De Klok uit België Redactie Kapoenstraat 14 Administratie Kapoenstraat 16 MAASTRICHT — Teleph. 614. MIJN NAAM IS ROELAND ALS IK KLEP, IS T STORM ALS IK LUID, IS T ZEGE PRUS PER NUNIMER : 5 Cen \ ABONNEMENT : t Voor Holland .... Fl. 1.00 per Kwartaal Voor Buitenland . . . Fl. 1.25 „ „ OOK ONZE KLOKKEN ? Verleden week lazen wij in ons hveekblad: ; ..Doornik: de Duitsohers hebben de klok-; ,,ken uit ide torens gefoaald. Kardimaal Mer-Ltier heeft daartegen reeds lang igeprotes-..teerd, in het vooruitzicht dat ook hetzelfde I ..in zijn bisdom zou kunnen gebeurerh" 't Werd mij zoo droef te moede bij dit eenvoudig bericht 'k vouwde het blad, legde het terzijde, want in mijne verbeelding zag ik die misdaad reeds [volvoerd: al onze klokken uit onze torens gehaald, de steenen reuzen [ ontzield ! De stemme der gemeenten 1 fotzwiigen gebracht; een ondraagliike I stilte op het land ! Een onafzienbare I Goevrijdag, zonder eenige hoop op Paaschavond, want de klokken vlo-[ gen niet naar het land van geloof. hoop en liefde,—Rome —, maar werden ge-voerd naar 'het geboorteoord van moord. vernieling en dood, —Essen.— Klokken uit ons land wat waart ge | mij steeds dierbaar, maar nu groeit miine liefde tôt U daar er gevaar u>Maagt. Wie kan aan het betooverende pr,,rr?e denken, zonder in de ooren de klank-symphoniën zijner menig-vuldige klokken te hooren ruischen? De naam „Gent" roept werktuig-lijk den naam der heldenklokke „Roe-land" in ons geheugen op; en hoort ge haar stem dan verrijst het epos | van Vlaanderens lijden en Vlaanderens grootheid voor uwe oogen. Als Antwerpen viert en feest, uit-bundig en grootsch zoo het de we-reldhaven past, dan zet „Carolus" de j bliiheid in. De bronzen stemme van St-Goedele s te Brussel doet aan koningskronen ! en staatsiekleederen denken, en roept i stoeten op van magistraten en sol-daten die zidh naar het „Te Deum" | voortspoeden. Mechelen, centrum van ons gods-dienstig leven, brengt ons bij zomer-avond door zijn beiaardlied in de vro-me stemming die den mensch naar het eeuwig dorsten doet. Steden uit ons land, wat hebt gij uw diepste wezen in uw klokken we-ten te gieten! Door hen wordt uw lieflijk'heid uwe heerlijkheid, uw grootheid, uw trouw, uw godsdienst-zin, over het land gezonden! Zou nu die ziel door menschenhanden kunnen vernietigd worden? En terzelfdertijd zouden ter ver-dwijnirig opgeschreven staan de klokken onzer geboortep'laatsen ! Voelt ge niets in uw binnenste roe-ren, lezers bij deze eenvoudige ver-onderstelling? Kunt ge geilooven dat de klank waarmee ge zoo vertrouwd "'aart. die u zoo Mef seheen ah 't woord uwer eigene moeder, voor eeuwig zou verstorven zijn? Men zal na den oorlog de klokken tcrughangem, zegt de vijand ! Men zal klokken terug hangen, best jnogelijk, maar niet de klokken die 'uidden toen wij ten doop gedragen werden, toen wij onder moeders kap- p.Titel weggedoken naar de Mis trip-Pelden, toen wij onder vaders leiding naar de Paascheieren zochten, toen wij als koningskinderen zoo schoon, als engelen zoo rein onze eerste communie deden ; niet die klokken die ju-belden, toen gij belooîdet elkanders last op de levensbaan te helpen dra-gen, toen gij uw eersteling, het loon uwer onderlinge liefde, naar Gods woning hebt gebracht; niet die klokken die week'laagden als wij onze dierbaren naar hun laatste rustplaats begeleidden; niet die klokken die koortsac'htig klepten toen er te kiezen viel tussc'hen „vrijheid of dood" ; niet die klokken die met ons gansch leven één zijn geworden. Dat ge de klokken uit uwe eigene torens haa'lt, o Duitschland, staat u vrij. Dat gij ter verwezenlijking van uw droomen u dit sacrificie getroos-ten kunt verwondert ons geenszins. Maar dat gij, die groot gaat op „Ge-miitlichkeit" en raseenheid, bij een volk dat u nooit vijandig was, het beeld der reine hemelvrede zoudt verbrijzelen, een der banden die het heden met het verleden en de toekomst 'samensnoert zoudt breken, blijft mij onverklaarbaar. Of hebben wij nog niet genoeg ge-leden omdat we de deugd beoefenden, die ge als het kenmerk van het Ger-manendom aangegeven hebt „de hou-we trouw"? Zijn er bij ons nog geene huizen genoeg in puin, geen moeder-harten genoeg gebroken, geen vader-oogen genoeg dof geweend? Is er nog geen bloed genoeg vergoten en geen geluk genoeg verstoord? Of moet hetzelfde brons dat eens de zielen sterkte nu de borsten onzer édelste jongelingen kwetsen? Moet het liefde-werk der vaderen nu in moordtuig voor de kinderen herschapen worden? Zal het metaal dat met zijn tonen de vreugd verdubbelde en de Smart verminderde nu door u gebruikt worden om ..de hymne van den haat" in te zetten? Helaas, Duitsche volk, wij hebben in dezen onmenschelijken oorlog ver-leerd op uw woord, en uw mëde-doogen te vertrouwen; en al zou ons heele vo'lk tôt u een smeekbede rich-ten, u vragen onze klokken te sparen, 't zou niet baten, we kennen op voor-hand het antwoord dat we zouden ontvangen „Krieg ist Krieg" en „oor-log heeft met gevoel niets te maken". Ook stellen wij onze hoop op geene protesten, hoe eerbiedwaardig, hoe dringend zij ook zijn mogen. God al-leen is onze toeverla'at en als we voortaan in de ballingschap de klokken zullen hooren klinken, zullen wij den Almachtige vragen. dat Hij de onze spare, en wake dat er geen heiligschennende hand op hen zou ge-legd worden, dat ze van verkondigers van Leven, niet tôt zaaiers van dood zouden verlaagd worden.; wij zullen bidden dat dezelfde klokken die, ons tôt den plicht opriepen, ons zouden begroeten bij den terugkeer naar de haardstee; dat zij die „te wapen!" klepten ook den triomf mogen in-luiden. J. CALBRECHT. De schoone Tocht. —o— Aan mijn besten vriend, Eerw. Heer G. Hinnekens. Den schoonen tooht te mogen gaan Uit tergend-stille steken Naar 't lamd waar onze 'helden staan In fieriheid anbezweken, En hun te brengen heul en. troost Die zijn ons armste broeders En Balgië's beerlijk heldenkroost, De kindren van orts moeders, En waar veel haat en ruwheid woedt Vol teerheid te gaan werken, En hen w,ier hart in iheimwee bloetdt 'Met moed en hoop 'te sterken, De wond die schoone levens slaat In liefde te verzachten, En de engel zijn die bij hen staat In 't hijgend stervenswaohten, Hun christen ziel, aïs Gods gezant, Te ontdoen van stof en kluister, En haar te brengen naar het Jand Van hemelvree en — luister, Een enkeling te zijn, gevoegd In 't grootsch geheel der scharen, Waar ieder lijf €n ziele zwoegt Door lijden en gevaren Voor 't vaderland zijn recht en roem, En last en ,leed te deelen Met allen die 'k mijn broeders noem, En uit ontelbaar velen /Hun mcest tôt steuo te zijn die meest Beklemd zijn en verlaten, Die zonidar liefde zic'h verweesd Gevoelen in dat haten, En eens ten blijdsten vrijheidsdag In Weidsdhe zielsvervoering Te keeren na de zegevlag God dankend, vol ontroerinig Arth. COUSSENS. Kerkelijk nîeuws. H. Priesterwijding. Op 26 Augustus werd te Maastricht de H. Priesterwijding toegediend aan den Eerw Heer Zweifel van het Aarts-bisdom Mechelen. Bij zijn eerste H. Mis in de Kapel der Fransche Zusters „Soeurs de la Retraite", werd hij bijgestaan door zijne oud-'leeraren de eerw. Heeren L. -Deckers en Van Herwegen, bel-gische leger-aalmoezeniers. Daarna viel hem van wege de kinderen van de wijk en de Roermondsohe Put-meesters een feestelijk ontvangst te beurt. Een klein belgisch rneisje bood hem bloemen aan terwijl de woord-voersters van den stoet maagdekens hem verwelkomden. Zijn talrijke vrienden wenschen hem een priester-lijke loopbaan vol zegen voor ons vaderland.VROEG. „Vroeguiit, vroeg onderdak is gezond, en groot gemak." Vroeg op weg, traagskes varen helpt en tijd, en rampen sparen. Vroeg veel geld maakt rijke liên mochte 't maar de zunne zien. Vroeg den jongen stain gestaakt heeft veel krom tout recht gemaakt. G. GEZELLE. Wekelijksch Overzicht Oosterfront. De twee groote gebeurtenissen ge-durende deze acht dagen : het nieuwe Duitsche offensief in de streek van Riga, en het antwoord van den président der Vereenigde Staten aan zijne Heiligheid. Dit Russisch front was nu sedert twee jaar roerloos, en al met eens tôt iedereens verwondering komt er leven in maar ten nadeele van onze bondgenooten. Zou de politiek, die bij de Duitschers onafscheidbaar van de krijgsverriohtingen is, hier ook een woord mee spreken. De vergadering van Moscou heeft nu wel de gelederen van het volk niet zôô samengebracht dat men op eenheid van optreden re-kenen moge, maar toch wel genoeg om de Duitschers aan 't verstand te brengen dat ze niet verder op de in-nerlijke verdeeldheid rekenen moeten. De regeering en 't legerbevel werd door de vergadering te Moscou meer kracht bijgezet, en nu zouden beide de noodige reorganisatie in leger en binnenland doorvoeren. Dit laatste w il'len misschien de Duitschers thans beletten. Mocht op dit uur Rusland herin-gericiht worden, dan zou Duitschland bittere noten te kraken krijgen. Men moet geen krijgskundige zijn om te verklaren dat de Duitsche generale staf het moeilijk keeren zou moest he.t heringerichte Russische leger op-rukken terwijl nieuws legers in het Westen optraden. Meer;.die opeenhooping van révolutionnaire inriohtingen aan de gren-zen van het keizerrijk werd voor-zeker met leede oogen te Berlijn bezien. Zoo krijgt men de verklaring van het offensief dat de vijand toch niet verder vooruitbeipt : want zoo hij die-per in 't Oosten binnenrukt weert hij daarom de slagen in 't Westen niet af. Bezuiden Riga, op den Westeroever van de Dwina bezaten de Russen een flink bruggenhoofd, nog steviger gemaakt tijdens dezen zomer. Hun ver-dedigingslijn liep dan naar den stroom toe in de richting Ixkull (30 kilom. stroomopwaarts gelegen). Hier nu hebben de Duitschers hun slag gesla-gen, en zij zijn dan ook over de Dwina getroken. De Russen die het brugge-hoofd bezetten vreesden in den rug aangevallen te worden, en daarom trokken ze zich terug. Maar nu ook kon Riga niet danger verdedigt worden, en 't werd ontruimd, zoo niet was het garnizoen heel zeker ge-vangen genomen. Riga is dus in de handen van de Duitschers en de Russen trekken terug in de richting N.-O. langs den weg van Wenden. Het terrein is heel moerassig, dus gansch ongeschikt voor groote krijgsoperatiën. Italiaansche Front. De Italianen hebben door een heele serie van kleinere krijgsbedrijven hun stellingen, in de vorige week ver-overd, merke'lijk verbeterd. 't Is te verwonderen dat de vijand nog U'FEKBLAD VAN „LE COURRIER DE LA MEUSE" Zondag, 9 Septomber 1917. le BLAP, Jaargang No.c

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.