Nummer 1 Toegelaten door de censuur (1473) 27-9-18 October 1918 HET KANTON WETTEREN oiider de 'W apens. Opsteller : J. SCHINCK, Aalmoezenier, Z 444 G.T.A.G. & Cie Spéciale II Drukkers-Uitgevers : M. GHYSSAERT & H. SOENEN Alveringhem. Âan den Lezer Gij hebt lang genoeg op mijne komst gewacht ! Laat toe dat ik me zelf aan u voorstelie: Ikbenhet blad «'T KANÏON WETTEREN IN OORLOG » en 'k zaï u nu en dan in loopgraaf, kantonneinent oi barak komen opzoeken oxn een gemoeue-lijk pra^ tje te slaan ! 'k Ben dIij u ce hoo-ren zeggen dat de kenmsmakmg u ver- , heagt. We zulien zeker een paar dikke * vriênden worden. • O ik weet het wel, ' je vern^pen en y. : verKeurd in mijri * y '' ooriogskieed,en Dij \ . marmen wier iin- k rmouw met tal Ib'" Vcta *rom>rlreePïes is versierd, /ai ik > zeke voor « 'nen 0 /' bien» doorgaan.... p - w ' ' maar 't z,ai van uw j ' % aller goeaen wii en ±K DlEN mede werking af- hangen of ik gauw het uitziclit van « ancien» knjg.... ivlija at>cx i" Ik z -gd- u*t h.eiouveu . aan de sûidaten van het Kanton Wetteren allerlei vertellen. Als ik nieuws ken (maar 't wordt zoo schaarsca!) uit onze gelielde Scheldestreek, dan naast ik mij het u in 't oor te komea biazen. Daar de mond niet altyd in een ernsugea piaoi mag nggeri, vertel ik u soms îeutigen schurts.— Worat een streekgenoot met een eeieteeken be-loond, otn een dapptre daad, dan bazuin ik het uit, zoo tuid aat cle Wetterscne Reu-zen het zulien hooren 1 — Bij gelegenheid zal ik u ook ondérkouden over onderwer-pen van plaatselijk of algemeéïi.belang. — Helaas! niet altijd zai mijn roi zoo lient te vervuhen zyn : de tydomstand :heaen iiui-len xne misschien dwingen u droeve maren aan te brengen : een vrienû die gekwetst wordt in den dienst van het Vaderland.... een makker die door den dood wordt ge-troflen.... Hoe pijnlyk het mij ook vajie, ik zal u 't droeve nieuws meiden, en mijne eemge woordjes mogen dan den gekwet-sten tôt opbeurmg en troost opwekken.... of os>n rouwbeklag brergen bij de familie der duurbare gesneuvelden. Om trouw mij;jen roi te kunnen vervul-len is uwer aller medewerking, steun en hulp volstrekt noodig ! Ik moet de ver-trouweling worden van ieder soldaat! Als ge nieuws ontvangt uit onae streek ; als er in uwe omgeving iets belangsrijks bebeurt aangaande dorpsgenooten : als ge in een blad eenige regeltjes ovei Wetteren of omiiggende vindt, doe ons dat ailes ken-nen, zend het op naar ons adres!.... Zie zoo nauw niet als er een paar stijl- of taal-foutjes insluipen ; we zulien wel verbete-ren.En als ge zoo «ultjjhandelen, mijne duur-. bare dorpgenooten, dan zult ge uwe vriei> den den grootsten dienst hebben bewezen. De vriendschapsbanden die thans aile sol-daten onzer streek nauw omsloten houden, zulien vaster worden toegesnoerd, zulien zoo stevig blijven dat de tijd zelf niet zal vermogen deze te breken. Zoo zijn en blijven de «Ysermannen» vo«r nu en later immer vereenigd ! Mag ik op u allen rekenen? Ik hoor tôt hier uwforsig «ja» weergalmen! Ik zeg u genegen dank, druk u de hand en « tôt spoedig terugzien ! » '( Kanton Wet ter en. Hos ze bij ons met " een ei op „ zaten.... t doch 't was onze fout niet, zulle !.... Hadden we hem gevraagd dien oorlog, ~ waar bioedvergjeten nu geen ijdel woord meer was, maar tôt daad groeide? Hadden we hem gevraagd dien oneindig-langen ree^em vluchtende mensclien, die, als bezatenen, op 'nen heeten Augustus-noen, Wetterea binnenstormden, weest als een schr kbui?.... «Vlucht! Ylucht!» riepen ze «de duitscher volgt ons op de bielen ! » En, imraer aangroeiend m getal snoefden ze voort, altyd voort.... de brugge over, langs den anderen kant « van 't Schelde » ! 'k 2.ag ze. aaïu.omen van heel verre m de Zandstraat. en uit de «Pauvrette».... ze kwamen van t'allen kante.... de markt was een volkzee, die de Benedenstraat niet intijds slikken kon— En overal klonk het «Vlucht!» want «ze nemen de ma : nen mêe van i6to»:6ojaar!— ze vernietigen ailes of steken het in brandi. .. Redt u ! measchen, redt u.... want ziet, we zijn niet alleen, van overal komt het voik ! ».... En indf-rdaad, vnen z.ig er van Sempst en van Blaesvelt, van j-.ic.-eie en Oppuërs,,.. t Was 't A.itwerpsche en 't Audenaersche dat hier reftds uit ioeide. Daar hoorde men dan plots hoe 't er elders toeging : te Nieuwenrode, Opwyck, Assche, L'ender-hautem. Welle, Neire, Âalst, Wieze, Den-dermonde, Lede.... 't Was wel waar: ze vluchten overal ! 't Gevaar was aan de deure.... Zie, daar voigen er van Scheilebelle reeds.... De bakker, de koeter, de pastoor, de brouwer Geen twijfel mogelijk.,.. we waren omringd.. . De hell«voeters van den Kortenbosch, « van niemand verveerd, vliegen schuw en verschnkt de deure af.... Wetteren riide, dipte. schrok..., en ge-loofde ten slotte.... 't Werd t'onzent ook een algemeene aftocht.... Wetteren vlucht-te met 't laatste van den grooten stroom mede. En ginder «ovtr de t rugge» werden aan de schrik-mare weeral anderé wreede berichten toegevoegd: «Wetteren brandt! Wetteren wordt uitgemoord ! » Ik heritmer me 't nog alsot 't eerst.giste-ren gebeurd was. Met Henri Colyn, had ik post gevat aan St Hubert. We zagen ze daar allen voorbijtrekken langs markt of dreef, naar Beirstoppel of Laarneop.... Sommige met gansch hun gezin en van voorraad en levensmiddelen voorzien voor méér dan 24uren!! 'tViel me zelfs op dat ik er, uit hun woning zag komen, die ik in 't geheel niet meer her-kende.... Buiten een trippenwinkel strom-pelde een stok-ouden grijsaard moeili k voort.... Hij kon 't voor niet min als hon-deid jaar doen.... 'k Hoorde later zeggen dat de schrik onzen dapperen vent, onder prrnk en kleusel tôt eenman « buiten jaren» had veranderd : want, ziet ge, «deduit-schers namen slechts de mannen tôt 6o jaar!» had de vluchtende bende gezegd,... Intusschen had de aftocht voortge-duurd.. • en de laatsten spoedden zich des te harder. 'k Zag ze allen : « 't schaap » met zijn gezin.... 't schoonste van Boerken's hof..., 't laatste gekapte zwartje uit Vi-lairi's kasteel.... de stramste oudjes uit't hospitaal.... Nelle...,=en.... dan, eindelijk, was; 't uit.... ledig.... stil.... en doodsch..., In gansch de komme bleven er misschien nog een vijttal menschen per straat, ten minste, die zich dierven toonen, want.... er waren er die hel en duivel te slim had den gespeeld. Dit ernamen we als de ton-gœn lo» kwamen, dagen nadien.... Een «St jozefsdiseipei» had zieh-zelf «afge-egd» in een dood^kist, en vond het goed een drijtai uren als «man van den anderen wereld» te liggen wachten op den vijand... Een kantenkoopman bleef den heelen na-noen in de dakgoo- liggen.... Daar zouden de mofïen hem toch niet uithalen ! Anderen zaien, verkleed in oude wijven, bibberend en bevend achter de stoof.... zelfs hingen er als musschenschnkken midden een plek worteis of erwtjes i. .. En op den Boulevard klawierden ze in de boomen als zoo-vele specht-vogels.... Daar moeten ze ze-ker in de schors gebeten en genepen hebben ! En wat was er van de andere geworden? Ze war°n het Waassche ingestormd langs Kapelltndriesch of langs ten Eede, naar Gent— Waar ze voorbijvlo^en groeidi, hun getal aan, met honderden..., Eenigen hadden zich saam gegroept in de meer-schen langs den Scheldeoever of in de vlakten van 't K ereveld, en wachtten daar, beschermd aoor den vloed, de komst van den vijand af.... Stil aan viel de avond in, de zoele-koele zomer-avond... die kalmte bracht er tôt b «redenaariiîg dvre g. .. Hs :d er. st., g en het gewaagd rechts omkeer te doen en weer Wetterenwaarts te blikken?.... 'k Weet het niet, m ar o zie ! voorzich' ig steken er enkele de brugge over en komen terug!— Hoe groot was hunne verwondering.... Bij God, daar waren geen Duitschers ! daar waren er zelfs nooit ge- weest. Kon het inogeiijk zijn? En ze hoorden 't spottend hoongelach van dezen die gebleven waren. .. «Bloodaards! Wa-ter. akken! ge loopt voor 'nen ijlen niet ! schaamt u.... Honderd uren van hier vindt ge geen pinhelm.... en ze vluchten ! ze vluchten ! » Even ras als 't alarm langs onzen kant, liep langs den and^ien kant de rustmare voort... Scheethahend en beschaamd, met nog een grooter ei op als 's noens, ru met honderd en dan n et twee steeg ons be-volkingscijfer. Die eerst kwam, ontv nj op spotgfclach de nakomenden... ©n zoo gronde't getal kijkers en lâchers met den toe-vloed beschimptem 't Was oprecht door «de spinte» te loopen, en er waren er die er groen en blauw uitkwamen van spijt en seUaamte. Of men lachte ! Velen wachtten den donkeren "f om zoo ongezien binnen te slippen. 'k Hadde het zoo noodig, ook gedaan, want varen als dien « Standa-ard » man, — een vent als een boom ! — die eerst 's anderendaags met zijne drij zonen — ook al boomen! — kwam afgeset, en natuurlijk in het gansche dorp ontvangen werd op 't geestdriftigste hoongelach dat ooit onze muren deed dreunen.... neen! dat had ik niet gewild! Maar 'k moet erbij voegen dat ze in 't Kie-sevela in een «bras-vat» waren gaan liggen, waar.... de slaap hen overmeesterde ! Maar was het wel hun fout? Konden zij er meer aan doen dan die honderde anderen die ook vluchtten?.... Waarom waren die van Sempst, en van Welle en Assche, enz. gekomen?... Waarom hadden zij ons dien schrik op 't lijf gejaagd?... Niemand heeft het ooit geweten, evenals niemand ooit kunnen kennen heeft de plaats waar men «begon» te vluchten of de plaats waar de « verst-geloopene » is blijven staan ! Julia Van K.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.