den D'msdag, Donderdag en Zaterd&g verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche ea Nederlandsche exernplaren. Es Disc!» hsisa ils RiMPsid in den 8or!og te niet gsâaan Een mail van gezond verstand is voorzeker wel de gezagvoerder van het Engelscli visschers-vaartuig die, toen hij den in nood verkeerenden zeppelin L. 19 in de Noordzee ontmoette en de Duitsche bemanning hem smeekte ze aan boord te nemen, zieh verplicht vond zich te verwij-deren zonder deze bede te aanhooren. Elders geven wij hier het verhaal weer, zooals het in de Engelsche bladen verscheen, van den gezagvoerder van het Engelsche visschersvaar-tuig, over het aangrijpende draina dat hij bij— woonde. Een versehrikkelijke strijd nioet zeker in de ziel van deze mannen hebben plaats ge-grepen.De bemanning van den zeppelin die op het punt stondte zinken bestonduit vijanden. Zeker. Maar het waren niettemin menscheliike sehep-seis, aan een bijna zekeren dood gewijd, zonder de hulp die op dat oogenblik de treiler alleen hun geven kon. En toch, na rijpelijk te hebben nagedacht, lia 'de stem van zijn hart, van zijn geweten en van zijn gezond verstand te hebben aanhoord, heeft de gezagvoerder van het visschersvaar.tuig beslo-ten dat hij, in den toestand waarin hij zich 'bevond, het bijna instinktieve gebaar, dat ieder msnseh bezit, van nature dieng.ene ter hulp te ,snellen die zichin gevaarbevindt, nietkon doen. 'Hij kon het niet, niet omdat in zijn hart de haat het sterkste was, de haat tegen den vijand die zoo juist nog een misdadigen tocht aehter den rug had; neen, niet omdat hij vreesde voor de geva-ren van eene zeer moeiliike redding; hij kon het niet, om de eenvoudige reden dat hij geen ver-trouwen had in het zoogezegde eerewoord van Duitschers, 't is te zeggen van menschen die se-'dert achttien maanden aile wetten van eer en jrecht geschonden hebben, de meest geheiligde wetten van menschelijkheid met de voeten treden. Het is inderdaad omdat er, tegenover den gezagvoerder van den treiler en de enkele koppen van de bemanning er een dertigtal gewapende Duitschers stonden, die dus de overmacht beza-ten en nog heel vrat schade konden aanrichten. Moest hij naderen, en de mannen die op dat oogenblik nog stonden te smeeken, konden zich in een oogwenk van-den treiler meester maken, de bemanning gevangen nemen en, wie weet, ze misschien in zee werpen om zelî plaats te vinden ,in het vaartuig dat te kleiii was om hen allen te hevatten. De gezagvoerder deed dat aan de Duitschers opraerken. Hun aanvoerder gaf zijn woord dat hij niet zoo, misdadig handelen zou. Maar de Eugelschman geloofde hem niet. Hij kon geen geloof hechten aan zijn woord omdat er geene eereverbintenisis, die voor gewapende Duitschers telt, en omdat de bewijzen van deze dubbel-hartigheid en deze woordbreuk voor de hand %gen. Nog meer, het maehtsmisbruik, ook ten prijze Tan de meest geheiligde rechten, wordt door de Duitschers aanzien ais een plicht, dien zij zich Met schamen te verheerlijken. Dat heeft aan den bisschop van Londen toegelaten het vol-gende te Verklaren, terwijl hij den gezagvoerder Vaa den treiler van allen blaam vrijsprak : 1 Had hij deze mannen aan boord genomen, zij «raden zijne bemanning hebben kunnen aan-'•'allen, en geheel de Duitsehe pers zou deze daad hebben toegejuicht en als eene daad van goede steategie hebben aanzien. « Daarom moeten wij den gezagvoerder van & Islgisis topes la Kssema De bevelhebber der Belgische troepen die den ^eldtocht van Kameroen medemaken, meldt dat «en onder zijne bevelen staande detachement, £ei28 Januari laatstleden, te Jaunde is aange-komen, waar het zich bij de Britsche en Fran-Sc'hestrijdkrachten heeft aangesloten. De vlaggen der drie naties werden ter plaatse ■^SÇiiescheû en de militaire eer hun bewezen. den treiler goedkeuren. D© Duitschers hebben de ridderlijkheid in den oorlog- te niât ge-daan. » Deze diepe en schoone waarheid bevat in zich heel de moraal van den barbaarschen oorlog, die werd gewiid en opgedrongeu door een geweten-loozen en trouweloozen vijand. Door hunne steeds vernieuwde misdaden, hun cynielteschen-dingen van aile rechten die het de trots was voor de beschaafde natiën te hebben vast gesteld, door hunne ongehoorde wreedheden, hun sa-dieken lust om ovcral leed te sclieppe», hebben zij zich in den ban van de menschheid gedaan. Men zou zeggen dat zoo zij zooveel hardnekkig-heid en zooveei hoogmoed getoond hebben om steeds misdadig op te treden, dat men in hen zelfs geene menschelijke wezens meer kan zien, die bij hunne tegenstrevers nog gevoelens van medelijden of nog daden van ridderlijkheid wek-ken kunnen. Gewapend of nièt gèwapeiid, boe-zemt de Duitscher nog slechts wantrouwen of minachting in. Hij heeft aan den oorlog een karaktervanonverbiddelijke wreedheid gegeven, door de moord tôt eene wêtensehap te verheflen. Hij heeft ailes gedaan om uit hart en geest de edele gevoelens of de edelmoedige gedachten te verbannen. Meer beul dan soldaat, heeft de vijand dien de bondgenooten bevechten deze verplicht hem als zoodanig te behandilen. En zoo het waar is dat aile ridderlijkheid moet ver-dvvijnen, zullen de Duitschers, tegenover de on-parlijdige gesehiedenis, daar alleen de verant- woordelijkheid van dragon. W. ;'?M BetoekenisvoIIe Ommekeer Uit een artikel van het aïs hevig pro-Duitsch bekend staande Zwitsersch blad Neue Zureher Zeitung, knippen wij het veelbeteekenend vol-gende : « De Koning bewoont eene kleine villa in De Panne met zijne gade, de zeer sympatieke Konin-giii Elisabeth, in de nabijheid van het kampement zijner soldaten, in Wier raidden hij den gansclien dag vertoeft. Meer dan eens werd hij aan 's vij-ands vuur blootgesteld, en heeft hij reeds zooveel blijken van persoonlijken moed gegeven dat men in de dagbladen die trekken van buiten-gewonen aard niet meer aanhaalt. Zijne verheven gevoelens uit hij niet bij plechtige verklaringen, maar in de stilte, bij elke gelegenheid die zich voordoet. Wij zullen enkel den laatsten trelc van zijn ongekunsteld en eenvoudig kara«kter mede-deelen : Bij het huweiijk te Neuilly eener nicht van de Belgische vorsten, Marie-Louise van Orléans, met prins Philips van Bourbon, heeft Koning Albert een telegram van heilwenschen gestuurd, waarvan het slot luidde : « Ik kan u thans geen bruidgeschenk geven, « want al het geld waarover ik beschik behoort « aan mijne soldaten en ik zou het als een misdaad « aanzien daarvan ietwat te ontnemen. » « Die woorden,vloeiende uit het hart, strekken den Koning en zijnen volke meer ter eere dan eene schitterende overwinning. » Het is niet de eerste maal dat wij in de Duitsehe en produitsche pers dergeiïjken lof aan onzen Koning zien toezwaaien. \roor enkelen tijd nog, publiceerde de Frankfiirter Zeitung zulk vleiend portret van het hoofd van het Belgische leger. Er ligt daar een veelbediedend voortee-ken, een veelzeggende veranderiug van handels-wijze in, voor allen die de ziel der Duitschers kermen. De beleedigingen, van den beginne werden door omzichtige, schijnheilige, bedekte mededeelingen opgevolgd, alsof de Duitschers langzaam een wit voetje bij onstrachtten te krij-gen. Daaruit blijkt het zonneklaar dat, den dag waarop zij slechts de onvermijdelijke neerlaag meer in het verschiet zullen zien, de schijnheili-gaards plots vleiend en honigzoet zullen worden. Wij hebben ons dus bij onze vroegere meening dienaangaande niet bedrogen, enmogen verwach-ten dat de Duitschers diefleemtaal meer en meer zullen aanwenden. Maar dat is al verloren moeite, want nooit zullen al die laf bedreven gruwelen en misdrijven uit onzen geest wor,den gewisekt. Onza Wsrklisëea in de Hssfdmagazijstt EEN BEZOEK t ■ ■ 1 ■ ■ — Sedert eenigen tijd heeft de Maatschappij der werklieden in de Hoofdmajjazijnen van de Belgische Intendance te Havre zich in hare lokalw» ingesteld. Op het verzoek om deze instellingsa te komen bezichtigen, hebben wij ons gehaast! deze aangename uitnoodiging te beantwoordaav — Gij zult er een glas lekker schuimend bien? drinken, dat u aan onzen Vlaamschen blonde zaï doen denken, zoo zegde mij een makker, en er zal muziekzijn. De foncgraaf van het korps begroette ons i derdaad, terwijl men ons eeneuflinken pot aaj^ bood, waarmede wij gemoedelijk rondklonkea». De Arbeidersmaatschappij begrijpt al de s®l| daten van de oude militieklassen, t is te z de mannen van 35 tôt 38 jaar ; deze zijn ten sa* talle van GQO, de gegradeerden inbegrvpan; leven te samenin de lokalen welka wij bezoeken, en woonen er gelijk eene groote fatnilie, in drl« paviljoensn die de historisclie nam»nDrie-Û-rath-ten. Ramscappelle en Het Vecrhuis dragan. Het hoofdpaviljoen is eene ouda zeer ruUn$ automobielloods, waar men een verdiap h««ff opgezet. De twee andere paviljoenen wei-^sn met aHerlei materialen aaneen getimmerd, n>swu*' met heel wat vindingrijkheid hebben de soldaten, onder'de flinke leiding van kolonel-inteï^iant) VanDriessche.uit geringehulpmiddelen heel wat gerieilijks tôt stand gebracht. Met behulp van de ledige kisten die de waran. bevat hebben, hebben zij keurige schuilplaatsen opgebouwd, waar licht en lucht ruirnsclioots' bianen kunnen. Deze gebouwen, ondanks d«? vreemdsoortige materialen die geen indruk van, groote stevigheid kunnen geven, weerstaan ze-, gevierend aan aile onguurneden van weer en wind. De zorg om wel te doen leidde hen die heî bouwen van deze kantonnementen hebben ep-j gevat ; orde en stelselmatigheid dienden hieir vooral gebruikt te worden. Zindelijke veldbed-' den, in den aard van die welke men in het kamp van Beverloo bezit, laten de arbeiders toe, «eus de taptoe geslagen, eene welverdiende rust ta' genieten. In het middea van de loods ronkt %r, gedurende de koele Winternachten, eene graote kachcl, die overal eene weldadige warmte ver-spreidt.De geuren van eene smakelijke keiiken, komen aangenaam onze reukorganen kittelen. Wij gaan naar de keuken en bemerken daar de mak-kers die, als waardige koks, het smakelijke ga--brarad in den oven schuiven dat iedereen, o«k zelfà den meest verfijnden sinulpaap, zou doan watertanden ; roosteren de kissende biefstuk-ken of halen de goudblor/de gebakken aardap-pelen uit het kokende vet. Nieuwsgierig vragen-wij : — Hoeveei voor een biel'stuk, vriend f — Tien « sous » ! — iîn de groote pàit ? — Drie sous. — En de koEûe ? — Een sou. , Het is natuurlijk dat met dergelijke prijzen er" geene groote winsten te behalen zijn ; ailes wordt overigens bijna aan den inkoopprijs verkocht. En zoo er soms nog eeuige winst over-schiet, dient deze om de muren van den mess) te versieren waar de soldaten arbeiders des avonds hunne pijp rooken bij een glas bier, terwijl zij gemoedelijk luisteren naar het nationale hymne dat de fonogra'af hun voorspeelt. Jean B^r. «»' _ -«a Eeii FaisîliekeMEF Overal waar de Moffen zich installeeren, rich-ten zij zich in alsof ze thuis waren. Daar zij te Antwerpen geen kqffiehuis naar hun smaak von-den, hebben zij besloten de kelders van het stadhuis tôt Ratskelle;• in te richten. Het zal een echte familiekelder zijn : Geluk-> kiglijk met geen eeuwigdurende vergunning; de Mollan zuileu het weldra mtjyken. lO Februari 1916 Nnmmer 224 m.iiimiihiii'i i wwrim'imm n »m l'i 11- n un i iinii'mviraiimcT . 1 m ■ m 1 nu nui 1 m ■ ■ 1 > 1 ■ 11 him r r. 'f^ri'iPTir r.1- rf rjrwini 1 rr «ti.w., '• m trijiin n un 1 m» m ij i m jry.r^TTri "'ir,n?i "rn r'".'iT~^rKr^ïïri.'i7rnirri'fH pi hhim, i

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.