DE LEGERBODE den Dinsdag, Dondevdag en Zaterdag verschijnende Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadro» of batterij ontvangt tien of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. GEZAMENLIJK PROTEST tegen het onrechtmatig aangeworven gezag van den zoogenaamden « Raad van Vlaanderen », dour de Vlaamsche Yereenigingen uit België aan den Rijkskanselier von Hertling gezonden De zoogenaamde « Raad van Vlaanderen », die zich de medeplichtige van Duitschland ge-tnaakt heeft, heeft bij het uitroepen van Vlaàn-deren's zelfstandigheid, getracht zich als de ver-tegenwoordiger van de Vlaamsche bevolking ta doen doorgaan. Ten hoogste verontwaardigd over dit onrechtmatig toeëigenen van gezag, hebben de voor-naamste Vlaamsche Vereenigingen uit geheel Vlaamscli België, aan den Rijkskanselier onmid-dellijk volgend krachtdadig protest gezonden. (Daar de oorspronkelijke Vlaamsche tekst ons niet toegekomen is, laten wij hier de vertaling volgen van het Fransch dokument dat wij ont-vangen hebben.) Antwerpen, 30 Januari 101S. ' Excellencie, Bij het overweldigen van België doordeDuitschers, hebben al de politieke partijen besloten hun onder-linge geschillen te laten rusten, om daarentegen al hun krachten tôt het helpen van de zwaar beproefde bevolking aan te wenden. 'Vaa ganscher harte zijn de Vlamingen deze gedragslijn bijgetreden en, on-'danks al den Iaster en al de aanvallen door enkelen zijner tegenstrevers tegen de Vlaamsche Beweging gericht, is het Vlaamsche volk, in zijn overgroote meerderheid, het gegeven woord voortdurend trouw gebleven. I Een klein groepje fanatiekers slechts, is van deze gedragslijn afgeweken en heeft getracht de rnede-werking van de bezettende macht te bekomen, eerst in zake de Gentsche Hoogeschool, Iater voor het invoeren van de bestuurlijke scheiding, heden voor Wat betreft de politieke zelfstandigheid van de Vlaamsche gewesten. Allen tegonstand tegen deze beweging is verbo-den : Door de censuur van de bladen, de ontbinding van aile politieke vereenigingen, de beperkingen waaraan de vrijheid van vereeniging onderworpen is, zijn de zoogenaamde aktivisten de eenigen die fraktisch hunne gedachte kunnen ni ten. Ondanks dat ailes, ondanks al de moeilijkheden die het in den weg worden gelegd, heeft het Vlaamsche volk, door al de middelen die nog wet-telijk tôt zijne beschikking stonden, zijn meening doen kennen : Het heeft op geenerlij wijze de akti-' vistische strekkingen goedgekeurd noch aanvaard. Toen het gerucht in omloop was dat de Vlaamsche burgerlijke gevangenen vôôr de Waalsche gevan-(tenen uit Duitschland werden terug gezonden, werd er onmiddellijk van wege de Vlamingen verklaard çlat iedere poging om YValen en Vlamingen te ver-deelen en om ze op ongelijke wijze te behandelen, bij hen slechts de levendigste afkeuring zou ont-jmoeten.Toen het ontwerp van vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool werd. bekend gemaakt, lieten al de Vlamingen onmiddellijk, en ofschoon deze herinrichting het voorwerp van hun aller iwenschen uitmaakte, door een protest gedagtee-[kend van 8 Januari 1916, hun levendige afkeuring blijken over deze inmenging van de bezettende macht : De onderteekenaars, die allen overtuigde voorstanders zijn van de vervlaamsching der Gentsche Hoogeschool, verklaarden dat zij deze inmenging noch zouden wenschen noch aanvaarden ; dat de Duitschers zich met deze vraagstukken van binnenlandsche politiek niet dienden te bemoeien. « Ker en waardigheid, » zoo zegde het protest, « zijn oek voor de bevolking van een bezet gebied een onschatbaar goed. Hoe zou de geschiedenis ons, Vlamingen, beoordeelen, zoo wij, op een oogenblilc dat onze zonen nog in de loopgraven strijden, uit de hand van den veroveraar voordeelen moesten aanvaarden, zelfs onder den vorm van rechtsherstel ? In het verleden heeft ons volk er steeds aan ge-houden, in eigen land, zelf zijn eigen zaken te be- !'• dderen. » , ,, , let protest eindigde met de volgende klare for-nu y : « Wij, Vlamingen, plaatsen ons uitsluitelijk t>j« let gebied van de Belgische nationaliteit. » i oen in Maart 1917, de afgevaardigden van een zoogenaamden Baad van Vlaanderen, te Berlijn door tiw voorganger ontvangen werden, werd er aan dezen lautste onmiddellijk een protest gezonden, waarin er o'ider andere werd aangedrongen op het feit dat ci,- tfestuurlijke Scheiding geen deel van het pro-« m der Vlaamsche Beweging uitmaakte, dat de zoogenaamde Raad van Vlaanderen niet het minstc recht had om in naam van het Vlaamsche volk te spreken, dat zijn daden, zoijder eenig voorbehoud, veroordeeld en ten zeerste afgekeurd werden. « Wij allen, » zoo zegde het protest, « Vlamingen en Walen, hebben op ditoogenblik slechts één enkelen wensch, één enkelen wil, één enkele gedachte : Het ééne en onverdeelbare Belgische vaderland.» Buiten deze dokumenten. zouden wij ook nog den nadruk kunnen leggen op de tallooze blijken waar-door, hier zelf en in den vreemde, de houding van de zoogenaamde aktivisten krachtig veroordeeld werd, en deze betoogingen kwamen tôt uiting, ondanks al de belemmeringen die de oorlog het vrijo uitdrukken der gedachte in den weg legt. (Verzoek-schriften en protestaties van de gemeenteraden van Antwerpen, Mechelen, Turnhout, Sint-Niklaas, enz.; van de bestendige deputatie van Antwerpen, van de Vlaamsche volksvertegenwoordigers Van Cauwe-laert, Kam. Huysmans, Arthur Buysse, Pcrsoons, De Bunne, enz.) Deze uitdrukkelijke en herhaalde protesten waren geen individueele daden, maar gingen uit van er-kende leiders van de Vlaamsche Beweging en van vlaamschgezinde organismen, evenals van openbare inandatarissen van het Vlaamsche land en van zijn besturen die de Vlaamsche Beweging het meest gunstig waren. Zij drukten onbetwistbaar de meening uit van gansch de bevolking. Het ontslag van de ambtenaars, zoowel Vlamingen als Walen, van de ministerieele departementen, en hun weigering om aan de bestuurlijke scheiding mede te werken, hebben bewezen hoe algemeen verspreid deze gevoelens waren. Daar de kleine groep aktivisten, ondanks deze feiten en protestaties, voortgaat met zich, zonder eenig recht, te doen doorgaan als de tolk van de Vlaamsche beweging en van de Vlaamsche bevolking, houden wij, voorzitters, bestuurders, leiders en vertegenwoordigers van Vlaamsche vereenigingen, instellingen en groepen, er aan te herhalen dat wij hun houding, zonder eenig voorbehoud, en tea zeerste, afkeuren. De scheiding van het land in twee regeeringen, met twee hoofdsteden, twee reeksen ministeries en, morgen misschien, twee parlementen, kan ons duur-baar Belgisch vaderland slechts in- en uitwendig verzwakken en deze verzwakking kan slechts uit-loopen op een ramp, zoowel voor Vlamingen als voor Walen, zonder eenig onderscheid. Om de laal-eischen van de Vlamingen te voldoen, bestaan er genoeg middelen die daaroin niet, zooals dezen, op scheiding en tweedracht uitloopen. De scheiding is in strijd met heel ons historisch verleden ; in tijd van ramp zoowel aïs in tijd van voor-spoed, te midden van de grootste moeilijkheden, hebben Vlamingen en Walen sedert eeuwen lang steeds hetzelfdè lot gedeeld en van dezelfde politieke organisatie deel gemaakt. Door dezen oorlog zijn de banden die hen vereenigen slechts op nog sterkere wijze bezegeld. en nu zou het bloed dat onze soldaten zoo heldhaftig vergoten hebben, slechts gediend hebben om het Belgisch vaderland te doen verdwijnen ! Onze heiligstc politieke en economische belangcn, worden door deze dwazo plannen bedreigd. Het organisch geheel dat op enkele tientallen jaren van België, door zijn handel en nijverheid, zijn stroomen, zijn havens en zijn spoorwegen, zijn landbouw en zijn bewonderenswaardige werklic-den, allen samen arbeidende onder dezelfde regee-ring, eene economische macht van eersten rang gemaakt heeft, zou aldus ontbonden, door teçen-strijdige invlocden kunstmatig verzwakt, door tegenstrijdige richtingen ontzenuwd worden. Het bekrompen partikularisme, dat zoowel in het verleden als in het heden zooveel kwaad heeft gesticht, zou aldus de heerscher worden! Het cvcnwicht tusschen de verschillende politieke, godsdienstige en maatschappelijke richtingen in ons land, zou ver-broken Jworden ; België zou in een toestand van krizis gelaten worden, die het herstel van het land, en het heelen van de door den oorlog veroorzaaktc wonden, voor lange jaren ongeveer onmogelijk zou maken. Dieper dan ooit hebben wij, in deze troebele tijden, gevoeld hoeveel ernstige zwarigheden er, iu deze wereld waar het ruwe geweld en het onrechl heerschen, verbonden zijn aan het feit dat een volk slechts eene kleine r.atie uitmaakt. Wij willen niet nog kleiner worden. Wat ons gered heeft, is de on-wra-ijarc wil van gansch cen volk zoadcï onder scheid van ras noch taal, om vereenîgd te blijven, om zijn eer hooger dan goed en bloed te schatten. 't Is in dezen zin dat wij oprecht trouw zijn gebleven aan de schoone voorbeelden onzer voorouders, aan hun erfdeel van moed en glorie, en het is dank aan dat feit dat wij, in de geheele wereld, een faam en eene sympathie verworven hebben die voor ons, in de toekomst, een onschatbare waarborg zullen blijven. Dat is een eigendom dat aan al de Belgen toe-behoort en niets zal diegenen verdeelen die, te samen, deze heldendaden hebben verricht en te sameo deze rampen hebben doorstaan. Excellencie, De Vlamingen zijn geen veroverde natie : Zij be-zitten hetzelfde kiesrecht als de Walen; zij bezitten al de middelen om hun rechtvaardige eischen te doen gelden. Ook is de Vlaamsche Beweging niet gericht tegen onze Waalsche landgenooten die we, ten geenen prijze, onze taal zouden willen opdringen. Zij is evenmin gericht tegen de Fransche taal die wij cerbiedigen als het zinnebeeld van cen der grootste en edelste natiën van de wereld. De Vlaamsche Beweging is de uitdrukkïng vaa het grondbeginsel dat iedere bevolking het onver-vreemdbare recht bezit. zelf, volgens eigen karakter en in eigen taal, haar leven en historische persoon-lijkheid tôt voile ontplooiing te brengen. De theorie volgens dewelke eene kunstmatige, door het misprijzen van het Vlaamscb, opgedrongen taal-eenheid, voordeelig zou zijn voor de ontwikkelin^ van de Belgische politieke eenheid, is een nood-lottige dwaling, die door de geschiedenis werd veroordeeld, en die door onze wetgeving overigens ofïicieel werd gelogenstraft, en waarvan het herop-duiken na den oorlog slechts een belachelijk anachronisme zou zijn. Een Vlaamsch bestuur, een Vlaamsch onderwijs, zoowel hooger als lager, een Vlaamsch gerecht, de ontwikkeling van gansch het Vlaamsche volksleven in zijn eigen taal, zijn, inte-gendeel, een van de ernstigste waarborgen om den meest volledigen bloei van ons Belgisch vaderland te verzekeren, en om tevens het onpartijdig karakter en de bescherming van ons ras te verzekeren_, da broederlijk met de Walen samenwerkt, te middei van al de volkercn die ons omringen. Onder den mannelijken indruk van de te samen gedragen rampen en van de vrijheid die zij te samen zullen heroverd hebben, zullen de Vlamingen en de Walen zich met nieuwen moed bij elkander voegen om dit werk van heropbeuring te volbren-gen, terwijl allen zich onder deze rechtvaardige lçus scharen : « Elk zijn taal, elk zijn recht. » Maar wij willen zelf onze eigen zaken regelen, volgens onze Grondwet, met onze eigen middelen, in ons eigen land, zonder de hulp van vreemde inmenging, terwijl wij daarbij aan onze nationale instellingen den eerbied betuigen dien wij hen verschul-di°d zijn. Wij zijn innig overtuigd dat elke andere oplossing slechts de uitdrukldng van een ongenees-lijke zwakheid zou zijn. Wat de leer betreft volgens dewelke aile middelen goed zouden zijn om het bekomen van zijn recht te verzekeren, wij verwerpen ze, wij aanzien ze als onzedelijk en als onwaardig van ons volk. Wij protesteeren bijgevolg uitdrukkelijk en krachtdadig tegen de proklamatie van den zoogenaamden Raad van Vlaanderen van 19 Januari 1918. Wij verwerpen ze zonder eenig voorbehoud, en wij ontzeg-o-en aan deze instelling elk recht om in naam vau ons land of van ons Vlaamsch volk te handelen of te spreken. Louis Franck, voorzitter van de Federatie der Vlaamsche rechtsgeleerden ; Prof. Vliebergh, algemeen voorzitter van het Davidsfonds; Aug. Veimeylen, voorzitter van de Vereeniging van Vlaamsche letterkundigen ; Nie. Cuperus, eerevoorzitter van denLiberalen Vlaamschen Bond (Antwerpen) ; Borginon, voorzitter van do Vlaamsche katho-lieke Vereeniging (Brussel) ; Dr Nuyexs, voorzitter van den Nederduitschen Bond (Antwerpen) ; Dr ÏEiRLiN CK, voorzitter van den Liberalen Volks-bond (Brussel) ; M. Sabbe, sekretaris van het Willemsfonds (Mechelen). (Volgende handteekeningenva.il de voorzitters en leiders vanVlaamschemaatschappijen uit gansch het laiv? 28 Febrnari 1H18 Nnrnrner 545

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.