherpt en ver-fijnt, is het gevoel. Ei ja, zoo gevoelig is men voor het vriendelijk of on-vriendelijk woord ons toegesproken voor de meêlijdende of onverschillige bejegening welke ons te beurt valt Een en ander dringt diep in de ziel, en blijft er in gegrift, en wekt er in-nige dankbaarheid, of bloedende spiji entreurnis die wel in wrok kan over-slaan.X X Er zijn van die dingen die wi; vroeger bijna niet gewaar werden, en die in de ballingschap het hert doen kloppen van aandoening; die smeu-lend als begraven lagen onder de assche, en nu flakkerend opvlammen. en de ziel in warme geestdrift ver-voeren.Belgen, ondervraagt even u zelven, Hoevelen onder u die vroeger ver-wonderd opkeken, als zij hoorden ge-wagen van vaderlandsliefde, van nationale fierheid, van vaderlandsche driekleur Zij schenen u te vragen: „Wat bedoelt gij?" en ge laast op hun gelaat wat er omging in hun hart: „Wat raakt me dat?"... Ach. de Belgen waren zôô gelukkig. en bij velen is de weelde een on-dankbaar beest. Die ruwe volksspreuk liegt zelden. X X En nu, nu ramp en lijden als nieuwe menschen van ons gemaakt hebben. zouden er nog Belgen zijn die hei verschil niet gevoelen tusschen hef vaderland en het vluchtoord? Wat hoort ge dikwijls al klagend herhalen : „Waren wij maar thuis!" juist omdal gij gevoelt dat ge niet thuis zijt. — Doen thans Brabançonne en Vlaam-sche Leeuw het oog niet glimmen en het hart niet kloppen? — En staat ge soms, als buiten uwe weet, niet droo-mend aan te staren dat arme stukje doek dat wij onze Belgische drijkleur heeten, nu zij amper geduld wordt. en maar bij zeldzame gelegenheid vri; onder Gods zonne mag wuiven? En perst het zien van die vlagge de tranen uit de oogen niet, wanneer wii een armen landgenoot onder hare plooien te rusten leggen op vreemden bodem? — En voelt ge uwe borst niet zwellen van fierheid, als ge den moed onzer jongens hoort toejuichen, en de wereld ziet hulde bewiizen aan i België's verheven plichtgevoel en heldhaftige lijdzaamheid?.... , O neen! de Belgen van heden zijn de Belgen van voor den oorlog niei j 1 meer. De strijd, het lijden en de bal-! lingschap hebben de volksziel ver-' breed en gelouterd, hebben hare fijn-ste snaren doen trillen en haar zelf-' bewustzijn ontwikkeld en versterkt. , Nooit hadde weelde dit vermocht: weelde leidt tôt twist en tweedracht. Beproeving en lijden tôt eendracht en liefde. X X i Belgen, dierbare landgenooten, ont-houdt het. Strengelt, Walen en Vla-mingen, de handen te zamen, in ; trouwe vast: samen leedt ge en streedt ge; samen zwerft ge rond in het ballingsoord; samen zucht ge achter slot en prikkeldraad: één en dezelfde moeder hebben wij beiden: België ! Blijven wij dier moeder waardig! Broeders met het zwaard in de vuist handhaven en verdedigen haar recht en vriiheid. Wij in de ballingschap hebben haar goeden naam en hare eer te handhaven en te verdedigen. Dit kunnen, dit moeten wij door ons gedrag overal en altijd. Uit dat ge-drag spreke eerbied voor ailes wat eerbiedwaardig is : Een volk dat gods-dienst en zedett eerbiedigt, maakt zich zelf eerbiedwaardig. — Sla de ballingschap ons niet neêr, hoe kommer-vol ook het leven zij: Wat God be-waart is wel bewaard! Edoch, dragen wij met ons het bewustzijn onzer na-' tionale grootheid: zoo welsprekend werd zij ons, vôôr eenige dagen nog, herinnerd door Kard. Mercier. — Hel-pen en ondersteunen wij elkaar : onze nationale leus herinnert ons onze macht door de eedracht. — Zij België des te inniger ons dierbaar, omdat het zoo diepe, diepe gedompeld ligt in weedom en lijden. Ja, zij dat vaderland ons lief in de klanken zijner Brabançonne, in de kleuren zijner vlag, in 't verhaal van den heldenmoed zijner zonen en van de lijdzaamheid zijner burgers en werklieden, in de zangen zijner dich-ters en de gewrochten zijner kunste-naars, in 't herinneren aan zijn glorie-rijk verleden van gisteren, in 't over-denken van zijn bitter lijden van heden, en des te gevoeliger zal het geluk zijn dat we zullen samen sma-ken in de grootheid, in de vrijheid en de onafhankelijkheid van 't geliefde België van morgen. Dr. J. MUYLDERMANS. Van den Toren. „Wachter, wat is er van den nacht?" Het daghet in het Oosten! De wachter heeft gelijk. Er komt licht in het Oosten, de blijde dag is op komst. Er broeit een storm iri het Westen, een geweldige storm, die be-looft weg te vagen het trotsche machtsvertoon van een overmoedigen vijand. Het gejuich, dat onder den vijand opging over de revolutie in Petro- grade, is al lang verstomd. Die staats greep bleek geen revolutie te zijn maar een groote schoonmaak, dis klaarheid en vastheid bracht in he reuzenrijk.der Russen. Hun oorlogs kracht is verdubbeld in plaats var verzwakt, hun eenheid is bevestigc in plaats van verdeeld: we moger van dien kant gerust zijn en met ver' trouwen afwachten de dingen, dit komen zullen. Nog hoopvoller straalt het licht ui het verre Oosten. Van Bagdad ui begint de victorie: de Engelschen er Russen gaan elkaar ontmoeten er zullen den Turk meer en meer be-nauwen en terugdringen. Nog verdei naar het Oosten heeft het Hemelsche Rijk positie genomen en met de Chi-neeezen is nu schier gansch Azië aar de zijde der Gealliiëerden. Van Ame-rika, van Noord en Zuid, blijkt al hee duidelijk hoe men daar denkt en wa men er wil. Na de ontdekking van hei beruchte Mexico-complot is het mas-ker van logentaal en huichelachtig gedoe voor goed afgerukt en aile aar-zeling voorbij. Wie blijft er na Afrika en Australie, waar met de Europee-sche Barbaren reeds is afgerekend wie blijft er nog over in de bekende wereld, die het Duitsche onrecht iti bescherming neemt? Wie er over blijft? Sla een blik or de wereldkaart en oordeel. Er zijn er, toeschouwers, die moeten zwijgen en laten begaan, die „pro-testeeren" als men hen onder den voet loopt en angstig blijven wachten in officiëele neutraliteit. Maar vrienden zijn er geen. Ten hoogste zijn er belanghebbenden en bewonderaars van de Organisatie, een bewondering als die welke het Evangelie in ons wil opwekken voor den sluwen rent meester en diens voorzichtige wijs-heid.Zoo komt er klaarheid in de hou-ding der volkeren. Nog vôôr de vree-selijke worsteling ten einde is zijn de wolken opgetrokken. Voor de recht-bank der beschaafde wereld is hei vonnis geveld en onze moreele over-winning volkomen. Ook de andere, de bevochten zege. kan niet uitblijven. Van Oost en Wesl worden de schroeven steeds dichtei aangedraaid van binnen uit woedi steeds feller het scherpe zwaart van den honger het einde kan niet verre zijn. Die den feitelijken toestand zôô ziel en zien wil mag geen moed verliezen. Hoe zouden wij Belgen dat ook kunnen? Bij al ons bitter leed, bij aile gruwel en verwoesting, bij aile onrecht en verknechting, hebben we toch zooveel, dat doet hopen en her-leven. In de oogen van aile volken staan we hooger dan ooit te voren. Onze eer is ongerept, wij zijn gelouterd, gesterkt, meer vereenigd, dichter bij God. Is er, bij aile verlies, niet oneindig meer gewonnen als we straks onze puinhoopen weer gaan opbou-wen?Inderdaad, wie zich het jongste pleidooi van onzen geliefden Kardi-Mercier over de zedelijke grootheid der Belgische natie herinnert, wie daarbii rondziet en de teekenen des - tijds ondervraagt, die voelt zich ge-dragen door een onwrikbaar ver-; trouwen in de toekomst. e P VAN MiFWFI nT Uilenspiegeliana. i ~~~~~~————— Stanne, in lijd van vrede lid van de : fanfare van Koningshoykt, was vrij-williger — clairon bij de piotten, lag in Ramscapelle — en kreeg, terwijl hij de charge blaasde, eenen kogel vlak i door de rechterhand. 't Was zoo erg i niet, maar in Holland werd er al gauw verteld dat Stanne eervol gesneuveld was. Als Stanne dat hoorde telegra-pheerde hij oogenblikkelijk aan zijne moeder in 't kamp van Uden : "Bericht i mijner dood fel overdreven.,, X X Gelezen in eene duitsche gazet van Berlijn: „Aan mijne dappere soldaten. Na onzen schitterenden terugtocht, heeie-„maal volgens ons te voren opgemaakt „plan uitgevoerd, zocht ik, in mijne „groote edelmoedigheid, een middel „om mijne dappere soldaten te beloo-„nen... Ik bezit in mijn Keizerlijk „paleis eene groote collectie duitsche „pijpen. De dappere soldaten die den „naam van Marten dragen worden vermocht zich aan te melden. In de stel-„lige overtuiging der eindoveiwinning „heb ik besloten al mijne pijpen aan „ Marten te geven." (get.) Wilhelm. X X De gewonde berichtgever. Een correspondent van de «Manchester Guardian" schrijft: „Zelfs als men zeven maanden ach-tereen aan het Sommefront is geweest, beleeft men nog wel eens verrassingen» Dit gebeurde mij dezer dagen. Twee brancardiers strompelden met een gewonde voort over het hard-bevroren terrein. Onmiddellijk daarna begonnen de Duitschers te vuren op de loopgraaf waarin zij zich bevonden en een paar minuten later kwam een man zeer haastig teruggeloopen. Toen hij bij ons aàngekomen was zeide hij: „Twee van uw brancardiers zijn zoo even een eindje verderop gewond." De compagnie's - commandant, die hen met had zien voorbijkomen, vroeg: „Twee van onze brancardiers ? Wat voerden die daar nu uit?" „Zij droegen mij naar het hospitaal" zeide de man die de boodschap had overgebracht." Koning Albert in een vliegtuig. De Belgische koning heeft eergisfer als waarnemer een tocht in een vliegtuig gedaan over het Belgische en het Duitsche front aan de Yser, door een smaldeel van vier vechttoesteilen be-geleid. Na de vlucht ging de koning, die tal van fotografische opnamen maakte, naar den generalen staf, wien hij de vergaarde waarnemingen mee-deelde. Er is geen luchtgevecht gele-verd, maar de vijand heeft wel het vuur gericht op het vliegtuig en het eskorte.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.