DE LEGERBODE den Dinsdag, Donderdag en Zaterdag verschsjnende \ . — i w.„ « il i. i M Dit blad is VOOR DE BELGISCHE SOLDATEN bestemd ; iedere compagnie, escadron of batterij ontvangt tien, of vijftien Fransche en Nederlandsche exemplaren. Nieuwjaarwenschen aan Koning Albert De Wenschen der Kamer Sire, Ons land, slachtoffer van een onrechtvaai'dige aanval, ondergaat steeds in fierheid en deftigheid de moorddadige misdrijven welke dezen die ze begaan onteeren en den blaam verwekten van de Beschaving en het Menschdom. Het zedelijk en stoffelijk lijden van het Belgi-sche volk nemen elken dag in grootte en wreed-heid toe, maar slagen er niet in zijn onplooibare wilskracht aan te tasten nocli zijne hoop te vernielen. De Belgen, onder het juk eener onverbidde-lijke overheersching, volharden steeds in hunne trouwheid aan het Vaderland en dezes instellin-gen ; zij bieden het hoofd aan 's vijands pogin-gen en dringende aanbevelingen ten vooi'deele zijner noodlottige politiek. Het rouwfloers over België geworpen kan nochtans de ziel van het volk niet versmachten, noeh het uiten zijner waardeering verhinderen voor dezen die, zooals de Koning en de Konink-lijke Familie, op treffende wijze zijn streven en verlangen hebben begrepen, door een edele ingeving zijn gedachten niet hebben miskend. In naam van de Vertegenwoordigers der Natie, in naam van het gansche Land, d-ruk ik aan Uwe Majesteit onze innige verkleefdheid uit en bied ik Haar, alsook aan Hare Majesteit de Ko-ningin en aan Hunne Koninklijke Hoogheden de Prinsen Leopold en Karel en de Prinses Maria-José, onze vurige gelukwenschen aan. Met hulde te bewijzen aan den Koning, opper-bevelhebber van het leger, huldigen wij te zelfder tijd het Leger ; wij kunnen niet genoeg de volharding, de dapperheid en denheldenmoed onzer soldaten bewonderen, die "tôt de uiterste pogingbereid zijn welke ons dierbaar Vaderland moet vrij maken. Wij weten, Sire, dat het geluk welk wij aan God voor U vi'agen tevens dit is van het Land, nu verwoest en overweldigd. Wij wenschen het geluk van een rechtvaar-dige en duurzame vrede welke een einde zal stellen aan de volkerenoorlog en aan het onzeg-lijk lijden dat ons Yolk sedert twee jaren stoïsch verdraagt. Gedwongen tegen elle recht deel te nemen aan cen strijd waarmede het niets te maken had, kan België, van de rechtvaardigheid zijner zaak overtuigd en op de eerlijke steun der natie's rekenend welke aan eene plechtige verbintenis trouw blijven, nochtans op het gepaste oogen-blik alleen een vrede aanvaarden die de vrijheid van zijn grondgebied en zijner kolonie erkent, die zijne onafhankelijkheid zal verklaren, als-raede de herstelling van het onverdiende nadeel, de zekerheid zijner toekomst en de waarde der verdragen. Ik ben, Sire, de trouwe en gehoorzame dienaar Uwer Majesteit. De Voorzitter der Kamer van Volksvertegenwoordigers, f. schollaert. *** Wenschen van den Senaat Sire, î)e Senatoren, verspreid ten gevolge der over-«veldiging onzer provinciën, rekenen het zich floodzakelijk tôt plicht, nu meer dan ooit, hunne hulde en hunne wenschen te brengen aan den Soeverein die, voor hen als voor gansch het Belgische volk, het zinnebeeld is der eenheid van het vaderland, van de heldenmoed in den weer-etand, van het geloof in de opstanding. De Senaat scheidt van zijn gewone wenschen Voor het geluk van den Koning en Zijne Door-luchtige Familie, niet deze voor de beveiliging, de vrijmaking en de opvoering tôt nieuwen bloei van België, hetgeen voor Uwe Majesteit eene Tooraame ea voortdureade bekomme^ng is. Het jaar dat eindigt heeft de hoop, welke wij twaalf maanden geleden in dergelijke omstan-digheid koesterden, niet verwezenlijkt. Het grootste gedeelte van het koninkrijk is nog steeds door den vijand bezet; een echt schrik-bewind, geldelijke at'persingen. vevplichtingen tôt slavenwei'k en ontvoeringen bij massa's, worden gepleegd in miskenning van de algemeen vastgestelde wetten van het volkenrecht en de grondredenen van het menschdom. Tegenover deze handelwijze,welke aan de bui-tensporigheden van barbaarsche overvveldigers en vroegere veroveraars doet gedenken, toont de bevolking een zedelijk weerstandsvermogen dat al de burgersldassen wedijveren doet om te volharden en zich op te offeren voor hunne verkleefdheid aan den Koning en het Vaderland. Om ze te ondersteunen en aan te moedigen in hun bewonderenswaardig gedrag beschikt men over de geestdrift en de moed van ons na-tionaal Leger dat, opnieuw ingericht onder de leiding van Uwe Majesteit en naar Haar voor-beeld, een levende en onoverwinbare borstwe-ring uitmaakt in het hoekje gronds waar ons vaandel steeds wappert. Daarnaast de daden van Uw Goevernement dat, terwijl het aan de beschaafde wereld België1 s nood en de rechtvaardigheid zijner zaak doet kennen, zich bezig houdt met de herinrichting van het land zoohaast het uur der vrijmaking zal geslagen zijn, gelijk de verdedigers van het oude Rome die, wanneer de Carthaagsche le-gioenen aan de poorten der stad waren, het terrein toe wezen waarop Annibal zijn kamp had opgeslagen. Zoo heeft men nog de degelijke verbintenis- , sen aangrgaan door de mogendheden die ons geschonden recht wreken en welke bij menig-vuldige gelegenheden als eersten eisch de staat-kundige en economische heropbouwing van België hebben gesteld. Eindelijk heeft men de sympa thieën der on-zijdige landen, die ten zeerste naar de vrede smachten en, nadat zij zooveel mogelijk het lijden en de ontberingen onzer medeburgers hebben verzacht, een hevig protest aanteekenden tegen de onmenschelijke behandeling onzer werkende klas. Wij allen ook wenschen vurig het einde te zien van eenen oorlog dien wij niet wilden en die ons misschien meer deed lijden dan gelijk welke vechtende natie ; wij verlangen allen naar een duurzame vrede die het recht der kleine landen, zooals dit der groote, zal er kennen. Terzelfder tijd zijn wij overtuigd dat er geen rechtvaardige vrede mogelijk is. indien zij ons geen vergoedingen voor het verleden. geen degelijke waarborgen voor het heden, geen zekerheid voor de toekomst geel't. Dit ailes laat ons de lioop.koesteren dat weldra België — van zijn overheerschers bevrijd—in zijne voile onafhankelijkheid en zijn onschend-baar grondgebied hersteld, in zijne olïers ver-goed en weder in het bezit van zijne ontvoerde of verbannen kinderen gebracht, opnieuw opge-bouwd en in ieder's achting gestegen — door het wijs bestuur van Uwe Majesteit zal herbloeien in den schoot van Europa, dat tegen een terugkeer van de hedendaagsche wreedheden zal beschut wezen. Sire, De Senaat acht' zich gelukkig zijne wenschen bij gelegenheid van het nieuwe jaar alsmede de uitdrukking van zijne eerbiedige bewondering voor H. M. de Koningin der Belgen, hier aan te bieden. Zich niet te vreden houdende met Haren Koninldijken gemaal en zorgen, en afmatting, en gevaren te deelen, tracht de Vorstin ook met ' pnvermoeibare goedheid de oorlogskwalen te verhelpen en het lot onzer dappere soldaten te verbeteren. Hij bevestigt meteen zijne gehechtheid en zijne toewijding jegens de jeugdige prinsen, die de toekomst van ons nationaal Vorstenhuis zijn. Ile ben, Sire, de trouwe en gehoorzame dienaar Uwer Majesteit. Graaf Goblet d'Alviella, Onder-voorzitter van den Senaat. De Ontvoeringen van Belgen naar Duitschland Beleelde Taîereelen Het is te Waver, in het kleine Waalsche stadje aan de Dijle, dat een vertrouwbaar oog-getuige de volgende tafereelen bij de ontvoeringen heeft bijgewoond, die hij op treffende wijze verhaalt. Op la November worden er, in drie en twin» tig gemeenten van het lcanton, aanplakbrievea uilgehangen die aan al de mannen van 17 tôt h® jaar bevelen zich den volgenden dag op de Markt te bevinden. Zij rnoeten komen onder het geleide van hun burgemeester ; slechtsde geestelijken, de genees-heeren, de advokaten, de onderwijzers en de professoren mogen thuis blijven. Doch de aanplakbi'ief werd eerst na 7 uur 's morgens uitgehangen, een uur waarop meest al de mannen reeds aan het werk zijn ; ook is de schrik en de ontsteltenis groot onder de vrou« wen en kinderen, die aidas van allen steun be-roofd zijn. Eerst moet men degenen die aan het werk zijn, en nog van niets af weten, verwittigen ; men moet ze verwittigen opdat ze tijd zouden hebben om ailes voor te bereiden, opdat men dezen dag, den laatsle misschien, nog met hen zou kunnen doorbrengen en samen de enkele maatregelen nesnen die er noodig zijn. Al wee-nend gaan de vrouwen ze halen en brengen ze mee naar huis. En daar zijn het dan de nijpende tooneelen, zoo bewonderenswaardig nochtans door de gevoelens van eenvoudige en stoïeke offervaardigheid die er in doorstralen.De meeste van deze woningen zien er armelijk uit : Twee jaar oorlog, duur leven en rantsoeneering, deden de ontbering ontstaan. Dat doet niets: Men denkt slechts aan het geliefde wezen dat bedreigd wordt ; in het pakje dat men haastig klaar maakt, steekt men het laatste warme kleedingstuk, het laatste deken, het laatste brood dat overblijft. Men moet om 8 uur te Waver zijn, zegt het . bevel. En, voor de meeste opgeroepenen is de weg naar de hoofdplaats van het lcanton zeer lang» een en twee uur ver zelfs. Er 'zijn geen rijtuigea meer in de streek ; de treinen rijden niet meer. Men moet den weg te voet afleggen en zijn reis-goed dragen. Men moet dus vroeg vertrekkan. Van af 6 uur begint de lange, beklagenswaar-dige stoet, langs de wegen, in de akelige klaarts van den Noveinbermorgen. Zij komen te Waver. Het stadje ziet ergrauw, en verkleumd uit. De troepen omsingelen het en bezetten aile uitgangen. Moeizaam gaan de mannen door de smalle straatjes, die na,ar de Groote Markt voeren, het uitgestrekte plein met de lage huisjes, de bescheiden geveltjes die nog de smartelijke sporen van den Barbaarschea inval dragen. Zij werd geheel ontruimd, en ai de straten die er op uitkomen zijn ledig. Mea bemerkt slechts op het einde, achter de rangen van de soldaten, de menigte die men namen hoort roepen en woorden van opwekking. Bij groepen van duizend worden de mannen naar het schoolgebouw gebracht, waar de Duit» fiche overheid zetelt. Zij zijn bewonderenswaardig. Nu is er bij hen geen angst meer te bespeuren. Zij steken de borst vooruit, uitdagend en fier, vol ruwe maar mannelijke kracht. Geene klacht stijgt er bij heu op. Als een van de mannen een vriend ziet voor-bij gaan, vraagt hij slechts dat men zijn familie zou verwittigen, thuis gaan zeggen dat hij weg-gevoerd wordt ; dan heft hij uit voile borst eea vaderl^ndsch lied aan, als om den vijand uit te dagen. Men treedt eene eerstezaalbinnen.Eengenees-heer is daar die de mannen onderzoekt van eea geneeskundig getuigschrift voorzien. Hij is nog al toegevend; hij spreekt mannen vrij. Eene tweede zaal. Hier wordt het lot van ieder man, plots en mechanisch, in enkele stonden en zonder beroep beslist. Een enkel vinnig woord schenkt de vrijheid of doemt tôt slavernij. Er zit-ten daar talrijke uniformen : Kreischef, burger-lijk commissaris, officier. En ailes draagt het kenmerk van het strakke Duitsche militarisme. De drie afgevaardigden van de gemeente, die de toelating kregen om het geneeskundig onder» aoek vaa hun ouderkoorigen bij te wonen, kua« 4 Jannarl 5 PI 7 Nnmmer 365

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.