Jaargang 1, N°. 15 20 Januari 1917 De Vlaamsche Gedachte onder leiding van L. Picard. ABONNEMENT : voor Holland per kwartaal . . f 1.—-buiten Holland „ ,, . . - 1.50 Adres voor Redactie en Administratie : DE VLAAMSCHE GEDACHTE Postbus 252 — 's-Gravenhage. ADVERTENTIES : van 1—6 regels f 1.20 iedere regel meer - 0.20 's-Gravenhage, 19 Januari 1917. In de laatste weken is er in de Vlaamsche kringen en in de Vlaamschgezinde dag-bladen, veel sprake van een op handen zijnçle pacificatie tusscken aile jlaminganten van goeden wille. Eigenlijk is de vereeniging reeds tôt stand gekomen en in de harten heersckt sinds lang de meest volkomen eensgezindheid onder aile actieve Vlaamschgezinden uit het bezette gebied. Dock naar buiten gaat het nog niet makke-lijk om als een eenheid op te treden: het verleden is nog te sterk in elk der ver-schillende groepen en groepeeringen ; de eene zijn immers Duitscligezind geweest en de andere vol bewondering voor het België van minister De Broqueville. Dit verleden is het dat men nu wil doen vergeten door voortaan „de commun accord" alleen nog over Vlaanderen te spreken] ailes wat verdeelt 7noet worden uitgerukt en alleen datgene wat allen verbinden kan, de liefde voor het Vlaamsche land, zal nog worden aangeroerd. Dit lijkt ons een zeer wijs besluit, waarvan de vruchtbaarheid weldra zal blijken. Wat er nu nog noodig is om de pacificatie ook naar buiten te doen kennen is een gemeen-schappelijke leuze en daarover wordt in Vlaanderen nu veel gediscuteerd. Men zou o. i. echter ongelijk hebben het zich daarbij lastig te maken : een leuze moet slechts een leuze zijn, dit is te zeggen enkele vertrouwde woorden tôt een krachtige zin saamgesmeed waar niet veel inhoud dient in te zitten. Prof. Dr. J. de Decker heeft naar het ons toeschijnt in dien zin tôt hiertoe het beste geproduceerd ; de leuze, die hij voorstelt ,,Zelfbestuur voor Vlaanderen en Wallonie met federatieven staatsvorm" zou men best kunnen aanvaarden. De Belgische nota. Het is uiterst moeilijk een oordcel over de Belgische nota aan Président Wilson uit te spreken en dit ten gevolge van de bijzondere situatie waarin de Belgische Regeering verkeert. Die Regeering inderdaad is noch heelemaal met de Entente verbonden noch heelemaal vrij en op zich zelf staand. Enkele leden dier Regeering zijn, naar men zegt, ten zeerste bekommerd om de zelfstandigheid van België's positie in den wereldoorlog te handhaven, maar van anderen weet men dat zij de idealen van den Vierbond tôt de hunne hebben gemaakt. Voor wie niet is ingewijd in de ,.secrets des dieux" is het voorloopig dan ook onmogelijk uit te maken of de afzonderlijke nota der Regeering van Koning Albert of wel de algemeene Entente nota, waar die ook de verantwoordelijkheid voor opneemt (qui s'est associé à la réponse . . . ) voor ons land het belangrijkste is. Heeft men het algemeene antwoord slechts onderteekend omdat het niet anders kon of is het afzonderlijke antwoord alleen maar een propagandamiddel te meer voor de doel-einden der Entente ? Wil men te Le Hâvre slechts herstel of hoopt men ook een deel te krijgen in den buit, die de Entente bij dezen oorlog denkt te wiirneil? Wat het nog moeilijker maakt om over de beteekenis der nota te oordeelen is het feit dat Havas den tekst der nota eenigszins ver-kracht schijnt te hebben. Havas seint inderdaad dat België geen vrede kan aanvaarden zonder dat daarbij het bezit der Afrikaansche kolonie zou verzekerd worden, doch in den eigenlijken tekst der nota (zie ,,Indépendance Belge" van 16 Januari) leest men geen enkel woord over Afrika of over de Belgische 'kolonie! Meer nog, volgens Havas vroeg de Regeering volledige politieke en economische zelfstandigheid ; in den tekst vindt men dit echter niet gespecifieerd en leest men slechts de vage formule ,,herstel en waarborgen". Wat beteekent dit ailes ? Houdt Havas er een eigen Belgische politiek op na ? Of is er slechts slordigheid in 't spel ? Of is het ,,Bureau de documentation" dat veel van zich deed spreken naar aanleiding van de Regeeringsverklaring omtrent de Gentsche hoogeschool, weer aan 't werk geweest ? Of zijn er twee partijen in de Regeering, die elk zooveel mogelijk naar zich trekken en hun invloed doen gelden ? Het zijn vragen, waarop de antwoorden nog langen tijd kunnen uitblijven. *** Wij zijn dan ook van meening dat die nota ons volstrekt geen stap verder brengt. De uitdrukking ,,réparations équitables, sécurités et garanties pour l'avenir" kan in den zin van een gematigd annexionisme worden opge-vat, vooral wanneer men ze in verband brengt met het eind van het heele stuk waarin voor België een plaats in de wereld wordt opge-eisch't „in overeenstemming met zijn onberis-pelijk verleden, den moed zijner soldaten, zijn eergevoel en de bewonderingswaardige arbeids-kracht en arbeidslust der Belgische burgers". Doch kan men dit ailes ook niet aanzien voor de gebruikelijke oorlogs- en vredeslitte-ratuur dezer dagen : meer een stempel des tijds dan wel de juiste uitdrukking der ge-dachte ? Een Haagsch blad noemde de Belgische nota een lichtpunt in deze treurige dagen. Dan toch een zeer bijzonder duister lichtpunt! De Scheldekwestie. In ,,De Katholiek" van Januari 1917 wordt door den heer j. C. E. Kellermann Slotemaker, een artikel gewijd aan „De Neutraliteit van de Schelde." Op afdoende wijze wordt daar de stelling bestreden van de Belgische annexio-nisten die Zeeuwsch Vlaanderen opeischen, onder voorwendsel dat het bezit dezer streek voor België onontbeerlijk is, opdat de Schelde de, commercieele en strategische, roi ver-vullen kunne welke zij voor ons land moet spelen. De heer Kellermann bewijst dat, door de bestaande tractaten, wat het handelsverkeer betreft, zoowel van Antwerpen naar zee, als van Gent naar zee en van Gent en Antwerpen naar den Rhijn door de Nederlandsche binnen-wateren, de Belgische belangen reeds volkomen gewaarborgd zijn. Hij betoogt ook dat — wat de strategische en politieke zijde van de kwestie aangaat — Hollands besluit om zijne neutraliteit kracht-dadig te handhaven en de — juist ook van Belgische zijde — gewraakte werken aan de Westerschelde, die het in staat stellen om effectief elken aanval op België via de Schelde te verijdelen, aan dit laatste land voldoende veiligheid verschaffen. *** Wanneer Vlamingen gaan spreken over het Hollandsche belang bij de Scheldekwestie ziet het er altijd een beetje uit of zij de roi van politieke mentors zouden willen spelen, een roi waartoe zij noch berechtigd noch bevoegd zijn. Daarom aarzelen wij eenigzins, zoowel om onze vreugde uit te spreken over de energie waarmeê de heer Kellermann de eischen der Belgische annexionisten afwijst, als om de bedenking te opperen die wij — juist van

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.