Woensdag 7 Oktober 1914 3 ©EMTIEMÏËÉ. - (BUITENLAND 5 C.) ; 47e Jj»qrgang Nf 6033 De Nieuwe Gazet A_A.î;TK:oasrx)xc3-x3src3-E3sr = H « 4de blûdzijde, per kleineû regel ,,,,,, lr. 0.3<) 11 il Knaucieele annoncen » • »,« • 1-00 tf Reklaam onder stsdnieuws, ôtn regel. . • J.00 |\ Ëtadiiicuws, den regel. > t • • 2.00 k( Begrafeni.sbericiit. . -«/«•• ...... » 5.C0 fj -Wtalften . . .... (orereentalcomenl .J* bonoementen worden aangenomen in onze bureeien : KORTE NIEUWSTRAAT, 28, IHTWERPEN, an in aile Posikautorea il Je Brieven. Annoncen en Mededeelingen te zen den aan het Bestuur — Telefooa 853 ABOJSTJ^EIIVCEÏSrTSïtf s Per jaar, fr. 8.00. —Zes maaudaa, fr. 4.0).— Mi c maaiiden, fr. 2.00. — I>e annoacoa buitea d* provlnci* » Antwerpen, worden oitsluitônd oatvaugen doar den lieàf De Cauioer, Oudu B&ws^ M, Antv&rpan, «a door hoc Ofjfoi %. ^Puhlùàtâ. JL L»bâ-txâ <k G", M. Nes.iUjtenxaL Mmêêél MORGENBLAD Eerste TJ±~tg;£i£i:f I - De Ure des Gevaars Een Oproep aan de Bevolking f Hoe meer het gevaar nadert, hoe Zwaarder de plicht weegt op de schou-ders van de verantwoordelijke perso-nen, om hun medeburgers tût kalmte aan te manen.- Een bombardement der stad is mis-Schien aanstaande. Toont nu, burgers, dat ge beschikt over de noodige zelfbeheersching. Denkt dat een bombardement mits men zich wijs en kalm gedraagt, in den regel niets dan stoffelijke schade veroor-Baakt.Wij raden dan onzen burgers aan: Be-geeft u binnen uwe huizen, zoodra ge noort, dat het bombardement gaat aan-yangen.Blijft in uwe kelders en bedek deze yan boven met matrassen of zakken zand. Zet op den zolder emmers water klaar jgn doeken, om een begin van braçd on--fcniddellijk te kunnen blusschen. Maar vôôr ailes, houdt uwe kalmte, en oefen zoo ge kunt een kalmeerenden in-îvloed uit op uw omgeving. Thans is het de tijd, om te toonen dat we menschen zijn van karakter. En mocht de vijand binnen onije poorten zijn, dat ieder zich gedrage naar de wet-ten van het oorlogsrecht. De burgerlijke bevolking mag zich niet in de krijgsaangelegenheden men-gen. Zij moet zich onthouden van elke betooging tegen den vijand en staat onder gehoorzaamheid der overheerschen-de partij. Anderzijds heeft zij haar rech-ten. En om deze te doen gelden waakt onze burgerlijke overheid over ons. De heer Burgemeester, de leden van den gemeenteraad, de notabelen der stad zij verlaten ons niet in deze benarde om-standigheden.Welaan dan, met moed en betrouwen, met kalmte en zelfbeheersching de ko-mende dingen afgewacht en allen zij aan zij om elkander te steunen tôt het behoud der orde en rust, want deze al-leen kunnen onze stad redden van den ondergang. Laat ons wel bedenken: «Bezinning verloren, ailes verloren!» DE STRIJD IN FRANKRIJK Us kiislrgis* i© De b'erichten der dagbladkorrespon- Londen, 5 Oktober. — Het hernemen yan het offensief door de bondgenooten is hier met groote voldoening begroet .'als een bewijs dat de groote omtrek-Jtende beweging zich meer en meer naar (het Noorden uitstrekt. De lengte van 't plagfront moet thans meer dan 3300 mij-len bedragen. ©m vois ICIas©! • De korrespondent- van fie ,,Daily News", ï einde Zat-erdag uit Frankrijk: De hevige cil hen'baalde aanvallen van de Pruisen op de Fransche linie tussehén Craonne en Argonne geseliiedden, geloof ik, sleehts ciï een cm-Vangxijke en snelle beweging van Dut(sche troepen ie maskearen. Deze beweging, ge-•tetmd met door Belgic uii het ooscen aangs-Voerde versterkingen, -was er op berekend, de iondgenootr-n in de eerste plàati te overvieu-gelen en zich in elk geval van de hooïdvei'-bini-S.ingiliiiien en een 'breeden -sveg naar Duitschland te verzekeren. Doch de Franscben waren vlugger. De won-derbaarlijke verriehtingen van de spoorwegen bereidden von Kluck een schokkende verras-sing. De onneembare stellingen der Engel-sebe troepen bij Soissons zou men als het sebarnier kunnen )>esehomven van deze mon-sterdeur, die gesloten werd t«gen een door-braak van het Duitsche léger. Te vergeefs hebben de Duitsehers te Kovon en te Roye hun strijdmarht op dezen sl;;g-boom gewôrpen. Toen zij te Eoye werd en te- De berichten der dagbladkorrespon-denten zijn in optimistischen geest ge-steld. Naar hun overtuiging zullen, of-schoon de slag nog eenigen tijd kan du-ren, zelfs met onbeduidende tegensla-gen voor de bondgenooten op enkele punten, de Duitsehers weldra gedwon-gen worden op hun eigen grondgebied terug te trekken. g si te sisiiclen ruggeslagen, werd en eenige Beiersclie regîmen-ton gôheel versiagen. Toen de Duitsciiéçs naar het Ko irden irok-kon en ziehtUaar in Westelijke richting e?n weg beproefde'n fe banrn, bemerkten zij, dat die glagboom hun nog stsedj cen beletsei was on dut men zelfs tegen lien optiok... Hec einde van den slagboom is nu dicht bij de grens. Ik kan niet zeggen. dat de Duitsche linie door ^ alencicnn'es, Kamerijk (-Comblai) en St. Quentin icsds afgesneden is, doch indien een ofïicve'.e mededeeling dat nu be-helsde, dan zou het mij niet verwondeien. De Duitsehers zijn daar ongetwijfeld ver-sohanst en zullen moeilijk te verdrijven zijn. Jn elk geval is de weg naar. Duitschland, de weg waarlangs zij gekomen zijn, hierdoor zooveel smaller geworden, dat zij om zoo te zeggen sleehts indiaansgewes weg zullen kunnen komen. De Duitsehers hebiben al-leen nog den weg langs de Maas over Dînant en Nainen en de richting door Lu-xemburg.... DE LIST VAN WAELHEM E@sa fis®ai5^® meldden dezer dagen, hoe het fort van Waelhem zich gehouden had alsof het vernietigd was, en hoe het dan, als de Duitsehers naderden, dezen bij hoopen neerschoot. Bevestigd wordt deze krijgslist door net volgend gedeelte uit een brief, dien de «Nieuwe Rotterdamsche Courant) ontvangt uit Brussel : Ons bereikt nieuws op de volgende wijze: Een Duitsche chauffeur wordt ge-gehoren bij een barbier, die een praat-je met hem begint. Het blijkt de chauffeur van den generaal von Wangen-heim,die den aanval op Waelhem leid de en die zooeven terugkwam van hei front. Eenieder spitste de ooren. Hij spreek' Duitsch. Ik geef u de woordelijke verta ling van wat hij zegt: « Er was afschuwelijk geschoten var Zaterdag 26 September af. Steeds oi Mechelen en de forten er schter. Allf omliggende dorpen werden het een m het ander op Maandag en Dinsdag ge nomen, zonder veel moeite. Alleen bi, Mechelen hebben we hard moeten vech ten en dat werd kort daarop weer ver laten. Na al de bommen moest Wael hem (fort) wel een puinhoop zijn en daar ze niet meer antwoordden uit het fort, werd er tôt infanterie-aanval be-sloten. Eerst wachtten we nog een uur ... niets! Voor aile zekeïheid hebben we 1 het toen nog een uurtje gebombardeerd. Geen antwoord! Onze ballon captif geeft seinen: De bezetting vlucht uit het fort, hais over kop. Gauw de storm-aanval, onze gevangenen zouden ons anders ont- ■ snappen. We rukten wel wat overhaast, ■ en in te grooten getale tegen het fort op, ■ en stormden tôt 300 meter. Daar, rang! 't Was of de hel openging. Ailes werd ■ weggemaaid. Honderden moeten er voor , de wallen gevallen zijn. Het bleek een krijgslist der Belgen. De zoogenaamde ; vlucht was afgesproken werk, en de ■ kanonniers wachtten sleehts het gun-stige oogenblik af. Wij waren afgesla- t gen; heele compagnies zijn weggeveegd, ) maar we willen de forten morgen of s overmorgen toch krijgen. Zoo'n bom-i menregen, daar kan niemand hefc èegôR volhouden. Ik reed naar den generaal terug: hij huilde bijna en riep voortdu-rend: Meine armen Leute, meine armen Kerlei * \ De ToeM is erg Antwerpen, Dinsdag, 10 uren 's avonds. — De toestand te Antwerpen is erg. Luitenant-genera: > Déguisé, bevelhebber der versterkte steliing heeft heden avond al de burgemeesters der Uemeenten liggende binnen de versterkte steî'-.t igen, den volgenden brief geschreven s « fk heb de eer :t kennis van de bevoiking te brengeit dai de ischieîing van de Antv.erp-sche aggioineratie r mstaande is. » Het blijft we) srstaan dat de bedreiging met- of de uitvoering van het bombardement geenerlei invioed « sllen hebben op den duur van den tegenstarci, die tôt het uiterste zal worden doorgedrevôk De personert die iich aan het bombardement willen onttrekken <i orden verzocht zich te ver> wijderen, zoo spoec^i^ mogelijk in de richting van het Noorden ot liât Noord-Oosten. >vw Engelssliei in den ûorlog Voetbal in d m Bommenregen ! Uit Parijs naar L >nden wordt gemeld, dat er sedert gisteren midi .g tôt hedenoehtend, vroeg een betrekkelijke j.almte heerscht over een groot gedeelte van îet front. De Fransche sol-daten stonden zeer . rbaasd toen zij zagen hoe hunne Engelsehe k meràôen gebruik maakten van de paar uren, da,t het kalm was, om liun geliefkoosdo Zatercbu.middagsport te beoefenen. Terwijl het artili ;rie-duel nog' voortduurde, lieten do soldaten, tue, om eenige rust te ne-men, ois eenigen afstand van de vooruitgeselio-ven vuurlinie waixr. gobraeht, de voetballen rollen. S^joedig daa pp daagde een ander ba-taljon, dat in ' de buuit lag, hen uit tôt een wedstrijd, en weldr i was een spannende wed-strijd aan den gang Beide bataljons hadden in de laatste gevechter -rnstige verliezen geleden, doch dit had, haar het scheen, geen uitwerking gehad op hun liefde voor sport... — Ânateie France vraagt om Soldaat te zijn ! De T1 rr.iir- Ar.atele .F'-'afce heeft den volgenden open brief gericht aan den minister van Oorlog : Alijnheer de minister. Yerscheiden kom-petehte personen beschouwen mijn stijl min-der goed in oorlogstijd. Daar zij misscliien gelijk hebben, ben ik opgehouden met sehri ven en dus zortder bezighetlen. Ik ben niei zeer jong meei-, maar uitstekend gezond; maak een soldaat van mii. w. g. ANATOLE FRANCE. De gri;ize dschter is zeventig jaar oud. ■ -V Per Stocmboot naar Qostende Het beheer van Zeewezen riclit voor "Woensdag 7 dezer een betaiende reis in van Antwerpen naar Oostende. De maalboot «Ville de Liège» zal om £ uren 's morgens aan de Jordaenskaai ver-treklfen.De prijs is 10 fr. voor volwassenen en E fr. voor kinderen beneden de 12 jaar, te te-talen bij de inseheping. Pakken en reisgoed van normaal gewiclit. kosteloos. Daar de dienst der buffetten geschorst ls moet ieder zich desgevallende van mondbe hoeften voorzien. Naar aile waarscliijnlijkheid zal het beheer de twee volgende dagen nog zulke ver-trekken kunnen inrichten. De belanghebbenden zullen door de dagbla-den ingeliclit worden. ■V'-V/V ■ Oproep aan het Volk Vrij wiliigers voor het Leger Dezer dagen las men in de bladen de oproep van den militairen goeverneur aan de weerbare mannen van de steliing An! werpen om ziéh. als vrijwilligers in het leger aan te melden. Wij meenen te mogen verliopen dat deze oproep weerklank zal hebben gevonden il de harten onzer jongelieden. Laat het ons thans niet verbloemen hel vaderland is in gevaar. En al mogen wij misschien nog vol vertrouwen blijven or den einduitslag, van de groote geibeurtenis-isen die zich thans af spelen in Europa, er dient voorzien te worden in den dringenden nood. Wanneer wij nu zien hoe alierwegen de kolonien van Engeland zich beijveren on: kontingenten van manschappen te zenden aan het moederland, daar meenen wij t( mogen rekenen op de vaderlandslievende ge-voelens onzer jonge mannen. Dat zij. die thans, door den oorlog wer-keloos zijn gemaakt, die niet door de plich-ten voor een gezin worden weerhouden die jeugdige sterkte voelen, en door den moec der jonkheid zijn bezield zich thans aan bieden onder de vaandels van het vader-laudsch leger. Blijven zij hier ledig staan toezien hoc anderen voor hen strijden, die wel vrouw en kinderen hebben moeten achterlaten,wel. licht zouden zij, moe^t Antwerpen valler voor de zware verplichting komen te staai: hun krachten te moeten aanwenden teger het vaderland. Dat zij wel weten, dat de Eegeering zoogoed als voor de vrouwen en kinderen der soldaten, de zorg op zicl neemt voor hen, die van hun inkomsten moeten bestaan. ^ Weiaan dan, dat zij die zich bîvinder in de door ons genoemde omstandiglialen. zich scharen aan de zijde hunner makkers dat zij het zwaard aangorden ten strijde .tôt heil van ons dierbaar vaderland. TELEGRAKKEN VAN HEDEN NACHT ■ ;îv Duitsche Nederlagen in Rusland Oe Sfrljd bij Osso^etz Uit Pûtrograd worden de volgend( bijzonderheden gemeld over den strijc bij Ossowetz. Daar de Duitsehers geer anderen weg konden benutten om dt vesting te naderen, rukten zij voor over den weg van Graevo. Toen zij oi een afstand van 1,5 km. de vesting gena derd waren, stelden zij va^t, dat de ar tillerie nièt verder kon gaan, wegens ' moerassige terrein. Van deze plek a1 opende de vijand een verwoed bombar dement. Een aanzienlijke troepenmach infanterie, van talrijke mitrailleurs voor zien naderde de vesting tôt op 6 km Toen deden de Russen een uitval, waar bij zij gebruik maakten van wegen waarvan de vijand het bestaan niet ken de. Dè twee vleugels der Duitsche troe penmacht ,die er van overtuigd scheen dat zij aile gebruikbare wegen had be zet en zich alleen interesseerde voor d< vesting, werden omsingeld. Toen ten slotte bleek welke bewegin gen de Russen uitgevoerd hadden, ont brandde een woedende strijd,waarbij dt ; Duitsehers een zeer ongunstige posïïfa l innamen. Bovendien speelde de artillerie l der vesting in hunne gelederen, zoodat ' heele afdeelingen Duitsehers gedeci-. meerd werden. De strijd die 36 uren ) duurde, eindigde met een débâcle voor - het Duitsche leger, dat in wanorde op - de vlucht sloeg. De Russen maakten : zich meester van een gioote massa ka- nonnen en munitie door den vijand ach- - tergelaten. 60,000 iVian verloren ! In een tolegram uit Pelrograd aan d« Parijsche. Matin worden de verliezen der Duitsehers bij de gevechten in Soewalki op i (ÎO.OOO man aan dooden, gewonden en ge- - vangenen geschat. De Duitsehers zouden alleen bij mïslakte pogingen 0111 over de Njemen en de Bobr ' te komen. 20.000 man hebben verloren. Toen do tsaar naar het front vertrok is î hem te Petrograd. naar. Reuter vandaar seint, veel geestdrift betuigd. De bevolking riep: «Naar Berlijn, naar Weenen», waarop den adjudant van den tsaar àntwoordde : «Geen menscholijke kraclit kan ona weer-■ staan.» De Gruwelen van den Oorlog j • T T * •" ■& saur «>#«>•£> a» r» Uit Parijs stuurt de korrespondent van de « Daily Telegraph » het volgende verhaal over de aankomst van een trein met gewonden : Maandagmiddag om ^ior uur verliet ik Parijs per auto om naar het spoorwegstation van A te gaan, een rit van ongeveer vijftien mijl. Mijn plan was, er getuige van te zijn, hoe een aantal Fransche en Amerikaansche dames zich kwijten van hun vrijwillig-opgenomen taak, 1 den zieken en gewonden soldaten, die bij hun vervoer van het front naar de hospitalen in afgelegen provincieplaatsjès A... passeeren, ver-verschingen aan te bieden. Wij naderen het station. Het perron wordt bewaakt door Fransche reservisten in hun roode en blauwe uniform. De bevelvoerende officier Vvertelt ons, dat er dien dag reeds tal van gewonden gepasseerd zijn ,maar dat er 's aronds nog veel meer zouden volgen, waarom hij verzocht geen tijd verloren te laten gaan om ailes voor hun ontvangst in gereedheid te brèngen. Binnen een liait uur stond, in vier groote ketels, koffie, melk, soep en thee boven liouts-koolvuren te lcoken, terwijl op lange tafels brood, kaas, chocolade, biscuits en ander vast voedsel lag voor hen, wier toestand hun veroor-loofde het te gebruiken. Langzaam daalde de nacht over dit tooneel. Van tijd tôt tijd zwoegde een eindeloos lange trein, soms getrokken door drie lokomotieven, door het station met een transport voedsel en - andere levensbehoeften naar het front. Een-maal ratelde een express-lokomotief fluitend, • met één waggon in een zestig-mijls vaart voor-bij om cen stat'-officier van het front naar Parijs te brengen. Een groep gebaarde, reeds ge-bogen reservisten, in hun roode en blauwe uni-formen, er uitziend als zeeroovers uit een of andere onmogelijke roman, kroop 0111 het vuur bijeen, onze toebereidselen met belangstelling gadeslaand. De officier ,die het bevel voerde over het station, was nu hier, dan daar om allerlei moeilijkheden uit den weg te helpen ruimen : hier moest een tafel verplaatst worefen, " daar een kachel, aan gewonden moest men geen rhum in hun thee geven, enz. Toen aile toebereidselen gereed waren, volgde er een poos wachten, totdat om ongeveer acht 1 uur aangekondigd werd : « Dames en heeron, oeil trein met vierhonderd gewonden zal dade-lijk aankomen-» fCanpen werden gevuld met heete dranken, manden met mondvoorrad en kleeren en toen kroop van uit de duisternis langzaam een lange trein binnen, voor het grootste gedeelte ge-vormd uit derde klas wagens, die in landen, waar algemeene dienstplicht bestaat, bij de 1110-bilisatie gebruikt worden. De rij wagons s'trekte zich uit tôt ver voorbij het perron, tôt waar de bundel glinsterende rails zich in de duister-: nis aan het 00g onttrok. Bijna onmiddellijk verschenen aan de por-tieren der derde-klascoupé's bleeke en voor het meerendeel gebaarde gezichten, getooid met een onbeschrijfelijke versciieidenheid van hoofddek-sels. Het waren de licht gewonden. Zij hielden hun kleine tinnen bekers voor, om voedsel en drinken te vragen, hetwelk onder hen uitge-deeld werd. Crokolade viel vooral in den smaak, in het bijzonder bij de Algerijnen, Tunesiërs en i koolzwarte Senegaleesche infanterie. Het voor-ste deel van den trein was bijna geheel gevuld met deze licht-gewonden. De mannen waren op-gewekt, maar zeer vermoeid en vuil. Velen van . hen hadden sinds het begin van den oorlog geen gelegenheid gehad van linnen te verwisselen. Aan het einde van den trein waren waggons, waar geen gezichten aan de portieren versche-i nen en als men de deur opendeed, zag men een venvaarloosd en hulpeloos slachtoffer van J den oorlog op stroo liggen ,met zwakke stem om drinken roepend 011 vragend of hier dan eindelijk het hospitaal was, waar zijn lijden een einde zou ncmen. Nog meer verderop wa-, ren de groote vee-wagens, met deuren, stevig at'gesloten door ijzeren staven, die, sis ze ge- opend werden, zes, acht of zelfs meer mannen bleken te bevatten, die liulpeloos op het stroo lagen, somtijds 111 voislagen duisternis, or sleehts verlicht door een lantaàrn. Het tooneel maakte op mij een zeer pijnlijk indruk. Enkeie \an hen riepen jammerend: «A boire! A boire ! » Uit één wagen hoorden wij, voordat wij do groote houten deur weggesclioven hadden, sleehts gekreun van stervenden. Het was er donker, ik nain een lantaarn en bij het zwakke licht za gik hun bleeke gezichten, die in ijlen-den doodsstrijd mij aanstaarden. Bijna tweo dagen hadden zi jgelegen in dezen donkeren wagen, zonder versche lucht, met brandende koorts en wonden, die bij iedere beweging van don trein pijn deden en staken. Zij hadden geen begrip van tijd of plaatst en acht-en-veer-tig uur lang hadden zij niets anders gehoord dan het knarsen van ijzeren wielen en het ge-schreeuw van hun kameraden. Wij deden wat wij konden voor deze arme gewonden, gaven hun voedsel, drinken en klee-ni, waarvoor zij de meest treffende dankbaarv.e'i toonden. Vaak moest ik in het halfdonker over de lichamen stappen, die op stroo lagen en d-i hoofden der gewonden opbeureij^als zij met in staat waren om te drinken. Aan aile kanten hoorde ik jammerklachten van mannen, die enkele dagen tevorcn sterk en in den bloei van hun leven waren en nu hulpeloozc invalieden, misschien wel voçr hun geheele leven. Een man die twee lcogels in de borst en een in den schou-der had gekregen, had zich in zijn hevige koort-sen ontdaan van al zijn kleeren en wentelde zich naakt in het stroo om. Ik wikkelde hem in een laken en gaf hem wat heete melk, maar toen ik den wagen verliet, hoorde ik hem nog kermen: «Mon Dieu! que de souffrances! qui l'aurait cru possible? O mon Dieu, ayez pitié de jjioia. Een ander, met een gewond been, vertelde mij dat hij vier-en-twintig uren op het slagveld gelegen had voor een ambulance-afdeeling hem opgenomen had. De meeste soldaten waren in een gevecht, dat vier dagen geleden plaats had, gewond, maar hun aantal was zoo groot, dat men hen niet eerder had kunnen behande-len. Overal hoorde men de vraag: «Zijn wii er? en als men antwoordde : «Nog maar een klein eindje», zeide de arme kerels : «Nog verder, mon Dieu! Steeds nog verder!» 1k opende de deur van een derde klas coupé. Het was er volmaakt donker, maar graag onder-scheidde ik een donkere massa op het stroo. Ik ging de treden op, kroop langs de bank, om den soldaat te ontwijken, die op het stroo moest liggen, en riep hem toe : «\Vilt ge wat drinken, vi'iend?» Hij antwoordde niet. Ik riep nog eens en kreeg weer geen antwoord. Toen haalde ik een doosie lucifers te voorschijn en maakte lieht. Een infanterist lag op zijn zjjde met het ge-zicht in het stroo. Ik boog me over hem lieen en beurde zijn hoofd op, maar zijn gezicht was bleek en de oogen levenloos. Een diep afgrijzen voelde ik bij de gedachte aan dezen eenzamen doode op het stroo in een donkere «poorweg-coupé, ^er van familie en vrienden, met nie-mand om in de laatste oogenblikken bij te staan. Den geheelen nacht door rolde trein naar trein van het slagveld binnen en toen de och-tend aanbrak over het stille stadje, waren we nog aan het werk. Oin zeven uren des morgens, toen anderen ons aflosten, waren dertien trei-nen gepasseerd, met meer dan 3000 gewonden en dat in één nacht. Zoo is het doorgegaan, dag en nacht, over de twee weken lang en dit zijn sleehts de slachtoffers van een deel van hec slagveld. De ernstig gewonden werden naar hospitalen in de buurt gezonden, de overigon gingen naar Bretagne, de Vendée «A het Zuiden van Frank-z ijk.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.