ABONNEMENTSPRIJS : Binnenland (Etapegebied uitgezondcrd), fr. 3.75 per Kwaxtaal. (ALLE KOSTEN INBEGREPEN) Men wende zich tôt de postkantoren. verschmnt 's nae&sddags moi ai de ochtsi~dtelegs*amme-ai. BEHEER EN PUBLICITEIT : 75, Anspachlaan, 75 (Bsurs), § Kaiitoor te GENT : ————— .... rim-iiiiwnii ■■ AANKOMDIG3NCEN worden aangenomen : 75, Anspachlaan (Beurs). — 52, Warmoesberg. Pubiieiteit DE CERF, 54-56,de Brouckerepiein. Office de Publicité, 36, Nieuwstraat, BrusseL VERS€H§Jf>iT-'S NÀ1U5SDDÂGS met al do ochîsndtsSee;rammen. Elke nreclewerker is veraniwooîdeHjk voor feet-geen hij schrîjft. Ongevraagde stuklcen worden in g«val van niet opneming, en* <î teruggezonden zoo eT het noodïge porto is bijgcvCegd. r "" ' "V • ; . ;r• ~ I M nui' , 1bootdi.ps.tfiitr s Dr. i.ené OIS CLSiiCQ. BfJlTENLAND» OOSTENRIJK-EONGAEIJE Graaf Gzernm over ne; venoop der vredesonàerïian&elmgen. (Vervolg.) De tweede mocilijklieid weJ-ke pr bc£taafc en welke ton: in de bladen den groofcsten weerklatik vond, is, ik loo-chcn hot niet, het nieeningsgeschil onzer Drutsche bond-gcnooten mefc de regeering van fc>int-.f etersourg over do uitlegging van hefc zelfbesiberatnungsreciifc der lîussisehe volkeren, n.l. van die gebicden, welke «hxw Diutscue troepen bezeb zijn. Ook Diiitschiand staat op het standpunt, dat het niet van p an is gewclddadig grondg^bied van Rusland in te palmen. Maar in twee woorden gezegd is het jaeeningsgeechil een dubbei: 1. staat Duitschland op het- standpunt dat de talrijke uitingen naar zelfstandigheid en onatliankelij kh eid van wege de wefcgevende vergadermgen der geoieénteverte-genwoordigmgen enz. in do bezette gebiecitn » \ oor-ioopig » als do volksmeenmg zoatden geiden, welke ia-ter do-or een volksstemmmg zou to herzieu ziju., een Btandpunt, dat de Russische regeeruig met deeit, daar icij nîet erkent dat de in'Koerland en Lâtau-en bestaande organen het recht liebben in naam dezer provincies te spreken, even zoo min als voor Polen ; 2. daarin dat Rusland eischt dat er een vodksstem-ming zou pla&ts hebben, nadat al de Duitsohte troepen en beistiuuriijke orgarien uifc de bezettû provincies * ..e-ruggofcrokken zijn, terwijl Daitsehdand er op wijst dat een dergelijke tôt net uiierste doorgedreTCn ont-rumung een toestand zou in_b:t ie\vn roepen, \reike het uitbre-ken van een volledigo anarchie on van den grootscen nood onherroepeiijk zou tôt gevoig hebben. Hier moet veirklaiard worden, dat ailes, vrat hoden in do bezetto provineies het staatkundig Kevcn mogeiijk maakt, Duitsch bezit is. Spoorwegen, post, telegraaf, ai de nijverhéden en al de besturen, poiilie, rechtswezen, ailes is in Diut-sehe handen. Het plolseLng terugtreikiken zou inderdiaad een toestand in het leven roepen, welke praktiseh on- ' uithoudbaar schijn't. In gevallen gaat het er om een anicldenweg te vinden, weike moet gevondea worden. De gescliillen bij de twee standpuaiten, zâjn voLgeris mij, nog niet greot ger.oeg om het mishikken der onderhan-deiingein te kunnen rechtvaaj'digen. Hebben wij eens vrede met de Eu,se en gescotea, dan kan volgens mij de clgemeene vrede i iet lang meer verhinderd v. orden, niettegeinstaande aile pogingen der staatalieden der Entente. Ik hab vernomtn, elat men hier en daar niet ver-staan heeft, waairom ik in mijn eerste redevoeiing na liet hernemen der onderhandelingen verk.iaarde, dat er thans in Brest-Litofsk geen kwestie is van een rulgeme»»-non, maar van een afzondedijken viede met lîusland. Het w«,s een noodzjiiceiijk opmerkea van een-ditidoliiic feit, wat ook lieer Trotzîki dadelijlc erkende. Dit was noodzakelijk, daar men op een anderen grondalag on-deriiaadeOt, wannéer er kwesitie is van een vrede met Busland alleen als wanneer er spraak is van een alge-meenen vrede. Alhoewel ik geen iilusiea heb, dat de vruclit van een algemeenen vrede niet onmiddellijk rijp Werdt, ben ik er eehttr van overtuigd dat z-ij begint te l'ijpen en dat hefc sleehts een kwestie van volhouden is cm tôt een a'gemeenen eervollen vrede te komen. Mijn meening vverd xederom versterict door het vrodlesaanbod dat de voorzitter der Yereiecigde-Staten aaa de gansche wereld gerieht had. Dit is een vredesaanbod, want in 14 punten ontwikkolt Wilson de grondslagen, op weLke hij een algemeenen vrede weaseht te shiiten. Het is zeli-vevstaanbaar dat een dergelijk aanbod geen uiteenzet-ting is, welke in al haar bijzpiiderheden aanneembaar isehijnt. Ware dit het geval, dan waren onderhandelingen nubteloos,dan zou de vrede door een een voudig aan-ucmen, door een eenvoudig ja en amen kunnen gesloten Worden. Dat is natuurlijk het geval niet, en ik aarzel niet te verklaren, dat ik in de laatste voorstellen van Wilson een beteeKenisvolle toenadering t-ot het Oosten-rijkseh-Hoiigaarohe standpur t vind, en dat er onder zijn voorstellen, enkele zijn, welke wij niet zonder groote vreugde zouden kunnen aannemen. Indien het mij thare toegelaten is op deize voorsteJlen in te gaan, moet ik twee zaken opheldieren, ia zooverro de voorsteJleri m verband met onze verbondenen staan — er wordt daaiin van Duitsch bezit, van België en het Turksche rij'k ge-Bproken — verklaar ik dat ik naar aanleiding van de bondgenootschappeiijke plichten voor de vei-dediging onzer bondgenooten, het uitsterste zal do&n. I!/11 grond-gebied onzer bondge-iooten, gelijfc het vôér den ooî'log was, zullen wij gelijk het onze verdedigen. Dat is bet standpunt der vier verbondenen, en dit in volkomen reciprceiteit. V rder moet ik opmerken. dat ifc raadge-vingei)1, hoe wij bij on3 in het binnenland te regeeren hfbben, beleefd maar ten stelligste van de hamd wijs. Wij hebben in Oo^enrijik een parlement van het alge-meen, evenredig, rechtstreekseh on gelie-im kie«re.cht. Er bestaat geen deinokratiseher parlement in de ganschc wereld. Dit parlement sameia met de overige door de grondwet gemaeht'gde faktoren alleen hebben het recht over binnenlandsche kwesties een besluit tes vellen. Ik spreek sleehts van Oostenrijk, daar ik in de Oostenrijk-sehe afvaardiging niet over binnenlandsche kwesties van den Hongaarschen staat spreek. Ik zou dat niet grondwettehjk besehouwen.Wijmewgenonsnietin Ame-rikaansche zaken, maar wij wenschen even zoo min e^n buitenlaiidsche inmenging van welke» staat cok. Dit gezegd zijnde, veroorloof ok mij nog op de overige punten het ?oI|rende te antwoorden : op het punt dat van het afschafïen der geheime diplomatie en volkomen ©penlijkheid der onderhandelingen spreekt, heb ife niets aan te merken. Ik heb, in zooverre er van eeç publîetke onderhandeling spraak is, van mijn standpunt in zoo verre zij op voile reeiprociteit berust, niets op te merken, alhoewel ik twijfef, oî zij onde.r aile om,sta.ndighe-den de praiktisch snelste weg is om een uitslag te be-reiiken. Diplomatische vei-dragen zijn niets anders als zaken. Nu kan ik mij gemakkeli'k gevallen voorstellen, waar b.v. tusschen landen handeispoliti-ekc verdraigen tq sluiten zouden zijn, zondar dat het wenschenswàar-dig zou zijn den nog onvollcdigen uitsla" aan de wereld bekend te makeh. Bij dergelijke on dei' h an d aiinge n beginnen natuurlijk beide partijen er mede, dat zij hun werjsehen zoo hoog mogelijk stellen, om den eenen wenseh voor den, auderen na als kompensatie te doen gclden, tôt ten slotte de wederzijdsche belangen vol-doende gewaarborgd zijn, wat moet bereikt worden, opdaî het verdrag zou kunnen gesloten worden. Moeh-ten ziilke onderhandelingen voor het publiek gevoerd worden, zoo zou hot niet kunnen vermedesa worden, dat de openbare meenir.g voor elk dezer wen^lien optroedt, waardoor dan het opgeven aan een dergelijken wenscb, aelfs wanneer hij s'echts u:t taktische redenen geuit werd, als een neerlaa- zou besehouwd worden. Indien do opembare meening op een dergelijken wensch uj-7.onder aanspraak maakt, kan daardoor het sluiten van een verdrag or.mcgelij'k worden, of het verdrag za], indien het gesloten wordt. miœchien van beide zijden als een neerlaaig besehouwd worden. Daardoor zou eehtir net vredevol samenleven niet bevoordecligd, maar inte-gendeel vermr" 'dering der wrijvirgen tussehen de etaten, bewfffksteL • worden. Wat eehter voor handels-5re4*draig'rtff geldt. ^ * Jfc ook voor js®litieko over&enkom- sten, welke cok over politkke zaken liandelen. Indien men met het afschaffej; cter goheimo diplomatie meerit, da-c er geen g.iieimo veiidiagfen zouaen bestaan en dat er geen verdragetn buiten weten van het publiek kunnen bes<.aan, heb ik er niets tegen dao dit giondbe-ginsel verwezenlijkt wordt. Hoe men denkt dit groad-beginsel to vervvezenlijfcen en çr toezieht over te hou-den, weet i'k niet. Indien de regeerirgen van twee landen het cens zijn, zullen zij aiujd een geheim verdrag kunnen sluiten, zonder dat iemand er iets van vemecnit. Maar dit zijn kwesties van tweeden rang. Voor een kwestie min of meer van vorm, zal wat mij betreit. nooit een verstar.digo regeling mislukken. A.das over pxuit 1 kan men spreken. Pimt 2 staat in verband met de vrijheid der zeeën. Do heér voorzitter lieeft iiierbij den hartewensch van allen gcuit. Ik leg nadiuk op dezen wer.sch \ an Ame-rika, bij zonder ômdat do voorziiter er bijvoegt » Uut-sido territorial waters » d.i. .aldus de vnjhetd van oe op'^n zee, maar natuurdjk geen. inbreuk op de territoriale rechcen onzer trouv. e Turksohe bondgenooten. ' Hun svandpunt in deze kwestie zal ook het onze zijn. Punt 3, dat defini'icf tegen een toekomstigen ekoiio-m schen oorlog is, is zoo juist, verstandig en zoo dik-wijls dooir oiis geëischt, dat i^ ea* insgelijks niet3 bij i.e voegen heb. Punt 4 dat do algcimeer.e ontwapenjag eischt, ver-klaart. in bij7.owde.r 6oucie en kiare woorden de nood-wendigheid de vrijo uiimstingswedijver na den ooivog in zooverre te vernrinderen, <Js de b nneriianasclio veï-ligheid het noodzakelijK maakt. Heer Wilson zegt dit klMir en duideiijk. Ik heb mij veiroorloofd dezeliae ge-daente voor maanaen m mujn reatyoemiy te isu- tlapesii te ontwikkelen. Dit vormt een deel van mijn po-litieko geloofsbehjdenis. Mke stem, welke zich in dezen zin verheft, begroet ik deckbaar. Wat de- paragraaf over Buciand betreit, zoo bewezen wij reeds met feite®, dat wij er muir streven, om als goede burcn te leven. Wat Ita.ië, Servie en ivj.onunegro aaiigaat. kan ik sleehts het standpunt herhoJen dat Je rteos jn do tlongaarcche afvaaidig 'îig uiteengezet neo : Ik weiger als verzeke.iiar voor vijanueiiijke ooi-aOyaman-nen op te treden. Ik weiger aan onze vjjanaen, wejike hardnefekig op het standpunt van den strijd tôt de emd-o".'eiiw,i»iing staan koncessies to doen, welke aan de monai'cui» nad-el beioikjsen en aan den vijand vdor-decl geveai, om den oorlog met weinig risiko .11 het on-eindige kirn. a voortzet^ea. Mocae W .îaoti aen groo-ten invloed, welke hij zonder twijfel op al zij'n boi d^e-nooten uitoefeni, daartoe gebniikea, opdat zij van hun-nen kaat de voor waar den doen kemen, onder wetke zij tôt onderhandelcn bereid zijn, dan zou hij den groo-ten dienst bewezen hebben de aigemeene vredeaor der-hende. ngen in het leve.n gexoepen te hebbeu. Evenzoo openhartig en evenzoo vnj, gelijk ik hier aai? Wdson ajitwoorti zal ik met die spreke;. we,Lke ook zeûf « illen spreken. Maar hot is geheél varstaanbaar, dat de ti}d en het voortdurtn van dem coriog_niet zonder invloed op de betreffend.- toestarclèn kiinncii blijven. Ik' heb dit ook reeds eennaaal gezegd. Italie is hiervoor een sprekend voorbeeld. rcalië heeft vôôr den oorlog gële-genheid gehad, zonder een aehot te lossen, een groot grondgebied to verwerveu. Het heeft geweigerd, het is 111 oorlog gegaan, het heeft lion d eir ddnizen de n doodra, mi liarden aan corlogskosten en verni clde waarden ver-loren, het heeft nood en ellonde oader de eigen Devo -kirg gebraclit en dit ailes om ten voordeel dat het eens kon hebben voor altijd te vevliezoa. Wat ten slotte pun, 13 narv"" r I is ; et i-cu open.iijk g heim dat wij aa-iahan-gei'S van de gedaohte zijn dat er een Poolsehe staat mag opgexicht worden welke zond_r tw'jfel al de door Poolsehe bevolking bewoorde gebieden omvat. Ook op '• i punt zouden wij het met Wilson weldra eens zijn en wanneer Wi'son zijn voorsitelleii door de gedaehte van een algemeônen volkei-enbond kroont, dan zal hij daar-bij nergens in de Ooisteniijlïsch-irongaarsohe morarchie op weerstand stooten. !Naar men uit de verp-elijkin;; mijner meeningen met die van Wilson kan afleiden, zijn wij het niet alleen in grondbeginsel cens, maftr onze opvattingen stemmen ook bijna overeen in verschillende konkrete vredeakwesties. De gescliillen, welke er over WiVf>n Rahii^tem mii ^Leifc zoo groot te zin dat een be-sprcking dezer punten niet tôt ophelclering en toeraiie-ring zou leiden. Deze toestand, waaruit men kan aflei-den, dat Oo'Stenrijlc-Hongarije en de Vereenigde-Staten dio groote^ jmogiendlieden onder de vijandelij'ko staton-groeper. zijn, waarvan de belangen het minste met eî'k-ander strijden, doet mij overwegen of niet een gedaeh-tcnwisse'kig tusnehen cleze beide landen het ifitganes-pimt van een verzeenende samer'spraak tan aile landert zou lainncn vormen, welke nog geen deel aan de vre-tl e-oil d e r n d Hi ngen remfn. Zooveel over de voorstellen van Wilson. En nu, mjihe Hearen, ga ik cindigen, maar dit slot is mi&schien het bolangrijkste wat ik te zeggen heb. 1k werk mede aan den \rede met Oekrenië en met Smt-Petersburg. De vrode met Sinit- Peter.sbuig verandert niets aan onzen definitiven toestand. Nea-gens staan er Oœtenrijksch-Hongaarsehe troepen tegen de regee-ring van Sint-Petersburg. Wij hebben Oekrenië tegen ons en men kan van Smt-Petersburg ook niets uitvoe-ren daar er daar niets is als revolutie en anarchie, een uitvoeiartikel dat de bolsjewiki missohien gaarne zouden uityoere®, maar dat ik beleefd weiger aan te ne-m<n. Niettegenstaande wil ik ook vrecle met Sint-Pe-tersbui-g, omdat dit onï diehter bij den algemeenen vrede brengt. Do zaak met Oekrenië Sitaat anders, want Oekrenië heeft voorraden van leverismiddclen, welke zullen uitgevoerd worden, wanneer het haudelsverdrag gesloten is. De voedingsikwestie is heden een wcreldzorg, overal bij onze vijar.den, maar ook in de onzijdige landen speelt zij een grooten roi. Ik wil den vrede met dat deel van het Bn&sische lijk sluiten, dat een hoeveelheid voedingsmiddeîeai bezit om uit te voeren, ter.emde ons volk t© helpen. Mijn pliclit gebiedlt mij aile pogingen aan te wenden, om do ontbe-rirgen, van het noodiijdende volk to verminderen, en daarom wil ik niet uit de Iiysterische zenuwachtigheid, om den vrede een paar dagen of een paar wefcen vroe-ger te sluiten, aan dit vooideel voor onze bevolking ver-zajken.Een dergf&lijke vrode heeft zijn tijd noodig. Want bij het sîu'tea van een vrede moet vaislgesteld worden, vat en hoe Oekrenië zal Icvaron, daarom omdat Oekrenië niet na maar bij het sluiten van den vneidie de zaak wenscht af te handelen. Ik heb u reeds medegeckeld dat de onopgfihol-derd'9 toestanden in dit nieuw gevormde rijtk een groote vennoeilijking en een vartraging der onderhandelingen tôt gevolgen hebben. Indien gij mij m den rug valt, indien gij mij dwingt liais over kop vrede te sluiten, dan zullen wij ge^'n ekonomisch voordecl hebben en dan moet onze bevolking aan het voordeel, dat het bij het sluiten van den vrede kon hebben, verza-kton. Wanneer een dokter een moeilijke heelkundige be-weddng moet doen, en wanneer er dan a eh ter hem pei-sonen staan met een uurwerk in de h and en hem dwin-gen de bewerking' op enkele miairten te doen, diui zal de beweaking misschien cen tijdsiekord zijn, maar de zicko zal jater voor de manier van uitvoering bedanken. Indisn gij bij onze vijanden den valselien indnik ver-weikt dat wij kost wat kost onanicklellijk vrede moeten sluiten, dan krijgen wij geen graan, en de uitslag zal min of meer platonisdi zijn. Het gaat er niet om een einde aan den ooilog op het Oekreensche front te stellen, waa volgens menschelijke berekeuing is hij ten eiijde, nadat noeh wij noeh Oekrenië van plan zijn «en oorlog voort to zetten en nadat wij op aen grondslag van geen annexai1 es tôt akkoord- gekomen zijn. Het gaat er om, ik herhaal het, voor den tweeden keer, met om impenalistische, idet om aneiexionistiscbe piainnea, het gaat er cm aan onze bevolking einaelijk de ver-dienae beeoonmg voor het st&ndvaslig vojitouden te vaaroorgen en die voc dwgsiniacteien aan te voeren-, welke haar welkom zullen zijn. Onze tegenpait.j oere-ken tgoed en merjkt juist op of zij in een gectwongen teestand komt of rieu Indien gij den vrede wilt be-dervoa, dan i3 het logisch dcor redevoerinyen, door be-sluiten door stakmgen ta _ betoogingen aan to drmgenj. anders niet-, en het is duizendmaai nil^t waar dat wij eus in een toestand be vin den, waaiin wij heden lievex een sleehten vrede zond-r ekonomiscne voordeelen sluiten, als morgen een goeden met ©Konomiscne \oeraee-îcn. De voedniiganoiiihjfcbeden komen met voort uit g€-brek aan voednigsm.ddelen, het zijn de koiell-, vervoer-eu ini'ichtiiigskiisissen, welke moeten gevreesd worden.. Indien gij een intcrEationa.e staïung regelc, dan be-weegt gij u in e?n » cij.cu.iis vitiosus ».De ataliingen ver-i&eërdieren en verscheipcn de aaaigehaalde knsissen en maken ae Mianvoer van v a du gsm i d doien en kolenmoei-lijfcer. Gij doet u daarmede zelt riaeeel aan, en al, die getoovea dat deigeiijke middelen den vrede bespoedi-gen, begaan een grove fout. Er zouden in de monarchie personen zijn, welkis het geiucht verspreidetn dat de j e-geeriag wei meer van de blaking weet.sIk laat aan de lioden den keus voor misdad ge leugenaars of voor zot-ten door te gaan. Indien gij eien legeering zoudt lieu-bai, welke et i! anderen vredle wil, a s het grootste ge-deeite d»r bLvoiking, indien gij een regeering zo'udt hebben, weike door verovoringsplannen den oorlog ver-lengt, dan ware de strijd van lier; vaderland tegen de stiijd van dit standpunt uit verstaanbaar. Daar de le-g-eeriog ju-.®t hetzeilfd'e werschfc als de mec Jerheid der monarehïe, d.i. hot spoed.g bereiken van een eervollen vredt zonder annexionistisehe doeleinden, is het waan-zinnig haar in der rug aan te vallen, haar te lasteren on te veivoigein. Zij, die dat doen, strijden niet tegen de regecr ng zij strijden ails blindlen tegen de volkeren, weike zij helpen willen en tegen zich zalf. Gij mijne Heer en, gij hebt niet sleehts het web t. gij hebt de plichi tôt volgenden beshssenden keus : Of wel hebt gij vertrouwen in mij om de vredesond'c*rhande 1 ingen ver-der te levden, dan moet gij mij helpen, of wel hebt sij het r.iei., dan moet gij mij wegzenden. Ik bien er van overtuigd dat de meerderheid der Hongaarsche monarchie het met mij eens is. De Hongaarsehie kommissie stenvdfi het vertrouwen in mij. Indien het zelfde hier te betwi:f Jen val,, dan moet de kwestie opgeheiderd worden. Ik zal de vertrouwensvraay stellen, en indien ik de meerderheid tegen mi' heb, dan zal ik onmiddel-lijk daarmt de gevolgen trekken. De vrewgde van al die, w* Ike rnii. van de/.e p!aat« willen verwiideren, zal dan altoos veeJ-ls! wèe z'ijh. «ls''invfi oTir^rt. 1VI i hotreff niets aan de/" plaa.ts als het pl'ehtbe ' f, zooiang te b'Hjven dat ik liet ver,trcuwc® van deà: keizer en vaà de meerderheid der afvaardigrnsen heb. Een gci:d sel-daat daserteert riet. G&en minister van buitcn'andsche zaken kan onderhand'ei''ngpn vaj> deze draagkraeht leiden, indien hii niet weet, indien de gansche wereld niet weet, dat bjj het verfcrouwe- der meerderheid de grond-wefctelii'-ô irrichtingen heeft. Het gaat er thans oru. Gi-i sfelt vertrouwen in mjii of wel niet. Gii m.oet mij helpen of mij "wejsrzendeii. Een d.erde punt bestaat er n:et. Ife heb geze«d. Vertronwea in Chemin. FBANKFORT a. M., 26 Januari — De « Franlcfuiier Zer'bnag n verreemt uit Wernen: De stemminin; over de vraag van vertrouwen had lait in den nacht plaats. Het verfcrouwensvotum n'rr-3 14 n 7 stemmeii aange-nomen.DTITTSOHIrâ MB De redevoering van staatsse^retaris von Kuîilmann. BEBLIJN, 25 Jar.uari. — De ho.oldkommissie van den rijksd'ag zette heden de bespreking der poiitiicfee kwesties voort. Staatssekreatris van buitenlandsche zaken von Kiihlmann zegde: Mijne Heereoi Tôt mîjnie groote spijt, was het mij op de jongste vergadering van deze kommissie niet mo-gelijk, 11 gelijk ik het gewenseh had op de hcogte van de eerste li. lft der onderhandelingen in Brest-Litofsk te brengen. Het is mij aangenaam, thans na de tweede verdaging gOLegenheid te hebben, u in korte woorden op de hcogte van deze onderhandelingen en van de daarmede in verband staande çrroote kwesties te brengen. In verband met verschillende punten zal mij mis-Echien sleehts to-t oen lnçrhaiing kunnen beperken, dat er gister in de rodeveeringen van eakele heeren reeds nadi-uk opgelleg-d werd. Voor ik over de bijzondere onderhandelingen Wil spiefeen, zal ik u in groote trekfeen de geschie'denis der in Bi'cst-Liofsk vertegerwoordigde politiek en de grondsiagein dezer uiteenzetten. In zeer bewogen en verwarreiade dagbladpolemek, waarop verschilltfnde redenaars in de debatten van gister gewezen hebben, ging men bijna adtijd van de meening uit, als zouden de onderhandclaars naar Brest-Litofsk gekomen zijn om daar op tijd en otond een poitiek volgens de nood-w'sndighedcn van den toeistaud en volgens don « En-gieilschen mcordenaar^wil », welke zij in het diepste van hun hart liebben,_ _te volgen. Deze ged'eeltelijk zeer geestige uitlatingen zijn van allen grond ontbloot daar, naar gister reeds bewezen werd, do oorsprong van onze politiek in het verre_ verleden ligfc. Deze hangt orgarisch samen met het stiehten van een zelfstandig Polen, waarover hier gister ook reeds gesprotktn werd. Ik kati niet met voile zekerheid zeggen, wanneer de politiek, welke oos eea bijzonder be-lang doet stieKen m de westelijke grensetaten van het vroeger keizerrijik : Koerland, Litauen en Poleai defini-fcïef door ons aangenomen werd. Ik heb in eilk geval dolcumenten van het voorjaar 19lV gezien, waarin reeds, wanneer von ïL^lmiatm-Hoilweg nog rijkskanselier was, een politiek in aezen omvang u teengeact werd. Ook de îioodwerdige samenhang tusschen onze politiek in ivoer-land, Litauen .en onze Poolsehe po.itiek, wiclke cen feit is, waarover men niet heen kan stappen, werd reeds gister bewezen. Toen ik in Juli van het varig jaar het aanbt overnam, dat ik thans de eer heb te beikleeden, was bij inlei-dende besprekingen ondea1 het kanselilerschap van Mi-c-ha&lia, eveneens de politiek naar het Oosten, de politiek, welke da drie lieilhaaidedijk genoemde grens-& ta ten betreft, tusschen aile toonaangevende faktoren als vaafcstaand aangenomen. I» zijn groote programrna-rede in den rijksaag, heeft rijkskansielier graaf von Hertling een maal zijn bereidswièligl 1 eid op den grond-slag, wefee het. Bussisch draadloos telegram <1 aan allen » gegoven heeft, verlrlaard met Rusland te ivillen onderhandelcu, en ten 2" dat hij de politiek van het zelfbestcniminigsrechto der volkeren in verband met de drie grensstnten wensoht te verdedigen. Aldus is bewezen, gelijk het zoo dikwijls in het staatsleven gebeurt, dat men heb persoonlijk initiatief en dei vrije speel-ruitate van den uitvoerenden staatsman en van den OïiderhaiM.leiaar ver overschat. De oiiafgebroken duur der poktiii'k welko in een zekeron giaad naar gedwon-gen verloop heeit en aan voorwaarden vea'boncten is door aa.t wat vroeger gecaàa werd, wordt orictergescliat. De bcdrijvigneitl van Brest-LitosiK moet 111 we dui-detijk gesetieicten iijd\akkeiL verdeeld worrien, ilusia iù heeit ons in zijn » aan ailen » gerieht draacïioos telegram sleehts een algemeenen vrede vooigeisteld. Uo onilerliandelingen me. Kusiand moesten daarom eerst en vooral ovor het theiua van een algemeenen vrecie spnjten. Rusiand had, aJioe« el onoer een vroegere re-geeriiig, maar toch op bindende wi,jzie, het verdrag van Londen ondergeteekend, waardoor net pieeluig beloo^d bad, geen alzondemjkon vrede to sluiten, eu tin&iand stond ook bij het begin dex onderhanueiingen in lîrest-Litoisk op het satnapunt, dat het sleehts dan een aI-zonderiijkea vrede kon siluitien, indien een wr»ondeiî lanct der Entente door fcwjjfciocs optreden tegen den vrede het de mogeiijkhcid zou geven, zieb. van de ver-oiiitc-nis door het veictra^ vari lionotn los te ruKken. De onderliandeluigen over uen aig%imeeni.n vrec.ti ga-ven aanieidmg tôt tie vee. bespron.cn nota van 25 ue^ cember waarm do verbondenen, na beraadstiagrng en overweçriig hun houdmg t^genover de door llu&iand ge lornlulecTdo voonstellea over een a geme-nen vrede uiteenzetten. Er werd 111 den loop der zeer nevige openbare poienneK hertiaaldelijk gevraagd: « \vaaiom laat men aan het verslagen nus and 10e voorsbeuen 1e doen ? De overwinr aar hactae de voorw&iircien kunnen drkteicren. « Dit berust op ec-n volkomen vatseiie opvat-uug van den historiseden stand van zaken.. jKusiand r.ad m het a geirneeri genouden araatdoos tedegxam « aau ailen n zekere grondslagen vooi een algenr enen vreoe uiteorgezet. Het was altohts verpiiçat, nactat wij utze grondslagen als besprti£'jïb;var verjtlaarden, ze inzoo-verre u.t te voei-en, da"t ons een aatwoord in aile oij-zonderheden m-ogelijk werd. Hefc antwoora (ie.de > oor uit de verhoudmgen en was m overeerfeomst met de grondiegeis Vaaraan de keizierlijke regeering. altijd gt-iiouaen ueeft sedert i& de eer heb het anibt te leiden. Bus.and veriiiaaide zich eens met ons antwoord, d. w. z. liet vei-klaarde aafc ant-woord als een gepa&te grondsiag voor de Entente om op haar vrede te sluiten. fckoot de Entente zich nieL bmnen het tijdveisèettc van 10 dagen bij den vrede op d.en gronds.ag aan, dan was volgens ïiussiscli stana-punt haar slechte wil klaar bewezen, en voeilde nus-lard zicài wij in afzcrideriijke ouKierhandelingen met ons te treden. Om nk't den ganseheu tijd gedurende dat tijdsverioop Vct'Q 10 dagen verioren te la ten gaan, en om reeds dan voorbercKknrien arbeid vo-or de ai-zonderlijke ondlcrhandeiingen af te mafeen, werd reeds den 26 Deo.mber begonnen, op voorbesprekirg over den verbiiidende wijze tôt tèn veorbespreking over den eventueelen afzooderlijkan vrede. Tijdans de bespreikin-g.n over «te® afzondeflijfeen vrede kwain nu de gedeel-telijko nio^-officiecAe diikuaeie op het t'ipiji, «ier ont-sebie^git. ejj. Oti uen wcnsch- der Kassischo delr-^;.:e Word <fo vniMfa&ig&t, c,;tte c;. de vraaig der Wcsfcei jko grenssiaaten op den voofrang geplaatst. Yan beide zijden vv^erd nu de formu.eering neargelegd voor dltn grondslag der besprekingen en die de heeren door befcfcradmakinge.il bôkend zijn. De hier beaprokea formule; r.ng van 27 December was in dien zin geen of-fiedeel akicnstulc, niciar vve'l ceii fcijideo&s de vvctterzijcl-sche debatten ontstane nederaehrijving waarin. het standpunt der beide par: ijen nader omschreven werd en. Mearmaal werd gepoogd tusschen de dokiun.enten van 25 en 27 Deceanber een innerijk versch'] te o»derschei-den. Mijne Heeren, dat is niet juist. Er werd gezegd dat tussohc-n 25 en 27 Decemter oui-tcnlardsche mvloeden hadd.sm ing&werkt, dat het stand punfc der delegatio zich zou versehoven hebben! Dat zijn ailes legend n S In 't algemeen worïlt door degenem die berichfcen dat de zwak geworden dei'.egatie var hier uit versterkt was geworclfin ear dergelijbe vertelseltjes ver-spreidcn, de stev.gheid en docibewusl'betd van ons poli-trek streven ton aeea-ote oiiflersehat. In die daar even genoemde prograrnmatische rede van graaf Hertling was eenmaal zijne boreidwiftig'hiciid uifcgesproken voor eeai drsku-sie vpn het Russisch aanbod, verder was (le grondireigel voor het in voege stellen van het zelfbestem-mmgsreeht der westelijke gremstaten erfeend gewoerden. Ujt dat defcaîapnt. onti=taiain uit eetr eens,a:ezirdein geést. zijn de twee ^chrifistulcken vp.in 25 er 27 December met abc.olube_ lcgika m noodzakclijkherid ontsproten. Zij * zijn, ndieia ik mij zoo uitd'ruk'ken kan twee stukke'n van eén rmar dit? gehe d en zonder opemins? aan elka.nder ge-pasit zijn. De tweede faze de- onderhandelingen, na de pause, gcnd de diskassie < • hoofdzafeelijk in beide forrmiieo-înngen ni.eige'legde . ^ nstrijdige punten. De atmosfee-oer beide hclften var. de tot-nog-toe gevoerde onderhandelingen was geheel verschillend. Terwijl we in het eerste de_el van die lîussisehe zijde den indruk hadden, dat daar in den grond een Duitsoh-vriendieiijke slêmming heerschte en, doordat de heeren der Bussische delegatie ook allen b u 1 ton de onderhandelingen met ons in vriend-sehap verkeerden en aan de gemecnischappelijfce rnaal-tijdea in het kas.r.6 deel namen en het burten kijf stond dat door deze ongedwengen meeningswisselingen oolc de zaakkund'ge betrekkingen wierkelijk bevo-rderden, was na de aankomst van den heer Trotzfei als Ieider der Russisclie delegatie een volkomen ommekeer in d>e liou-ding der Russische delegatie vast te stellen. Het was de dag tegen den nacht. De Russische heeren hielden zieh in hunne huizr.n hermetiseh opgesloten en versche-nen nooit in onze kr'ngen, dan om officiéele onderhandelingen met snelschrijvers en al het daartoe noodige materiaal. Private gesprekken met de heerc-m afzonder-lijk waren zielfs in 't geheel niet meer toegelaten. Ze w'erden allen met twee of diie afgezoriden. Ook de ge-hee'e manier van onderhandelen, waarover u meer bekend is door onze buitengewone nitvoerige bekendma-kingert, was geheel anders gc-woixlen. Or,ze tegenstan-deis wai-en er veel meer op gezct taktische voordeelen te behaîen en puntein te winnen, di'e aicritatorisch naar bu ten uit deden aarzien, als door pnaktische voorsla-gen posi.tieve uitslagen te bekom.cn, door een toenadering sj.î) hetgeen wo van onze zijde geformuleerd hadden.De onderhandelingen rusten oogeriischijnlijk wedei voor het oogenblik. Dit hoo'fdzakelijk op grond der woe-lige gAOeuriem&sen te 8iat-P_etersburg, die de persoon-l'ijifle aanwezigheid van Trozki afdwongen. Waarseliijn-lijk zidlen do onderhardelingen in het begin der vol-gende week temg beginnen; ik kan nu noehtans hefc u.tzicht dat ze ons bieden noch niet voomitioopien. Eerst wil ik een blik op het orgehoordo beeld werpen dat wo gewoonheidshalve onder den naam Rusland sa-meavattien .Ons allen zweeft het Russische keizerrijk voor den geest, dat als machtige, stei»ke eenlieid aan onze oostgrens lag. Tusschen dat Ruslard en het hui-dige bestaat een groot vei schd. Het tsariatisehe Rusland was reeds lang vôôr dezen oorlog in zijn binnenste grondvesten ondermijnd. Na ds Ncderlagen die Rusland van Japan te leiden had, vlamde het révolutionnaire vuur in Rusland krachtig op. De tsaristischia heei's.ehappij gelukte er noehtans eenmaal in hefc te onde rdrukkcn. De m ach t b eM eeders in Rusiand wisten jaist, hoe uitersfc gevaarldjk hunne s tel. ling ^'as, en naar een uiteeteetting van een zeer bevoeg< den benner d'er Russische toestanden ,zooails ze in den laaitsten tijd geworden zijn, geloof ik dat, wanneér meu de laaatte oorzakfcn. ^an dezen oorlog nagaat, de ovea- 5e J A AR GANG. M, 17 PRIJS ; . G CENTIEM. M A AN DAG 28 JANUARI1918

Er is geen OCR tekst voor deze krant.