TWEEDE JAARGANC Nr 13 NOVEMBER 191* DE VLAAMSCHE WACHTER Den Vaderlant ghetrouwe Blijf ick tot inden doot. len vrede om den vrede. den vrede ten allen prijze willen, is laf en goddeloos ; wj mogen nlet met gelijkmoedige onverschilllgheid u^.tvaarden het recht en het ohrecht, de waarheid en de leugen ; het onrecht moet gewroken, de wanorde hersteld worden. de waarr«,' 1 zegevieren ! Kardmahl Mercier WELKOM AAN DEN KONING ! Sire, Wees welkom in 't bevrijde land ! Deze kreet brandde vier jaar lang in onze borst; nu de vrijheidslucht onze harten omwaait, slaan de vlammen uit, wijd uit tegen de blauwe lucht. Onze vaandels, gevrijwaard van mot en vlek, van ontrouw en verraad, lokken en liefkozen, met steeds deinende plooien, de vlaggen vol glorie en bloed die Gij meebrengt van den eeuwig beroemden Yzer. Belgen hebt ge verlaten, en Belgen vindt Ge weer. De vijand die ons zooiang verdrukte stroomde terug naar zijn land, verpletterd door de eindelijke overmacht van het recht, en in het licht der opklarende waarheid, staart hij bitier en verbitterd op de brijzelingen van de macht die recht wilde zijn, op de puinhoopen zijner welvaart die hem te klein was; en struikelend over de brokstukken van tronen die hij omverhaalde, doolt hij rond, zoekende naar de overblijfselen van het geroofde dat wordt teruggeeischt. En verdwenen met hem is aile laagheid en verraad uit eigen land, gelijk het nachte-lijk ongedierte wegkruipt voor de eerste schemering van het reine morgenlicht. Lang, Sire, zijt ge weg geweest. Doch uw beeld bleef ons bij, onze bewondering steeg, onze liefde werd vuriger. Zelden slechts hebben we, na den overroemvollen Yzerslag, iets van u vernomen, maar dat zelden was telkens wat groots, telkens wat manhaftigs, wat diep ontroerends, zoo diep, dat het tranen perste uit mannenoogen. En wie heeft in stilte de kinderen niet benijd, die na vaders beeltenis, hun koning kustten voor het slapen-gaan ! Bewondering is goed; trouw is beter; liefde overtreft het al. Die liefde weze onze beste hulde bij uwe terugkomst. Niet aile Belgen, Sire, die Ge verlaten hebt, vindt Ge weer. Er zijn er, — waren het niet de besten onder ons?— wier moed te groot was om werkeloos te zijn, en wier afkeer voor den vijand te vinnig om hem niet te schaden. Zij hebben hun ijver geboet met hun bloed, tegen een verlaten muur of een vereenzaamden vestingwal, en wij weten waar hun graven zijn. En duizend anderen zijn gestorven van te weinig voedsel en te veel leed, slachtoffers zij ook van liefde en trouw aan hun beminde land. En wanneer Ge, Sire, omstuwd door een waanzinnig-jubelend volk, op- en aftrekt door onze bevrijde gouwen, dan zult Ge, te midden van het feestgejuich, als uit ijle verten en toch nabij, ook hunne stem vernemen, die met de onze samensmelt in den millioenenvoud herhaalden kreet : Wees welkom, Sire, wees welkom, bij levenden en... dooden ! De Vlaamsche Wachter.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.