Nu m mer 21 MET TOELATING DKR MILITAIRE OVERHE1D at„: 101« HEREnZHALS : m-— : 1—_ ^Ir 11 ^ —r " U/prctt uer\spreic) en verzooDeo aan ôJ De 5û(ôeién u&n Bet'ho-otof) REHEHSB^lISS ûie fkio .cvDrea QD„oeueo ûoor De EJUMlOftlfS ftfmoezGDier'lnua.ft0ÔËn.te S^Dr^ôS*? fin F H RYriCM A\T<s iiivmiîyFNiM Z ! ! 1 ( ' 9 e Rn t l^lijne reis naar Rome. ( VcrvoUj. ) Wel, nu heb ik nog niet gezegd dat we den 18?" 'savonds uit Parijs vertrokken zijn, don 18e" van 't kort maandeken, en rond dien lijd staan er in HcrcnLhals niet vecl blocnicn. Hîcm-wel, van aile soorten, en meest al de hoomen staan groen. Rond () nren 's avonds koilil onze trein a,an te Turino. Twee nren lijd, haastig ])iiiten de statie op zoek naar 'nen Ristorante. Gevonden ! Doeh mi komt de kal op de koord : een dikke palroon komt afgestesseld, en hij klapt, dan zien we en dat hooren we, maar wat...? Àch, jongens, dat is verduiveld iiiet geniakkelijk. Ik ken mijn Franseh zoo goed als mijii Vlaamsch, (moeder zegde me dat al als ik nog maar een jaar naar 't college ging) ; Engelseli een beetje, Latijn kan ik ook,maar Italiaansch ! Enfin, ik was vroeger nog l)ij de Trappisten van Westmalle geweest, en die mensehe spre-ken daar met hnn vingers, we gaan dat hier ook eens probeeren, ons de spijskaart te vra-gen. Ik teeken met de twee wijsvingers een vierkant, maar ik kan niet zwijgen en 't woord komt er uit « Carta ». Zoudt ge 't gelooven, die slimmerik had het verstaan. Vieze dingen, als 't maar voor den buik is, komt ge met aile ta-len te reeht. « Patatten, viande en vino, zeiden we, en 'l was aanstonds klaar, en we lapten het binnen. Bétalen ging nog al geniakkelijk en we stapten terug naar onzen trein. En nu tôt Rome zulle. Acht uur, we rooken eene smakelijke pijp, klappen en beetje, en vallen in slaap. En als we wakker worden,och, jongens, wat een weer. Eene schoone, donkerblauwe zee aan onze voeten, eene evenheldere blauwe lneht, geen enkel wolkje, ailes groen, de frnilboomen ge-heel wit, de gele appelsienen en citroenen op de boomert, een warm zonncke, ik voel mijn harteke kloppen van plezier. .Ta, nu ben ik blij dat ik drie nachten in den trein geslapc-n heb, ik zou er nog wel twee bijdoen oui al dat schoone'te kunneh zien. Wat moet het wel te Rome zijn. Ik durf het zeggen. Och, met de hand oj) het hart, dat ik nooit reklameer, maar nu rijdt die trein toch te langzaam naar mijnen zin ; is me dat een kofïiemolen ; de Italianen zouden eens in den trein blok moeten komen van Brussel naar Antwerpen, dan zouden ze ook wel snel-treinen hebben. Och kom, 't is toch zoo. We verlaten het strand en trekken dieper het land in ; veel is er hier niet te zien. Meest overal kleine bergen, maar toch nog grooter dan de Papekelders, voor de rest niets. Wij slaan dan ook ons getijden boek opeil, tôt we zullen komen in de stad (1er Pauzen. Een uur 's middags. Wat is me dat hier voor een vojk ! WTe zijn nog niet op de straat, of koetsiers, hotelbedienden, pakkendragers, jiost-kaartverkoopers, bloemenverkoopsters, over-- vallen ons. We stappen door als waren we aan dat ailes gewooii en reclit de ])lein over tôt aan de tramlijn. Ondertusschen had ik toch een lialf dozijn Jnlîrouwtjes moeten op zij slaan, of ze hadden me vol bloemen gestoken. Daar staan we nu voor den tram, zonder te weten wat nummer we moeten vragen. Dat is eene moeilijkheid in Rome : ôp dezelfde lijn ziet men toi 10 verschillende nummers en niet alleen hier aan de statie, maar bijna op al de lijnen 't zelfs te midden van de stad. (Wordt voortgezet).

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.