DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zatcrdag verschijnende Dit blad is YOOR DE BELGISGHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, esdadron of batterij ontvang-t tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplarén. ROEMRIJKEJMDZIJDEN Eenip HalMadra na lie! Zd> Hegiment lagers te vast. (Vervolg) Na deze moeilijke dagen hadden de troepen V?el wat rust verdiend. Maar verplicht lijk zij waren om deel te nemen aan het bewaken van, en het toezicht over den 4™ sector, konden onze jagers slechts eenige zeldzarae oogenblikken werkelijke rust genieten. De posten. die vôôr de for-tenlinie waren opgesteld, waren rechtstreeks in aanraking met die van den vijand, en er ging geen dag voorbij zonder schermutselingen. Ondanks dat, heerschte er bij de jagerkens steeds dezelfde opgewektheid en goede luim. En aldroegen zij ook net spoor van de vermoeienis-sen en kneuzingen van een veldtocht die nu reeds bijna twee maanden duurde, zoo zagen zij noch-tans de toekomst met vertrouwen te geuioet. Men wist dat generaal Jofïre de Duitsehers eene bloedige nederlaag had toegebracht en ze voort-durend op de hielen zat. Nog een weinig geduid, en de Bondgenooten, zouden er de Moflen wel doen nitmuizen, die daar vôôr Antwerpen genes-teld waren. En met de oVertuig'ing dat de reus-achti^e vesting oninneembaar was, hield dit vertrouwen bij iedereen den moed hoog Het was dus heel opgewekt dat de jagers, nauwelijks tien dagen na dien hevigen uitval, deel namen aan het nieuwe offensiei', het derde in een tijdperk van vier wçken, waartoe ons commando het bevel gegeven had. Het was het cogenblik waarop de Franschen zirh inspanden om de Duitsehers uit de omstreken van Reims en Roye te verjagen. Het oogenblik scheen gun-stig gekozen om het grootst mogelijke getal Tijanden bezig te houden. Het was de voornaamste reden van onze onder-nemingvan24en tôt 27an September. .Bijna geheel het leger werd op den linkeroever van de Senne gestuurd, met het doel een nog h'eviger slag dan 'de vorigen toe te brengen aan de linkerzijde van de Duitsche stellingen ten Westen van Brussel. Maar onrustwekkende inlichtingen, die een groo-ten Duitschen aanval tegen Antwerpen schenen aan te kondigen, dwonsen ons de voorgenomen jkrijgsverrichtingen te beperken. Slechts de ca-jalerie-divisie, die te Aalst was aangekomen, de \ divisie die van de Durme fewain, en de 5d° die naar Puers-op-den-Bosch van Buggenhout I werd gestuurd, voerden samen eene gelukkige , ®ewegmg uit om Dendermonde vrij te maken, waar eene Duitsche brigade zicli had gewaagd. Het scheelde slechts weinig of zij werd te Leb-oeke omsingeld en vernietigd. Slechts de duister-ois liet haar toe door eene haastige vlucht aan ® ramp te ontsnappen. * ♦ * i Met deze episode eindigde het tijdperk van °J|ze ofiensieven onder Antwerpen. Een onder tragisch tijdperk ging beginnen. Nauwe-Jjps waren onze jagers naar de omstreken van , «ulebroeck terug gekeerd, of de vijand begon Kegerin£ van 0Kze nationale wijkplaats. Op ? September troflen de eerste Duitsche grana-en de forten van Waelhem en Sint-Kathelijne-Vaver. De gebeurtenissen hadden eene nieuwe endmg aangenomen, waarvan de belangrijk-i e]d aan niemand ontsnapte. 1 on ?'oni;''ust door de aanvallende houding van i s léger en de voortdurende bedreig'ing die het ' dn°r , unne. verbindingaiiniën daarstelde, had-1 taI • ^>uitScJJeî's besloten ons leger buiten i M te siellen, door het aan te vallen in de 1 kJ. P-ats zelve waar het tôt dan toe onaange-was gebleven. De val van Maubeuge maakte S ' »a«ZWar'j art^er^e beschikbaar die er noodig lim rf1 vastfî verdedîgingsîiaie! door te bre-I jg ' ? aanral begon dus door het onmiddellijk 1 en e steHen van hunne ontzaglijke middelen !ot aan het einde toe met onvermoei-; _ kracht doorgedreven. 'Wree J1S 0GSen'>lik om al de roerende en hier t e y ^erWHflî' ^S^ff^en van deze belegering mCi was voor onze troepen een i " l'iwelij ke tij d. Wij hebben het reeds gezegd : Tôt dan toe waren zij vol vertrouwen : Zeker, zij wisten dat de forten van Luik en Namen riiet hadden kunnen weerstaan aan de reuzenartillerie van Krupp. Maar deze forten waren dertig jaar oud en de plaatselijke garnizoenen onvoldoende. Maar hoe had men ooit verondersteld dat Antwerpen hetzelfde lot zou ondergaan, de re.uzen-vesting die met een gordel van tallooze moderne verdedigingswerken was omringd en verdedigd door het geheele leger dat steunde op een geheel van werken, welke door twee maanden onver-moeibaren arbeid nog waren yerrueoigvuldigd. Ook maakte zich eerst eene werkelijke verba-zing van de manschappen meester, toen de ver-scbrikkelijke werkelijkheid zich voov huane blikken vertooude. Onder de ontzettônde moker-slagen van de monsterprojectielen, stortten forten, redouten, loôpgraven, bepantseringen, be-tonwerken, stortte ailes ineen, sproitg aan stuk-ken, vloog in de lucht, alsof eene duivelsche macht allen Weerstand van de stof zelve gebro-ken had. Op de verbazing volgde de angst. De veiiigheid die men tôt nu toe gevoeld had bij het zicht van de logge, zware forten, die in hun pantser van béton en staaî den vijand schenen uit te dagen, verdween nu plots. Hat was alsof onze troepen ongeveer den indruk gevoelden, van een man die vol vertrouwen op vasten grond meende te gaan en plots be merlu dat de bodem onder zij ne voeten wegzinkt. Zooals bij dezen man, reageerd© bij ons leger op dat ve'rschrikkelijke gevaar eerst het gevoel van zelfbehoud. En uit al zijne macht trachtte het te ontsnappen aan het dreigende, zich steeds scherper afteekenend gevaar, dat het langs aile kanten omvatte. Het begon dus een echte strijd op leven of dood en streed in de^e werkelijke hel met een bovenmenschelijken moed. Al de krachten waarOver ons leger lcon beschik-ken werden in het werk gesteld ; slechts de 5e divisie bleef in reserve, die van onze jagers. Zij stelde zich op in den 8" sector, dien waar de Duitsche drukking zich het zwaarste voelen deed, een waar een succès .van den vijand het meeste gevolg zou hebben. Gedurende eene gansche, lange week, waren onze mannen in het gcvecht, dag en nacht, onder een stortvloed ijzer,en vuur. Aanval op aanval werd door hen afgeslagen. En deze kortstondige overwinningen, waren even zoo vele vluchtige lichtstralen in den somberen hemel. Bij iederen nieuwert vijandelijken aanval, die volgde op het verbreeden van de bres die de Duitsche stukken in de verdedigingslinie schoten, stortte de 38 divisie hare jagers of infanteristen in het strijdgewoel, om hier of daar weer een punt te versterkcn, waar de verdedigingslinie dreigde te bezwijken. Noch rust, noch duur. Men sliep niet meer, en men at haast niet meer ; God weet waar of hoe. Bij het geraas van de granaten die dag en nacht, zonder ophouden ontploften, bij het donderen van onze eigen kanonnen die de ontzaglijke artillerie van den vijand trachtten te bestrijden, bij het akelige lawaai van de huizen die ineen stortten, nîengde zich van tijd tôt tijd den do (l'en dreun als van een uitbarstenden volkaan : Een nieuw fort dat in de lucht vloog en den grond uren ver in de ronde daveren deed. Om deze verschrikkelijke gevechten te door-staan, in eene atmosfeer van niet te overwinnen angst, moesten onze ongelukkige troepen stoffe-lijk en zedelijk uitgeput geraken. Alsdan, gelijk een man die meer en meer in het drijfzand vast geraakt en deijdclheid van al zijn pogen inziet, plots een hartverscheurenden hulpkreet slaakt, zoo gevoelden onze troepen voor het eerst de be-hoefte om ondersteund te worden. Zonder ééne klacht hadden zij tôt nu toe aange-nomen alleen tegen den invaller te moeten strijden. Het was hunne opdracht hem onder Antwerpen tegen te houden, in al'wachting dat men ze kon verlossen. Maar van het oogenblik af dat de vesting belegerd werd, was het beslaan van het leger zelf in gevaar gebraeht. Onze mannen, voelende dat hunne krachten hun ont-breken gingen, en niet wetende dat ailes reeds voorzien wus voor een aftocht naar de zee, konden zich slechts verloren wanen zoo geene spoe-dige hulp toekwam. De huip kwapiin den nacht van 4=n October, toen de belegeraar reeds langs de Nethe trok. daar hij de foornaamste verdedigingslinie van den 3,n sector stuk geschoten en doorbroken had. Het was eene brigade Britsche marine-fusiliers onder'de bevelen van generaal Paris, misschien 3,000 man, een druppeltje water in de zee. Maar wat gaf het : Men was niet meer gan<;ch alleen. Hetnieuws verbreidde zich als een loopend vuur : « De Engelschen zijn daar!» Het bracht in deharten der soldaten nieuwen moed. Onze jagors hadden de mariniers zien voorbij trekken, die vol moed den volgenden dag, 5"1 October, de Duitsehers zouden beletten langs Lier door te breken, van waar zij ze eciîter niet verjagen kunnen.Dat zegt reeds hoe ernstig de toest^nd was. Als toppunt van ongeîuk was de vijand, door eene woedende krachtinspanning, er in gelukttusschen Duflel en Lier over de Nethe te trekken. Als er zich kon staande houden was heel de verdedi-ging van de naburige sectoren van ter zijde aan-gegrepen en zou moeten vallen. Het Was met Antwerpen gedaan. Een laatste straal hoop bleef nog over. De aan-komst van de twee andere brigades Engelgche mariniers was nakend ; maar opdat hun ingrijpen nog werkelijk nuttig zou zijn, was het kost wat kost noodig den vijandelijken vooruitgang te beletten zich verder dan de Nethe uit te breiden, en zoo mogelijk zelfs de Duitsehers in de ri vier terug te dringen. - Men verzamelde allés wat nog beschikbaar was, voor een wanhopigen tegenaanval : Een re-giment karabiniers en twee regimenten jagers van de ë' divisje : Of lie ver, wat er nog van deze zwaar beproefae eenheden overbleef. Met deza elementen ging men, in dea donkeren nacht vaa 5en op 6en October, trachten den vijand bij ver-rassing tusschen Duffel en Lier achteruit te drij-ven.Het 2e regiment jagers bevond zich bij de dap-pere eenheden, die men tôt dit heldhaftig bedrijf had opgeroepen. De uitdrukking is niet tç sterk. Want om den vijand te verrassen, was het met het blanke wapen, met de bajonet, dat men op hem moest stormen. Het was volstrekt verboden de wapens te laden. Het was 2 uur 's morgens. Kolonel Tiéchon, die op dit oogenblik over het regiment bevel voerde, had zijne verzamelde manschappen in oogschouw genomen en aan zijne ondergeschilt-ten de laatste bevelen gegeven. Het ordewoord was : Overwinnen of sterven ! En het 2"' regiment jagers zette zich stil. zwijgend in beweging in den donkeren nacht, aangevoerd door den kolonel, die met den blan-ken s a «cl in de vuist den aaii'Çfïl zou leiden. ïoen, als men ginder verre de iombere liniën van de vijandelijke loopgraven zag, het oogenblik van den aanval gekomen was, stortten de jagers zich in eene prachtige beweging, met ge-velde bajonetten op den vijand. Heeos barstien bij dezen de eerste schoten los ; maar de charge gaat verder : Plots hoort men kreten : « English, vrienden ! English, friends ! » en men ziét armen die zich wanhopig in het duister uitstrekken... Wat! Wat was dat? Bevond men zich werkelijk, door God weet welke dwaling, in tegen-woordigheid van de Engelsche mariniers die ■ denzelfden dag waren aangekomen? Eene aar-zeling maakte zich meester van de eerste rangea waarvan de aanloop gebroken was. De onzeker-heid bracht eenige wanorde te weeg in de eerste rangen die, verwonderd door deze kreten, niet wisten wat te doen in de duisternis. Maar plots dondert een kreet : « Vooruit ! jongens ! het zijn de Moffen ! > Ongelukkiglijk had de sluwe list van den vijand den eerstèa aanloop gebroken. En uit zijne rangen, van vlak in de nabijheid, barst nu een razend geweervuur los, vcrgezeld van het verschrikkelijke geknap. per van de machinegeweren. Onder dit doodelijke vuur vielen de jagers bij tientallen neer, men struikelde over de lijken; gewondsn huilden ; de verschrikte manschappen stortten opelkander te midden van de duisternis en de verwarrhig. Maar, aangemoedigdenmede-geslcept door hunne oversten, sprongen onze groepen op den vijand en dwongen hem, met de bajonet in de lenden te wijken. In den donkeren nacht werden homerische gevechten geleverd; overal stroorude het bloed ; eene woeste razefaiij deed de tegenstrevers zich op elkander storten. En het was eene verschrikkelijke dooreenwarr'^ I 21 October 1915 Nnmmer 176

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.