Registered at the General Post Office as a Newspaper. Telephoon: Muséum 2 6 7. • — ~ y ^ t i yyg BladXm De Stem uit Belgie Bureel : 21, Russell Square, London, W.C. V Abonnement: ls. 9d. voor drie maanden. Subscription : ls. 9d. for three months. 2de Jaargang.—Nr. 43. Oplage: 13,000. VRIJDAG, JULI 14, 1916. voor Holland, i fl. : voor Frânkrijfc, 2.25 £r. «s ; prjce DE OFFEISIEF DUURT OVERAL V00RT. DUITSCHLAND WORDT BEKOMMERD. NOTA VAN DEN UITGEVER. —De oproep om steun, verleden week gedaan, is reeds door velen gehoord geworden. Hartelijken dank aan allen die gifter en abonnementen inbrachten. Wij zijn er echter nog niet. Er ontbreekt nog een mko-men van ongeveer £10 per week dat door nieuwe abonnementen ofwej giften moet worden gedekt. Ue opslag van het papier heeft meegebracht dat wij in uitvoering van vroeger aangegane overeenkomsten, aan onze soldaten ons blad opsturen met ernstig verlies voor ons. Mogen wij een eerbiedig beroep doen om hulp van dien kant? —Deze week geven wij in de plaats der Soldaten-pennen eene Studcntenbladzijde die voortaan aile drie weken of maandelijks zal verschiinen. Toekomende week geven we opnieuw de Soldatenpennen voor welke rubriek ons nog steeds prachtige stof toekomt. In de eerstvolgende bladzijde geven we ook een briet van onzen Marottien, wiens mengelwerk zooveel bijval had destiids, die naar Congo vertrok en daar door de censuur belet werd zijn mengelwerk voort te zetten. Zijn brief uit " Bocherie orientale. Territoir belge," dankcn we aan zijne nieuwe overeenkomst met de Censuur. ... ,, ..... j —Voor de briefwisseling : Voor de gemakkelukheid van ons werk, gelieve men zooveel mogelijk op den briefomslag (31, Russell Square, London, WC.), eenige aanduiding bij te voegen als : Aankondigingen, Abonnementen, Geldverzending, Inlichtingen, Kinds-korf, Krijgsgevangenen, Opstelraad, Opzoekingen, Pakverzending. O Kindercommunie op 30 Juli a.s. De "Oss. Rom. " bevat het volgend Pause-lijk voorschrift, onderteekend door den Staatss>ecretaris, Z.Em. Kardinaal Gasparri : "Bij de nadering van den tweeden yerjaar-dag der aîlerdroevigste gebeurtcnis heeft Z. H. Benedictus XV, Wien niets meer ter harte gaat dan de zorg, dat godvruchtig en ^ getrouw worden nageleefd de decreten ' Sacra Tridentina Synodus ' en * Quam Singulari ' (omtrent de communie der kinderen), welke Zijn voorganger, zaliger gedachtenis, deed uitvaardigen, zich gewaardigd, na rapport van ondergeteekende, Kardinaal-Staatssecre-taris, het volgende voor te schrijven : Aile en ieder der gewone kerkelijke overheden in Europa zullen aile zorgen aanwenden, opdat in de kerken en bidplaatsen hunner respectieve diocesen op Zondag 30 Juli a.s. aile kinderen van beide geslachten, zoo plechtig als mogelijk is, communiceeren ter in-tentie van den H. Vader." O' GROENINGE. (11 JULI 1302—1916.) Nog een jaar dat we voor den i ien Juli geen feestelijke herinnering aan te kondigen hadden. En toch, hoe de oorlog ook woede, hoe ons volk ook verspreid zij, welke ook nu de bondgenoot zij en welke de vijand, de slag der Gulden Sporen blijft geprint in ons volksgemoed als het symbool onzer historische volks-grootheid. En zoo zal het blijven zoolang wij willen blijven : één Vlaamsche volk. Op 21 Juli zullen wij als Belgische burgers, met de hulp der officieële wereld de geboorte herdenken van België, ons vaderland, als onafhanke-lijken Staat in de rei der Staten ; en bidden zullen wij -dien dag opdat die Staat en die onafhankelijkheid her-steld mogen worden als een veilig te-huis voor Walen en Vlamingen. Op il Juli hebben wij ons Vlaamsche volk, herdacht met zijn eigen aard, en taal, en wezen, zijn eigen grootheid, zijn eigen verl|eden, zijn eigen naam en faam, en hebben we gebeden dat de Goddelijke Voorzie-nigheid het weer moge vereenigen op den voorvaderlijken grond, waar het den herwonnen vrede benuttigen moge, om op te bloeien in steeds hoogere beschaving, ter meerdere glorie van Dengene die heerscht in de hemelen en van Wie aile Volkeren en Staten hun bestaansleen houden. Onze "Jongens." "Keep the home fires burning till the boys corne home." Wat het woord beteekent. Onze jongens ! Waar het woord vandain komt, weet ik niet. Wie het eerst onze Belgische soldaten "onze jongens" noemde, kan ik niet zeggen. Dat woord is als vanzelf ontstaan en door het volksgemoed aangeno-men als het besit weêrspiegelend de genegen-heid van onze mensohen voor hun soldaten. Het is een woord van liefde, van volksliefde. en die toch elk iemand's jongens zijn. De oorlog moge veel leelijke zijden hebben, en hij moge een tweegevecht zijn van haat, in de volksziel ten minste groeit die haat uit rechtzinnige, onvervalschte en zelfopofferende liefde en baart breeder liefde voor de gemeen-schap, en wie liefde heeft kan leven want de liefde is sterker dan de dood en maakt het lijden licht en zacht. Ons volk en zijne " Jongens." Ik heb zoo dikwijls aan ons volk gesproken over onze jongens : het is een harp die men zoo heerlijk-gemakkelijk spelen kan, want zij De Belgische jongens, die te Rouen, hun Plechtige Kommunie deden, met E. H. Lesergeant, voîksvertegen-woordiger Raemaekers en andere weldoeners. Het weerspiegelt heel en gansch het karakter van ons volk, de gedachte en de houding van ons volk in dezen ooillog de gedachte en de houding van ons volk tegenover elken oorlog. Onze soldaten zijn onze jongens, dit wil zeggen onze jonge kerels, in den vollen fleur en geur van hun jeugd, in soldatenpak gestoken, met oorlogstuig gewapend, sterk als eiken, taai als welster, maar zoo weinig officieel oorlogsgezind en oorlogdroomend, hun plicht doende en geheel hun plicht tôt het einde toe, als vrije kerels die vrij willen vechten, wars van haai en praai, en legerleuzen. Prachtige soldatenstof, heerlijke soldatendaad, 0111-dat het nu zoo moet, maar vijandig van aile vormen en formulen want onder en boven hun soldatenschap, glanst hun jongen-zijn naar buiten, en hun teêr hart, hum zoete ziel smacht naar moeder die wacht op haren lieven grooten jongen. Onze soldaten zijn onze jongens, zegt het volk, niet onze mannen, onze krijgers, onze ridders, onze helden, deze woorden zijn al te grootsch, te bombastisch, voor den eenvoud, de ongekunsteldheid, de onbevangenheid, de zwierigheid, de vroolijk-heid van onze soldaten ; want het doendige, het speeUieke, het losse van hun jongen-zijn veropenbaart zich allenthenen. Het kinder-lijke immers is hun gronddeugd en waar vond de kinderlijkheid der jongelingsziel ooit be-teren bodem om weelderig te tieren dan mid-den de volksvreugde van 't stille rustige Vlaanderen? Men kan onzen Vlaamschen soldaat niet pletten of drillen in een automa-tischen, abstracten of algemeenen legervorm, want elke jongen draagt met zich mede, zijn dorp, zijn huis, zijn taal, zijn handel en wandel. Daarin, in zijn eigen grond, als een bloem in haar potaarde, kan hij groeien en bloeien. Daarbuiten moet hij verslenzen. Onze jongens, zegt ons volk, en 't is aan-dtoenlijk schoon als de woorden "Onze vader die in de hemelen zijt," want het beduidt een ddep gemeenschapsgevoel, eene algemeene vaderlandsliefde met daarbij zooveel fierheid en vasten wil om deel te nemen in elkanders glorie, zelfopoffering en weedom, met diep daaronder zooveel menschelijk en moederlijk medelijden voor de jongens die zich slacht-offeren, na een hondenleven, tôt den dood is van 't zuiverste allooi, en 'k heb, in tranen en vreugdekrenten de weer klank zien trillen van dat harpespel op de wezens der toehoor-ders. Ik heb zooveel spaarpotjes gezegend waarin de Belgische werkman wekelijks wat zilver verborg om een der jongens van het front te laten in Engeland op verlof komen. En de schamele vrouwen zijn zoo dikwijls komen aankloppen om een beetje gewijd te steken tusschen het ik weet niet hoeveelste pakje dat zij opsluurden naar de lieve jongens. En in d'agen van ontmoediging—want een vluchtelingenziele is somwijlen zoo donker-stormig, — wanneer 't vluchtelingen-harte het niet meer kroppen kon,—heeft het woord "ziet naar onze jongens, wat zij lijden," zoo dikwijls den indruk gemaakt van Christus die de onweêrzee stillegde met een gebaar van zijn hand. En in diagen van wel-gevoçlen, als ik met de moeders te klappen zat, nevens het Engelsch vuur, heb ik zooveel hoofden met vreugde zich. zien lichtkransen, als ik hun zei : "Wat zal 't zijn als onze jongens weêr te huis komen!" "Keep the home fires burning till the boys come home." Als onze jongens weêr zullen te huis komen met de vrijheid in hun land, en als de men-schen zullen zot worden van overweldigend vrijheidsgevoelen ! Er zal geen koekebrood lachen op tafel, geen malsche koffie geuren misschien, en geen bruischaard zal parelen in de glazen—want de Duitscher heeft 't land uitgezogen en uitgezopen—maar men zal zwij-meldronken zijn van vrijheidslucht en victo-rieheerlijkheid. O die dag van onuitblusch-baren vrijheidsbrand ! De moeders en de dierbaren zullen hunne jongens wederzien— zoovelen echter niet—maar zullen zij ze nog wel erkennen in hun oorlogskhaki, uitgestre-ken en uitgemeten, tôt 't doelmatigste oorlogs-vermogen? Welk een verschil nu bij die eerste mobilisatiedagen, wanneer onze jongens hun regimenten vervoegden en hun sol-datenplunje uitvouwden uit de kleerkas, en de witte of blauwe manoeuverbroeken, heraan-pasten? Welk verschil nu tusschen die vod-den en lompen, die bemodderde en ontkleurde soldatenjassen, wanneer onze jongens afzak-ten van Antwerpen op den Yzer,—en den gentlemanliken khaki? Ik zal het niet ont- kennen, de piotten, de jagers, de kanonniers, de g Kl s en, de lancieren, de greoadienen in hun bont livrei, op dagen van praal en spraai, waren schoon en lief, een weelde voor de oogen, maar d'at was geen oorlogsuitrusting en het was onpractisch op aile wijzen. 't Was een paradekleed, en oorlog is geen parade, al is het wel een parodie van de beschaving. Het valt ten andere rap in het oog dat de khaki en de geheele nieuwe khaki-uitrusting van het hoofd tôt de voeten, veel edeldrach-tiger is, en den jongen, forsohen man veel sterker doet uitkomen met zijn heelen Jichaamsbouw, zonder te vergeten dat de khaki als van zelf een netheid, en een keu-righeid medebrengt die, in het opzicht be-leefdheid en welvoegelijkheid, inwerkt op den soldaat en zelfeerbied fel aanbeveelt. Onze jongens weten dat wel. Als een Engelsche tommy op verlof komt, geladen lijk een muil, met al zijn loopgrachtenmateriaal, dan ver-schijnt hij hier gelijk een mol die regelrecht uit het hol gekropen is, en 'k geloof wellicht hat hij wat "mud of Flanders" aan zijn broek strijkt, om—en hij heeft het recht daartoe— /den volke diets te maken waar hij vandaan komt. Als een onzer jongens op verlof komt, dan is hij uitgestreken, nieuw en versch tôt ©p de tippen. Het geheim daarvan aohter-haalde ik voor enkele dagen. 'k Had eenige onzer jongens op mijn kamer, met frisschen blos en helder oog, en als ik de opmerking maakte dat zij chic types waren, dan wisten tfij te vertellen d'at zij broederlijk het schoon-iste en beste vân de compagnie hadden ge-leend, hier een broek en daar een vest, hier een lclak en daar een paar bruine getten. , 't Is wonder, maar 't is waar, de khaki boe-zemt zelfeerbied in, en de tijd is1 voorbij toen schachten-piotjes wandelden op en neêr, hun soldatenpak aangeschoten met een kruisboog, of gidsen en lancieren, rood, geel en wit ilawaaierig vlekten, als versch opgenomen uit een poppendoos, maar helaas, hun twee idagen rondgespraài, tôt bewondering van de vrienden en de lancierzotte vriendinnen, moesten betalen met een vierdagenlang knop-penblinken en kleerenwasschen. Neen de moeders zullen hunne jongens niet meer her-kennen, zij zullen ze voor Engelsche tommies nemen, ware 't niet van 't Belgisch nationale kleur op de kepi, en ware 't niet dat moeders speurzin soherp is, en zij, die vroeger piotten-en lancierzot waren, ze worden zeker "khaki-mad," want 't is nu eenmaal een feit dat aile uniform aanitrekkelijk is, en dat in dezen oorlog de helft van 't menschelijk geslacht khaki-mad geworden is. Helaas ! soldatenkleuren in oorlogstijd verbergen zooveel sleuren en labeuren Wat zijn ze? Onze jongens, wat zijn ze wel anders als een aantal vredelievende, in jeugdwelligheid volgroeiende jongelingen, plots bij het blazen van den noodhoorn, dienstplichtig of vrijwil-lig, verlatende hun bezigheid, hun ambacht, çn moeders keuken. Zij komen uit de steden en de dorpen, zij komen uit de bureelen en de fabrieken, zij komen uit de mijnen en de booten, zij komen uit de onderwij sinirichtin-genen uit den landbouw. 2-ij werden allen samengetrommeld tôt een nationaal léger, samengeordend om al hun ziel1 en lichaams-kracht samen te leggen als een dam tegen den overrompelaar. Zij zijn geen leger van een partij, een ras, of een klas. Zij vormen één vaderlandsch leger, dat niets anders zijn kan als democratisch, als èen volksleger, wijl elkeen even groot en schoon i», dewijl elkeen zijn schoonste en jongste leven opoffert, en dewijl het samenzijn in lijden en gevaar voor éénzelfde zaak van zelf de groote natuur-deugden bloot legt die onbestorven liggen in elke ziel. Het is immers zoo zoet en aan-genaam als broeders te leven onder elkaar, en die band van broederliefde die loopt langs de krinkelkronkelende loopgrachten onverbro-ken, is de regenboogbelofte voor de toekomst van ons land. De oorlog breekt de schanscn weg tusschen de zielen, en ontvouwt hoe veel menschelijk schoon en groots er ligt daar, ofschoon ver-mengd, meestal, en verruwd met en door menschelijk klein. God's menschenwereld is zoo veelzijdig-heerlijk voor wie met zijn. ziel luistert naar het blij- en treurspel van. de zielen, die in hun milioenenvoudigheid, een weerspiegeling zijn van Gods oneindigheid. Waar zijn ze? Onze jongens, waar zijn zij? Waarlijk het Belgisch volk mag op zichzelf het "In exitu Israël de Egypto" toepassen. Onze jongens zijn verstrooid over de wereld henen. Het

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.