Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad

2547 0
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1916, 02 April. Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad. Seen on 29 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/qn5z60d19d/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

I Zondag 2 April 1916 IO CIH^TIEIMIElSr Tweede Jaargang Nr 20 QEILLUSTREERDE ZONDAGSGAZET Bureel : HOPLAND 30, Antwerpei A hnnnomen t. • K OH fv hftt ia.ar F AMILIEBL AD ^Vanfeojo.ciig'irLsrerL : Laatste bladz.,denregel 0.30 Rubriek 0VER'ALLES d. reg.1.00 Financieele aank. » 1.00 Vergaderingen, Handelsmaat-RAcrpafûnÎRViArip.bt. K 00 s^.hanniifin dfiïlïftffel 0.50 pif nummer bestaat ) AOHT BLflDZiJDEN DADEN EN ZAKEN I. Kinderen- Martelaars Verledea week had de algemeene vergadering .,13 vari het zoo lotbaar menschlievend Werk tut «herming der Kinderen-Martelaars, wàatvan iiesticht in de Brederodestraat gelegen is en dat .juui-d wordt door Mev. Smeesters. De vergade-« werd voorgezeten door den achtbaren heer losy, voorzitter, die omringd was van ecnige icnschlievende mannen, wier namen men aan het Bldviftdt van de zoo talrijke liefdadige werken 0 stad. Wij noemen : de heeren notaris Cols, Meester, volksvertegenwoordiger, Eerw. Heer ils geestelijlce bestuurder van het Terninclc-sticM; Paul Herring, Ern. Eiffe, Royers, volks-«euwoordiger, 1. van Doosselaere," enz., enz. In eene korte voordracht deed de heer Mols-Osy 1 toestand kennen. NiettegenStaande de oorlog, ;il de Maatschappij aan al hare verplichtingen men voldoen. Spreker bracht zijnen dank aan heeren Is. Van Doosselaere en Emm. de Meester cr wier bemoeiïngen de Maatschappij eene maan-lijksclie toelage van het « Nationaal Komiteit ! Hulp en Voeding ontvarigt. Ook verleent dit liste dagelijks de soep voor de ongelulckige lcin-ien eu het personeel. Dank dit ailes verkeert de latschappij in een verzekerden toestand. heer notaris Cols,, secretaris, gaf verslag over iwerking van het afgejoopen jaar, terwijl de heer rn. Eilfe, schatbewaarder, verslag gaf van den ■Ideliiken toestand, welk een tekort aanteekent ran 10,022 fr. 83, hetwelk door eene leening gedekl ; De heer Mols-Osy, daarna het woord hernemen-fc, bedankt al zijne medewerkers, alsook de druk-■eis, voor den steun welken zij het sehoone Werk lir Kinderen-Martelaars verleenen. Het zal de Antwerpenaars genoegen doen te ver-imen dat het edel Werk, hetwelk door wijlen iaatsminister Lejeune destijds hier ingehuldigd rerd, eu bij het publiek aliijd den noodigen steun iiidt, bloeiend is en de cmgelulckigste der arme kin-itren van hun bestaan verzekerd zijn. Muge het publiek het Werk blijven steunen. II. Zaak der Huurceelen Te Brussel kon men dezer dagen volgend plak-tbrilt lezen : « Goedkoope woningen. n Orn de werkende klas in het opzoeken van goed-DOpET'togcmenici t--te • holpon,--zet het gemeentebe-luur der Stad Brussel al de inwoners der stad aan, o zij kamers of kwartiers te verliuren hebben, cmeabeld of ongemeubeld, ze aan te geven aan let «Bureel voor goedkoope Woningen», Waterloo-aan, 61, Dinsdags, Donderdags en Zaterdags. « Het Bureel zal hen in betrekking stellen met iiurders die in staat zijn regelmatig een gematigd mrceel te betalen. » Wanneer wij bovenstaande lazen, dachten wij rdadelijk aan het in « De Zondagsgazet » te plaat-;n, opdat in Antwerpen ook zulk Bureel zou inge-ÎCht worden. De kwestie der huurceelen en het vinden van ;oedkoOpe woonsten is van het grootste belang zoo-«elvoor de eigenaars als voor de huurders. Het overgroot deel der eigenaars trekken weinig il niets voor het verh.uren hunner eigendommen. lok staan er te Antwerpen honderden huizen on-eroond en het aantal der kwartiers en kamers, relke niet verhuurd zijn, is fabelachtig. Verscheidene redenen en omstandigheden zijn er ieoorzaak van. Onder meer de volgende reden : itle huurders blijven in een huis of op een kwar-•rwonen, alhoewel zij niet betalen, omdat zij niet ïker zijn elders een verblijf te vinden waarvan zij !tn huurprijs zouden kunnen voldoen. Bestond er een « Bureel voor goedkoope Woon-len», dan zouden de belanghebben er zich lcun-a toe richten, en huren wat hun toestand hun jelaat. Eerlijke lieden, die iets kunnen betalen, zouden il langer meer willen verblijven, waar ze niets tislen kunnen,en een verblijf nemen dat aan «oor-igaçrijs» te huren is. Ook weten wij dat het bedoeld Bureel te Brussel eel en goed werk doet. Het is te hopen dat, naar het voorbeeld der hoofd-tad, hier ook zulk Bureel tôt stand kome, het kan iet dan goed bewerken voor de kleine burgerij en e volksklas. OUDERDOMSPENSIOENEN Zooals wij in ons vorig nummer meldden, wor-i-u de ouderdomspensioerien uitbetaald, " echter 'iot G5 frank, maar 40 frank. tteeds vele ouderlingen zijn gelukkiglijk in het lezit van dit sommeken, zou welkom in deze da- van beproeving. fe Antwerpen, Borgerhout en Berchem komen ^ dagen nieUwe zendingen toe, doch ieder moet egrijpen dat duizenden menschen niet op éénaii kunnen uitb.etaald worden. Geduld dus ! Dat eeft iedereen nu immers toch overvloedig in voor-àad!ûe ouderlingen die dus nog niets ontvingen moe-e" niet ongerust zijn. Een dezer dagen ontvangen j'j °ok een mandaat, de burgemeesber zal dat gh-e'toekenen; daarbij voegen zij dan hunne groene MTt) en met die twee stukken begeven zij zich 'ûar het Tolhuis, Sint-Pietersvliet. /Jaur is het dat de uitbetaling gedaan wordt en meer, zooals vroeger, op het postbureel. . Op den buiten betalen de ontvangers der belas-ngen de pensioenen uit; doch, versta niet ver-Çoi d, de menschen hebben daar geen groene kaar-maar witte brieven als bewijs dat zij recht ebben op pensioen. fonder die groenè kaart of dien witten brief komt len niet klaar. Kunnen alleen pensioen bekomen, de personen ciJoren voor 1 Januari 1848, die reeds vroeger pen-SfMton* °f personen van 1848 die voor of in ^_het pensioen aanvroegen op het gemeentehuis. ^leuwe aanmagen kunnen niet meer gedaan °rden, tenzij door personen die naar eene andere jneente verhuisden. Die moeten eene nieuwe aan-prhf f °en W êemeentebestuur van hun nieuw 17j- ziJ verliezen hun pensioen. J e heden nog niet aanvroegen, of wier vraag vroeger verworpen werd, kunnen voor oogenblik geen nieuwe indienen. ^erUngen in 1849-1850 en later geboren m'oe-nm er^s g^an om hun pensioen te kunnen be-'«en. Daar is niets aan te doen. 1 Die menschen kunnen wij maar éénen raad ge- : ven : Stort 18 frank in eene pensioenkas en wacht het einde van den oorlog af. Het is bijna zeker dat gij dan in regel zult zijn, om volgens de nieuwe wet die voor den oorlog bijna geheel gestemd was, na den oorlog zoohaast mogelijk recht te hebben op pensioep. A OWM BEZ1JDEN DEN OORLOG " Vrijdagsweer, Zondagsweer », klinkt het m den volksmond,cn dat mag men nu zeker gerust en vast zeggen. Vrijdag 24 Maart heel vroeg in den mor-gen schoon weer, maar pas is het voile dagheht in wording of de lucht wordt licht-grauw ten allen kant en tegen 4 uur wordt de geheele stad over-vlokt met het kapsel en dons dat ze daar boven uit de bedden schudden. Het confetti-strooien hield 'n paar uur aan en weldra was ailes wit. Den gehee-len dag was en bleef het, geiijk wij het noernqn, slecht, lam, beroerd, koud, triestig, nat weer. 's Zaterdags kon het er mee door, doch 's Zon-dags, den eenigsten dag dat een mensch er eens wil van profiteeren om eene verre wandeling te doen of in zijn beste kostuum een bezoek aan d& familie te brengen,.is 't me daar een eolrt honden-weer. Dus maar thuis gebleven. Moeder de vrouw heeft wel liever dat haar baas er uittrekt — mannen kunnen soms zoo zagen — maar al rap heeft zij het middel gevonden om msm en kinderen stil te houden. Voor vader worden er een paar Holland-sche gazetten gehaald, en de kiriders môgen zich vermaken met wat mannekensbladen of andere lectuur. Terwijl ik zoo verdiept zrt in mijn gazet en over helsche machines aan 't lezen was, en tevens een werktuig in mijn geest samenstelde dat duizenden elektrieke batterijen in werking kon brengen,waar-door het langs aile kanten een en al bliksemvuur werd,zoodat het wat rapper kon gaan om net moor-den te doen eindigen, vraagt opeens een mijner kleine mannen : . —- Vader, een slak, wat is dat voor een beest? — Ki,nd, een slak is 'n slak, geeï ik verstoord ten antwoord, want weg was mijn fantasrebeeld. Mijn oudste, <Jie 15 jaar is en dus tôt de jeugd behoort die veel meer weet en kent dan de ouders (uitgezonderd het leven met de ervaring), zegt heel meesterlijk : « Vader zit te lezen, laat hem gerust, ik zal het u zeggen. Een slak is een buikpootig weekdier zonder pooten. Onze meester heeft er ons toevallig deze week heel veel van verteld, en... — Ah, heeft hij daij ook gajegd hoe we die vieze beesten weg kunnen krijgen? vraagt moeder. — Neen, ma, dat heeft- hij niet, maar dat kunt ge met zout erop te strooien, daji smelten ze. Vader, wéet gij niet waarom slakken dan smelten? — Ja, jongen, dat weet ik, maar 'k zal aan moeder eerst verlellen hoe zij de slakken kwijt geraakt. \Yàar hebben wij slaiiken, in den hof? — Neen, vader, in den pompbak, in den kelder en ik geloof ook in den regenput. 'le Heb overal ge-zocht en nergens vind ik ze, alleen 's morgens vroeg kruipt er wel eens eene op den koer; maar ge kunt zien aan de glinsterende strepen dat ze overal kruipen, 't is wonder. Hoe komt het toch dat wij daarmede geplaagd zijn? — Dat zal ik u zeggen. Om slakken te hebben, d. w. z. om de hier fflgemeen verspreide longslak-ken der Dimaxsoort te telen, hebt gij niets anders noodig dan een vochtigeri kelder dien men nimmer in zijn geheel schoon rnaakt; een regenput en pomp die men ook nimmer reinigt, en waar tevens geen zon op schijnt, want in droogte en zonlicht sterven de ongeschelpte slakken dadelijk. « Met zout of sodex, sneeuwwit, chloor of soda-water kunt ge slakken dooden, dat is zo®, maar daarmee zijt ga de slakken met kwijt. Want hoe ont-staan de slakken in het algemeen? Door bepaalde bewegingstoestanden in vaste en gunstige middens. Het meest voorkomende geval in de steden is de overbrenging der eieren of der slakken zelf door de velerlei groenten, als salade en kool. Moeder de vrouw wascht, alvorens de salade, kool of spinazie te bereiden, d»ze groenten af. ci 0, lie, een slak l » roept zij uit en met walging en vies doende schudt zij het beestje in den pompbak of op den koer weg zonder het dood te maken. Dit nu is verkeerd. Aile groenten, voor men ze stuk snijdt, moet men eerst eenigen tijd in een emmer of in een grooteren bak in ruim water een half uurken laten staan, maar men mag niet vergeten er een handsvol zout in te roeren, eerder wat meer dan wat minder. Hierdoor heeft men dit voordeel, dat de greenten het aankle-verige vuil en de ongedierten loslaten sn dat de slakken sterven. Aldus voorkomt men dat de slakken een gunstig midden zoelcen om verder te kunnen leven en voort te telen door hun eieren in sple-ten, barsten of muurgaatjes te leggen . . ci Men zegt wel eens, in den volksmond, dat in pompen waar slakken zitten, het water gezond is. Dit is absoluut niet waar, integendeel, het bewijst dat het water velerlei stoffen bevat, gunstig voor het slakkenleven. » Wij raden daarom aan, nu vooral, regenputten en pompen nauwkeurig te zuiveren, want binrien enkele weken beginnen de slakken weer overal hun eieren te leggen. De in ons land levende Limax en Melixsoorten dragen heel veel zorg voor hunne eieren en verbergen die onder aard- en steenhoop-je^in spleten en gaten. Onder gunstige omstandigheden telen zij rap voo^'t en het is niet zoo heel aangenaam overal slakkensporen te zién, temeer niet daar slakkenslijm ander ongedierte voeél^. Bruia brood* het voedzaamste In de huidige wereldgebeurtenissen, is het volks-bestaan eene der grootste bekommernissen; uit de statistiek blijkt dat, in aile landen, brniid de helft der voeding uitmaakt en zelfs klimt tôt ne drie vier-den der belioeften van de wérkende klas en van de buitenlieden. De hoedanigheid van welk brood ook liangb van die der gebruikte granen en meelstof-fen, en bijzonder van de wijze waarop de granen gemaald worden. In een graankorrel zijn, evenals in een ei, aile bestanddeelen niet even voedzaam; het is bewezen dat, tôt heden toe, de beste graanmolens nist in staat zijn de voedzaamste deelen van den korrel van de zemelen af te scheiden, en er dus met den zoogezegden afval, ook de kostbaarste deelen van het graan, zooals eiwit of albumine, en de zoutstof-fen, verloren gaan. De maalder'heeft het grootste belang in het fijn-malen van het graan; zoodoende trekt hij uit eene hoeveellieid tarwe het grootste gewicht fijn gema-len of dubbel-zero bloem, die de duurste is. Om dit doel te bereiken, is men verpïicht kostelijke werk-tuigen te gebruiken, die niets tôt de voeding bij-brengen, maar integendeel door het zoa fijn pletten der graankorrels, verwarming der bloem doen ont-staan welke eena vermindering der voedinjswaar-de veroorzal^in. De broodnijverheid heeft niets le stellen met d winsten der maalders, en voor het vervaardige: van gezond en voedzaam brood kan zij het^zee goed doen met bloem die wat minder fijn, maa voedzamer en goedkooper is. Daarbij komt no dat de vervalsching der fijne bloem op g'root schaal kan ges'chieden door vernienging van allei lei stoffen, als sulfate van barite, gemalen plaastei chinaclée, enz., die zelfs nadeelig voor de gezone heid zijn. Het is dus aan te raden bruin brood te vervaai digen, niet uit fijn meel, maar wel uit zuiver graar De ondervinding leert ons dat het .brood beter is als versehillige socJrten granen van goede hoedf niglieid ervoor gemengd worden. Een mengsel va: Canadeesche en Argentijnsche tarwe zal bete brood geven als uitsluitelijk inlandsche tarwe. A die granen echter komen hier te Antwerpen zee bevuild aan, met stof, steenen, stukken strooi,kooi den, zelfs nagelen, voortkomende uit de machiene: "of van het vervoer te land en op tee. Het eerst werk bestaat in het borstelen en kuischeji der gr€ hen met bijzondere machienen; daarna worden si gemalen. In vroege jaren vervaardigde m<*i gewoonlijl bruin brood;daarna,omdat eenieder wit brood wild eten, zijn de bakkers vcrjUicht geweest de bloem t ziften om er esn zekere hoeveelhgid zemelen uit t laten. Dat kleine gedeelte zemelen, dat weliswaa niet voedzaam is, is toch nuttig, want het zal d maag niet overlaflen, maar wel deze en de darme: helpen kuisclien ; het is een zachte sclttobber di soms van pas komt. Het volk wil nu echter geen zwart brood meer e: het volk heeft gelijlc vyanneer ket daarmede he brood bedpelt dat enkel een mengsel is van allerl| soorten graan, waar men van ailes in vindt, zoe -wel strooi als hout en steenen. Het gebeurt oek nu dat er avarie-graan voor het bakken van dergelij brood gebszigd wordt. Dat men ons echter het bruine natuurbrood te ruggeve met gezond graan en van eerste kwallteil en dan zullen de menschen beter gevoed en sterke worden en zij zullen misschien meer lust tôt wei lcen hebben. NEMO. Het leven te Brussel Kent ge Toone? Neen, he, en da's j—amer voo u, beste lezer, want hij is een echte type. ïoon is een oude kennis van me, een echt Brusselse ketije, 'n spuiter nummer éôn, een diei „iekenfret ters die maar altijd voortleeft als ware hij op d wereld slechts om te eten en te drinken. Werke: deed Toone vroeg,er zoo weinig mogelijk; klage: deed hij nooit. Sedert de oorlog is Toone ucfiûmeur geworden,;en nu klaagt hij putten in den grond on dat hij te hard moet wer ken ! Toone is de oude Toone niet meer. Hoe ik lier leerde kennen? Ge kent misschien de Violetten- e Trapstrates wel, sclierjy? h'ellingen beide, uitgaar de van de Groote Markt ? Als nù de cilegumë\vavé hun karretje zwaarbeladen met groenten, ter vroe gemarkt gekocht, daarboven moeten duwen, da: vragen zij gewoonlijk de hulp van een dar manne: die zich daartoe ter beschikking houden op de: hoek der Amigostraat. Tusscheu die mannen wa ook Toone. Zekeren dag nu was ik boven aan d Trapstraat en hoorde een vrouwtje ruzie make: omdat de man die lraar karretje naar boven sleui de, haar 12 1/2 centen «reklameedchege»,. wat zi te veel vond. De wagen was echter zoo zwaar geia den; het wijf zoo kwaadaardig; de vent zweette zo geweliig dat al de omsta^nders hem gelijk gaye: en ik er tusschen kwam om de vrouw te doen beta len, wat ze dan ook deed. De man kreeg zijn ooi den, en uit dankbaarheid vroeg hij me dadelijl ic 'nen druppel te goen seheuppe » I Die man wa Toone. Sindsdien ben ik zijn vriond... Nu vernam ik dat e#n heer, die een memschlie vend werk wilde plegen, roor de werkloozen ee: groote partij schoenen had gekocht per occasie, ei die door het KleedingsWerk wenschte te laten uil deelen. Maar zie, toen men de schoenen aan deze; wou ce cadeau » doen, weigerden zij de puntig schoeisels vlakaf... omdat zij uit de mode waren I Ik vond het nu waaflijk wat al te kra's aat wa keloozeu nu nog aan 't volgen der mode dachter en ik doolde langs de straat, napeinzenû over dez zaak, toen ik juist aan de Vlaamsche Poort a mijn vriend Toone liep; hij zag cr in 't geheel nie goedgezind uit, en 'k bemerkte dat zijn schoene: gaapten, en zijn teenen erdoor staken. Dat wa voor mij een aanduiding : ik zou Toone intervie weeren l . — Ehwel, Toone, wnt denkrt ge van die men schen? vroeg ik hem nadat ik.liem de geschiederf van die schoenen had verteld. — Wei, mijnheer, die menschen hebben geen or gelijk, alhoewel ile nu — en hij beEeek zijn voetei — zelfs met schoenen buiten de mode zou tevredei zijn. De rijke mensch die ze kocht had ongelijk. — Hoe zoo, Toone? — Wel waarom kocht hij geen sohoenen nahr d mode? — Me dunkt dat er nu geen kwestie van mode'is daarbij, de vent kocht die par occasie 1 — Ja, 'n occasie is voor ons altijd goed genoeg he? antwoordde "Toone bitsig. Ehwel, mijnheer neem me niet kwulijk, maar al die groote heerei denken waarlijk dat 'ne «chômeur» niks beteekent En er is nochtans niets ellendiger dan dat stielbj van werklooze, geloof'me. 'k Heb nog notât zoovea moeten werken als sinds ik werklooze ben I — Maar, Toone, 'k geloof dat ge... — Da'k zot ben, he? In 't geheel rfiet, wees maa gerust. Mo allo, zie nekie : als die heer met zip schoenen nu eens iets wilde doen voor de werkloo zen, hij die den ganschen dag niets te verrichtei heeft, heel zeker, waarom droeg hij dan « veu t beginne » die schoenen niet bij de wa-kloozen aai huis? Want als g'iets doet moet g'het toch « tegoei doen, he? Als ge schoenen noodig hebt is dat eei bewijs dat g'#r geen goei meer hebt, of heelemaa geen meer; waarom ons dan zoo versukkeld naa: al cedaa kometaate» doen gaan? cc Arra, menhier, wat 'n verschil is er nu wel tus schen een «chômeur» van nu en een werkman vai vroeger? 's Morgens moet ik naar mijn werk, Tçan lk moet kontrool teekesnen, en als ik dat werk nie doe ben ik geen werklooze meer; als z'eten uitdee len dan moet ik er naartoe, en da's twee uren o] rang staan voor 230 gram koffie en « chicoraîe » reken ccastablieft» eens uit voor hoeveel ze ons daa: geven en beken dan eens met mij dat die twee urai « werken » verduiveld slecht betaald worden ! « Als. dat gedaan is, allee, « no de so,»p » ! Ja maar, als gij met uw centen om soep gaat in di kantien, dan krijgt g'een portie voor 7 1/2 centen daarvoor moet ik een uur waehten ! Da's toch eei schande, he menhier, 'ne mensch doen werken aai 7 1/2 centen per uur? Denkt ge dat ook met? » Ik dacht eigentlijk niets. Ik had nog nofr't aai zulke rekening gedacht, stond venbauwereerd, er 'k wist waarlijk niet wat te airtwoorden aan dier werklooze die te veel werk had an te weinig betaali werd voor zijn arbeid. e — Z'exploiteeren ons, menhier ! 't Es schandoe-leg !. Zie, ging Toone voort, reken maar eens u* : ge moet veertien dagen lang naar de kontrool om te teekenen; dat maakt minstens veertien uren arbeid; hewel, 'k moet dezen middag om mijn cenlen (Toone drukte ep «aenten» om de tegenstelling met «franks» te doen voelen), en da's weer minstens twee uren werk; maaW 16 uren; reken eens uit hoeveel ze daar per uur betalen l We worden uitgebuit, da's « maan opiene », en 't ware niet slecht zoo de werkloozen een syndicaat maakten- om betéfr loon te eischen voor hun werk ! —Ja, zei ik, en als ze niet meer krijgen voar niets te doen kunnen ze dan in werkstaking gaan. — Natuurlijk ! ajitwoordde Toone met den groot-sten ernst. Voeg daarbij nu nog eens dat ze ons van den os naar den ezel doen loopen. Waar ge ook-komt moet ge uren waehten om een paar centen of om vodden en klodden, zooals de schoenen ce van dane menhier dane de charitoebele wildchege-n uit-hangen »; God weat wat 'n v-ioolkaesen hij z-ich in de hand liet stoppen ! j ci En dan is 't nog niet genoeg dat. ik uren lang als werklooze verpïicht ben te werken, mijn vrouw î moet ook al uren staan schilderen om vet, dan om b spek, dan om petrool, dan om dit en dan om dat ! 2 En als Toone thuis komt, dan is er « ginne fretch » e gereed, dan heeft madame moeten wachteh, dan r msest z'een ander kaart halen, en allemaal zulke s karweitjes meer. i « En terwijl zij, Toone met de ccjungere» te spelen, a het eene jankt langs hier, 't andere klopt en hamert lîings ginder,in een hoek zijn er twee aan 't vechten, i en "terwijl ik daar moet orde onder houden, kan t ik maar zorgen « veu de ménage ». 'k Wordt dat li spel bau, zeg ik u... cc Eîh als ge zoo 'nen heelen dag gewerkt hebt, 3 dan is het nog verboden naar "nen cinéma wat ver-i zet te zoelcen, of andess : ginne chômage neïrSeje ! Weten ze dat ge 'ne pot gedronken hebt, dan profi- - teeren z'ervan om u een rattekul te noemen, en , dan is 't alweer : ginne chômage nemiej ! Es maa r da 'ne stiel, jède ! — Maar, Toone, als ge nu geen werk hebt, niets te doen, dan kunt ge tocîi ev.en goad al die forma- - liteiten vervullen? — Formaliteiten, c:èst ça. Anders niks. Uitgevon-den om eenige fils-à-papa ce en pioche in 't kome-taat » te gèven. Maar 't is nog ailes niet : dan zoudt r ge ook nog naar de avondschool moeteîrg'aan, om 8 te leeren lezen; voor wat kan dat nu dienen, ik 1 moet ik toch niet kunnen lezen « veu kerrekes de Trapstroet oep te sleure »? En nu zouden ze nog L' willen da'k in den grond ging wroeten en pataten 1 planten, om ze dan af te geven aan anderen als ik 1 er den heelen Zomer voor cc gezwitch » heb. Mo den " duvel es duud, zelle ! — Maar, Toone, hoe wilt ge nu dat ailes beter regelen dan het nu gedaan is, voor 't werkvolk? Ze 1 kunnen u toch uw eenten b. v. niet thuis bi'engen ! 1 riep ik uit. — Neeje, da's kurieus ! Vroeger brachten ze wel " dé lastenbriefjès rond, als zij moesten ontvangen; " waarom doen die «employés» die nu niets meer te • doên hebben de ronde niet Ijij de « chômeurs» om 1 hun geld ten huize te dragen? Waarom moet mij-n 1 vrouw lieele dagen aan de deur der winkels van de 3 stad staan, in plaats dat ze bij de « chômeurs » 3 iedere week zouden rondgaan om te vragen wat de 1 vrouw die week noodig hijpft? Zoo is 't ook voor de petrool : ge moet eerst 'nen bon gaan halen op 't ■' een uiteinde der geineente, en dan moet ge met dien " bon naar 't ander e uiteinde der stad om petrool; in D plaats van de nu niet meer gebruikte petroolkarraji 1 te gebruiken en ieder zijnen liter tîiuis te laten brengen ! — Toone, au gaat ge 'ne gang, zei ik. J — Bijlange niet ! Zie eens in 't ICleedifrgswerk, 3 daar houden ze met de chômeurs effenaf den aap; daar geven «e u een grijze fraie zonder te vragen of grijs u goed gaat; duwen a'u een klak op den 1 knikker als ge graag 'n hoed zoudt hebben ; ge 1 krijgt er soms schoenen uit de mode, zooals ge zelf zegt; en durft ge preutelen, de deur uit : dan krijgt 1 ge niets. En als ge zoo'n prul aan hebt dan ziet rîa-3 tuurlijk alleman dat ge ze van de iiohômage» hebt gekregen, en da's niet weinig affrontelijk, geloof me, mijnheer 1 • — Ja, Toone, zei ik, maar ge overdrijft; ge be- 0 grijpt niet goed wat er voor u allemaal gedaan J wordt; veronderstel nu eens dat men voor de werkloozen niememdalle mes»' deed, wat zoudt ge dan ' beginnen, Toone? 3 — 'n Schuun affaire, wel dan ging ik werken, he, dan ging ik terug aan de Martct staan om de kar-retjes van de « legsmewave » de Trapstraat op te ^ duwen ! Daarbij, ik ben dat toch van zin : sedert s ik werklooze ben moet ik veel te hard werken, en als het in de «chômait» niet gauw betert dan laat ik dat stieltje «rats» staan ! 1 En Toone greep zijn klak van 't hoofd, stalc ze 1 tegen zijn mond, en knauwde op ds «chique» die in zijn lioofddeksel geborgen was. En weg was hij. Daar stond ik, mezelve afvragend ef To'one soms 2 ook zot geworden was, ofwel of hij ernstig sprak. Soms denl; ik zelfs dat hij me voor den gek heeft ' willen houden, want ik zegde het reeds, Toone is •een echte kiekefretter, en met die gasten weet ge • nooit juist of ze ernstig spreken of met ù een loopje ' îiemen. Masr dat geloof ik toch van l'oone niet ! 1 J. T. . 1 Mm T HÂGELAND IIL i Thjenen ! Zegt die naam u niets, Anlwerpsche - huismoeders? Ziet gij in uwe verbeelding geen i mooie, hagelblanke broodsuiker u tegenlachen?... 3 Vooraleer ik naar Antwerpen terugkeer, wil ik mij i overtuk;en of die kostelijtae waar, voorheen zoo ' overWoedig verspreid en thans schier onvindbaar, i ook op de plaats van huren oorsprong zoo zeldzaam 1 .gewerden is. Vandaag echter heb ik geen tijd om :' veel ron'd te zien, vant er staat nog een « wandeling » van een uur aan de dagorde, en het gesprek - men mijn goeden vriend,die mij aan de standplaats i van dén tram welkom is komen heeten, neemt heel t nlijne aandacht in beslag. t Van Thienen uit leidt een steenweg, van weers- - zijden beplant met boomen die hem in den Zomer ) aangenaam overlommeren, naar een aanzienlijk ; dorp, — het oord mijner bestemming — dat ik ver-' lues niet te noemen, doch dat menig lezer der «Zon-i dagsgr.fr.et » wel zal herkennen, als ik zeg dat er een lekker en terecht vermaard wit bier gebrouwen - wordt. Mijn. oeg vermeit zich met de golvingen van ; het terrein gâ te slaan; die opeenvol'ging van beu-; velen en dalen, akkers en weiden, welke zich reeds i met een levendig groen keginnen te tooien en waar-i boven hier en daar een boomengroep, eenig struik- gewas, eene boerenhoeve, oen telegraafpaal uitste-i lcen, biedt den reiziger, die zelden het Hageland > bezoekt, wel een eigenaardig uitxicht aan. Als men i echter reeds een zekeren tijd rondgeblikt heeft, 1 stoort u d® esntonigheid van het landschap, de blik wordt vermoeid, da belangfetelling kwijnt weg'ëci men is tevreden dat een kerktoren, een geh.ucht of dorp het tafereel komen afwisselen. Mijne ontvangst ten huize van mijn vriend, vooral vanwege zijne bejaarde ouders, is zoo hartelijl» en warrn als zij maar zijn kan na zeventien maan-den afwezigheid. En het zal den lezer wel niet ver-wonderan als hij verneemt d*t da vreemda gast in de eerste oogenblilcken een waar kruisvuur van vragen, uitroepen, vertellingen en onderbrekjngen te doorstaan heeft. Ile kom immers van Antwerpen, de stad die door haar tweedaagsche beschieting en de vluclit harer bevolking een eeuwige vermaard-heid verworven heeft, en van dat ailes valt, zelfs na anderhalf jaar, nog zeer veel te zeggen en op te helderen. Ook beeldt men zich op den buiten veel-weg in dat wie uit de groote stad komt, waar men gazetten in overvloed heeft en met allerlei personen in aanralcing is, onvermijdélijk meer van den oorlog moet weten dan de veldeiir^,~die tegonwoordig als 't ware van de wereld is afgezonderd. Alras stelt de huismoeder een einde aan hèt ge-keuvel met de verklaring dat het ®iddagmaal is opgediend. Nu vooral werdt de ontvangst «warm», want in het vertrek brandt een lekker vuur waarop allerlei potten lciskassen en op tafal staat de soep in de helderwitte borden te dampen. Oiidanks den slechten tijd heeft de gulhartige gastvrouw middel gevonden om een maaltijd in regel te bereiden waaraan vleesch, aardappelen, groenten,__J)rood noch nagerecht orftbreken, en waar dan ook iedereen — de vreemdeling niet het minst — eer aan doet. En om het spel te bekronen, heêft de vader in een verloren hoelcje nog een paar flesschen ouden « Bourgogne » ontdekt, die onder het rooken vaii lekkere sigaren geledigd en naar beheoren gepre-zen worden. Met dat ailes is de stemming behagelijk geworden en ik voel mij in die vriendelijke omgeving als tehuis. Onder meer andere zaken verneem ik nu dat de buitenlieden der streek — evenals die van andere gewesten — betreklcelijk weinig lijden onder de brisis der levensmiddelen, welke ons — ste-delingen — zoo erg teistert. Op het dorp hebben de m<eeste menschen van rond Nieuwjaar het varken in de kuip steken, pon-den boter zijn voor den Winter cc ingepot » geworden, de aardappelen liggen in den kelder, de groenten ^taan in den hof, de eieren heeft men voor 't halen in 't kiekenkot, de melk komt van de koe of de geit achter in den stal, en uit het meel, door 't Voedingskomiteit geleverd, dat moeder met rogge of bloem vermengt, balct zij brooden zoo groot en zoo smakelijlc als zij maar wil. En dan spreek ik nog niet van al het fruit en de peulvruchten dis (!j-dens den vorigen Harfst zijn «ingemaalct» geworden. Zeker wordt de boer getroffen door de duurte of schaarschte van zekere stoffen als veevoeder, lciekeneten, petrool, koffie, suiker, zeep, kleederen, sehoeisels, enz.; toch mag hij zich bij den huidigen staat van zaken nog tôt de gelukkigen achten. — En is er dan niet over den oorlog gesprolcen geweest? hoor ile den schallcsehen lezer vragen. Vis en zeker, lezer lief, ik heb het u hoeger reeds laten verstaan ; trouwens, waar' men van de be-ffcliieling der Scheldestad gewaagt, moet de wereld-krijg noodlottigerwijze aangeroerd worden, doch eens dit kapittel afgehandeld, heb ik mij gehaast de oorlogskwakkel een lâaip in de vleugels te geven zoodra zij het waagde nogmaals op te stijgen. En zoo is ons onderhoud vreedzaam en gemoedelijk gebleven tôt het laatste toe, in weegvil zelfs van het zenuwprikkelend rooken en flilckeren eener pe-trool(?)lamp, uitzonderlijk bij deee plechtige gele-genheid ontstoken, want op de dorpen brengt men nu de avonden in het donker door, ofwel men ga«t met de kiekens naar 't bed. Des andêrendaags, na een weldadige nachtrust en een smukelijk ontbijt, trekken wij, dat is te zeggen : het mannenvolk, er op uit om de ronde van het dorp te maken en eenige oude kennissen te be-zoeken. Het weder is koud en droog, de zon schit-tert aan een helderen hemel en ailes stemt tôt op-gèwsktlieid, al blijven ook de straten stil »n zieri wij weinig vroelijks. Doeh als men zoo maanden lang binnen de stadsmuren heeft opgesloUn geze-ten en man roelt zich opeens o\iergeplaatst in Gods wijde en vrije natuur, waar ge frissche lucht in uwe longen v,>elt dringe«, uwe leden bakeren kunt in het Lentezonneken, nieuwe gezichten tegenblikt, andere stemmen hoort dan die uwer gewone omgeving — dan ondergaat uw gemoed ondanks al de triestigheid van dén huidigen wereldtoestand, een genoeglijken indruk. Het dorp heeft, helaas ! ook zijn deel gehad van den oorlogsgeesel en al is reeds veel stoffelijke schade hersteld, wat er nog van puinhoopen te zien blijft, volstaat om de overtuiging op te doen dat het hier in Augustus-Septenfber 1914 niet pluis moet geweest zijn. Doch wij wenden de blikken van die verwoesting af en richten onze stappen elders, hierbij niet vergetende van tijd tôt tijd een proefstaal te nemen van het vermaarde wit bier dat tôt nu toe, Goddank ! op de hosgte zijner faam .gebleven is. R. OVER ALLES — Indien wij ons verleden Zondag mochten ver-heugen in een prachtig weer, het begin van eene heerlijke Lente, dan heeft die vreugde niet lang ge-duurd : pas twee dagen. Daarna is de Winter ons opnieuw komen bezoeken, met zwaren sneeuw, re-gen en storm. Het is te hopen dat zijne herverschij-ning kori weze en aan boomen en velden geen schade berokkane. — Op 31 Maart 1898 werd het Koninkl. Vlaamsch Conservaterium van Antwerpen plechiig geopend. — Het zal niemand. verwonderen dat bij de ger Hawden minder misdadigers gevonden worden dan bij do ongehuwden. Eene statistiek daarover opge-maakt stelt vast dat op 1,000 gehuwde mannen er 18, en bij de ongehmwden op hetzelfd» aantal 38 misdadigers zijn. — Men zegt van sommige menschen dat zij eene « warme » ziel, een « vurig » verlangen, een «gloei-ende » liefde en andere eigenschappen bezitten, welke met die van het vuur overeenstemmen. Dat zal niemand meer verwonderan wanneer men weet dat een geleerd man uitgerekend heeft, op de lijken die de gasthuizen hem overleverden, dat het li-cliaam van een persoon, die over de 50 jaren telt, genoeg fosfoor bevat om een half miljoen lucifer-lcens te maken ! — Het Besluur van het « Werk der Schoeisels voor schamele Behoeftigen » verzoekt ons te mel-den dat de zetel vàn het Werk gevestigd is in het « Café du Nouveau Palais de Justice », hoek der Nijver'heidslei en Kasteelpleinstraat, en niemand gelast of gemachtigd werd schrijfpapier, briefonv slagen of wat ook te verkoopen ten voordeel* der Vereeniging. Het zij hier torloops gemeld dat verleden Zondag aan den 138k behoeftige persson een paar schoenen gegeven werd. Het is ook in hooger-genoemd koffiehuis dat giften en inschrijvingim moèlen besteld worden.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Add to collection

Location

Periods