Buteeli! 21, RUSSELL SQUAR] LONDON, W.C. Téléphoné: ivmseum 267, De Stem VOOR GOD EN VADERLAND. uit Belgie. Abonnement : 2sh. voor ! maanden. Subscriptîon : Jsh. for 3 months. Voor le Vereenigde Staten : 10 cts. Voor Holland : 1 I. Voor Frankrijk : 2.50 r. Voor de soldaten : lsh. f 1.50 fr. jde Jaargang, Ni. 30. (Biz. 1407-1414.) Opiage: 10,500. VRIJDAG, APRIL 13, 1917. Registered at G.P.O. as a Newspaper. 8 blz. I^d. AAN ONZE LEZERS. Acht bladzijden.—Onze lezers gelieven zich niet te verontrusten om dit verschijnen op 8 blz. Indien er zich geen nieuwe verhooging van onkosten voordoet zullen we op 12 bladzijden kunnen voortverschijnen met slechts drij nummers van 8 blz. per trimester : dit in de onderstelling dat men ons steunen blijft zooals men ten gevolge van onzen oproep gedaan heeft. Ieder werve een nieuw abonnement aan ! Onzen dank aan die het reeds deden. -Aile onze nummers worden ten laatste 's Vrijdags middags op de post besteld. Wie ze later ontvangt gelieve na te zien of het is bij gebrek aan juist post-adres ; • zoo niet reklameere men op het postbureel. jongens hébt geen soldatenmanieren.Ilebt gij ©r oodt op magedacht, wat er eigan-iijk met u is gebeurd, de.n dag dat gij aïs achtienjarige melkbaard, als "un bleu" lijk je in Frankrijk zeggen, of als een ostgedaagde vaderlander, 'k wil zeggen "un service auxiliaire" uw burgerkostuum voor een soldaten-uniform hebt verwisseld, of met een schilder-achtig woord, uitgesipeeld ? Gij hebt allen die operatie ondergaan, en ge zult het ver-loop ervan beter kennen dan ik. Ik veron-derstel—dmmers ailes gaat in den troep met maat en orde—ik veronderstel dat ge op 't geschal van een klaroen uit uw burgenbroek-pijpen in uw khakibroekpijpen gesprongen zijt, dat ge al de vouwtjes van uw khakiuni-form 'hebt gladgestreken, en seffens naar den fotograaf geloopen zijt en uw gefotografeerde nieuwmenschelijkheid of khakiedteldrachtig-heid hebt opgestuurd naar vader en moeder, naar de maten en naar haar... met geschrift-hanepooten van eeuwige, eeuwige liefde. Om dat eerste uur khakifierheid hebt ge voorzeker al uw angst en onrust om uw legeroproeping vergeten en ware 't in Vlaanderen geweest, in 't dorp van te lande, ge zoudt voorzeker naar drie missen geweest zijn 's Zondags om u te laten zien en bewonderen ! 0 mysterieuze verleidelijkheid van den khakiuniform? Ik heb hooren: zeggen dat vader de Staat vol bezorgdheid uw burgerskleêren in een handig pakje heeft vastgesnoerd en genium-merd en gewaarmerkt ter bewaring naar de stapelplaats heeft gestuurd, van waaruit vader de Staat het u zal weêrgeven den dag dat ge weêr als burger in menschenkleeren treedt, en vaarwel zult zeggen aan den khakiuniform, tenzij de bur,gerwacht—la garde comique— wederom in voege trad', of waTe 't maar uit dankbare hulde om hare historische helden-dagen.Is dat ailes wat met u gebeurd is op dien levensdag? God geve dat 't zoo ware. Maar zoovelen hebben met hun burgerspak, ailes wat des burgers iç, afgelegd : hun deugd en hun Christel ijkheid, hun opvoeding en hun gewoonten, dat afgelegd om het terug te nemen na huni isoldatendienst. Zij hebben met het soldatenuniform een nieuwen mensch aangetrokken, zoo een s lac h ma ri o n e tt enp o p • met soldatenmaoieren, voor het verloop van hua legerdienst en of die marionettepop dan-sen en springen en goocheltoeren maken kan ! Een marionettepop met soldatenmanieren, dat wil zeggen een nieuwe leer, een nieuwe geesl, een nieuwe gedachtenkring, en nieuwe doetiir.^; niet omdat die manieren goed zijn, ook niet omdat zij silecht zijn, maar omdat dit nu eenmaal zoo is, omdat a,llen het zoo doen, omdat het altijd zoo geweest is, omdat het zoo gemakkelijkst is, omdat iedereen zegt dat dit nu soldaat zijn is, en dat soldaten-manie-Ten zoo moeten zijn. t Is onredelijk, t is belachelijk, wat baat het, wat is, is en een mensch moet de zaken nemen lijk zij zijn. Jamaar soldaat zijn sluit den mensch, en' den christen, en den plichtgetrouwe niet uit. Soldaat zijn zou er een bekrooning, een uit-glanzing van moeten zijn. Dat is waar, maar het soldatenkorps en de soldatenhoorigheid denkt er anders over. Jamaar, zoo !n spel spelea is valsch en huichelachtig, is zichzeif kapot snijden, zich radbraken. Dat is waar, maar 't gaat beter zichzeif te radbraken dan zich te laten bespotten en den duivel aan-doen door den legergeest die 't zoo wil. Jongens, verkent gij ze die soldatenmanieren, 'k zou beter zeggen misschien die kazer-nemanieren, want in den oorlog zijn de soldaten veel meer menschen dan in vredetijd. Ze voelen immersi dat, in 't aangezicht van gevaar en dood, hun soldatenschap bezwijken zou ware het niet geschraagd door hun kloek-moedig en plichtmatig mensch zijn. Kazernemanieren. Hoart ze vloeken dat de hemelkappe er bij davert, dat de Lieve Vrouw medalje op hun borst van verontwaardiging opspringt ! Ze zeggen niet één vloek, ze zeggen er dui-zend daags, bijzonderlijk in gezelschaip van vêlait) van jongeren en van sergeanten en korporalen. Ze zeggen niet éénzelfde vloek-woord. Ze zeggen er honderd. Ze hebben ze opgezant, overal, ze hebben ze zelf ge-maakt. 't Is om God te vergrammen? Zij denken daar niet op. Is 't om 't plezier van zonde te doen? Volstrekt niet. Is 't om, als ruwe kerels in ruw labeur en oorlogmiseries zich sterk uit te spTeken, door den vergroo-tenden en overtreffenden trap van een vloek-woord? Ook niet. Is 't uit gewoonte, lijk de visschers van Oositende, die vloekend be-werea dat zij nooit vloeken? Waren ze te huis bij hun moeder, in 't stille dorp, 't kwame geen vloekwoord 'ovèr hunne lippen, 'enzij in driftige gramscha,p eni dan 't bleve aog half stikken in (hun keel. Waarom leg- gen zij dan den eenen vloek achter den ande-ren? Omdat zij anderen hooren vloekeni, anderen die het doen omdat zij ook anderen hooren, en omdat zij peizen dajt het zoo zijn moet, dat dit soldatenmanier is, en omdat anderen] lachend toejuichen als zij dat vloeken hooren, omdat zij denken dat zij succès hebben, en ook iets kunnen, en ook iets zijn. Kazernemanieren ! Weet gij wat soldaten'hootaardij is? Gij denkt misschien dat zij bes-taat in preusch-heid met het uniform ! Hier en daar was er wel een gids of een lancier die met zijn uniform coquetteerde. Maar doorgaans zondi-gen onze jonge lui niet aan kleederdrachthoo-vaiardij, Integendpel een piot wil vuil, zwaar, grof en slordig zijn, tenzij wanneer hij zich uitklopt voor een verlof. Soldaten laten doorgaans de kleederdrachthoovaardij aan blikkedoozenofficiertjes of aan de meiHen van bachten de kupe. Soldatemhoo.vaardij bestaat zel'fs niet in 't- zich aanmatigen, in 't uitfan-taseeren, in 't aandikken van oorlogsfei'ten en heldendaden. Er is wel hier en daar een waanwijze die een half regiment Duitschers zegt kapot gemaakt te hebben, of de geheimen van den Legerstaf beweert te kennen, maar rooken in een gezond en ruim lokaal? Neen, 't moet een kleio kotje zijn met vuile muren, met sleohte uitwasemingen, en ze moeten ten slotte tafels en stoelen kapotslaan, ni©t uit jongensjeukte, maar uit brutaliteit. Een soldaat denkt anders over het leven. Hij wil zijn weg gaain, elk gerust latende. Jamaar dat mag niet, men keert hemel en. aarde tegen hem, men verwenscht hem, men koeieneert hem, men slaat en stampt hem als 't moet, harteloos. Waarom uit brutaliteit die nie-mands gedacht, noch gevoel, noch vrijheid eerbiedigt. Ons soldaatje wocdt door vleierij en Iekkerij, korporaa'l, sergeant. Luistert naar dat beest. Geen beleefd woord, geen zachte raad, geen edele daad, neen, hij scheldt zijn soldaten uit. Waarom? dat zijn soldatenmanieren. 't Is 't eenige middel om soldaten op te leiden, zegt men, 't is 't eenige middel om aain de soldaten een soldatenmen-taliteit in te stampe.n, 't eenige middel om 't gezag (?) te doen eerbiedigen., 't eenige middel om de koppen en de harten zoo te pletten dat niemand het wagen durft in te gaain tegeni de mediocriteit van den soldateti-geesit.Kazernemanieren ! Belgische geinterneerden te Montreux (Zwltserland). de maten rondom hem steken de schouderen op en noemen hem een groote lantaarn met een klein lichtje. Onze soldaten immers ge-looven niet in oorlogsglorie. Oorlog is eeçn hel. De Franschman deze sterft "pour la gloire," maar de onze vinden dat een mensch van decoraties en medaljes niet leven kan, en zoo ze nu geen eerekruis krijgen, omdat niemand het makelt voor hen, zij getroosten : zich in 't vooruitzicht dat elke strijder van 1914-15-16-17 en de 'k weet niet hoeveel jairen nog, in zijn ouden dag als een patriot zal geèeremerkt worden. Soldatenhoovaardij bij onze jongens bestaat als een kazernemanier in 't afdoppen van vuile en vieze spreuken, in 't uitbrabbelen van zwijnepraat, in 't un-schruwelen van ontuchtige liederen, in :t bespotten van al het tooogheiHge. Waarom? is het uit bederf, zoo dalt 't vat uitgeeft wat het ingeeft? is het uit plezierzucht? Volstrekt niet, 't is om succès te hebben, 't is omdat men peiat dat dit nu zoo zij-n moet. En men is zeker van succès te hebben, want de dui-zende toehoordens staan gereed om toe te juichen, ook omdat ze peizen dat het zoo zijn moet. Kazernemanieren ! 't Zijn eenvoudiige jongens van Vlaamderen, leutige, driestige, ongekunstelde kerels. 't Zat geen kwaad in. Ze hadden nog nooit naar een meisje gekeken. Dat stond immers niet in hun deftige familie. Ze hadden nog nooit gelampet of gewallebakt in late herbergen. Nu zijn "zij soldaat en zij loopen met een vrouwelijk schepsel aan hun ami. Zij kunnen geen meisje voorbijgaan of ze moeten walgelijke gebaren maken of walgelijke woor-den zeggen. Ze neuzen rond en snuisteren naar 't slechte huis, naar 't kotje om verderf. Ze gaan op jacht naar avor uren en liefde-histoiietjes. Ze fantaseeren 1 cdehiistorietjes. Komen ze in een nieuw midûen aan, ze vra-gen wat plezier er in die plaats is. En zoo voort. Zoudan ze dat durven doen te huis? Voor geen geld ter wereld. Zouden ze dat durven zeggen te huis aan hun moeder? Nooit. In den grond voelen zij zich be-schaamd voor hun wangedTag. Waarom doen zij het dan? Waarom dansen zij dan zoo wispelturig op 't liefdestiraatje? Waarom? Omdat dat soldatengebruikan zijn, omdat iedereen zegt en peist dat het zoo moet gedaan zijn, dat het niet anders kan, dat het tijdelijk noodza'kelijk is ; en omdait de gTootste liefde-zot door de sinaikem van soldaten het meest wordt toegejuicht als iemand, als een soldaat op en top. Kazernemanieren ! Kunnen ze praten gemoedelijk, en stil onder mekaar? Ziet hun groot gebaar van handen ! Hoort ze tuiten ! Kunnen ze een gezapig pintje drinken en een gezapige pijpe En 't is al voor 't vaderland, 't is al voor 't heil van de regeltucht ! En dan wil men de wereld wijsmaken dat het militarisme een volk ontwikkelt, karakters vormt, gehoor-zaamheid en tucht handhaaft, beschaafdheid en kameraadschap verbetert, enz. Jongens, zijt goc soldaten, maar hebt geen soldatenmanieren. Smij.t uw vroeger wezen niet weg als uw burgeTkleêren, maar zijt wat gij waart, niet enkel onder uw soldatenuniform, maar laat wat gij zijt Schijnen door uw soldatenuni'form henen. Kunt gij dait? Er is geen volk dat rapper die soldatenmanieren opneemt dan het onze omdat er geen onzelfstandiger volk is dan het Vlaamsche volk. Waarom gaat die Vla-airasche soldaat niet naar de Zondagmis? waarom eerbiedigt hij de vrouw niet? waarom vloekt en zweert hij? waarom Lacht en spot hij met die deugd? Uit slechtheid, uit bedorvenheid? Neen. Heeft hij ©en bewijs tegen de waarheid van 't geloof? Niet een. Waarom handelt hij dan als een ongeloo-vige? Omdat ihij niet durft zelfstandig zichzeif zijn. Een aalmoezenier schrijft mij : "Schrijf een artikel om onze jongens aan te zetten hun Paaschplicht te vervullan." Ik heb hem geanrtwoord dat ik het niet doen zal, omdat het nutteloos tijd en papierverspilling is. Er is geen een onder die Vlaamsche jongens die niet weet wat Paaschplicht beduidt, geen een die een argument weet in te bremgen tegen den Paaschplicht. Ze gelooven allen in God en. de zedeleer. Maar wat dan? De reden van hun anders doen, dan zij gelooven, denken, weten, voelen, ligt in hunne onzelfstanddgheid. De wortel van hun soldatenmanieren kunt ge vindien in de ziel-kunde van 't moderne Vlaamsche volk. Ik denk dat ik 't kwaad bij den wortel raijp en grijp, wanneer ik zeg dat onze jongens, niet durven voor het goede, dat zij wel durven voor het kwade uit grootheidswaanzin en karakterlooze fierheidopgevende vleierij, dat zij een ding fel durven, ja fanatiek durven : hen aanvallen en bespotten die durven durven.Onze jongens durven niet voof het goede. Zij hebben geeni fierheid genoeg om nog te verstaan, dat de grootheid van een karakter bestaat in waarheid en rechtzinnigheid van wezen en daad, spijts allen en spijts ailes. En bij den weeromstuit, zij zijn verzot op valsche fierheid, die zoo gemakkelijk wordt geoogst, door 't kwaad bedrijf. Ze zijn verzot op populariteit bij de massa en ze denken er niet aan hoe wispelturig de massa is, hoe veranderldjk en hoe valsch. "De massa juicht enkel toe wie in de massa is verzonken, van wie zij zeggen kan : "gij zijt een van de onze." En teD slotte, onze jo-ngems zijn onverdraag-zaam. Zij laten niet toe dat iemand anders denke, voele, wille, doe, en zij vallen zijn pensoon en persoonlijk'heid aan. 't Is bij hen geen strijd van gedachten in wederzijdsche beleefdheid en verdraagzaamheid, uit eerbied voor elks zielsgesteltenis en persoonlijke rechtzinnigheid. Neen, 't is de afschuwelijk-ste autorcatie, 't is de nijdige, fanatieke, brutale kamp .tegen de persoonlijke vrijheid. Een voorbeeld. 't Is Zondag en 't klaroen schalt om aan te kondigen dat er vrije tijd wordt gegeven om naar de mis te gaan. Daar staan. de mannen van de compagnie. Erans en Léo trekken naar de mis, naar wat ze hun plicht denken. De anderen spotten, lachen, roepen hen achterna, en willen ze met die plicht-kwijting plagen telkens ze er gelegenheid toe hebben; en dikwijls zullen deze die te huis heilige beetj.es waren, maar nu soldatenmanieren. hebben, d'e eersten en de bittersten zijn om te spotten. Waaar is de vrijheid vain geweten, de vrijheid van gedachte, de vrijheid van levenswandel. Zoo lang ons volk dat niet verstaat en beo©fetit, zeg ik dat dit volk niet beschaafd is. Gij allen die droomt van een, herwordend Vlaamsche volk, gaat naar den wortel van 's volks on/tiwording ! Pater L. J. Callewaert, O.P. Roomsche Tijdingen. Mgr. Szeptycki. De " Osservatore Romaine " bespreekt in volgende béteekenisvolle woorden de vrij.stel-ling—door die Russische revolutie—van Mgr. Szeptycki: "Zoohaast Mgr. Szeptycki, Rutheensche aantsbisschop van Leopol, tegen aile recht-beginsetan in, en zonder eenig regelmatig ge-ding aangehouden werd door het Russische beheer, op het oogenbli'k dat de Moscovitsohe troepan deze stiad binnentrokken, liât de H. Stoel niet na verzet aan te teekenen bij het beheer van deil Tzar en te verzoekein het in vrijheid-stellen van den eerbiedvollen prelaat, en, in geval het beheer de terechtstelling in zijn ambt niet zou toelaiten, hij worde over-gebraoht naar Canadla of Engeland, onder toezicht vain de burgerlijke overheid dezer lan-den, of zelfs naar Rome, in het Vatikaan onder waakzaamheid en verantwoordeïijkheid van den H. Stoel. Hett verzoek bleef echter onvoldaan. De eerbiedwaarddge aartsibis-schop, na twee jaren te hebben doorgebracht in de verafgelegenie stad Kursk, werd zelfs, in gevolge van een .besluit van de H. Synode, verplaatst naar het klooster van Suzd'al, oud en streng tuchthuis, vooral besitemd voor priesters-miisdiadigers, van de Russische kefk, onder bijzonder toezicht en bers'oegdheid van een schismatieken archimandriet. "Het felle verzet van den H. Stoel bekwam, dat Mgr. Szieptycki verlost werd uit dezen uitei'st verraederenden en erbarmelijken toe-stand en, steeds als gevangene, naar Jaroslow verplaatst werd. "De verandering van bewind voorgekomen zijnde, haastte zich de kardinaal-staatssekre-taris, de aandacht van den Russischen zaak-gelastigde bij den H. Stoel, te trekken op dan toesitand van den Rutheenschen aartsbisschop van Lemberg, en het is met uiterst groot ge-noegein dat men nu de invirijheidstelling van den preiaat verneemt." Over haat en vrede. Door den voorzitter van de onlangs ge-houden Conferentie van Kathoiieken te Zurich was een adres van aanhankelijkheid gericht aan den H. Stoel. Als antwooid mocht hij van Z. Em. den Kardinaal-Staats-secretaris het volgend schrijven ontvangen, waaruit tevens officieel blijkt, dat slechts Duitschers, Oostenrijk-Hongaren, Polen en Zwitsers aan de conferentie hebben deelge-n om en. Uit het Vatikaan, 2 Maart 1917. Aan den zeer geachten heer Adelbert Wirz, voorziitter van de Internationale KatholiekenConferentie van Zurich. Zeer geachte heer. De H. Vader heeft het schoon huldeschrijven ontvangen, dat door de onlangs gehouden internationale conferentie van katholieke parlementsleden uit Duitsch-land, Oostenirijk-Hongarie, Polen en Zwitser-land met instemming van toonaangevende kathoiieken ook uit andere landen is opge- • steld en den igen Februari van dit jaar aan Zijne Heiligheid werd gezonden. Overeenkomstig de mij gegeven opdracht, deel ik u, zeer geachte heer, in uwe hoedanig-heid als voorzitter dezer conferentie mede, dat Z. H. de Paus niet groote en oprechte vreugde kennis heeft genomen van de hulde en de dankbare en onderdanige gezindheid jegens Zijn geheiligen persoon, die in uw schrijven werden uitgesprokeai. Eveneens wordt daarin de dankbare erken-ning vain de erbarmende liefde, welke voor den gemeenschappelijken Vader der geloo-vigén de beweergreden en de leidster in aile zijn grootsite bemoeingen is geweest, om de ellende, door dezen oorlog veroorzaakt, te verminderen, en de oorlogvoerenden tôt vrede aan te sporen. Met het 00g op het doel, dat de genoemde conferentie in haar werken nastreeft—name-lijk de tôt elkanderbrenging der volken van Europa na den oorlog in den geest van ware liefde—heeft Z. H. zich ook gewaardigd zijn

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.