DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschijnende Bit Had is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron, of batterij ontvang-t tien of vij ftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. De Verbrokkeling Hoe îs het ntz nauwkeurig in Duitsclilanâ gesteld? 't. Is de vraag die ons op de lippen brandi maar die moeilijk is met zekerheid te béant-woorden. Duitschland is goed bewaakt en het vertoont zich niet veel aan lien die er in gelukken het te bezoeken. Deze behooren overigens gewoonlijk tôt onzijdige landen en zijn zeer bescheiden. Ten slotte, de han-delaars die door hunne zaken naar ginder geroepen worden en kunnen opmerken en hunne indrukken weergeven, zijn zeer zeld-■saam.<Soms noehlans, wordt er een helle licht-sehijn op geworpen : Het is onmogelijk de ■ernstige moeilijkheden van het rijk te ver-bergen, in wat bij voorbeeld het meel en het koper betreft. Heden hebben wij beter : Het levend, schil-derachtig en waar verhaal van een kalmen Hollander, op dit oogenblik uitgegeven door Le Petit Parisien, dat ons belangwekkende , onthullingen biedt. De algemeene indrukken van dezen reiziger kunnen samengevat worden aïs volgt : « Vertrouwen in Pruisen, ontevredenheid in Beieren, onrust overal. » Wij zullen ons niet ophouden bij de tal-looze kleinigheden van dit verhaal, dat natuurlifk aan deze bijzonderheden vooral zijne waarde ontleent, en zullen ons verge-noegen te doen opmerken dat M. de Smit, de Hollander waarvan sprake, een der grootste zwakheden aantoont van het rijk, eene onverwachte en verrassende : Men heeft een algemeen gebrek aan laken voor het leger en is van nu af aan, reeds verplicht katoen te gebruilcen. Evenzoo doet zich het gebrek aan mutiilie voelen. Maar wat vooral treft is niet het besluit van een aandachtig opmerker, die zes maan-den geleden vast overtuigd was van de Duitsche overwinning en die tegenwoordig verklaart dat Duitschland verloren is, red-deloos verloren... Wat, volgens ons, no g veel kenschetsender is en van meer onmiddellijk belang, is dat de Duitsche eenheid, die dezen Hollander vast gegrondvest scheen, hem nu reeds ernstig bedreigd schijnt. De ontevredenheid wordt openlijk bekend in Beieren, waar men Pruisen beschuldigt geheel de mannelijke bevol-king van het Jconinkrijk op te ojj'eren. Andere klachten vormen den bitteren grond van de gesprekken. Â atuurlijk moet men aan deze kentee-kenen niet meer belang hecliten dan zij inderdaad verdienen en zich inbeelden dat het Duitsche rijk morgen verbrokkelen zal, zoo maar onmiddellijk. JS'a zes maanden oorlog zooals deze, behoudt men zijne begoo-chelingen niet meer, maar de Duitscligezin-den beginnen ook een toontje lager te zingen. Jnlangs vèrnamen zij deze vooruitzichten met een schouderophalen en een lach : — Gij kent Duitschland niet!... Ach zeker ! wij kenden Duitschland niet, maar het volksinstinkl in België had er ® no°it in bedrogen. En ondanks de pogmgen van ons verstand, ondanks het geweld dat wij ons hart aandeden om som-tfuge meerderheid van methode, van nijver-' van wetenschap te bewonderen geluklen tvi] er niet in dat blufferige, buitensporig mihtanstische Duitschland te beminnen, waarvan het verlangen naar heerschzucht al te zichtbaar was. Het was eene verbazing in sornmige intel-Jektueele middens toen Duitschland het mas- gezicht liet zien. « Men heeft ons bedrogen », was de kreet dien men zoo wat overal hoorde. Natuurlijk. Ook moeten wij geene reke-ning houden met dat wat men gisteren meeiide te gelooven, Het karakter van een volk verandert niet, en niemancl weet wat Duitschland in de nederlaag zal zijn. Wij kunnen het slechts vermoeclen door wat de geschiedenis ons er over vertelt. En de geschiedenis is welsprekend in dit opzicht ; men heeft er over kunnen oordeelen door de artikelen van G. Lenotre, waarvan wij uit-treksels gegeven hebben. Wat zal er gebeuren wanneer de vijande-lijke legers Duitschland zullen binnen ruk-ken en welk zal zijn weerstandsvermogen zijn ? De groeiende ontevredenheid in Beieren, de algemeene onrust die op dit oogenblik heerscht nu de Duitsche legers nog in België, in Polen, en in Frankrijk kampee-ren, laten ons liopen clat er niets veranderd is in het Duitsche karakter tegenover de nederlaag en den inval. En wie, weet o f de verbrokkeling niet spoe-diger zal komen en vollediger zal zijn dan men zich heeft ingebeeld op de bevestiging van de Daitschgeziiulen ? Wij zijn geiakkig het te kunnen hopen, daar dit den duur zou verkorten van den oorlog, waarvan de uitslag overigens in geen enkel opzicht twijfelachtig is. Eervolle Onderscheidingen "YVerdeii benoemd : In de Leopoldsorde : Tôt Officier : Vanderminne, kap.-comra., 2 K. Tôt Ridders : Driesen, serg. vrijw. v. d. oor- ' log, 8 ; De Coker, sold. wielrijderscomp. 4 L.D.; Lagasse, toeg. geneesh., 2 K.; Dufay, serg. Gr. In de Orde van Leopold II : Dethier, Victor, korp. 13; Lenoir, 1 serg. Gr.; Duchêne, sold. P.P.W., comp. 1 L.D. Ontvingen : Het militair eereteeken der 2e klasse voor daden van moed : Bourguet, Em., sold. 13 ; Penavaire, De Jonghe en Mathieu, pold. wielr.-comp. 4 L.D.; Herinckx en Plumet, sold. genie 4 L. D. ; Geurs, Joz en Bout, Joz., sold. 10; Dkprez, korp. en Denayer, sold. telegraf., 8 L.D. Werden vereerd : Met het Orde van St-Stanislas der 3" klasse: Malevez, kap.-comm. genie, 4 L.D. Met het militair kruis van St-Joris der 31 klasse : de Mathelin, adjud. 2 L (auto-mitrailleur). Met het miliiair kruis van St-Joris 4e klasse . mignon,Pieter, korp. en Dejaifve, Ilerm., sold. 13 , Sobry, serg., en Peeters, korp. genie 4 L. D. Met de militaire medaalje van St-Joris der 3e klasse : Doumen en Houbrechts, sol. 11. Met de militaire medaalje van St-Joris der 4' klasse : Ausay, Just. ziekendr. 13 ; De Coune, Kam., id. , Donnay, Genn., ziekenverz. 13; Auloos en Spinette, sold. genie, 4 L. D. : Naveau en C^jot, sold. P. P. W.-compagnie, 1 D. C. ; Yan-develde. korp. Gr., en Pknnarï, korp. vrijw. (auto-mitr.). Benoeming Bij K. B. van 20 Januari 1915, nr 2942 E, wordt de hulpoilicier Colson, Celest., van de artillerie der oé brigade, benoemd tôt artillerie-onderluite-nan^e^belooain^va^zm^inlyfedra^^Sùit- Reisboekje van eenen vrijwilliger Wij kennen nu eindelijk al de hoeken en kan« ten van de spoorbaan Veurne-Dixmuide. Zoo-dra den dag opkomt, vertrekken wij elken morgen uit de statie waar onze trein thuis behoort, en keeren 's avonds terug, na den Molïen eenige degelijke pillen van -120 te hebben afgezonden. Het dag(?iijksch werk werd evenwel van dag tôt dag gevaarlijker. De vijand kon onmiddellijk onze aankomst en onze stelling raden aan de lange rookstreep van onze locomotieven boven de spoorbaan. Den 6 November kregen wij bevel onze kanon-nen in staat te herstellen. Den 11 snorden wij weer naar Dixmuide toe. Van den eersten dag kwameen kabelballon ons waarnemen. Den 13, op het oogenblik dat wij de statie vàn... gingeni voorbijstoomen, wil onze kapitein zich verzeke-ren of de ballon reeds gestegen is. Vlug eenen pompiersladder opgeklauterd. a Neen, niets ver-dacht aan de lcim te bespeuren. — Dus, voor-waarts ! » Ter nauwernood zijne enkele stondea voorbijgegaan of wij bemerken plotselings den vervloekten ballon die stijgt. De kapitein wordt onmiddellijk gewaarschuwd en geeft het bevel te vertragen. Wij zijn juist in zicht van Z geko-men. Plots een akelig geschuifel. Drie granaten komen rond den rijdendeji trein gesnord. Enkele oogenblikken en drie versche granaten ontplof-fen. Een gefluit geeft bevel naar achteren te rij-den. Scherven komen op de blindeerplaten bon-ken, opgelichte aarde vliegt op ons aan. Het meerendeel der jongens schateren het uit en drij ven den spot met enkele makkers die van vrij» dag en van den dertienden der maand mompe-len.Maar de trein rijdt zoo traag achteruit, dat ic zijne gewone snelheid niet. Zou er iets aan eea der stoomslepers haperen ? « Nochtans is het oogenblik daar « voile gaz » te geven», roept een Brusselaar. Inderdaad, de projectielregen houdt niet op en men schiet vreeselijk juist. Het is eea wonder dat wij niet geraakt worden. De spoorbaan is omkuld met zwarte rookwolken, teweeg» gebracht door de ontploffende granaten. Wij waren ter nauwernood een honderdtal meter de statie van X... voorbij of een « marmite » ontploft in voile spoorbaan, welke Zij doet springen. Wij zijn er goed van afgekomen. De trein houdt stil.we zijn eindelijk uit het bereik van 's vijands granaten. De machinisten snellen naar het midden-locomotief toe — het locomotief dat niet werkte. De deur staat wagenwijd open. Aan een der openingen verschijnt de stoker met opcngespalkte oogen : « De machinist is dood, en daarom werkte de locomotief niet. Eene gra-naat is iaugs boven de machine binnengedrongen. Een schok... ik werd ten gronde geslingerd. Ik kroop half recht en zegde tôt mijnen makker : « Zijt gij getroffen ? » Met moeile bracht hij uit : « 1k ben gekwetst... Ik voel dat ik sterven ga . m En dat was ailes. » De geneesheer kwam ook toegesneld. Hij bukt zich over den machinist Helaas ! ailes is gedaan. Een lieele scliouder is den ongelukkige weggerukt. De arin hangt nog enkel met eenige vezels vast. Ilet bloed heeft gevloeid op de met kolenstof bezwarte kleederen. Met den gekwetste op eene berrie te lielpen dragen, is er een weinig van dat bloedig modder aan mijne handen blij-ven lsleven. «Nu dien en wij de laatste eer te bewijzen aatt het overblijfsel van onzen armen kameraad », zegt de kapitein met bcwogen stem. Enkele manschappen, namelijk het stipt noodig perso-neel wordt op den trein gelaten en terwijl d® kanonnen blijven voortb'ulderen, en een kille motregen neervalt. dragen wij het lijk naar het naast geleg-en kerkhof. rond het door de granaten hall vernieid kerkje. Een onzer, een jonge advo-kant, heeft eenige verzen gemaakt ter nagedach» tenis van den op ziin post gestorven kameraad. 's K amiddags waren we opnieuw met onze stukken aan het vuren en op bevel van deq kapitein vertrok ik naar de eerste loopgravenli-nic, om de udwerksels van ons geschut te gaau 20 B'ebruari 1915 . Nummer 72

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.