Nu m mer (i. MET DE TOELATINC; DEIi MILITAIitE OVEHHEID Maart 1918. HALLE EN OMSTREKEN Bestuiir- en Opstelraad : E. H. JANSSENS, Z 135/1. Adresveranderingen le zenden aan Leop. BR1CHAUX, brigadier, 1. M. I. ()., Sainte-Adresse. Zalige Paschen. Alléluia Waren we te Halle of in ons dorpje met Paschen, we zongen blij alléluia, want '1 zou vreugde zijn, zuivere vreugde, in een zuiver hart, gezniverd door den gekweten Paasch-plicht, gelijk het imraer was met Paschen. Onze jongens stapten het af met Paschen, niet gelijk Jassen met den ransel op den rug, maar zooals Heertjes, met sneeuwwitten kol, met blinkende spiegelende schoenen, met netgeplooide broèk en om het lijf een fraksken, alsof't er om gegoten was. Stil en fraai, met den blos op hel wezen en met den lach op de lippen gingen ze ter kerke... men zou ze wel gestolen hebben... de schoone jongens. De meisjes gingen ook, schitterend van 't overloopend genot, dat huisde langs binnen. 't Was een prachtige tuin in de kerk van soort-en kleurrijke bloemen en planten, die prijkten op d'hoofden van "t vi-ouwengeslacht, preutsch, alleszins een beetje, met de strikjes en de kantjes naar de laatste mode. Ten onzent nochtans, op een paar uitzon-deringen na van een of ander, die wel best een el meer had aangekocht, was de pracht nog niet zoo overdreven. Jong en oud, rijk en arm, man en vrouw, vader en zoon, moeder en dochter, ze gingen allen inet Paschen den Heer dankzeggen gelijk het volk van Israël deed wanneer 't verjaren ging, toen ze onder Gods hoede, uit Pharao's klauw verlost, naar 't beloofde land toetrokken. Het bloed van het lam had aan de Israëlieten het leven behouden, wijl Gods engei de deuren voorbijging door dit bloed roodgeteekend. 't Steldç een einde medeen aan hun slavernij want ze gingen uit Egypte, met Mozes aan '( hoofd, als vrije kinders van den besten der vaders. 't Slachten van een lam jaarlijks deed hen gedenken aan dieu roemrijken uittocht en hierdoor dankten ze God en vierden ze Paschen. Wij bleven ook niet harteloos tegenover het bloed van het Lam, dat vloeide op Golgo-tha, om de banden te breken, die ons gebon-den hielden aan de keten van onzen aartsvij-and. We vierden Paschen ; we gingen onzen plichl yervullen ter kerke tegenover Diengene, die door zijn bloed ons het leven bracht, 't ware leven en, verlicht en verlost, gingen wij, onder 't geleide der Kerk, verder de baan op, leidend naar 't beloofde land. Neen, ondankbaar waren we niet jegens den goeden God die ons erbarming schonk. 't Riep wellicht om wraak, zoo wij nu, ge-scheiden van het duurbaar plekje grond, onze geboorteplaats, doof bleven aan de stem der Kerk, die ons leiden moet gelijk een andere Mozes en die ons toeroept gelijk weleer : nut het Lam dat geslacht wordt ! 't Riep wellicht om wraak, zoo wij de taal niet hoôrden in ons, die onze moeder sprak toen ze eertijds onzen plicht voorhield als we t' huis nog waren. Ze wist het zoowel te schikken, die goede moeder, opdat ieder lid van 't huisgezin ter kerke zou gaan om dank-bare hulde te brengen aan den Opperheer. We blijven trouwe kinders van die goede moeder en van onzen Vader hierboven, die toi ons geweten spreken en die zeggen: Houdt uw Paschen ! We gaan nederknielen dan, niet vôôr een mensch, maar vôôr den Dienaar des Heeren, om le nutten daarna het Lam zonder vlek op ons Paaschbeste van harte. Zoo voelen we 't blijde alléluia uit ons binnenste opwellen weer terwijl zegeningen

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.