Het Kortrijksche Volk Katholiek Volksgezind Weekblad TitMidc jaargang. — IV 33 Zondag 1(>P Augustus 11M4 IXSCRRIJVI.XG ,, \ in stad, 2.50 fr. \ in stad, 1.50 fr. voor een jaar , , „ . vocr een half jaar . , . , , , I buiten stad, 3 tr. I buiten stad, 1.75 fr. PrUs per nummer : 5 cent. Qesticht BOEK- & STE'ENDRUKKERIJ ■ Gewone en Praehtuitgaven J. VERMAUT, drukker-uitgever in 1852 Langesteenstraat, 28, Kortrijk. — Tel. 204 Gewone aankondigingen : 30 cent, tfe-r-eke. Rechterlijke aankondigingen : 1 fr. de reke. Groote en langdarende aankondigingen volgens overeenkomst. Voor de aankondigingen buiten de twee Vlaanders, zich wenden tôt Agence Havas, Martelaarsplaats, 8, Brussel - Beursplaats, 8. Parijs — Cheapside, 113, Londen HET EERSTE UUR O. L. VROUW VAN GROENINGHE. De eerste week, die zoo bewogen week, is dan ook voorbij : als leeuwen hebben onze soldaten zich verdedigd rondom Luik. Met 35,000 man hebben ze hoofd geboden aan 120,000 vijanden hun dolle woord dat zij het kinderleger zouden overrompelen. En thans, al is de vijand ook te Luik, toch vermacht hij nog niet een enkel onzer en dat gedurendç drie dagen. Bij duizenden hebben de Duitschers geboet Luiksche forten te sloopen of in handen te krij-gen.Geen wonder dat de Belgische legers en onze koene landsverdediging een ongemeene verba-zing verwekken in het buitenland; geen wonder dat een vreemd blad over ons schreef : België tee-kent met Gods vinger, de onmacht van de over-macht.* * w Bloed heeft gevloeid bij stroomen. Ook onze eigen mannen hebben de heilige bodem van 't va-derland roodgeverfd! We treuren om de geval-lenen, maar met een onbeschrijflijke fierheid hui-digen wij die martelaren van onze vrijheid en van ons recht. God kroone ze met de palm van het martelaarschap en wij aanzien hen thans als een schare heiligen die voor ons vaderland bidden zullen. Hun bloed zij het zaad van vrede en ge-luk voor later. Hun sacrificie weze aangenaam in de oogen des Heeren en verzoene ons volk met Hem. * * * Wat een omkeer in den lande! Die vroegere onverschilligheid ! Eenieder voelde bijkomen een slapend of sluimerend gevoel. We zochten in ons eigen naar vaderlandsliefde en nu heeft de zee haar dijken gebroken en onze natie toont thans te zijn: een natie die in haar bloed bewijst levens-kracht en eigen waarde te bezitten. Een helden-volk herwerden we. — De Joden wanneer ze na de eerste verwoes-ting van Jerusalem hun stad kwamen herbouwen, hielden boven op de hooger-stijgende muren in de eene hand de truwel, in de andere het zwaard En nu zien we iets dergelijks. De eenen strijden met de wapens, de anderen met het gebed. In zijn versterking, het H. Tabernakel, wordt O. L, H. thans ook bestormd door duizenden en duizenden. Van den vroegen morgen tôt den laten avond ligt ons volk geknield, opdat de God der heirscharen onze wapenen zegenen zou. Nooit toonde ons Vlaanderen ipeer « Maria s Vlaande-ren » te zijn. 's Avonds ziet ge te allen kante ons volk rond die tallooze O. L. V. kapellekens. En in den vrede van den avond, midden onze vrucht-bare en goudgele velden, waar als een sluier van mist overhangt, klaagt zoo mysterievol het gebed van onze landlieden. Nooit heeft ons volk t gebed vergeten; — maar nooit bad het als nu. * * * « Uw wil geschiede ». Zoo klinkt onze bede, maar met een betrouwen vast als een rots en met volharding, zullen we voortbidden, wat er ook gebeure; met een onbreekbaar vertrouwen, met een blinde volharding, wetend dat we nooit wan-hopen mogen; en dat God zelf zijn uur kiest. Wanneer ook ailes verloren mocht schijnen, dan ware nog meest misschien de redding nabij. Spaar ons Heer! Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen red ons! EENIGE BEDENKINGEN Over den. Oorlog Welke onvergeeflijke, gruwzame fout hebben de Duitsche legerhoofdmannen toch bedreven! On.'s volk lag hier vreedzaam en goed, den Duitscher wel ja genegen. De hoogmoed, de ver-waandheid zijner legeroversten staken ons innig wel tegen. Maar 't eigenlijke Duitsche volk bevie! ons goed. We bewonderden zijn open Germaan-schen aard, zijn nog zuivere levenskrachten, zijn felle bedrijvigheid, zijn nijverheid en handel, zijn kun .:in en geleerdheid, zijn wonderbaar op-gewekte sociale werkzaamheid. Vele Duitschers heten we weeldig en gerust alhier leven. Den Duitschen keizer aanzagen we als een ridder vol kracht, voor recht en vrede. Maar nu is ailes met eens gedaan!... Voorwaar de Duitsche consul te Oostende mocht, met re-den schreiende zijn post verlaten, al uitroepen: « wat heeft onze keizer, met zijn legerhoofdmannen, toch gedaan! Hij heeft ons ineens den truw van het geheele Belgische volk, ja van de .'eheele wereld op den hais gehaald! » * # * Zoo is het inderdaad ! De Belgen zullen niet iicht den snooden aanslag vergeten, waarvan ze, zoo onverwacht, het slachtoffer zijn geworden. Zij hadden, hoeveel het hun ook kostte, de op-fferingen gedaan noodig om de onzijdigheid m hun grondgebied te verzekeren. Langs hier, ^cht de Duitscher geheel en gansch gerust zijn. 1 rJe de Franschman moeten binnenvallen, wij ;n hem ook getijdelijk hebben kunnen te-ahouden totdat de Duitsche hulptroepen waren ,esneld. Maar neen! niet de vrees voor den il der Franschen heeft de Duitschen tôt schen-onzer onzijdigheid angezet. Van langen da-was die euveldaad, bij koelen moede, beslo-van eersten af aan, was aldus, in den Duit-staf, het oorlogsplan opgemaakt. Op het ht zijn eigen recht willen bouwen: schande en dwaasheid: zulk fondament moet begeven! Zoo is het. Dat vuige oorlogsplan der Duitsche gewetenlooze voormannen ligt alreeds in duigen. Nu 't doet ons deugd het te kunnen vaststellen. Wij zelf hebben er wel geen voordeel van: wij waren in de moeilijkheden niet gemengeld. Maar 't doet ons deugd te kunnen vaststellen dat onze mannen, fel op den indringer hebben geklopt en hem duur den meineed hebben doen betalen! Zoo moest het zijn. God straft de meineedigen!.. * * * En nu — werpen we verder een blik op het oorlogstooneel. Zoude men het waarlijk kunnen gelooven, dat de menschen zoo kunnen afdwalen van recht en rede naar wreedheid en geweld? Al de krachten van hun verstand spannen ze nu in, om verdel-ging op groote schaal rond te zaaieii, om dood te spuwen uit duizenden monden. Elkeen kriigt lust in het moorden; en verft zijn daden van geweld dan nog met het kleur van Gods betrouwen en deugd!... Wat hier ai gemeend is, kunnen noch moeten wij uitmaken. Edoch, dat elkeen die God wil met zich hebben, zorge dat hij waarlijk strijde voor 't recht en voor niets anders. * * * Nu integendeel, in geheel dien reuzenstrijd tusschen Oostenrijk en Duitschland eenerzijds, Servie en Monténégro, Rusland, Frankrijk en En-geland anderzijcls, meenen we dat het recht maar een geheel klein hoekske, het kromme, integendeel, vooral de bate, schier geheel de plaats in-neemt.Oostenrijk had zeker het recht Servië te kas-tijden om zijn drijven in Bosnie-Herzegovien en om zijn moord op den Oostenrijkschen kroon-prins en dezes gade. We meenen nogthans eenerzijds dat Oostenrijk verder wilde toenijpen dan maar alleen tôt aan een redelijke kastijding; we vreezen dat het ook zocht te veroveren of toch de Servische macht te breken: dit mocht niet zijn. Anderzijds zijn we overtuigd dat Rusland ach-te, de schermen de Servische twistzoekers en moordenaars opruischte en ondersteunde; diens-volgens dat het, ook de rechtmatigste kastijding der Serviers, zelfs door oorlogsbedreiging, heeft willen tegenhouden. Rusland, spijts ailes, schijnt ons de groote plichtige in de uitbarsting van de moeilijkheden. y. * Rusland echter niet alleen: elk land schier, draagt een deel van de schuld. We meenen dat er reeds jaren lang stelselmatig aan 't voorberei-den van den thans woedenden oorlog gewrocht wordt. Duitschland ging in de laatste tijden-Hnet reiïzenschreden vooruit; aile landen overstroom-de het met zijne waren. Weelde baart afgunst. En zeker was Engeland — meermaals heeft het dit getoond — fel van Duitschland afgunstig. Frankrijk vanzelf aanzag Duitschland maar met een slecht oog: de klopping van 1870 en 't af-rukken der twee gouwen, Elzas en Lorreinen, heeft Frankrijk nooit vergeten. Ook Rusland was afgunstig. Zulk een groot land, opkomende met al zijn rijkdom, proppende van goed grooten-defls bestemd voor den uitvoer, beschikte over geen enkele zee, langswaar het ongehinderden doortocht had. Voor korte jaren beproefde het om langs Azië aan de zee te geraken: maar Ja-pan versloeg het en sneed hem den weg af. Nu wilde het, trots ailes, langs onder, tôt de Adria-tische zee doordringen. Vandaar door Servië's tusschenkomst die ophitsingen in Bosnie en Her-zegovien, waar ten andere, even als in Rusland, Slavische volkeren wonen. Die drie landen dus, Frankrijk (die 't spel aan gang stak), Rusland en Engeland (die gemakke-lijk zijn meegegaan) hebben sinds jaren een ijze-rer^band rond Duitschland gesmeed, ijzeren band dien Duitschland nu met geweld zoekt te breken. We zullen niet zeggen dat die Drievoudige Overeenkomst van Frankrijk, Rusland en Engeland, noodzakelijk op oorlog moest uitkomen. Neen! we gelooven eer dat ze er voor den vrede noodig was: namelijk om tegen het Drieverbond van Duitschland, Oostenrijk en Italië op te we-gen; in 't bijzonder om den hoogmoed, de ver-waandheid der Duitschers, vooral der Duitsche legeroversten, in te toomen, ja desnoods te tem-men.Edoch, met vredelievende inzichten zijn beide, de Drievoudige Overeenkomst en het Drieverbond, nooit in der waarheid bezield geweest... In woorden wel ; doch niet in der waarheid, en metterdaad. Ze zochten, elk aan zijn kant, een gelegenheid om de anderen te overvleugelen, ja de vleugels te breken. We meenen dat allen overtuigd waren, dat het vroeg of laat, ja eerder vroeg dan laat, tôt een botsing moest komen. * * * Duitschland heeft zich zeker, lang reeds, tôt die botsing voorbereid. Rusland en Frankrijk waren ook naarstig bezig; Engeland heeft even-min gerust. Maar nu in de laatste tijden lekte het uit dat Frankrijk maar in 1919 volledig zou ge-reed zijn, en ook Rusland zou van jaar tôt jaar nog versterken. Daarom heeft de Duitscher de ontknooping verhaast. En bij de eerste gelegenheid, met zot geweld, zijne vijanden te keere ge-gaan.* * * De aartsdommerik !... Waarom moest hij vooral onze onzijdigheid schennen; zijn eigen woord verbreken; zijn zedelijken en stoffelijkcn invloed met eigene voeten vertrappen; het Duitsche woord en het Duitsche volk voor altijd verachtelijk maken? Voor ons blijft Duitschland dus de vijand. Hij moest ons zoo maar niet ter-gen, niet hoonen. En zal hij zijne onvergeeflijke, gruwzame fout, door bloedige nederlagen boeten wij zullen 't moeilijk over ons hart kunnen krijgen hem te beklagen. Hij heeft te leelijk gedaan! ^ ^ ¥ Hoe zal de oorlog voor de rest zijn beslag krijgen? We zullen ons aan geene voorspellingen wa-gen. God heeft den oorlog laten uitbreken; hij heeft ook den uitslag en de latere schikking in handen. Naar aile waarschijnlijkheid zal Engeland, het wereldrijk Engeland, nog meer macht bijwinnen. Engeland bestuurt breed, al tracht het ook te verengelschen met zachtheid. Dat het nog meer en meer, der volkeren eigenaard en vooral hun-nen godsdienst eerbiedige — en we zullen zijne overheersching zoo erg nief kunnen betreuren. Frankrijk zijn we allen eveneens niet ongene-gen: als Frankrijk maar waarlijk Frankrijk wil zijn: dit is, het edelhartige, geestdriftige volk, dat steunt wat recht en wat goed is. Wil echter Frankrijk zijn, het zedelooze, het goddelooze, het verdrukkende van al wat christen en katholiek is, dan zeggen wij : God spare de landen van zijne overheersching. Neen! 't worde liever ver-standig; 't keere liever weder tôt zijn oude, goede christene gevoelens. En Rusland — het autocratische, dwingeland-sche, antikatholieke, laaghoudende, verdrukkende?... O! 't zal zooveel moeten verbeteren, ver-ruimen van gedachten, om meerdere uitbreiding en macht waardig te zijn!... Wat zal de toekomst echter medebrengen? We laten ailes in Gods handen, hebben betrou wen in zijne Voorzienigheid en zijn overtuigd dat Hij ailes om het best zal schikken. God beware inzonderheid België!... DE DROEFHEID EENER VORSTIN Onder die hoofding schrijft 't Nederlandsch blad « De Maasbode» : Maar te midden dei oorlogsrampen.over de hoofden van tiendui-zenden van ongeluk-kigen heen, gaat mijn. deernisgevoel in deze oogenblikken, met de sympathie van volkeren en landen, tôt die-gene uit, die op den troon van België nast koning Albert zetelt, gekroond met den diadeem des lands. H. M. Koningin Elisabeth van België, prinses van Beieren. Wie naderde de koningin der Belgen en was niet opgetogen over haar voorkomen? Voor de eenvoudigen is zij de eenvoud zelf, en toch weet zij eene ware koningin te zijn naast den koninklij-ken gemaal. Zooals zij de teedere moeder harer kinderen is, zoo was zij altijd ook die van haar zoo lief geworden volk. Voor België werd koningin Elisabeth al 't symbool der naastenliefde.Zoo zal de hooge vrouwe leven in de geschiedenis. Doch daarom gedenken wij het diepe wee van • dit koninklijke en teedere vrouwenhart, omdat hare smart in dit oogenblik eene tweevoudige smart is. Boven de vrees voor hare kinderen en gemaal, moet Koningin Elisabeth thans de weedom schrij-nen van haar Belgisch volk. Maar smartelijk ook herinnert de vroegere prinses van Beieren zich haar geboortegrond en het rijk harer afstamming, nu het Duitsche volk een bloedig spoor trekt over het schoone en ge-lukkige land van België. Aile verslagenen. zijn haar verwant: hare Belgische zonen evenals hare Duitsche broeders. ledere overwinning moet voor haar even smartelijk zijn als iedere nederlaag. Zij is de moeder van de Belgische prinsen en de vijand van het geboorteland harer kinderen is juist Duitschland, haar eigen land. Het is vreeselijk te bedenken, in welken ziels-toestand deze fijngevoelige en teedere Vrouwe verkeeren moet: want wij weten te goed, hoe lief zij de Belgen gekregen heeft, en wij weten eveneens dat niemand zijn vaderland ooit verlooche-nen kan. ZIJ ZULLEN HEM NIET TEMMEN Wij die ons volk van nabij leerden kennen, waren ervan overtuigd, dat onze Vlaamsche soldaten zouden gevochten hebben als helden,welke dwingeland ook onzen vrijen grond kwam schen-den.Koning Albert, onze edele vorst, wist ook dat hij op onze kerels mocht rekenen en in zijn man-haftigen oproep tôt het leger komen deze veel-beteekenende woorden voor : « Herinnert u, Vlamingen, den Gulden Sporenslag. » De Vlaming, zijn grootsch verleden en zijn waardigheid bewust, strijdt nu als een leeuw, naar het woord van een Duitsche kriigsgevangene : « Das sind keine Soldaten, das sind Lowen! » De Vlaming toont zoo aan zijn broeder den Waal hoe uit de liefde tôt zijn aangebeden Vlaanderen, tevens eene diepe gehechtheid an 't Bel-

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.