De Klok uit België Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRIJS PER NUMMER : 5 Cent. ABONNEMENT : Voor Holland . . . . Fl. 1.00 per Kwar ta Voor Buitenland ... Fl. 1.25 „ „ Een herinnering aan het verleden Verleden Zondag zullen er vele land-genooten zich diep ontroerd gevoeld hebben, toen ze tusschen de menigte stonden om de voorbijtrekkende pro-eessie te bewonderen. 0 ! die processiën uit ons land ! 0 ! die processiën uit onze kinderjaren ! Een heel visioen ! Een heel verleden kwam ons weer voor de oogen. Ons klein dorp midden de heerlijk-heid van groenende weiden en bloei-ende haag en struikgewas; de ver-sierde huizen met kruisbeelden, kaarsen beelden en bloemen voor elk venster ; de vlaggen.... vlaggen overal, de drie-kleur aan de gevels, in de toppen der boomen, over de straten, tôt ginds heel hoog in de galmgaten; op de wegen een dubbele streep van zavel en midden groen van lisch en palm, rood van pioenen, en wit van rozen; op de kruisstraat het rustaltaar, waar de tim-merlieden druk aan 't hameren zijn ; op 't keerpunt van den ommegang het zandbed, waarin het bloedrood Hart met ontluikende rozenknoppen, of de naam van Maria met sparrebloemen afge-beeld zijn en op de groote baan de triomfbogen met hun festoenen en slingerplanten ; midden dat ailes de oude grijze kerk met haar afgeknotte-logge of slanke-hoogopschietende to-ren ; boven dat ailes de klanken der jubelende klokken en hooger nog de brandende Junizon. Nu is de hoogmis uit, het orgel vervult de beuken met heerlijke harmonie; de menschen spoeden zich huiswaarts om de laatste toebereidselen te maken , want „de processie komt". De kaarsen worden aangestoken, het fijnste strooisel wordt met voile handen uitgeworpen en eerbiedig staan de dorpelingen langs de huizen in af-wachting.O ! dat visioen dat de tranen vloeien doet ! En met dit visioen komen de herin-neringen. We stappen nu zelf in den prachtigen stoet ! Âls kinderen dragen wij kruisen, vaandels, leiden ook wel schaapkens aan den leiband of zingen hymnen dat het luide klinkt, strooien bloemen langs den weg, verbeelden blijde, droeve, glorieuze mysteriën ; als jongelingen zwaaien wij met uitge-strekten arm het wierookvat, voelen op onze sterke schouderen wegen de tro-nen van Gods lieve heiligen, dragen het baldakijn, volgen met de flam-beeuw.We hooren in onze ooren ruischen de van oud gekende, maar toch altijd nieuw klinkende processie-marschen ; we snuiven de heerlijke processiereuk op van wierookwalmen en bloemengeur; we knielen diep in stof voor 't Aller-heiligste dat langzaam voortgedragen wordt en als wij opstaan voelen wij dat Gods zegening over ons en over de onzen en over ons huis en land is nedergedaald. — En dan de zegening over de biddende menigte, terwijl de zuiver zilveren bellekens rinkelen en de krachtige claironstooten van het „aux champs" aan den klokkenluider meldcn dat hij heinde en ver met een machtiger stemme verkonden moet dat „de Heer als Koning van het dorp aanbeden wordt !" Dat ailes hebben wij in onze ver-beelding gezien, dat ailes hebben wij in ons binnenste herleefd, toen wij nu in de ballingschap de processiën zagen uitgaan en 't werd ons droef te moede. Bij ons ook zijn er klndertjes met reine blikken en lange lokken, die een wit kleedje hebben en vergulde kronen maar ze mogen ze thans niet uithalen ; ze kunnen niet zingen, ze zijn in 't zwart gekleed, want moeder is ge-storven en vader is in den oorlog. Bij ons ook zijn er vele jongelingen met een diep geloof en onwrikbare fierheid, maar ze dragen thans de glorieuze lijkbaar der gevallen helden, en houden in de vuist het moordende geweer. Bij ons ook zijn er vrouwen met de liefde en godsvrucht, maar ze weenen onder het missiekruis of lijdën in de slavernij. Bij ons ook zijn er mannen met kunstzin en vroomheid maar ze blazen „ten aanval". Wat hebben wij nu beter dan ooit uit de uitwendige heerîijkheid van onzen Godsdienst begrepen. * * * Eene moeder die naast mij stond, eene moeder die reeds een zoon aan 't Vaderland offerde en er nog drie andere in de loopgraven heeft staan zuchtte : „Ach ! dat wij geen processie in België meer hebben!" Toenkon ik mijne tranen niet meer weerhouden, want het heldhaftig lijdende België rees voor mijne oogen, hetgodsdienstige land, zoo geknecht dat het zijn diepste gevoelens geen lucht meeî kan geven. „Recedant vetera, nova sint omnia" : „Dat het oude verdwijne, dat ailes nieuw worde" zong het koor, en het Heilig Sacrament omhuld in witte wie-rookwolken schreed voorbij. En moed kwam nu weer in mij. Het oude zal verdwijnen ; de kluisters zullen ver-broken, de smaad zal gewroken en 't onrecht hersteld worden : ailes zal nieuw worden — weldra zal het leed vergeten zijn, en 't lied van heil en vrêe en verrijzenis zal weerklinken, want Hij, de Meester, Die ook ver-voiging 'leed om de rechtvaardigheid, Die door het lijden naar de glorie, door den dood naar het Leven ging, Hij heeft steeds zijn troon midden ons gemarteld volk. En wordt Hij thans in geen heerlijke staatsie in steden en dorpen rondgedragen, kan Hij van zijn kinderen geen openbare huldeblijken zooals vroeger.'ontvangen, in de harten onzer landgenooten heeft Hij een rui-mer en reiner woning gekregen en in die harten heeft Hij neergelegd de zekerheid der nakende verlossing. Zij lijden meer dan wij. Hij spreekt dus luider en klaarder tôt hen. En toen het Allerheiligste reeds ver was, en die moeder mij zegde : „Ik ben overtuigd dat wij weldra in ons vrij land ons processiën zullen zien uittrekken" heb ik heel eenvoudig gezegd „Ik geloof. J. Calbrecht. Avondvrede. 0 ■De zomeravond zijgt nu zacht Op WaMieren's landouwen. De zonne strooit haar laatste pracht Op de effen, wijde gouwen. De bloei van meidoonn en sering S'traalt nog in laaie kleuren En alaat 'door de avonddumstering Den 'balsem van zijn geuren. Op 't land'SiGhiaip staan alhier, aldaar De boomen stil en donker. Daarachter g.loeit de lucht nog klaar In gouden Hiohtgeflonker. Het zwijgt en rust nu al wat leeft, Na 't druk en Iastig werken. Een reiger nog door H luchtruim zweeit Met zwaren slag van vlerken. 0 wie nu vreedzaam rusten mag En vrij van zware zorgen, En wachten, na dees schoonen dag, Op nieuwen, schoonen morigen Traag sombe'rt over land en woud Het iheimlijk naohte-duister, Maar heerlijk heeft zioh nu ontvouwd De hooge sterrenluister. De stilte wereîd hangt onistoord In duizend tintelmgen, Die Oost en West en Zuid en Noord Van hemelvrede zingen. Nu straalt die lucht-van vrede en pracht Ook op mijn landje in *t Zuiden, Maar hoor! kanonnen in den nacht SLaan weer hun doodsgeluiden. O vrede, o vrede, o 't harte dat U fcnmer moet ontberen!. Mijn hart is droef en afgemat En schreit in groot begeeren Middelburg. Arth. COUSSENS. Wekelijksch Overzicht Westerfront. Wat er bizonder deze week aan te stippen is: het sucoes dat onze Engel-sche bondgenooten bezuiden Yperen behaald hebben. Wellicht hebben onze lezers reeds de bizonderheden in andere kranten gelezen. Daarom zal het vOlstaan het belang der reeds be-haalde vpordeelen te onderstrepen. Bezuidèn Yperen maakte het Duitsche front een bocht naar het Oosten, met als steunpunt de hoogte Meessen-Wijtschaete. Die bocht was als een ongewenschte wig in de Engelsche lijn. Al de punten van onze verbon-denen stonden onder het vuur van den vijand: hij stond immers op een hoogte. Van daaruit hadden de Duit-schers heerlijke observatieposten, on-yergelijkelijke standplaatsen voor hun artillerie en prachtig beschutte ver-keerswegen.Als een slagboom voor het Leyedal scheeen deze positie, — sinds 30 maanden versterkt, — onveroverbaar en wonder ! in enkele uren is ze in de handen van de Engelschen gekomen. Dank de verpletterende superiori-teit hunner artillerie, dank hunne krijgsmethoden, en hun beredeneer-den moed met denwelken zij de me- thoden toepassen zijn de Britten met een sprong boven den heuvel gevlogen, hebben de dorpen Meessen, Wijt-schaete en Oostaverne ingenomen, heben 7000 Duitschers krijgsgevan-gen gemaakt, een twintigtal kanonnen bemaçhtigd, een nog -niet te over-schouwen krijgsmateriaal buitge-maakt. De toestand is nu heel en al gewijzigd maar ten voordeele onzer bondgenooten. Zij immers staan nu -boven op de hoogte, en zijn in bezit van het daldomineerend punt . Doch benevens de wonderlijke uit-slag van tactischen aard die de over-winning meebracht, hebben de ver-bondenen andere strategische voordeelen verkregen. Ze zijn niet oogen-schijnlijk als de eerstCj maar daarom niet te onderschatten en zij kunnen van het allergrootste belang zijn in de gebeurtenissen die weldra zullen af-gespeeld worden. Ware de overmeestering van den Meesse-top een alleenstaand feit, een fijn stukje krijgkust, een meesterlijk doorgevoerde locale ondememing dan zouden wij er bepaald geen al te groot belang mogen aan hechten. Maar vol-gende op de offensieî van Artesie, van Laonnois, van Champagne krijgt ze, van "deze zijde uit beschouwd, meer beieekenis. Door den slag te Meessen komt nu een deel vàn 't front, tôt hiertoe onbewogen, en schijnbaar ombeweeglijk, in een heel andere toestand. Van Ypreren tôt Verdun loopt nu de strijdlust door de gelederen, op de heele lijn staat men nu ten aanval gereed: en de vijand verkeert in de onzekerheid om te weten waar de volgende slag hem zal toegebracht v/orden. In deze onzekerheid moet hij zich op aile eventualiteit voorbereiden, overal moet hij gereed staan om af te weren of terug te slaan en zoo worden zijne reserven in bedwang ge-houden. Haig en Petain voeren het opperbevel over de Duitsche reserven, en Hindenburg kan ze nu niet meer losmaken om ze tegen Rusland op te jagen ten einde met zijn wapenen die-afzonderlijke vrede te bevechten welke de sluwe listen en kuiperijen hem tôt hiertoe niet gebracht hebben. Rusland. In Rusland heeft het normale leven zijn gang nog niet hernomen. Al heerscht er nog wel anarchie in 't land, toch zal de overgroote meer-derheid der bevolking niet te vinden zijn voor de laagheid die een afzon-derlijke vrede meê zou brengen. Het komiteit der werklieden-afgevaardig-den en der soldaten heeft op de kor-daatst mogelijke manier het slimme Duitsche aanbod van de hand afge-wezen. Het congres der boeren, der ndustrieelen en der handelaren eischt de doorzetting van den oorlog tôt het aruisisch militarisme zal vernietigd zijn. 't Is trouwens een goed teeken, dat de partijen georganiseerd worden, ^elke genoeg hebben van een dema-ïogenelub die tôt hiertoe niet anders ïedaan heeft dan de werkzaamheid 1er regeering belemmeren en die :rouwens niets anders beoogde dan îet absolutisme van den Czar te ver-/angen door het 'tyrannisme van een cleine groep. Ï WEEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 17 Juni 1917. l8,e Jaargaog No. 12

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.