Iste Jaarfgang. — N° 24 •1 O CENTIEM Zaterdag 22 Decemberl9l? DE NIEUWE TIJD Orgaan van de MinderlieidLssocialisteii VA/ FPKRI An» Proletariërs aller landen, Vereenigt U ! Karl Marx. Beheer en Opstelraad : LEOPOLD DE VVAELSTRAAT, 6 Elke medewerker is persoonlijk verantwoordelijk voor zijn schrijven « Geef de wereld waarin gij leeft de goede richting aan, dan zal de tijd de ontwikkeling brengen. • Schiller DE ZWENKING De regeeringen van Engeland, Italie en Frank-rijk beginnen de gevolgen hunner terroristische politiek te gevoelen en doen in dit oogenblik de bittere ervaring op dat men niet straffeloos de arbeiders vernedert. De schaamtelooze klassenpolitiekdie, na passer afgeleverd te hebben aan ministers en bankiers, diezelfde passen voor Stockholm weigerde aan de socialisten, heeft de oogen geopend aan het pro-letariaat en het vertrouwen gebroken, niet alleen in de regeeringen maar ook in die leiders der sociaal-democratie die, met al te groote verknocht-heid, de belangen van het kapitalisme dienen. Overal hebben de arbeiders zich aan 't roeren gezet en met elken dag wint het verzet tegen het zoogenamde «doorvechten lot het bittere einde» meer veld. De arbeiders hebben gevochten en hun bloed vergoten, zij hebben ellende en ontbering ver-beten omdat zij dachten dat daardoor alleen de vrede te bereiken was-. Zij beseîfen nu dat het doel der oorlogsdrijvers niet vrede maar ooriog is. Zij hebben gezien uit de geheime verdragen die de Russische socialisten hebben openbaar gemaakt dat Duitschland tweemaal gepoogd heeft tôt vredesonderhandelingen te komen en zij hebben tevens uit diezelfde dokumenten gezien dat imperialistische doeleinden en inpalming van grondgebied een sterk deel uitmaken van de oor-logsdoeleinden der Entente. De arbeiders hebben niet te oordeelen of Duitschland den vrede be-tracht uit belang ofwel gedreven wordt door het sterke verlangen naar vrede dat uit de Duitsche volksmassa. tôt zijri staatslieden spreekt. Zij hebben evenmin rekening tehouden met de rede-nen en oorzaken die aan de andere zijde naar voortzetting van den oorlog doet drijven. Zij hebben enkel en alleen rekening te houden met deze twee feiten : Er is eene partij die den oorlog wil Er is eene partij die den vrede wil en dan rijst de vraag : naar welke zijde neigt het belang van het proletariaat ? Het antvvoord op die vraag is beslist : NAAR VREDE ! Het argument dat men daardoor te kort komt aan zijn vaderlandsche plichten, heeft voor het proletariaat geen waarde meer sedert dit vader-land hen het recht ontkent mede te spreken waar het de levensbelangen zijner klasse geldt. Na bij miljoenen voor die verschillende vaderlanden gesneuveld te zijn op het veld van eer, na drie jaren met den uitersten stoffe-lijken en zëdelijken nood gekampt te hebben wordt aan de arbeiders brutaal weg gezegd dat zij na het bestijgen van dien Golgotha er niet aan denken mogen aanspraak te kunnen maken op eenig recht. Als loon voor de gebrachte offers werden zij in de gevangenis gesmeten. Sedert dat oogenblik bestaat er voor hen geen vaderland meer 1 Wanhopig nemen de regeeringen hunnen toevlucht tôt de uitzinnigste onderdrukkings-middelen omdat zij voelen dat hen den bodem onder de voeten wegzinkt zoodra het proletariaat bewust wordt. Die onderdrukkingsmiddelen zijn het teeken der onmacht en der vertwijfeling en de voorborie van een keerpunt. Het stelsel van het « cabinet noir » dat door den bloedzuchtigen Clemenceau in Frankrijk her-ingevoerd is, kan voor gevolg hebben dat enkele individueele moorden lastige getuigen uit den weg ruimen. d'Almeyrida zal Clemenceau niet meer hinderen en de vredesstem van Caillaux kan voor eenigen tijd achter de muren der gevangenis gesmoord worden. Het zal echter niet hel-pen. Elke vervolging heeft hare terugwerking en wellicht valt heden of morgen de vervolger onder het schot van de wraak. Wij wenschen niet te voorspellen maar wij zijn zeker dat er een dag komen zal waarop Jaurès, d'Almeyrida en Caillaux zullen gewroken worden. Italië bedwingt met moeite eene sociale omvven-teling en er zal weldra even veel bloed vloeien door den opstand van de massa tegen eene ver-blinde regeering dan er vloeit op dit oogenblik op het front waar de Italiaansche soldaten nog de strijd der wanhoop moeten volhouden In Engeland hebben de Atbeiders'partijen bekend gemaakt dat ze op 28 December willen vergaderen om zich tegenover de oorlogspolitiek uit te spreken en Lloyd George, de man van den onverbiddelijken oorlog tôt de algeheele vernieti-ging van het Duitsche volk, heeft met eene behen-dige demagogische ministerrede de zwenking der Eùgelsche poiitiek voorbereid. De stem der rede die Lord Lansdowne heeft doen opgaan, heeft er een sterken naklank gevon-den in de jongste rede van Asquith die tevens tracht de ongelukkigebedreiging van vernietiging en uithongering van Duitschland, waardoor juist Duitschland zoo sterk werd omdat het volk er aan geloofde, goed te inaken door te verklaren : « Niemand bedreigt het voortbestaan, de onaf-« hankelijkheid en het vreedzaam bedrijf van het « Duitsche rijk. Laat mij daaraan toevoegen, dat « niemand onder de geallieerden tracht of er over « denkt aan het Duitschland van de toekomst een « grondvvet of de wijze, waarop het zijn binnen-« làndsche zaken wil regelen, voor te schrijven. « Hetis eenfundamenteelbeginsel der démocratie, « dat elk georganiseerd volk de ware, echte en « alleen verantwoordelijke rechter over zijn eigen « regeeringsvorm is. Dat is zijn eigen zaak.» En alsof het een waarschuwing voor Lloyd George zelve was deed hij deze verklaring voor-afgaan door de woorden : " Ik wil een vrede die in zich zelf de waarbor-« gen bevat van zijn eigen duurzaamheid, Zoo'n " vrede is de opperste en overheerschende nood-« zakelijkheid voor de geheele wereld geworden. « En het menschelijk ras heeft op dit oogenblik. « geen grooter vijand dan den man — indien « er zoo 'n man bestaat — die door woord of « daad het bereiken van zoo 'n vrede bemoei-« lijki." In eene rede, vol holle woorden en ronkende phrazen heeft Lloyd George de noodzakelijk geworden zwenking laten voorvoelen. Hij spreekt voortdurend van een symbolische brug die hij bouwen wil om eene nieuwe wereld binnen te gaan. Wat hij eigenlijk overbruggen wil zegt hij wijselijk niet, maar wij krijgen den indruk dat hij wezenlijk eene brug wil slaanover denwassenden stroom van den internationalen opstand die in de lucht hangt. Zijn nuchter, engelsch verstand heeft ingezien dat de tijd gekomen is om een uitweg te zoeken en wijl hij nog den mond vol heeft van overwinningen die zullen komen opent hij kouse-voetend een achterpoortje waardoor in 't kritiek oogenblik het « bittere einde zal kunnen buiten-geleid worden. Niets kan ons den oorlog nog doen verliezen zegt hij, tenzij..,.. de tonnenmaat ! Als nu het engelsch proletariaat zal weigeren nog langer de kapitalistische doeleinden te dienen; als Rusland zal vrede gesloten, en Italie en Roemenië den wapenstilstand aanvaard hebben, dan zal het blijken dat Amerika geen voldoende " tonnenmaat » kan leveren, tenzij Duitschland voor dien tijd verslagen wordt door een volgende fancy-fair redevoering van den onversaagden engelschen minister. E.J. Het Sacialisfiscls g@w@t@n Uit het artikel van de " Belgisclie Soeialist » van Zaterdag 8 Dec. 1.1. en getiteld : « Leve Anseele ! Leve Huysmans ! » knippen wij het volgende uit : « Het standaardprogram der B.W.P. zegt onder N° 2 der slotartikelen : « De socialisten aller landen moeten solidair zijn. De ontvoogding der arbeidersklasse is geen nationale, maar een internationale taak.» « In de resoluties gestemd door onze internationale congressen te Stuttgart, Kopenhagen en Bazel staat geschreven : «Wanneer de oorlog losbarst, moet het bureau der Internationale ailes doen om aan den oorlog een spoedig einde te maken.» (wij cursiveeren). « Het standaardprogram der B. W. P. en de gestemde resoluties onzer internationale congressen zijn nog altijd bindend voor al degenen, die zich beroepen op de B.W.P. alsook voor de mandaatdragers dezer partij. « Niemand heeft hetjrecht zich te onttrekken aan deze verbintenis op het gevaar zich buiten het kader der B.W.P te plaatsen. « Wu zullen niet nagaan wie aan deze verplichtingen is te kort gekomen, maar wij zullen even nasporen wie, trots allehoon en laster van oorlogspers en chau-vinistisch gedoe, trouw zijn gebleven aan ons socialis-lisch wetboek. « 01' men het wil, of men het niet wil ; of men het goed of kwaad vindt, twee figuren uit de Belgisclie arbeidswereld, twee Belgisclie socialisten, zijn midden in den storm der oorlogsfurie te voorschijn gekomen , met de roode vaan in de hand, onder de leuze : « ProletariOrs aller landen, \ereenigt U ! » Aan de Antwerpschepartijgenooten vragen wij hun socialistisch gcweten te willen onderzoeken, wanthet uur der afrekening zal weldra slaan ! Wat nu Huysmans betreft is deze lofbetuiging meer dan verdiend. — Hij was de eerste die gedurfrl heeft. Van Anseele is ons echter niets verders bekend dan dat hij voorstander is van de Stockholmer Conferentie. Doch het is bij hem gebleven bij eene platonfsche verklaring.— Die platonische uiting heeft zeker belang wanneer zij van eene persoonlijkheid als Anseele uit-gaat. — Wanneer echter de d ad e n uitblijven wordt dit belang negatief. Mogen wij aan de B S. vragen waarom 1>E NIEUWE TIJD wordt doodgezwegen? Of vinden onze kameraden dat wij geene resultaten bereikt hebben en denken zij dat wij lu t zoo gemakkelijk gehad hebben 1 Kerstmis OvERWEGINGEN KERSTMIS, syinbool van Vrede, uwe komst schijnt ook in 19H voor de volkeren van Europa het geluk nog nog niet mede te brengen Wij hadden zoo gehoopt dat het flinke voorbeeld van de Russische kamerai!en,de genoigdlieid tôt verzoening van den kant der Centrale mogendheden, ook de Wes-tersche Staten tôt betere inzicliten zouden hebben gebracht. Helaas ! Men is daar van gevoelen dat we nog niet » jusq'au bout » zyn. Ge liebt gelijk, Ileeren, zelfs in het zoo uitgeputte België zijn de menschen nog niet « jusqu'au bout » Het laatste verslag van de Relief Commissié zegt wel dat, verhoogd met de eigen pro ductie van het land, zij, ovei' het algemeen, en in iiet geheel slechts 2/3 van de noodige calorién tôt de in-standhouding van hetleven, verstrekken kan. Het ze^t ook dat op 100 sterfgevallen er aan tering bezwijken te Brussel 15, te Luik 50, te Antwerpen 6i menschen. Voor Valenciennes en Rijsel, zeg: het verslag, is het pei'centage nog hooger. Is het juiste cij fer niet bekend ofschaamt men bekend te maken hoe gruwzaamjn die streken de oorlog op het menschelijk lichaam heeft ingewerkt. Eer we dus « jusqu'au bout » zijn, eer elk individu, niet t en uitgezonderd, ondermijnd is, hebben we nog wat ti,jd. Behaalt ge dan de overwinning metkleite-rend wapengeweld en na vernieling van onze bloeiende dorpen en steden. dan zult ge een prachtige triomf kunnen vieren ! 0 Voile ! Wat laat ge met u spelen ! Men noomt u in den oorlog >< menschenmateriaal » Voor waar ge zijt niets meer dan wezenloos inaterieel zooals ijzer, hout of steen waarop men klopt en hamert. — Ik zou me vergissen. Gij kunt toch îets meer : Gij kunt moorden, fgn geraffineerd moorden ! Gij, die als kenmerk uwer beschaving een onontwikkelde boer liet gonot van een fii.ik hanengevecht ontzegt,(ocli die arin ■ haan !) maar leest zelf met plezier dat er weer zoo veel vyaaden aan de bajonet zijn geregen, zooveel in de pan gehakt, zooveel met vergiftigde gassen blind gemaakt zooveel met brandende vuursti'alen zijn overgoten ! Hoe kan ik nu daarover spreken : Het gaat iminers maar over menschen, 'n haan is toch lieel wat beter ? Volk, komt tôt beziuning en vooral gij, vrouwen, moeders en toekomstige moeders. Voor u geloovigen, gedenkt dat Kerstmis de dag is der geboorte van uw Jésus Ghristus, de predifcer van vrede en verzoening, van liefde op aarde eu die het" niet kende van h a a o te koppelen aan l i e f d e, zelfs niet tegen do regeerders van het oude Roma die zijn volk zoo uitmergelden. En gij, niet geloovigen. Kerstmis, voor u het tijdstip van de ontluiking der natuur. Hoe kunt gij bij m-t zien van zooveel schoonheid, bij al de lie.'rlgkheid die de natuur elk jaar in vollen rykdom voor ons oog out-plooit, hoe kunt gij het dulden dat nog steeds h a a t en afgunst de wereld beheerscht? De natuur be-spaai't hare gaven toch niet alleen voor ons, elk land paart toch mee ! Waarom zullen wij, menschen, er op bogen dat wij onze buren hun paart aan den maat-schappelyken disch betwisten, de wapens in de hand ? Neen, duizendmaal neen dat mogen wij niet langer dulden. i.y allen die van goeden wil zijt, biijft toch niet wachtentot men voor u dekastanjes uit het vuurhaalt. En gij vooral, vrouwen, toont aan de wereld dat ge niet langer moeder wenscht te zijn wanneer meirvoor uw moederschap niet meer eerbied heeft dan uw zonen naar de slachtbankte voeren, van uwedochters tering-lijdsters te maken. Toont aan de wereld dat ge voor de moeders van over de grens. dezdfde rechten eischt, dat ge niet langer gediend zijt met de mooie spreuken over liefde tôt het vaderland. Roept de wereld too dat uw begrip « liefde tôt het vaderland » niet beteekent de vernietiging van ailes wat ons dierbaar is, maar recht eischt op vrije, geheele ontwikkeling om in staat te zijn in voile kracht de gansche maatscliappij in opbouwenden zin te kunen dienen. CLARA. Akfivisme ©n... Tuchtbreyk Nog steeds blijven menigvuldige partijgenooten er een misverstand op nahouden, wat betreft aktivisme bij socialisme. velen beschouwen de Vlaamsche zaak zooals ze diont beschouwd ni. als eene sociale vraag, zij erkennon grif dat de eindelijke ontvoogding van onze Vlaamsche arbeiders slechts kan bereikt worden door hun toe te aten volledig zich zelf te zijn. Maar onmiddellijk wordt or dan bijgevoegd dat men zich nochtans niet leenen wil tôt zelfzuchtig eigen nationaliteitsbegrip, want dat aile slecht komt uit klasse;recht en klasse heer-schappij. Daarmeekunnen wij het natuurlijk volkomen eens zijn, beweren echter dat in onze streken dit klasse- * heerschappij nog verschervi wordt,- juist door het verschil van taal dat bestaat tusschen de zoogenaamde lagere en hoogere standen en dat juist door de macht-hebbers kunstmatig aangek weekt wordt. In ons Vlaan-deren kan men beter dan wààr ook scherp de lijn trekken tusschen de Ulassen bezitters en niet bezitters. Men behoeft daarvoor slechts de taalgrens te volgen die ligt tusschen hoog en laag. Buiten de menigvuldige verschillen die beide klassen scheiden hier als elders komt er bij ons nog een enorm verschil. dat lieelemaal ten nadeele werkt van het proletariaat, ni het taal verschil. Kenmerk der be-zittende klassen is Fransch, dat van het proletariaat Vlaamsch. Oneindige malen reeds werden van aile zijden gewezen op het nadeel dat daaruit voortsi)ruit voor de arbeiders, en dat daar çloor de klasse-heerschappij nog versterkt wordt. Wij hoeven daarop dan niet meer terug te komen. Wij beweren natuurlijk niet dat mît aan de arbeiders het re«htt geven zich te oatwikkelen in eigen e t slechts door eigen taal, lu t klasse-\ 'rschil en heerschappij als bi) tooverslag zal verdwijnen. )it zij verre, maar wij beweren dat daar-deor de ophefflng van het klasse-verscliil een stap genaderd wordt en vooral dat dit bijdragcn zal tôt de bewustmaking van het proletariaat^ wat natuurlijk ook niet te versmadën is. Ook wordt ons aktivisten, verweten dat wij tucht breken der partij. Daarvah zijn wij om geendeels bewust, maar wenschen de vi-aag te stellen wat in de Soeialistisclie Partij de tucht is. Is tucht gehoorzamen aan het ordewoord gegeven door enkele individuel) die zich tengevolge van de uitzonderlijke toestanden als Partij-bestuur opwerpen, of hebben slechts de be-sluiten dieop regelmatige kongressen genomen werden bindende kracht. Wij vermeenen het laatste en dan zouden we wel eens willen weten welk besluit wij overtreden ? en vermits er hier nu toch feitelijk sprake is van tuchtbreuk, is het misschien niet ongepust de b^wering te uiten dat juist de zoogenaamde officieele partijtucht breken. Inderdaad, zoo als er in dit blad reeds opgewezen werd, bestaan er menigvuldige kon-gresbesluiten waarbij het internationaal pi-oletariaat zich zelf verbonden had, aile middelen aan te wenden om oorlog onmogelijk te maken en tegen te gaan De officieele dan volgt die besluiten niet na helpt veeleer mee de oorlogsstemming te verhoogen en gaat er zelfs toe over een ongëldige landeiijkc raad samen te roe. peu waarbij door aile middelen beproefd werd en ver-kregen dat tegen Stockholm gestemd werd Keuren die pariijgenooten dieons van tuchtbreuk beschuidigen die handel wijze af ? En die van gezel Valider Velde die als minister van munitie in een owfo^s-kabinet treedt, dat op den hoop toe nog annexionistisch gezind is ? Dàt noemeu wjj tucht-breuk en met meer reden. vr. <u. Sij sEjn ûe e ciste ! 1 Zaterdag 11. eindigde leeraar D. B. zyn prachtige reeks lessen over de internationale en hare w erking Hij besloot dezen leergang met 'n eigen denkbeeld te vormen, hoe de Internationale er na den oorlog zou kunnen uitzien, althans met het oog op de huidige omstandigheden. j Zooals gebruikelijk heeft gezel R. bij zijn danktoe-spraak aan den voordrachtgever, de gelegenheid tebaat genomen om op de oppositie in de partij voor de zoo-j veelste maal ios te springeu. I Het zal zijn zieltji1 niet baten Iets weerleggen van wat de voordrachtgever in zijn les had uiteengezet, kan hij niet. Nevens de kwest.ie moest er dus geredeneerd worden. Gezel R. begon met te verklaren : « Wij zijn de beste, wij zijn de echte, wij zijn de ware, wij zijn de onver. vervalschte socialisten van voor den oorlog. (I,et op geen surrogaat.) En verder : « lemand die in de partij is gekomen, niet om het beginsel maar om, wanneer het hem lukken zou tusschen de partijgenooten verwarring testichten en 0111 zijn eigen naam en persoontje voorop te stellen^ is er in geslaagd ecnigejonge, onbezonne, zonder onder-vindingofverst irvlbegaafdeelementen (enfin nulliteiten) bijeen te verzauielen en onverpoosd zett n dezen nu hun afbrekerswerk voort » Deze uiting was een wanklank in de ooren van de toehoorders na de zoo prachtige en opwekkcnde woor. den van den voordrachtgevi-r. i>ezehad oi> meesti'rlijke wijze de daden onzer Russische kameraden weten te schetsen en uit te leggen welke vers) l.etiile gevolgen dezen zouden kunnen hebben \oor het proletariaat. Geen enkel ware soc. deino.craat of liij mj-toinl-r den indruk dezer spontané proletarisclje uiting l^omen. Gezel R sclieen er anders ovi-r te denken Hij ver-! klaarde niet. akkoord te zijn met w at de spreker had aangevoerd Waarom, dat was niet noodig er bjj te voegen ^ Zeg, gezel R , de bezoekers van de voordrachten, gelooven u wel, dat de echten onder U te vinden zijn, of gelooft u het souis zeli niet meer ? Ge komt er toch zoo dikuijls op terug. Tocii zou het werkelijk geen kwaad kunnen mo< st u met wat meer socialistische daden voor de pinn« n komen Onze werking durven we gerust met de uwe vergelijken. Om 'n wezenlijke ware soeialist te zijn moet er in de huidige omstandigheden wat meer gedaan worden dan feesten organiseeren. Hetgeen u Zaterdag 11. togen ons wist aan te voeren, als dit ailes is, dan is dit verdui veld « pauvre. « Er zul" len heel wat andere argumenten moeten opgvzocht worden. De verdachtmakingen welke er tegen ons uitg"kraamd werden, hebben een keel'Mi slechten indruk bij de aanwezigen ten uwen nadeèle achter. gelaten, het heeft in iedor geval uwe politiek niet bevoordeeligd. Spijtig genoeg dat we ons blad voor zulke dingen moeten gebruiken. Maar, waar men ons in ons edej streven aanvalt, hebben wij het recht, en is het .uizen plicht ons te verdedigen. Wij laten het nu aan de arbeiders over zelf een oordeel te vellen over uwe en onze wijze van optreden.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.