HET NEDERLANDSCH TOONEEL 20s,c Jaargang îîr. 21 10 CEentiemen l)et nummer van 6 bladzljden • Abonnement : Fr. 3.- 7 Februari 1914 Uitgever Cl. THIBAUT, Meirplaats 18, ANTWERPEN. — Hoofdopsteller : Aug. MONE1 "EXQUIS" DEBEUKELAER - PROEFT EENS Mevrouw Bertha SER0EN als « Isabella » in « De Tempeliers » De Stadsprijskamp De Vlaamsche tooneelschrijvers,die kost wat kost een nieuwe jury moesten hebben voor de tooneelwedstrijden van de Stad, en deze dan ook— ten gevolge van verschillende omstandigheden, waarop wij hier niet verder aandringen moeten, — hebben gekregen, schijnen in 't geheel niet tevreden te zijn over de versche jury. Het was al een leelijke teleurstelling voor velen,dat er geen eerste prijs werd toegekend voor het blijspel. Wanncer dat vroeger gebeurde, dan heette het in sommige kringen, dat zekere juryleden geraden hadden, of op min ofmeer eerlijke wijze te weten gekomen waren, wié de schrijvers van de beste stukken waren, en dat zij die opzettelijk achteruitgeschoven hadden omdat, het geen vrienden van hen waren. Er werden zelfs nog veel leehjker din-gen van de vroegere juryieden gezegd. In ieder geval werd er nooit aangenomen dateenprijskamp werkelijk zôô zwak geweest kon zijn, dat het menschelijk onmogelijk was, een werk met den eersten prijs van de Stad Antwerpen vereeren. Thans schijnt dat wéér wel het geval geweest te zijn, maar van de nieuwe jury wordt dat al even moeilijk door de belang-hebbenden aangenomen als van de oude. De «belanghebbenden» blijven tenminste logiek, dat moet hun nagegeven worden, Maar het zal ons toch wel toegelaten zijn, even ons verbaasd gezicht op te zetten, als we in « Ons Tooneel » van Brussel, dat zich verleden jaar zoo warm gemaakt heeft voor de vernieuwing van den keurraad van Antwerpschen prijskamp,thans een zeer zuur artikeltje lezen, dat als volgt begint : « De talrijke liefhebbers-tooneelschrijvers uit Vlaanderen en Brabant. die al hunne beste hoop gesteld hadden in de splinternieuwe. ernstig-des-kundige vakjury voor de Tooneelprijskampen door de stad Antwerpen uitgeschreven, hebben met verwondering vernomen dat de heer Frank Lateur, auteur van het éénakt drama : « Soldatenbloed », voor de hem toebedachte roi van verslaggever bedankte en dat de heer Herman Teirlinck, auteur van o. m. het éénakt drama : « Diertje » dezelfde roi wèl aangenomen heeit... En de liefhebbers-tooneelschrijvers wachten met nieuwsgierig ongeduld naar het geleerd, doordacht, rijp, met bewogen redenen omkleede verslag van den Meester Ironist. » Welk artikeltje dan besloten wordt, met deze, voor zijn minst onverwachte, bewering dat : «...zoo wij ooit eene Tooneellitteratuurdefinitief stichten, die geen liefhebberij meer zal zijn, dan zullen de Vlaamsche Tooneelschrijvers zonder meer dit noch aan Vakdirectie's noch aan vakjury's te danken hebben, maar wel aan het Liefhebber-Tooneel ! » De Vlaamsche tooneelschrijvers — de gesyndikeerde, die met aile geweld een eigen afgevaardigde in de jury moesten hebben en n——^ i dezen ook hebben bekomen — zijn dus nù a evenmin tevreden als ze 't vroeger waren. Zij wachten nog nog altijd op het verslag van die jury, al is al sedert bijna een maand een nieuwe prijskampdoordeStad uitgeschreven; — maar, aan den toon van « Ons Tooneel » te hooren, lachen ze al op voorhand met dit verslag. Het spreekwoord, dat nieuwe bezems goed keren, schijnt hier dus wel schoon tôt leugen gemaakt. Maar de eeuwige waarheidblijftovereind: dat in een wedstrijd alleen hij tevreden is.die den eersten prijs krijgt, en dan ook vertrou-wen stelt in de eerlijkheid en de bevoegdheid van dejury. En nu we toch op dit kapittel zijn,kunnen we ons wel aansluiten bij het verlangen, door enkele tooneelschrijvers, bij de redaktie van de Nieuwe Guzet uitgedrukt — en waarvan dit blad de vorige week melding maakte — dat de Stad Antwerpen, de namen van de juryleden voor dit jaar zou doen kennen, vôôr den datum, waarop de wedstrijd gesloten wordt. Het is toch niet méér dan eenvoudig logiscn, dat de tooneelschrijvers tenminste weten. aan wiéns oordeel zij hun werken onderwerpen. A. M. De Vastenavondvertooningen In de Vlaamsche ©pera Zaterdag 21 Februari : (om 8 uren) H ans in v es ten. Zondag 22 Februari : (orr, 6 uren) Heer Halewijn en De Juwcelen der Madonva. Maandag 23 Februari : (om 6 uren) Maitha en De Bedelstudcnt. Dinsdag 24 Februari : fom 6 uren) Herbergprinses en De Lustige Èoer. Al deze vertooningen, uitgfzonderd die van Zaterdag, worden gegeven buiten abonnement.4* In den Nederlandsehen Sehouwburg Zaterdag 21 Februari : (om 8 uren) Mijn Oom uit Holland. Zondag 22 Februari ; (om 2 1/4 uren) Margaretha Gauthier. Zondag 22 Februari : (om 7 uren) De Hoogste Liefde en Mijn Oom uit Holland. Maandag 23 Februari : (om 7 uren) Houten Clara en De Weg naar de Hel. Dinsdag 24 Februari : (om 7 uien) De F ^initie Meyer en Ongeloovige Thomas. Al deze vertooningen, die van Zaterdag uitgezonderd, worden gegeven buiten abonnement. In de Vlaamsche Opera " AÊcea " Wij kunnen niet vinden dat de noodzake-lijkheid van de opvoering van Alcea zich bij-zonder dringend deed gevoelen. Van al het amateurswerk, dat de Vlaamsche Opéra ons al gegeven heeft, is het zeker vèruit het eerlijkste en het beste. — Hier denken we aan Godfried van Bouillon, aan Orpheus' Dood. aan Lorenzo Murano en aan nog een paar vodden van hetzelfde acabit, waarvan de opvoering,onder de verschillende direkties onzer Vlaamsche Opéra, nooit aan-nemelijk verrechtvaardigd is geworden. We zeiden daar dus dat Alcea beter is. Het is vooreerst al beter, omdat de heer Dupont erin bewijst, dat hij een degelijk ge-wapend technikus is, en dan omdat hij in 't geheel niet naar goedkoop en gemakkelijk effekt heeit gestreeid. Hij heeft groote, ernstige kunst willen geven, maar bij dat «willen •> is het zoo onge-veer wel gebleven. In zijn orkestratie is hij voor géén moei-lijkheden omgegaan ; formulen van de meest n odernen voor bij Wagner, heeft hij dapper aangedurfd en voor een man van het vak moet zijn partituur dan ook zeker groote belang-stelhng wekken. En daar komt dan bij, dat ze bij al haar modernism, toch den indruk geeft, van breed en zacht te vloeien, zonder horten of stooten of wanklanken, en dat ze bijzonder goed den zang draagt. Maar ze mist twee voorname eigenschap-pen om een levenskrachtig, duurzaam werk te zijn : Oorspronkelijkheid en... ziel. De heer Dupont is een musicus vol goe-den smaak Als we, zoowel in zijn libretto als in zijn muziek,zoo dikwijls herinnerd worden aan andere werken, dan is het steeds aan onbetwistbare meesterstukken. Een der sterkste « reminicensen » is we die aan * Aase's Dood •• uit Peer Gynt van Grieg, dat hier, bijna onveranderd, tôt grond-toon van de introduktie voor het tweede be-driji is genomen, met een spel van blaasin-strumenten erbovenop. Dan staat nog zeer duidelijk het slaapmotief uit Prinses Zonne-schijn in deze partituur. terwijl de gehjkenis tusschen de symfonische beschrijving van het brandende bosch met den «vuurtoover» uit de Walkiïre wel doo- eenieder moet opge-merkt zijn. De beste brok is zeker het duo van «Alla » en '-Alcea» in het eerste bedrijf. Dààr heeit htt publiek wèl een oogenblik de impressie gehad, dat het wat ging worden, en deze impressie zou zeker nog sterker zijn geweest indien de roi van « Alfar » voor een ténor geschreven ware. Het gebrek aan een paar klare stemmen, doet zich trouwens heel het werk dôôr gevoelen : Hoe is inderdaad de heer Dupont op het idee kunnen komen om een heele opéra te laten rusten op een bariton, een bas, een mezzo-sopraan en een contr'alt ; en dan de bijrollen, een druide en een stokouden die-naar, te doen zingen door tenoren ? Maar we zouden nog op een paar ver-dienstelijke iragmenten wijzen : Op het voor-bijtrekken van een herder in het eerste bedrijf dat een zeer schoone stemming geeft, en op den woesten zang der krijgers in den tweeden akt. En nu zijn er nog een paar niet oneigen aardige brokjes, als de zang aan de godin Thea en den dans bij het vuur, maar die heeft de toondichter zèlf zoo schoon gevonden, dat hij er schier niet voorbij is geraakt. De zang aan Thea kan tôt op een derde verkort worden, en de vuurdans tôt op... een tiende, zêlfs wanneer hij op het tooneel be-hoorlijk voorgesteld wordt en niet, zooals nu, door drie sukkels, die daar staan als vrouw-tjes, die bij het vuur haar waschgoed komen drogen. Over het algemeen is er veel te veel muziek in dit stuk. Altijd maar door wordt de zang afgebroken door orkestratie tusschen de zinnen, die al bitter weinig zegt en waarbij de artisten dan natuurlijk ook niet weten, wat ze met hun handen en hun voeten aanvangen moeten. Waar « Sclessa •• « Alfar » doodgedaan heeit, en dan nog zeker 5 minuten, met «Alcea» in haar armen moet blijven staan.zonder boe of ba te mogen zeggen, daar glijdt dat « symfonisch kommentaar » naar 't bespot-telijke af. GROOTE MA G A ZIoAEN VAN NIE L WIGHEDEN A | J H A | A | III I Wk | MEIRPLAATS, 33 ANTWERPEN. A L INNOVATION Tentoonstelling van Witgoed, Linnen en Uitzetten. ftm 11 «B W I 1%^1 w Aanzienlijke occasion. — Aanzionlijko occasion

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.

Er is geen OCR tekst voor deze krant.