Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad

565017 0
03 January 1915
close

Why do you want to report this item?

Remarks

Send
s.n. 1915, 03 January. Geïllustreerde zondagsgazet: familieblad. Seen on 29 March 2024, on https://nieuwsvandegrooteoorlog.hetarchief.be/en/pid/0r9m32p12k/
Show text

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

3'Januari 1915. Nr 7 ' GB.Î ujjMnmm 5 Centiemen ZONDAGSGAZET BUREEL ■ LANGE GANG 6, ANTWERPEN ; OPEW OAGELIJKS VAN 2 TOT 3 UREN. Onze Nieuwjaarswenschea Bij den aanvang van het jaar 1915, houden wij er aan onze lezers en leze-ressen onze beste wenschen loe te sturen, wenschen van geluk, voo'spoed en voor-namelijk wenschen van vrede. Aan de vaders en moeders, wiei zonen in het leger zijn, wenschen wij een spoe-dige, blijde omhelzing ; Aan de kinderen een gelukkig wederzien van hunnen strijdenden vader ; Aan deechtgenooten.'dat hun man moge weerkomen, gaaf en gezond, met het fiere bewustzijn der volbrachte plicht ; Aan ons dierbaar Vaderland,de vrijheid en een heerlijke toekomst ; Aan onze strijdende jongens veel moed. Wat kunnen we meer wenschen ? 0 ja, moge het jaar 1915 ons betere tijden aan-brengen ; moge het ons toestanden sparen die wij nu, met rouw in het hart, moeten dragen ! Die wenschen komen diep uit ons lart. Het zijn de beste, vurigste Nieuwjaars-wenschen van deOeïllustreeriie Zondags-gazet, aan hare talrijke, brave lezers en lezeressen. De Redactie. -> ~>fr ==z - Op Nieuwjaarsdag Een heerlijke Lente-dag was in aan-tocht. Vroeg, heel vroeg in den morgend praalden rozige wolkjes aan den licht-blauwen, opklarenden hemel. De zon was opgestaan en zou voorzeker een tooneel beschijnen vol licht en leven en vredige schoonheid. Qeen windje waaide en tocli was het frisch ; geen levend wezen was reeds te zien ; ailes sliep nog den diepen, rustigen slaap der braven, en toch trof een ver, zacht, hemelsch geluid het oor. Er leefde iets in de natuur, al sclieen ailes nog te rusten ; er leefde iets dat met den opkomenden dag zou opschieten, dat zich zou toonen, dat de glanzende zon zou begroeten, jubelend en zingend vol blij geluid In een der voorgeborchten onzer stad woonde, in een net, gerieflijk huisje — de vrucht van noesten arbeid — een brave, jonge man. Al zijn rijk-dom, al de oprechte sympathie en genegenheid zijner vrienden, al de waardeering zijner oversten en beken-den schenen niet op te wegen tegen het zalige leven dat hij genoot midden zijne vurig-minnende jonge gade — een engelachtig beeld — en zijn dochtertje, een kindje [esus gelijk, zoo lief, zoo aanminnig, zoo braaf. Dien dag was de man vroeg opgestaan want er zou gewandeld worden. De zon had iedereen reeds vroeg ge-wenkt en uitgenoodigd om van hare glorie te genieten. En het was Zondag ! Wie zou nu niet wandelen gaan, voor-al wanneer een gansclie week van werken en zwoegen acliter den rug is. En hij wekte vrouw en kind heel zachtjes, want beiden sliepen zoo schoon, zoo zacht. Het deed hem zelfs pijn hen te wekken, want zooals hij beiden zoo zag, met een zaligen lach op de lippen, waande hij zich in een paradijs,midden overheerlijkebloemen. Lang wou hij genieten van die weel-de, die enkel een brave echtgenoot. een goede vader kan te beurt vallen Lang wou hij vertoeven bij die twee lieve wezens die hij minde, en grooter en schooner voelde hij zich worden tusschen hen, vooral wanneer een tee-der zonnestraaltje de kamer kwam be-zoeken.Na een kort ontbijt zijn allen weg-gegaan, diep de velden in. Aan den arm van zijne gade baadde hij in wellust en weelde, genoot hij de heer-lijkste stonden van zijn leven, nu vooral, nu gansch de natuur meewerkte om dit geluk te vergrooten. Hoe lustig zongen de vogeltjes in het frisch-jeugdige groen ! Hoe lieflijk-zacht was het windje dat de wangen streelde ! Wat weelde, wat rijke pracht van kleuren vertoonde zich op dien schoonen lente-dag ! Hoe deugdelijk was de zonneschijn ! Ailes ademde vrede en vreugde. Rustig en vredevol was de natuur, rustig en vredevol waren de harten, Daar zong de jonge man, met zijne heerlijke stem, een lied, zoo schoon dat het gemoed zijner gade overstroom-de van zaligheid, van inwendigen trots, terwijl het meisje ver weg liep acliter ~——— knakt en gebroken, trachtend naar een spoedige dood ? Wie kon denken dat de smart sterk genoeg was om de vreugde te verbre-ken welke daar die edele harten zoo rotsvast had aaneengesnoerd ? Het akelige en toch begeesterende « Aux Armes ! » had weerklonken. De oproep van het vaderland diende be-antwoord ! — Trots en machtig was hij gegaan, de schoone, jonge man. Fier als een held had hij de wapens opgenomen, had hij — hoezeer liern dit ook griefde — ailes verlaten wat hem lief was op aarde, na vrouw en kind te hebben gezoend, hunne traantjes zachtjes wegvagend. « Hoopt en bidt » — dit waren zijne laatste woorden en hij drukte nogmaals Nieuwjaarsbrief aan Grootmoeder de bonté, dwarrelende vlindertjes.... — Vrouwtje, mijn lief vrouwtje, waagde de man zachtjes te zeggen, rnocht ons geluk immer zoo biijven Het leven is toch zoo schoon ! — Geef me water, vrouw, een weinig water. — Ik heb zoo'n dorst. M'en hoofd gloeit De vrouw zuchtte en spoedde zich weg om het gevraagde te halen. We-derkomend lichtte zij het hoofd van den lijder een weinig op en gaf hem te drinken. Gulzig slokte hij het water op met groote teugen en viel dan weder op het kussen. Spoedig kwam een onrustige slaap vol ijlende, akelige droomen. Met roode oogen en verkropt gemoed zag de vrouw hem na. Zij plaatste zich op een stoel aan zijne bedsponde, onafgebroken de oogen op hem gericht. Wie zou vermoeden kunnen dat de man, dien wij op den schoonen Lente-dag zoo gelukkig en vol leven zagen, I nu op het ziekbed lag uitgestrekt, ge- I een langen, langen zoen op rozen-roode monden.... En vrouw en kind, zij hadden gehoopt en gebeden, en de echtgenoot en vader was weergekeerd. Hebt ge eenmaal een eik gezien, door den liouthakker neergeveld ? Zoo lag daar nu die jonge man in zijn huisje. Een vijandelijke kogel had hem in de borst getroffen ; men had hem huis-waarts gestuurd.... Er was toch niets meer aan te doen. De engelachtige behandeling zijner treurende gade en de naïeve woorden van zijn kind hielden hem nog in 't leven. De schoone bloem was geknakt op haren stengel. Spoedig zou zij geheel afvalien, verkwijnen, verdwijnen in 't niet De Nieuwjaarsdag was gekomen, zonder dat men het merkte. De dag van wenschen en zoenen was daar. Droevig en somber was het in de kamer waar vader met bleeke, inge-vallen wangen en diepliggende oogen op het bed lag uitgestrekt, onbeweeglijk en stil. Geweldig ging zijn borst op en neer van 't diepe ademhalen. Strak blikte hij in de ruimte- Moeder hield zich onledig met eenig handwerk, waarop reeds zôôvele traantjes waren gevallen — Moeder, mag ik eens eventjes binnen komen ? riep een fijn, lief stemmetje. — Zeker, lieveling ! De deur werd geopend en het dochtertje kwam binnen. Wat was de kleine lief en schoon. In de eene hand droeg zij een bloemtuiltje en in de andere hand een brief. Het kind had haar schoonste kleedje aangetrokken,daarbij niet vergetend het schoone gouden kettingje dat ze eens van vader ontving. Met een zekere waardigheid in zich en een geheime lach op 't gelaat ging het meisje op de teentjes tôt voor het bed.waarin vader lag, en « Lieve vader, lieve moeder •> klonk het hemelsch en heerlijk. De schoonste nieuwjaars-wenschjes van lang-leven en veel-geluk werden door de kleine geuit, waarna ze vader — de ongelukkige — het briefje en het bloemtuiltje overhandigde, lachend van inwendig genoegen, trots over de gepleegde daad Moeder was de kamer uitgegaan om elders hare tranen vrij te doen vloeien. Aandachtig, met een gevoel van fierheid en vaderweelde had de zieke man geiuisterd. Wanneer het briefje geeindigd was, trok hij zijn geliefd dochtertje zenuwachtig tôt zich, drukte het krampachtig in de armen en zoende, zoende die mollige wangen, betastte de wollige lokken ; en 't hoofdje der kleine vast tegen de drooge, haast-verdorde borst drukkend, ontsnapte aan zijne dwaas-kijkende oogen zijn laatsten tranenvloed Lode Marchant. Wetenswaardighedei? — Te St. Louis bekwam een man de echtscheiding om reden dat zijn vrouw hem al te wreed behandelde en hem het levenonmogelijk maakte Haar lievelings werk was namelijk peper in zijn rooktabak te doen om hem alzoo te doen niezen. — Maïwatchin, aan de grens van Rus-land in Azië, is de eenise stad in de wereld die slechts door mannen alleen is bevolkt. Chineesche vrouwen mogen zelfs den muur van Kalkan niet voorbij om in Mongolië te komen. Al de inwoners dezer stad zijn handelsmenschen. — In Japan heeft men sedert enkele jaren de gewoonte aangenomen de kinderen in de scholen op stoelen te plaatsen. Dit om te trachten de Japanners grooter de doen opgroeien. Het op den grond zitten met gekruiste beenen belenimert het ontwikkelen der beenen, en men hoopt met den genomen maatregel eenmaal de Japanners zoo groot te zien als de ineeste Europeanen. — Rondreizende postbureelen bewijzen goeden dienst in Amerika In Canada zijn ze vooral in gebruik. Zij trekken door gansche streken en gaan van hoeve tôt hoeve. Men verkoopt er postzegels, men neemt er ailes ter verzending aan en men gelast zich met het verzenden van geld en het itinen van postwissels. — Een tandentrekker uit Moskow be-weert valsche tanden te kunnen plaatsen, die even goed als de natuurlijke tanden in den moud vastgroeien. — Het tegenwoordig salaris van den président der Vereenigde Staten beloopt 75.000 dollar per jaar (375.000 fr.) Toen Cleveland président was, onlving hij 4.166 — 66 2/3 dollar per maand. De schatkist trok op zijn naam de eene maand het bedrag van 1.366—66 dollar

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Over deze tekst

Onderstaande tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition). Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dit komt mede doordat oude drukken moeilijker te lezen zijn met software dan moderne. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen. Er wordt gewerkt aan verbetering van de OCR software. 

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Add to collection

Location

Periods