2 Novemfoer 1915 ISTummer 1S1 DE LEGERBODE den Dînsdag, Donderdag en Zaierdag verschijnendë ■ . - -- • „ —-~--pt.v-.-r; Dit blad is VOQR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandscbe exeinplaren.. ROEM RUKEJ3LADZIJDEN Slip Selfaistat na M Z" Hegiaot lagen h nst {Ver vol g) Ofschoon minder tragisch dan op Iiet stadhnis, was de toestand nie* minder hachelijk in den Zuid-Oostelijken sector van bet bruggenhoofd, waar onze jagers de loopgraven bezetten, gedol-ven tusschen de wegen naar Eessen en naar Woumen. Een voortdurend en stelselmatig bombardement, in de front en m de flank, deed een regen granaten neerkomen op de nauwelijks beschermde stellingen die rcsen, volgens het foevel gekregen toen men de makkers kwam aflossen, kost wat kost moest behauden. Den 23cn Oktober, van af het begin van den namiddag, was een eerste aanval van devijande-lijke infanterie, die langs Eessen was doorgebro-ken, op den bardnekkigen weerstand komen stuiten van de 2e compagnie vas het bataljon Dupuis, Het goed gemikte geweervuur van onze kleine jagerkens, het we{ geregeide schieten van onze kanonnen en eenige doodelijke vlagen van de machinegeweren die tien weg schoen vaagden, hadden ae Dnitsehers ai spoedig zoodanig neer-gemaaid dat hun ijver gauw.begon te verminde-ren. Zoodat luitenant Poignard, de jeugdige en dappere adjunct van commandant Dupais, die zich op het oogenblik van den aanval ter plaatse kadbegeven omzich rekenschap van den toestand tegeven, weldra aan zijn overste kon melden : « Onze mannen Iiouden zich prachtig, mijn commandant ; ik ge'oof dat de MoiFen daar heb-ben geweten aan wélken prijs. » Maar dat was slechts een begin. De voortdu-rende lievigheicî van het kanonvuur, de ovsrda-digheid waarmede het pro|ectielen van allerlei kaliber revende, bijzondevlijk in den omtrek van bet kerkhof, de troepenbewegingen die men wel raden kon, dat ailes deed voor binnen kort een geweldigen aanval voorzien. In hunne kleine loopgraven neergedoken, be-schutten onze mannen zich zoo goed als bet gaat tegen de kevigheid van het bombardement. Ondanks ailes kwam er van tijd tôt tijd een granaat eene verschrikke!jj'ke slachting in de eene of andere groep verdedigers aanrichten. Noch bij de jagers, noch in de compagnie marinefusiliers, die tusschen hunne liniën .ingeiascht waren, kon lemand er aan denken met eenig nui een se h et te lossen op de tailooze vijandeliike patrouilles, die m de omstreken der banen naar Woumen en Clercken, rond dwaalden. fegen het vallen van den avonâ verzwakte het kanonvuur. Daarentegen deed een hevig geweer-vuur de kleine posten terug trekken, die zich stoutmoedig aan sene zijcîe van het kerkhof kad-aen gewaagd. Weklra teékende een geweïdige en hardnekkige aanval zich al' tegen dit steunpunt, dat verdeaigd werd door de compagnie Deùdon, op hare reetkerzijde ondersteund door eene compagnie mariniers «jet machinegeweren. Ter zeif-der tijd breidde het Duitsche offensief zich naar art Noorden uit, over geheel het front dat door •net bataljon Dupùis was bezet. iegçn H-uur 's avonds, beréikte hei zijne volîe toigheid. Yastgekiampt aan braire hal-f stnkge-schoten loopgraven? strijdende één tegen drie en at sedert verscheidene uren, hieiden de mariniers en de jagers nochtans overal stand. Aanval aanval werd afgeslagen, alleen door de uit-erkmg van het heische vuur, dat telkens de aaïutormende vloedgolven, op enîcele meters f; i.van verdedigers had gebroken. .. "c^gevende vunrpijlen welke door den jjand werden afgeschoten verHchtten vôôr onze y e !:'Sen esn onbeschrijfelijk slagveld, waarbo-' "de .':artverschenrende jammerklacbten van ' :^,U!|SC'le gewonden opstegen. cpti U ' n onzei1 vuorden maar steeds, aïs door h° moor<ilust vervoerd, zoodat de loop wiil et,Se"Weer hun in de viagers brandde, ter-oni Z- ♦ waPens van de dooden en ge won den brnft? w®nneer het hunne, dat al te vsel ge- ;nl 1^^' n'ot langer wilde werken. srliii-t aas*> met ^ragen van zijne onderge-J ea OTerstelpt, krabbelde commandant Du puis, voor zijn corpsoverste, majoor Lefebvre net volgende briefj<e : « Mijn bataljon heeft onophoudelijke aanval len te doorstaan ; wij houden ^tand en wij zullei honden ondanks ailes. Maar ©m Gods wil, stuu: ojis patronen en nog patronen ! » Behalve die welke zij op zich di'oegen, ver schoten de jagers dien nacht de munitie van ze ven caissons, of ger«i,ddeldiOO patrenen per man Op een z&lier ocyenblilc nechtans, onder eeni wanhopige «lrukkïaff, was de vijand, terwijl hi zijne doSie « Hoch »-kreten uitbralde, er in geluk de borst.werin:^ zelve van sofianaige loopgravei te bereiken. Ën daar, in den donkeren nach greep er een versciirikkeiijk gevechtvan mante gen man, met koif'slagen en hajoaetsteken plaats Slechts op één punt, weken de verdedigers, ver pletterd oadei" de overmacbt en zeif ten eindt krachten. Eene aanvalskehmne stai-tte onaiiddel lijk door de gedpende bues, zoader dat men aai de rechter af de îinker zîjde een voetbreed week Op ketzflîde oogenbiik overigans, kwain eeni biteon.ierlijk goed gepaate versterking ingrijpen Het was eene co apagnie marinefusiliers, dii degeae welke aan de zijde van onze jagers s&reed kwam aSossen. Met gevcble bajonet, het gewee: stevig in de stoere vuisten gekiemd, stortten d' dappere Fra-ssche mariniers zich in ket gevechi terwijl zij onze maaneb aanmoedigden met hunn mannelijke en vastberaden stem : a Volbouden De Be'gen ; wij zija hier I Wij gaan ze aan hu) vel zixten I » Zij deden het inderdaad, en wel op eene zo< krachtige manier, dat de vijand. onmiddellij'. wankelde. En daar op dit oogenblik eene reserv jagers kwam toesaellen, welke in allerhaast àoo: commandant Dupais verzameld was, stormdei Fransohea en Deigen met een prachtigen aanloo; tôt den tegen-aanval vsoruii en wierpen d Duitschers overaoop, die met schrik geslagei nog slechts aan vkxchten daehi en. De verlorei loopgraaf was terug veroverd. Nog vôôr de da: aanbi-ak was de vijand verdwenen en aile gelui< van den veldslag uitgestorven. , Het tafereeî dai het eerste bleeke morgenlich bestraalde, toonde duidelijk genoeg hoe gevveldij en hoe bloedig het geveciit was geweest. In hetgeen er van onze loopgraven overbleef heersehte eene tragische wanorde. Door he woelige van den strijd, waren mitrailleurs va; het 12e lime, marinefusiliers en,jagers, doo; elkander vermengd geraakt ; men kon ze nauwe lijks van elkander herkennea onder hunne ver scîieurde uniformen, vol bloed en siijk. Fi'aaschi Lebelgeweren, Belgische Mausers en zelfs Duiî sche geweren, vormden in de hastlan van dii dapperen de meest vreem.J sooù'tige bewapeniaj die men zich denken kan. Want ailes wat onde de haad vicl, achtte men goed ora de wapens die in het vuur van den strijd onbruikbaar ge raakten te vervangen, en om den tegensftreve: achteruit te drijven. Aan het uiteiade van di geweren, verhaalden de gebroken of krom ge Ter Eere vasi deai Dekeîî der advokatenorde, M. Tàeodoi Door het toecloen van den deken der advo katenorde, meesîer Henri Robert, heeft de Parij sche balie de volgende motie goedgekenrd : « De Ilaad van de orde der advokaten bij he Hof van beroep van Parij s, geeft aan meastei Léon Theodor, deken van de orde der advokatei bij het Hof van beroep van Brussel, zijne bewon dering te kennen, wegens zijne edele en moedigt houding. » •> Op dezelfde zitting, heeft de heer Benkowski advokàat bij het Hof van Petrogrado, aan der uitstekenden ouderdômsdeken, meester Henr Robert, van wege den raad der advokatenord< van Petrogrado, eene zilveren paim aangeboden bestemd om de eerelijst van de orde te versieren die de namen van vier en tachtig roemrijk voo; bel vaderland gesneuvelde leden van de Parij sche balie behelst. wrongen bajonetten van woeste gevechten, man tegen man. Stompen van wapeas lagen op den bodem van de loopgraven, te midden van onze dooden en gewonden, waarvan het getai helaas !. groot was. Maar niets kan het uitzicht beschrijven, van het terrein dat de Duitsche aan vallen doorloopen hadden en dat door een cycloon seheen verwoest. Het was bij hoopen, deor de grauwe kleur van de uniformen bijna niot té onderscheiden van den grond, dat de-vijandelijke dooden en ge» wonden, daar vôôr onze zoo bardnekkig verde*-digde liniën lagen. Ën het was verbazend, maar men ontdekte za ook bij tientallen, acliter onze eigen liniën, in da kleine loopgraven, die men des nachts had moe-ten aanvangen, op het oogenblik van de tijdelijka doorbraak. Een gevoel van afgrijzen en medelijden maakta zich van onze, jagers meester bij het zien van al die verwoestingen. En uit eigen beweging, terwijl de eenen bezig waren de onzen te helpen, kwamen de tiiuleren uit hunne loopgraven om, de bioedige lichamen van den vijand weg ta brengen. « Men kan ze daar toeh aiét iiik honden l'ateiv kreveeren ! » zegde de jager Baudour, en hij alléén zon 49 Duiische gewonden naar onza liniën tarug brengen. En misnoegd, zal hij slechts ophouden, bij het uitdrnkkelijk bevel van zijn overste die aan dezen dappere verbood langer-zijn leven te wagen. | Want de vijand is natuurîtjik onbeliwaam onu zooveel verheven zelfveptoochening anders dan door eene nieuwe iafheid te beantwoorden : Hij tracht de hèldhafiâge redders te treffen. Weldra hernemen ook de granaten en granaatkartetsen hun fcëisch werk. I Het is onuer het vuur, dat de jagers dan da1 orde in hunne door elkander gemengde eenheden hecstelden ; dat zij hunne loopgraven zullen her- j stefien of er andere d-elven, (iat sij de gewonden,, verder zul! n evacueeren, met al de eindelooza' j zorgfcn, die deze ruwe strijders zullen weten ta-' vinden. Ondanks de granaten die hun achtervolgen,. j zal de ingeboren goedheid van onze soldaten» zich toch nog voor den buiten gevecht gestelden. tegenstrever blijven vertoonen. Die gewonde en.; bevende Mofîen zijn voor Imnnog slechts lijden--, de menschen. Heogstens is hua medelijden wat, misprijzend roor die lange rekels wien he.t angst- | zWeet uitbreë&t en die smeeken en kermen bjk. een kind. Een jager-brankardier heeft het op zich geno-1 men om een dikken Beiërsche landitormer, die-aan het besn werd gewond, in veiligheid. te bren--gen. Uit al zijn gewicht leunt de reus op den. schouder van den kleinen Belg, die hem nauwe-; lijks tôt aan de borst reikt, en strompelt al kreu--; nend verder, opspringencl van schrik telkens eem projectiel in de nabijheid ontplofi'en komt. Teni slotte zal de landstormer aan den rand van eem gracht neerzakken, en door gebaren doenbegrij— pen dat hij ai te veel lijjd om nog verder te gaan-. En de jagêr, dan ziendé dat het onmogelijk is dia zware massa op zijn. rug vei'der te dragon, gaafc een kruiwagen zseken op de binnenplaats va», eene veriaton boeve, helpt den Mof am er op te? kruïpen, en met de pijp in den mond, stoot hij den reusaclttigen last vôôr zich uit, sebeldend op de warmte die hein het zweet bij dikke droppelem uit doet breken. « Het is dienzelfden dag dat de Duitsche kanpn»-, nen, hardnekkig het Sint-,Tans Gasthuis zullem' blijven beschietan, een van de hoogste gebouwen,. i vaii Dtxmuiden, van overal ziehtbaar en waar-.,' boven reusachtige Roode-Kruisvlaggen wappe-f ren. Het is volgepropt met gewonden, die men er' • van aile kanten heeft naar toe gevoerd, in afwach- ; ting dat men ze naar beter besehutte plaatsen zal. * kunnen evacueeren. Terwijl een automobiel voor-1 het gasthuis stil staat, met een gewond Duitscb officier die door een der onzen op eigen levens-gfevaar werd gered, knalt er vlak in de nabijheid eene lading schroot. Bleek van angst, klemt, da officier zich dan vast aan de kussens van het rijtuig waar men hem wil doen uitstijgen, smee-kend dat men hem verder zou voeren, en roepenct met eene si ;m schor van angst : « Nicht hierl Nicht hier! iioem! Boem! Ailes Kapoet! » (Wordt voortgexet.) A*

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.