247 JAAE. — Nr 80. — B 5 OENTIEMEN MAANDAG, 6 APRIL 1914 GAZETTE VAN GENT ItfSCHIKIJVIlirGSPRIJS : VOOR GENT : YOOR GEHEEL BELGIE : r.„ ;aH fr. 82-00 Een jaar fr. 15-00 Bmisndan * 6-50 6 maanden » 7-75 3 maanden » 3-50 3 maanden. . . . . » 4-00 Voor Rolland : 5 frank per 3 maanden. Voor de andere landen : fr. 7-50 per 3 maanden. NIEUWS-, HANDELS- EN ANNONCENBLAD Gesticht in 1667 (BEURZEN-COURANT). BiJSTUUR ES EEDACTIE VELDSTRAAT, 60, GENT "De burhlcn zijn open van 7 ure 's morgends tût 5 ure 's CLVOndS, TELEFOON nr 710 De inschrijvers buiten de stad Gent moeten hun abonnement nêmen ten Postkantoore hunner woonplaats. BUITENALAND. NEDERLAND. Het lOOjarig jubileum der Nederland* cjje gank. — De Nederlandsche Bank eeft vrijdag en zaterdag op feestelijke iize de honderdste verjaring van haar estaan herdacht. Te dier gelegenheid ;eiid onder meer oen feestmaaltijd ge-ouden, waaraan deelnamen de heer [eyte, minister van kcloniën ; oud-minis-tx Kolkman, benevens tal van hooge ersonaliteiten uit de handelswereld. FRANKRIJK. le moord op den heer Calmette De président der republiek getuigt. De heer Ferrichon, eerste voorzitter an het Hof van Beroep, vergezeld van en griffier, begaf zich naar het Elysée m de getuigenis te gaan hooren van den resident der republiek, in zaJce den, loord op den heer Calmette. Tôt hiertoe werd er, over deze getui-enis, nog niet de minste officieele aan-uicling gegeven. Er wordt nochtans verzekerd dat de eer Poinearé bevestigde dat de heer ,'aillaux hem op den morgend van den a# dat de misdaad plaats had, kwam preken over de polemiek die den heer ,'almette tegen hem voerde. De président trachtte den heer Cail-iux te bedaren, doch deze bleef de me_e-ing toegedaan, dat Calmette gebruik ou maken der brieven, die hij in zijn be-it had. Het procès van mevr. Caillaux. Een blad zegt te weten, dat de open-iare debatten van het procès van mevr. filiaux, welk procès ,hetzij in juni, het-ij na de groote vacantie, zal voorkomen, ;eleid zullen worden door den raadsheer iouinaud, denzelfde, die met zooveel iracht en takt het moeilijke procès der .uto-bandieten geleid heeft. Het open-laar ministerie zou waargenomen wor-len door den procureur-generaal in eigen lersoon. en dus niet door een advccaat-leneraal, maar, op het oogenblik dat het jroces voor zal komen, zal het anrbt van procureur-generaal bij het Parijsche hof reeds niet meer bekleed worden door den Imiden titularis, den heer Fabre. Deze :ou ontslag nemen. Tôt procureur-gene-■aal bij het Parijsche Hof zou clan be-loemd worden de huidige raadsheer in let hof van verbreldng, de heer André, rad-bestuurder der crimineele zaken aan îet ministerie van justicie. Zoo zou het lan de heer André zijn, die het rekwisi-orium tegen mevr. Caillaux zou uit-preken.De zaak Rochette Een ministerraad. Zaterdag werd er in het Elyseum een ninisterraad gehouden onder voorzitter-chap van den président, den heer Pointé. De ministers hebben gesproken over le zaak Rochette, doch er werd geene be-lissing genomen, aangaande de maatre-;elen welke dienen genomen te worden ia de bespreking vain het verslag van den ieer Jaurès in de Kamer.De minister van usticie is gelast geworden te doen o rider--oeken in hoever de betrokken magistra-en plichtig zijn. Men denkt algemeen dat de heer Fabre •in ontslag zal geven. Wat de heer Bi-ault de l'Isle betreft, die onafzetbaar is ls voorzitter van het beroepshof, men zal 'tulerzoeken of men hem moet doen ver-fhijnen voor den hoogeren raad der ma-'istraten. re bijzonderheden. — Te Gennevilliers, waar thans overstroomingen plaats hebben, werd zaterdag nacht een stoutmoe-dige bandietendaad gepleegd in een villa, bewoond door den 83-jarigen heer Ventte-claye en zijne 50-jarige dienstbode Louise Aâgnon. In den loop van den nacht werd de ren-tenier eensklaps wakker en verblind door eene schitterende klaarte. Voor zich zag hij vier kerels, waarvan twee electrische lichtjes in de handen hieldem. Hij stamelde : —- Heb medelijden. Dood mij niet. Ik heb slechts 30 frank in huis, maar wacht tôt op 15 april, dan zal ik u ontvangen. Toen riep hij op zijne meid, doch de bandieten vroegen hem waar zijn geld lag, zooniet zou hij worden gedood. Daar hij bleef weigeran, en gedurig op zijne meid riep, werd de arme man met mes-steken doorboord. Op dit oogenblik verscheen de meid, welk, naar haar kamer liep en meteen schoot een der bandieten haiar een revol-verkogel door de keel, waarna de misda-digers verdwenen. De toestand. van mees-ter en meid is zeer erg en men vreest voor beider leven. Zelirnoord. — Mevr. Fradin, 32 jaar oud, wonende rue Myrha, te Parijs, sprak zondag morgend haren man de schoonste woorden om toch naar de herberg niet te gaan en bij haar to blijven. Haar echtgenoot, wilde haar echter niet aanhooren. Pas was hij tien minuten weg, of mevr. Fradin sprong door he.t venster en viel zich het hoofd te pletter op het gaanpad. De dood was oogenblik-kelijk.ENGELAND EENE VRIJSPRAAK De dagblad.verkooper Starchfield, be-schuldigd van moord op zijn 7jarig zoon-tje "VVillie, is, zooals wij zegden, vrijge-sproken. De treinmoord heeft op de ver-beelding der Londenaars sterken indruk gemaakt. Het was er een typisch geval voor. De moord op een kind behoort tôt de ellendigste misdaden, die van tijd tôt tijd voorkomen. Het jongetje Starchfield was daarbij een aardig ventje, met lange blonde kruilen. De geheimzinnigheid van het geval verhoogde de belangstel-ling niet weinig. Hoe kwam het lijkje in den trein? Waar was de moordenaar in-gestapt? Hoe kwam het kind zoover van huis ? Toen de verdenking op den vader viel, werd de zaak meteen klassiek van gruwelijkheid. Er kwam bij, dat Starchfield niet de eerste de beste was. Hij had eervol gediend in den Zuid-Afrikaan-schen oorlog en hij ontving eene toelage uit Carnegie's heldenfonds, omdat hij een jaar of wat geleden met eigen ge-vaar (hij was er ook ernstig bij gewond), een moordenaar had helpen vatten. Zoo zag men dan ook in de laatste maanden bij de opeenvolgende stadiën der rechts-zaak de schreeuwerige aankondigingen erover op de biljetten der middagbladen en elle oogenblik keek de sombere kop met starende oogen van den vader u aan, uit welk blad ook. De vrijspraak wekt algemeen voldoe-ning. De aanwijzingen, waarop men de-zen man de grievende smart van zulk een procès heeft aangedaan, waren werke-lijk pover. Het had al verbazing ge-wekt, dat de groote jury (die in Enge-land de uitkomsten van de instructie on-derzoekt en beslist, of er termen bestaan tom de zaak voor den strafrechter te brengen), er niet meteen een eind' aan had gemaakt. Het procès althans is tôt een vroegtijdig besluit gekomen : toen de getuigen van de beschuldiging waren ge-hoord, gaf de rechter den advocaat voor de vervolging in overweging om de be- geschiedde. Die getuigen der beschuldiging waren gevaarlijke menschen. Misschien hebben wij allen iets in ons, dat onder gegeven omstandigheden even gevaarlijk voor onzen naaste zou maken. Daarom is een geruchtmakend geval ate dit een nuttige waarschuwing. Hier waren nu drie of vier welmeenen-de burgers — meer of min welmeenend, ten minste — die met niet te schokken overtuiging onder eede stonden te ver-klaren, wat voor ieder onbevooroordeeld toeschouwer duidelijk was, dat zij niet konden en niet mochten verklaren. Het waren aile herkenningen. Dat was het eenig materieel der vervolging. Een be-wijs is nauwelijks genoemd. Maar menschen hadden het kind gezien op den 8 januari. Het was al heel merkwaardig, dat in de eerste dagen telkens nieuwe verklaringen binnenkwamen. De een had htefti kind hier, de ander had het daar gezien, de een met een donkeren man, met een grooten flaphoed, de ander met eene vrouw, die erg ruw tegen het arme schaap was. Het was maar goed, dat de meeste van die verklaringen elkaar op-hieven, want wat de plaats aangaat, waren de ontmoetingen bijna over heel Noord-Londen en wat den tijd betreft, zoowat over heel den dag van 8 januari verspreid. Maar een stuk of wat bleven er over en het ernstige daarvan was, dat die getuigen in het hof van den onder-zoeksrechter, Starchfield herkenden als den man, dien zij met het knaapje hadden gezien. Juffrouw Wood herkende Starchfield, dien zij op 8 januari voor de eenige maal van haar leven ergens zou , zijn langsgeloopen, op dën 22en. White had hem herkend uit de bladen en. herkende hem toen in levenden lijve nog-eens. Niet ten onrechte voegde de verde-diger hem toe, dat hij te veel in de dag-bladen had gelezen. Gelukkig voor Starchfield — want die herkenning was ten slotte op zichzelf niet onmogelijk — toonde deze dweep-zuchtigste van aile getuigen op andere punten, op hoe eigenaardige wijze hij tôt het vaststellen van zijn oordeel kwam. Het ging over het hoofddeksel. Juffrouw "VVood beweerde, dat de man een stijven hoed droeg ; White had gesproken van een slappen deukhoed. Hij begon gedu-rende het onderzoek aan zijn eigen ver-klaring te tornen, zoodra hij hoorde, dat het niet uitkwam. Hij had gesproken van een "licht gekleurden hoed". Hij wilde nu volhouden, dat hij een "lichten, gekleurden hoed" had bedoeld : "licht" aïs bepaling van gewicht. Op de vragen van rechter en verdediger, wat hij dan met "gekleurd" had willen zeggen, wrong hij zich in aile bochten om te kunnen verklaren, dat het "zwart" moest beteeke-nen.Dat ailes in de oprechte overtuiging, dat hii de waarheid diende. Wanneer men zich eens de taak stelt om zich voor oogen te roepen, wat hoed een man droeg, met wien men drie maanden geleden in den tram heeft gezeten, zal men zijn volstrekt onvermogen aldra beken-nen. Zoo is onze menschelijke beperkt-heid en die is voor de justicie lastig ge-noeg. Maar heel wat er.ger wordt het, wanneer getuigen onbewust de open plek-ken in hun voorstellingsvermogen aan-vullen met een keur van wat zij uit de dagbladen van andere getuigenissen hebben opgestoken. De kwaadste der herkenners was ten slotte een werkman, John Moore, die den vader tusschen twee haakjes met een muts had gezien. Want Moore kende Starchfield. Maar toen de verdediger — bij het onderzoek was dat reeds — hem vragen ging stellen over zijne bezoeken de verhalen, die hij daar had opgedischt : over zijn inlichtingen of hij veel kans had op de uitgeloofde geldsommen, en meer van dien aard, toen was zijne getuigenis niet alleen volkomen waarde-loos geworden, maar hijzelf bovendien zoo van zijn stuk gebracht en ontsteld, dat hij — het verband ligt althans voor de hand — eenigen tijd later eene poging tôt zelfmoord deed. En ziehier nog een gevaar aangewezen : het gevaar van het uitloven van geld voor getuigenis, dat tôt de ontdekking van een misdadiger mag leiden. Zoo is van 's vaders schuld dan gelukkig nietsi gebleken. Maar zoodoende blijft het geheim van den moord ook ver-borgen en er is aile kans, dat het nu voor goed in den nacht van het verleden is ondereea-aan. Het Home-Rule Eene groote betooging in het Hyde Park, Zaterdag namiddag ha)d in het Hyde Park,te Londen de aatigekondigde unioni-stische betooging voor Ulster plaats. 229 groepen,op samen 100.000 man geschaf namen er aan deel. De policie was ijverig in de weer om de orde te handhaven. Enkele kiesrechtvrou-wen zijn gevatigen genomen, onder meei inevrouw Drummond, die bij het begir der betooging het woord trachtte te voe-ren.Om do spreekgestoelten is de orde echter niet gestoord. Onder de sprekers waren Balfour, Austen Chamberlain en Carson. Overste van den generalen staf. Sir Charles Douglas ,inspecteur-generaal van het leger, is ter vervanging van ge-neraal French, benoemd tôt overste van den generalen staf. DU5TSCHLAWD: Paul Keyse. — Paul Pleyse was den 15 maart 84 jaar geworden. Hij was sedert vele jaren een nestor — hij heeft een schoonen ouderdom bereikt. Bemind was Ihij bij de menigt_e_, geacht bij vele pchrij-' vers. Ontzaglijk veel heeft hij geschre-ven : 12 deelen romans, 25 deelen novel-len, 4 bundels gedichten, meer dan 40 tooneelstukken. En zeer veel daarvan is vertaald, veel is ook ten onzent bekend geworden. Zijn groote tijdbeeld "Die Kinder der Welt" was eene mislukking ; doch "Im Paradiese" en andere romans gaven wel het midden (van kunstenaarsvak), waar-in zij verplaatsen. Hij was heftig tegen het moderne ge-kant, doch overigens een man met hart en een harmonische geest, uit wiens tal-looze vertellingen vreugde en zachte ont-roering is gekomen over tallooze lezers. OOSTENRIJK- HONGARIE Schoone gift. — Victor Silberer, gewe-zen Iv am e raf ge va a rdig d e en bekend sportsman, heeft zijn landgoed op de Semmering bij Weenen (ter grootte van 255,000 vierkante meters), aan instellin-gen van weldadigheid ten geschenke gegeven.DEWEMARKEN. Het Smokkelschip. — Het Noorsche stoomschip "Fanny", dat bij Dagelykke op het Deensche eiland Langeland twee-of driehonderd ton geweren uit een Duit schen lichter heeft geladen en daarme-de, zonder scheepspapieren, zee heeft ge-kozen, is een paar weken geleden door den Noorsohen reeder Erik llusten ver-kocht aan den kapitein, met name Falck. Ulster bestemd, volgens een ander voor Zuid-Amerika. Het schip schijnt voor een maand steenkool aan boord te hebben. 1TAL3E; Iiet nieuw ministerie. — In de Kamer zette de heer Sala.ndra het programma van het nieuw ministerie uiteen. De minister-voorzitter venklaarde daar-na de dagorde van den b -r Bettolo aan te netnen : " De Kainer, de verklaringen der regeering aanhoord hebbend, gaat tôt de dagorde over." Deze dagorde werd bij naamafroeping, goedgekeurd door 301 stemmen tegen 122 en 9 onthoudingen. De llepublikeinsche radikalen en de socialisten hebben tegen gestemd. ALBANIE Gesparmen toestand in Epirus De verovering van Coritza door de Epiroten. Coritza i- in de handen der Epiroten ge.vallen. Aan beide zijden zijn gevoelige verliezen geleden. Geene tusschenkomst der mogendheden. Naar een blad uit goede bron ver-neemt, zijn de mogendheden niet voor-nemens in Albanie tusschenbeide te komen.De berichten, dat de vorst van Albanie Oostenrijk en Italie zou hebben verzocht inaatregelen te nemen om den opmarsch der Epiroten te stuiten, Mijken onjuist. Het Âlbaneesche wespennest. Dè maatregelen voor de mobielmaking der weerfoare bevolking zijn getroffen. Prins Willem heeft talrijke telegram-rnen ontvangen van de verontwaardigde Albaneezen, over de gebeurtenis^en in E.pirus. Zes honderd vîuchtelingen zijn te Si-naï toegekomen en hebben telegrafisch hulp aangevraagd. De prins seinde- aan de koningin van Nederland zijne gelukwenschen over het gedrag van majoor Ruelles, wiens won-den aan de beternis zijn. RUSLAND. Bioedige straattooneelen te St-Petersburg De treepen schieten 12 arbeiders neer. Zaterdag namiddag zijn bioedige straat tooneelen voorgekomen in de arbeiders-wijken te St-Peterburg. Toen de uitgesloten arbeiders onder het zingen viain révolutionnaire liederen door de straten wildlen trekken, werden zij door de troepen uiteengedreven. Bioedige botsingen hadden daarbij plaats ; de troepen vuurden en 12 arbeiders vielen neer. De policie heeft ruim 200 personen aan-gehouden.In de Doema. — Bij de beraadslaging over de ondervraging omtrent de geval-len van vergiftiging, voorgekomen in eenige fabrieken, kwam het tôt een ernstige botsing tusschen afgevaardigden van linker- en rechterzijde, die in hand-tastelijkheden dreigde te ontaarden. Twee afgevaardigden van de linkerzij-de werden voor den duur van twee zit-tingen uitgesloten. SERVIE De begrooting. — De Skoepchtina zette zaterdag de bespreking over de begrooting voort. Kolonel Staphanevitch, minister van oorlog, heeft verklaard dat het Servische val, de invallen af te weren die zich mochten voordoen. De legersterkte be-draagt thans 49,000 man. PER2IE. Rooversbende verslagen. — In de pro-vincie Boeroejird heeft een krijgsmacht van 1200 gendarmen de rooverbenden van den sta.m der Loe/s verslagen. De r jovers werden na eeri strijd van 12 uten teruggedreven naar hun heuvelgebied. AFRiKA. Spoorwegramp in Natal. — De post-trein van Natal trad nabij de statie van Heidelberg in botsing met een anderen trein van Natal kwam nabij de statie van is gewond. AfVSERSKA. I)e prins en prinses Hendrik van Prui sen. ~ Prins en prinses Hendrik van Pruisen hebben te- Valparaiso de Chili-aansche en Deensche schepen in oogen-schcuw genomen. Eene nieuwe giît van Roosevelt. — John D. Rockefeller, de petroolkoning heeft opnieuw eene gift van een millioen dollars doen toekomen aan het Rockefeller Institute for Médical Research, zoo-dat hij thans in het geheel tien millioen dollars aan dit instituut heeft geschon-ken. Met deze laatste gift stijgen de schenkingen voor wetenschappelijke en on d e r w ij sdoel ein d en door Rockefeller gedaan tôt een bedrag van ruim 180 millioen dollars. MEXICO De inneming van Torréon. Uit Torréon wordt gemeld : Geen en-kel vreemdeling is gedood of gewond. Het gevecht begon op 27 maart. Herhaal-delijk werden de stellingen genomen en weer verloren. Het heet dat de artillerie der bondstroepen voor een deel door Fransche en Duitsche kanonniers werd bediend. De slaglijn was vier mijlen lang. De bodemgesteldheid maakte het ver-voer der gewonden moeilijk. Velen stier-ven van honger en dorst, en door ver-waarloozing. Aan beide zijden werden gepantserde treinen gebruikt. De bondstroepen heibben Toiréon ont-ruimd en zijn naar het Zuiden getrok-ken.Villa schat de verliezen der regeerings-troepen op 2500 dooden en gewonden. Zijn eigen verliezen geeft hij niet op, maar die zullen zeer groot zijn, ook omdat het verplegingsmaterieel der opstan-delingen zeer onvoldoende was. Honder-den gewonden zijn door honger en dorst op het slagveld omgekomen. Er heersch-te tijdens den strijd eene ondraaarliike fblittie. De troepen, die Huerta onder generaal De Moure tôt ontzet van Torréon had gezonden, hebben hun doel niet kunnen ibereiken. Generaal Villa heeft ze bij San Pedro de las Colonias, waar een zij-ner onderbevelhebbers een sterke stel-ling had ingenomen, tôt staan gebracht. Volgens een correspondent te Mexico, loopen deze regeeringstroepen gevaar omsingeld te worden. Generaal Maas is uit Saltililo met 1800 man op weg om hen te ontzetten. In Tampico moet groot watergebrek heerschen. Sedert negen dagen is de toe-voer van water afgesneden en reeds zijn besmettelijke ziekten, vooral pokken, in de stad uitgebroken. De troepen der op-standelingen, die de stad belegeren, wa-gen geen aanval. De wreedheden te Torréon. De ooggetuigen verklaren dat generaal VeJasco te Torréon, drie Spanjaards heeft doen doodschieten, die volgens het n Feuilleton der Gazette van Gent. Eene Rooversgeschiedenis Ik kwam tegen 7 ure des avonds te j-aen aan ; de postmeester, vernemende, 'at eene vrouw, die alleen op reis was, 'ersche paarden begeerde om zich naar 'et kasteel van Burcy te begeven, kwam n persoon aan het portier van mijn rij-U1S, hij drong zoo sterk bij mij aan, dat k clen nacht in de stad zou doorbrengen, :ri 'ai.ine reis den volgenden morgend zou 'oortzetten, .dat ik eindelijk gehoor aan '-'.la verzoek gaf.Bovendien, ik wilde niet 'f t kasteel aankomen op een uur dat al-ea te bed waren ook zou misschien uit I ">otde der gebeurtenissen die rondom "'t kasteel plaats vonden, de deur er van f00 §oed gesloten zijn, dat ik niet be-"aara zou zijn haar te doen openen : die ! en, veel meer dan vrees, noopte mij ® het hôtel den nacht door te brengen. Ue nachten begonnen koud te worden, n> ^ de zaal met den postmeester bin-en' terwijl men mij eene kamer gereed Wukte.De vrouw des huizes verhaalde ten (|in( e mi.i niet het minste Tleedwezien '1 te laten nopens het besluit dat ik omeii had en de vertraging, die er Sen' a' sedert veertien da- tfcvnU Lwe^en in den omtrek was voor- sti'Sen6"' ,fh,,ik -w,aS ten toPPunt 8e" buit! j f Zlch ge,en kwart uurs onHe" S^a<^ waSen, zoodra de zon was under«e«aan. hiacbt een akeligen nacht door, hoe \ meer ik het kasteel naderde, hoe m&er mijn moed zonk ; de graaf had misschien andere redenen gehad om zich v,^n mij te verwijderen, dan die hij mij gezegd had, hoe zou hij bij gevolg mij ontvangen 1 Mijne plotselinge onverwachte komst, was eene cingehoorzajamheid tegen zijne (be-velen, een inbreuk op zijn gezag ; dat on-geduldig gebaar, dat hij niet had kunnen bedwingen en het eerste was geweest, da,t hij ooit doen zien had, duidde dat niet een onherroepelijk besluit aam 1 Ik was een oogenblik voornemens hem te schrijven, dat ik te Caen was, en daar wilde iblijven tôt dat hij mij zou komen afhalen ; doch al die, door mijne koorts-achtige slaapeloosheid ontstane en ge-voed wordende angsten verdwenen, toen ik eenige uren geslapen had en het dag-licht mijne kamer verlichtte. Ik vatt© op nieuw moed en bestelde mijne paarden. Tien minuten later vertrok ik. Het was negen ure des morgends, toen de postillon op twee uren afstand va)n Buisson stil hield, en mij het kasteel van Burcy aanwees, van welk men het park kon zien, dat op twee honderd schreden van den weg zich uitstrekte. Een binnen-weg leidde tôt voor een hek. Hij vroeg mij of het dat kasteel was, waar ik naar-toe wilde gevoerd worden ; ik antwoord-de toestemmendj en wij begaven ons op den aarden weg. Wij vonden het hek gesloten en belden herhaalde malen zonder dat ons geopend werd. Ik begon leedwezen te gevoelen, dat ik van mijne komst geen bericht had gezonden. De graaf en zijne vrienden kon den op jacht wezen ; en wat zou in dat geval van mij worden in dat «?entame kasteel,^ waarvan ik niet eens de deuren voor mij kon openen 1 Zou ik in eene el-lendige dorpsherberg wachten tôt dat zij terug kwamen 1 Onmogelijk. In mijn on-geduld steeg ik uit het rijtuig en beide zelf hevig. Een levend wezen vertoonde zich hierop tusschen het gebladerte der boomen : aan dén hoek eener dreef herkende ik den Maleier ; ik wenkte hem, zich te haasten, en hij opende mij het hek. Ik nam de moeite niet mij weder in het rijtuig te zetten, maar ik volgde loopen-de de laan, langs welke ik hem ha|d zien naderen ; weldra bespeurde ik het kasteel bij den eersten oogopslag scheen 't mij in vrij goeden staat te zijn, ik ijlde de trap-pen op en trad de voorzaal birrnen, ik hoorde spreken, ik opendte eene deur en ik stond in de eetzaal, tegenover Horace, die met Henri aan het ontbijt zat ; elk hunner had naast zich op tafel een paar pistolen. De gnaaf, mij ziende, stond plotseling van zijn stoel op en werd zoo bleek, dat ik vreesde dat hij in onmacht zou va-lien. Wat mij betreft, ik beefde zoo zeer, dat ik slechts de kracht had hem mijne hand aan te bieden ; ik zou gevallen zijn indien hij niet naar mij was toegeijld en mij had opgevangen. — Horace ! zegde ik hem, vergeef mij ; ik heb van n niet verwijderd kunnen blijven... ik was te ongelukkig, te ongerust... ik ben jegens u ongehoorzaam geweest. — En gij hebt ongelijk gehad, zegde de graaf op doffen toon. — O ! als gij wilt, riep ik, door zijne stem verschrikt, dan vertrek ik oogenblik kelijk... ik heb u wedergezien... dat is ailes wat ik wenschte... — Neen, zegde de graarf, neen, dewijl gij hier zijt, blijf— blijt' en wees welkom. En dit zeggende omhelsde hij mij, en op zich zelf eene poging doende, hernam hij oogenblikkelijk dlat bedaarde voorkomen aan, dat mij vaak meer beangstigde, dan het toornigste gelaat had kunnen doen. XI. Intusschen smolt van lii^erlede de ijs-korst, waarmede de graaf zijn gelaat scheen bedekt te hebben, hij had mij )n het vertrek gebracht, da.t hij voor mij be-stemde : heit was -een .kamer volkomen in den smaak van Lodewiik XV gemea-beld.— Ja5 ik ken ze, viel ik haar in de rede, het is die waarin ik ook ben geweest. O, mijn God! mijn God! ik begin te begrii-pen !... — Daar hernam Pauline, verzocht hij mij om vergeving voor de wijze, waa.'op hij mii^ ontvangen had, maar de verras-sing, die mijne plotselinge aankomst hem veroorzaakt had, de vrees voor de ontbe-nngen, die ik zou ondervinden, door in ^ou,wv,a"ise huis twee maanden te blijven, waren sterker geweest dan hij. Echter, terwijl ik ailes had getart, was het goed, en hij zou tracliten mij het ver-blijf in het kasteel zoo min onaangenaam mogelijk te maken ; ongelukkiglijk was er voor dien da|g of den volgenden eene jachtpartij bepaald, en hij zou misschien gediwongen zijn, mij gedurendev een of twee dagen te verlaten ; doch hij zou geen verdere -verplichtingen van dien aard aangaan, en ik zou het voorwendsel der weigering zijn. Ik antwoordde hem, dat hij volkomen vrij was, en ik niet gekomen was, om hem in zijne genoegens te storen maar wel om mijn hart gerust te stellen, dat doofr al die ^erulchten van imoord-aanslagen verschrikt was geworden. De graaf grimlachte. Ik was vermoeid van de reis, ik legde mij te bed en sliep in. Om twee tire trad de graaf mijne kamer binnen, mij vragen-de of ik lust had om een zeetochtje te doen ; de dag, die heerlijk was, deed mij het voorstel aannemen. Wij begaven ons in het park, de rivier de Orne doorstroomde het.Aan een der oevers dier kleine rivier was een schoone boot vastgemaakt ; haar vorm was lang-werpig en vreemdsoortig, ik vroeg hier-van de reden. Horace zegde mij, dat zij gebouwd was naar het model der Ja-vaansche vaartuigen, en die soort van vorm hare snelheid grootelijks vermeer-derde. Wij namen er plaats in, namelijk Horace Henri en ik, de Maleier nam de roeispanen op en wij vlogen, door den stroomi geholpfen, pijlsnel voort. ;Toe(n wij in zee kwamen spanden Horace en Henri het driehoekig zeil dat om den mast gebonden was,en zonder te roeien stevenden wij met buitengewone snelheid voort. Het was de eerste maal dat ik den oceaan zag; dat heerlijk schouwspel ver-vulde mij zoo geheel, dat ik niet bemerk-te dat wij een boot naderden, die ons ge-seind hatl. Ik werd uit mijne mijmering gewekt, door de stem van Horace, die een der lieden der boot riep. Heidaar ! niijnheer de zeeman ! riep hij tôt hem, wat nieuws is er te Le Havre ? —Waarjaohtig, hiets bijzonders,, ant-woordide eene mij bekende stem, en te Burcy 1 — Gij ziet het onverwacht gezelschap is aangekomen, een uwer bekenden : me-vrouw Horace de Beuzeval, mijne echt-genoote.. — Wat zegt ge 1 mevrouw de Beuzeval ? riep Max dien ik toen herkende. — Zij zelve, en zoo gij twijfelt, waarde vriend, kom dan haar uwe hulde brengen. De boot naderde ; zij voerde Max en twee matrozen, hij was gekleed in een sierlijk zeemansgewaad, en droeg op de schouder een net, dat hij gereed hield om in zee te werpen. Toen de boot ons ge-naderd wals, wisselden wjj »eenig(e be-leefdheden ; vervolgens liet Max zijn net vallen, stapte in onzen boot, fluisterde hem eenige woorden in het oor, groette mij en keerde in zijn boot terug. Ik wensch u een goede vangst, riep Horace. En ik u eene goede reis ! antwoordde Max hem, en beide vaartuigjes scheidden van elkander. Het uur van den maaltijd naderde, wij keerden naar den mond der rivier terug ; maar terwijl het ebbe was, konden wij niet, uit hoofde van het laag water, het park naderen, wij waren verplicht op het strand te' gajan en over de dujinen onzen weg te vervolgen. Ik legde toen denzelfden weg af, dien gij drie dagen later aflegdet ; aanvanke-li.jk gingen wij over de strandsteenen, vervolgens door het hooge gras ; eindelijk beklommen wij den berg, wij tradten de abdij binnen, ik zag den zuilengang en het kleine kerkhof, ik ging door den gang en aan de andere zijdé van dte' groep boomen bevond ik mij in het kasteel. (Wordt voortgezet.)

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.